We Are What We Are review

Όταν ο Jim Mickle, o ταλαντούχος δημιουργός του εξαιρετικού Stake Land, αποφασίζει να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή μιας  αρκετά ιντριγκαδόρικης κανιβαλιστικής ιστορίας από το Μεξικό, το αποτέλεσμα που  προκύπτει δε μπορεί παρά να έχει ενδιαφέρον.

Βασισμένο στο χαμηλού προφίλ Somos lo que hay, το We Are What We Are αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα άτυπο remake του μεξικάνικου φιλμ του 2010.

Παρουσιάζοντας ομοιότητες κυρίως στο πρώτο μέρος, το φιλμ του Mickle παίρνει το βασικό κορμό τις ιστορίας και τον χρησιμοποιεί για να μας διηγηθεί ένα παραμύθι για ενηλίκους που έχει τις ρίζες του πολλά χρόνια πριν.

Σε συνεργασία με τον πιστό του συνεργάτη και βασικό πρωταγωνιστή των ταινιών του Nick Damici, συνυπογράφει το σενάριο, δίνοντας μια διαφορετική χροιά στο πολυσυζητημένο ζήτημα της κατανάλωσης ανθρώπινης σάρκας, ενώ διαφοροποιείται αρκετά σε σχέση με ανάλογες προσπάθειες του είδους.

Εδώ και δεκαετίες οι ταινίες με κανίβαλους γοήτευαν αλλά και ταυτόχρονα δίχαζαν το horror κοινό, από το θρυλικό Cannibal Holocaust μέχρι το παραγνωρισμένο διαμαντάκι Ravenous, κι από το σχετικά άγνωστο Motel Hell μέχρι το υπερ-cult και για γερά στομάχια Anthropophagus.

Όλοι μας έχουμε νιώσει ανατριχίλα ή ακόμα και απέχθεια βλέποντας ένα φιλμ τέτοιου περιεχομένου,  η γοητεία όμως και η έλξη  που μας ασκούν είναι ακατανίκητη, όπως ακριβώς συμβαίνει δηλαδή και με την περίπτωση του We Are What We Are.

Οι Parkers, είναι μια πενταμελής φαινομενικά φυσιολογική οικογένεια που κοιτά πάντα τη δουλειά της και κρατά χαμηλό προφίλ χωρίς να δημιουργεί προβλήματα στους γύρω της.

Ο πατριάρχης της οικογένειας Frank (Bill Sage) διοικεί με αυστηρότητα, αποφασισμένος να κρατήσει τα έθιμα των προγόνων του άθικτα, με οποιοδήποτε κόστος.

Όταν μια ισχυρή καταιγίδα κινείται προς την περιοχή, μια τραγωδία χτυπά τους Parkers και πλέον είναι οι κόρες του Frank, Iris (Ambyr Childers, 2 Guns) και Rose (Julia Garner, The Last Exorcism: Part 2), που πρέπει να αναλάβουν ευθύνες που εκτείνονται πέρα από αυτές μιας τυπικής οικογένειας.

Το πιο σημαντικό καθήκον των κοριτσιών είναι να βάζουν κρέας στο τραπέζι, μόνο που δεν είναι το είδος του κρέατος που μπορεί να βρεθεί στο τοπικό σούπερ μάρκετ.

Καθώς η αδυσώπητη καταιγίδα συνεχίζει να πλημμυρίζει τη μικρή τους πόλη, οι τοπικές αρχές αρχίζουν να ανακαλύπτουν στοιχεία που τους φέρνουν όλο και πιο κοντά στο μυστικό των Parkers.

Περισσότερο κοντά στη λογική του σκοτεινού δράματος παρά σ’ αυτή της καθαρόαιμης ταινίας τρόμου, το We Are What We Are αφηγείται την συγκλονιστική ιστορία μιας οικογένειας κανιβάλων.

Ο τρόπος όμως με τον οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα ξεχωρίζει μιας και απέχει αρκετά από τη σπιντάτη λογική των σύγχρονων horror.

Ο ρυθμός εδώ είναι αργός, συχνά νωχελικός, αρκετά σφιχτοδεμένος όμως και στιβαρός ώστε να μην κουράσει.

Η σκηνοθεσία επίσης κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά το πηγαίο ταλέντο του Mickle, ενώ η φωτογραφία είναι όσο «σκονισμένη» και ακατέργαστη χρειάζεται για να προσδώσει στο φιλμ τον παλιομοδίτικο αέρα που τόσο αποζητά στις ταινίες του ο δημιουργός του.

Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει όμως και στις ερμηνείες, με το σύνολο του καστ να δίνει τον καλύτερο του εαυτό, ξεφεύγοντας από κοινότυπες μανιέρες που ακολουθούν σε αντίστοιχα φιλμ οι συνάδελφοι τους.

Θα σταθώ στις δύο κόρες που παρά το νεαρό της ηλικίας τους κλέβουν την παράσταση με την εσωτερικότητα του παιξίματος τους, αλλά και στον πάτερ φαμίλια της οικογένειας που ισορροπεί με τον καλύτερο τρόπο τα αντιφατικά στοιχεία του απαιτητικού ρόλου του.

Γενικότερα, το στόρι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, η ατμόσφαιρα είναι υποβλητική, οι στιγμές τρόμου λίγες αλλά δυνατές και η τελική κορύφωση σχεδόν αριστουργηματική.

Το μόνο μειονέκτημα θα έλεγα ότι εντοπίζεται κυρίως στο πρώτο μισό του φιλμ που κυλά κάπως αδιάφορα κάνοντάς σε να πιστέψεις προς στιγμήν, ότι παρακολουθείς μια «ακίνδυνη» ιστοριούλα.

Η συνέχεια όμως ανεβάζει παλμούς, σου δίνει την ένταση και τη δράση που έλειπε  και σε αποζημιώνει εν τέλει, με ένα αναπάντεχο φινάλε- σοκ.

Κλείνοντας, θα χαρακτήριζα το We Are What We Are ως την αθόρυβη έκπληξη της περασμένης χρονιάς, ένα φιλμ που χρειάζεται χρόνος και υπομονή για να φανερώσει στο θεατή τις αρετές του.

Υπόγεια ενοχλητικό και βαθειά τρομαχτικό θίγει με ευαισθησία και καλαισθησία ζητήματα  που όλοι μας σκεφτόμαστε και δεν τολμάμε να ομολογήσουμε, αποφεύγοντας τις φθηνές προκλήσεις και τους εύκολους εντυπωσιασμούς!

Το πιο σημαντικό όμως είναι πως το We Are What We Are είναι ένα φιλμ που θα το σκέφτεστε αρκετές μέρες μετά τη θέαση του, ειδικότερα κάθε φορά που θα κοιτάτε την αχνιστή κρεατόσουπα πάνω στο τραπέζι…

Νίκος Σιδεράς.

Release Dates:
18 January, 2013 (Sundance)
21 May, 2013 (Cannes)
27 September 2013 (USA)


We Are What We Are trailer από Horrorant