Horrorant Film Festival 'Fright Nights' Ημέρα 3η!

Καθώς οι πόρτες του Φεστιβάλ άνοιγαν για 3η συνεχόμενη μέρα, ήδη τα περισσότερα ημερήσια εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. 

Όπως ήταν προγραμματισμένο, στις έξι ξεκίνησε η πρώτη προβολή του Horrorant Film Festival και οι φανατικοί του είδους έδειχναν αποφασισμένοι να περάσουν ολόκληρο το Σαββατόβραδο τους στις Νύχτες Τρόμου.

Το Φεστιβάλ άνοιξε με το σουρεαλιστικό μικρού μήκους 'The Tale Of Wall Habitants' το οποίο εξέπληξε ευχάριστα ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Πράγματι, όταν ακούς μια ιστορία για πόρτες και παράθυρα που αντιμάχονται, είναι φυσικό να έχεις τις αμφιβολίες σου. Γρήγορα όμως, όλες αυτές οι αμφιβολίες εξανεμίστηκαν και η πλειοψηφία του κοινού ξεκίνησε να μιλά για ένα από τα καλύτερα short-film που παρακολούθησε μέχρι στιγμής στο Horrorant Film Festival.

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της βραδιάς ήταν το 'Αγάπη μου ...Έγινα Λίγο Ζόμπι - A Little Bit Zombie', που μέσα από την κωμική του διάθεση και τον σατιρικό του χαρακτήρα, προσπάθησε να αποδείξει πως τα zombie-movies δεν είναι ένα κορεσμένο είδος και το κατάφερε μιας και τα γέλια που ακούγονταν στην αίθουσα ήταν πολλά, με το κοινό να απολαμβάνει ιδιαίτερα την ταινία.

Ταυτόχρονα, μια νέα ουρά είχε αρχίσει να σχηματίζεται έξω από τα Odeon Opera για την προβολή των 8 που θα συμπεριελάμβανε το μικρού μήκους 28 και το Καναδικής προέλευσης full length 'Pinup Dolls On Ice'. 

Αφού παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον το μυστηριώδες short film, κάναμε μια πρώτη συζήτηση με τον ταλαντούχο κινηματογραφιστή Johan Florez στα πλαίσια του Question&Answer. Σταδιακά, αυτή η συζήτηση μεταφέρθηκε και εκτός αίθουσας, στο lobby του Odeon Opera, όπου ο Florez μίλησε αρκετά για το filmmaking αλλά και για διάφορα επίκαιρα κινηματογραφικά θέματα. Μια συζήτηση η οποία καταγράφηκε από κάμερες και που νομίζουμε ότι θα σας εντυπωσιάσει.

Ενώ η συζήτηση με τον σκηνοθέτη του 28 είχε ανάψει για τα καλά, το ακριβώς αντίθετο γίνονταν στο πανί της κινηματογραφικής αίθουσας, όπου ημίγυμνα κοριτσάκια σφάζονταν ανηλεώς και συντηρούνταν στον πάγο, για την μετά τη "δουλειά", ικανοποίηση των ορέξεων του serial killer Moe στο 'Pinup Dolls On Ice'!!! Παραδοσιακό, αγνό slasher των 80΄s, που σίγουρα ικανοποίησε τους φαν του είδους.

Η ώρα για το τελευταίο μέρος της 3ης μέρας έφτασε και το κοινό παρέμεινε στη θέση του, καθώς το μυστήριο που κάλυπτε τόσο την μικρού μήκους 'Η Αιματοβαμμένη Ιστορία ενός Κοριτσιού - Contrafabula De Una Nina', όσο και το feature 'Tombville' ήταν από μόνο του ικανό να σε "αναγκάσει" να τις δεις.

Μία μικρού μήκους ταινία από το Μεξικό, που ανέλαβε το δύσκολο έργο να σοκάρει το κοινό που εντυπωσιάστηκε από τον 'Κυνόδοντα' και ένα σουρεαλιστικό feature από το Βέλγιο, με βαθιές επιρροές από τον David Lynch.

Πώς τα πήγαν και τα δύο; Πολύ καλά θα έλεγα, αλλά είναι δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί σε δύο σειρές, καθώς το είδος και των δύο ταινιών "σηκώνει" πολλές και διαφορετικές αναλύσεις, οπότε περιμένουμε τα σχόλια αυτών που παρευρέθηκαν στην προβολή!

Αν θέλετε μια γνώμη πάντως και κρίνοντας από αυτά που είδαμε και ακούσαμε, το Tombville ήταν πράγματι ένα 70λεπτο σκοτεινό και κυριολεκτικά...εγκεφαλικό roller coaster που επιβεβαίωσε τις προσδοκίες που είχαμε από τον κάποτε μικρομηκά Nicolas List (του βραβευμένου short "Ange").

Οι φίλοι του ψυχολογικού και συνάμα σουρεάλ τρόμου που ήξεραν τι πήγαιναν να δουν, σίγουρα θα απόλαυσαν ένα συνεχές παιχνίδι στο λαβύρινθο του μυαλού και του ανθρώπινου υποσυνείδητου με διαρκές κυνηγητό του πρωταγωνιστή, απύθμενο σκοτάδι με τις ανθρώπινες μορφές να ξεπροβάλλουν από μέσα ως ο μοναδικός παράγοντας που φώτιζε τα πλάνα και αρκετές "τι στο καλό συμβαίνει" στιγμές, με μια δόση ερωτικής διαστροφής, torture horror βίας και έντονη χρήση των εκκωφαντικών εφιαλτικών ηχητικών εφέ.


Αρρωστημένο, βασανιστικό, αγωνιώδες και κλειστοφοβικό, σου άφηνε διαρκώς την αίσθηση αδιέξοδου, σαν να ήσουν στριμωγμένος σε ένα απύθμενο σκοτεινό τούνελ, το Tombville πρόσθεσε ένα ακόμα διαμαντάκι στο παλμαρέ του φεστιβάλ, μαζί με το The Battery.

Γιώργος Καραμάνος, Κώστας Κίτσιος, Κώστας Τσώκος.