Ένας Ακόμα - Plus One (+1) review
Ένα εφηβικό πάρτι που εξελίσσεται σε εφιάλτης είναι ένας καλός τρόπος να περιγράψεις το Plus One.
Πρόκειται για την καινούργια ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη Ντένη Ηλιάδη που αφού έδειξε τις ικανότητές του με τα Hardcore και The Last House on the Left, δουλεύει εδώ στην δεύτερη ταινία του επί αμερικάνικου εδάφους.
Η επιτυχία του Ηλιάδη φέρνει χαμόγελα σε όλους που ασχολούνται με τον κινηματογράφο και δεν είναι τυχαία.
Το Plus One ξεκινά σαν ένα πάρτι που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αμερικάνικες κωμωδίες τύπου Project X και Superbad, το οποίο με την προσθήκη στοιχείων επιστημονικής φαντασίας και αντανακλάσεις φιλοσοφικών ανησυχιών, πιάνει απροετοίμαστους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και τους θεατές.
Οι κολλητοί David και Teddy τελείωσαν πρόσφατα το σχολείο και ετοιμάζονται για το μεγαλύτερο πάρτι του καλοκαιριού.
Εκεί θα βρουν ποτά, όμορφες γυναίκες και δυνατή μουσική.
Κάτι όμως δεν πάει καλά.
Ένα συμβάν θα προκαλέσει τη δημιουργία αντιγράφων όλων των νεαρών που βρίσκονται στο πάρτι.
Τα αντίγραφα αυτά βρίσκονται μερικά λεπτά πίσω από τον πραγματικό χρόνο, πλησιάζουν όμως με κάθε διακοπή ρεύματος τους πραγματικούς εαυτούς τους.
Αν αυτό που διαβάζετε δεν βγάζει απόλυτα νόημα, το ίδιο συμβαίνει και με την ταινία.
Ο Ηλιάδης που έγραψε την ιστορία και ο σεναριογράφος Bill Gullo σοφά επιλέγουν την αποφυγή επεξήγησης των γεγονότων που συμβαίνουν και αφήνουν το θεατή στην πραγματικότητα των χαρακτήρων και της παλιομοδίτικης (θυμίζει παλιό κινηματογράφο επιστημονικής φαντασίας) και ιδιαίτερα πρωτότυπης ιστορίας.
Η ταινία είναι στα καλύτερά της όταν οι χαρακτήρες προσπαθούν να κατανοήσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Δίνεται τότε η ευκαιρία στον Ηλιάδη και τον νεαρό διευθυντή φωτογραφίας Mihai Malaimare Jr., που δούλεψε μαζί με τον Paul Thomas Anderson στο εκθαμβωτικό The Master, να αναδείξουν όμορφες λήψεις και έξυπνες κινήσεις της κάμερας.
Έτσι αποκτάει ενδιαφέρον το να βλέπουμε τον David του Rhys Wakefield, που αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που θυμόμαστε το The Purge, να κάνει πολλαπλές προσπάθειες να κερδίσει την πρώην κοπέλα του, που υποδύεται εδώ η ανερχόμενη Ashley Hinshaw (About Cherry).
Πως θα ήταν μία συνάντηση με τον εαυτό σου και κατά πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος όταν του δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία;
Αυτά, και η προσπάθεια κατανόησης μίας συγκεκριμένης ηλικίας είναι μερικά από τα θέματα που κρύβονται πίσω από το high concept επιστημονικής φαντασίας του σεναρίου.
Όταν οι χαρακτήρες καταλαβαίνουν - στο περίπου - τι πραγματικά συμβαίνει, η ταινία καταφεύγει σε ένα αναπόφευκτο (ο θάνατος σου η ζωή μου) αλλά αντικλιματικό τρίτο μέρος και μάλλον αποτυγχάνει να αναπτύξει τα όσα θέλει να πει.
Στα τελευταία λεπτά όμως αποκτά και πάλι ρυθμό και τελειώνει με ένα περίεργα αισιόδοξο φινάλε.
Ο Ντένης Ηλιάδης είναι ταλαντούχος σκηνοθέτης και δικαιολογημένα έχει το σινεφίλ κοινό να περιμένει την επόμενη δουλειά του, η οποία ελπίζουμε δεν θα χρειαστεί ακόμα 4 χρόνια.
Το Plus One με την σύγχυση που παρουσιάζει στο σενάριο, είναι καλοφτιαγμένος κινηματογράφος συγκεκριμένου είδους και μία περίεργη επιλογή στις αίθουσες που ίσως τελικά αποδειχθεί αξιόλογη και διασκεδαστική για το ανυποψίαστο κοινό.
Γιάννης Χατζόπουλος.
Release Dates:
10 March, 2013 (SXSW)
2 August, 2013 (Fantasia)
20 September, 2013 (USA)
16 January, 2014 (Greece)
+1 (Plus One) trailer #2 από Horrorant
Πρόκειται για την καινούργια ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη Ντένη Ηλιάδη που αφού έδειξε τις ικανότητές του με τα Hardcore και The Last House on the Left, δουλεύει εδώ στην δεύτερη ταινία του επί αμερικάνικου εδάφους.
Η επιτυχία του Ηλιάδη φέρνει χαμόγελα σε όλους που ασχολούνται με τον κινηματογράφο και δεν είναι τυχαία.
Το Plus One ξεκινά σαν ένα πάρτι που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αμερικάνικες κωμωδίες τύπου Project X και Superbad, το οποίο με την προσθήκη στοιχείων επιστημονικής φαντασίας και αντανακλάσεις φιλοσοφικών ανησυχιών, πιάνει απροετοίμαστους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και τους θεατές.
Οι κολλητοί David και Teddy τελείωσαν πρόσφατα το σχολείο και ετοιμάζονται για το μεγαλύτερο πάρτι του καλοκαιριού.
Εκεί θα βρουν ποτά, όμορφες γυναίκες και δυνατή μουσική.
Κάτι όμως δεν πάει καλά.
Ένα συμβάν θα προκαλέσει τη δημιουργία αντιγράφων όλων των νεαρών που βρίσκονται στο πάρτι.
Τα αντίγραφα αυτά βρίσκονται μερικά λεπτά πίσω από τον πραγματικό χρόνο, πλησιάζουν όμως με κάθε διακοπή ρεύματος τους πραγματικούς εαυτούς τους.
Αν αυτό που διαβάζετε δεν βγάζει απόλυτα νόημα, το ίδιο συμβαίνει και με την ταινία.
Ο Ηλιάδης που έγραψε την ιστορία και ο σεναριογράφος Bill Gullo σοφά επιλέγουν την αποφυγή επεξήγησης των γεγονότων που συμβαίνουν και αφήνουν το θεατή στην πραγματικότητα των χαρακτήρων και της παλιομοδίτικης (θυμίζει παλιό κινηματογράφο επιστημονικής φαντασίας) και ιδιαίτερα πρωτότυπης ιστορίας.
Η ταινία είναι στα καλύτερά της όταν οι χαρακτήρες προσπαθούν να κατανοήσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Δίνεται τότε η ευκαιρία στον Ηλιάδη και τον νεαρό διευθυντή φωτογραφίας Mihai Malaimare Jr., που δούλεψε μαζί με τον Paul Thomas Anderson στο εκθαμβωτικό The Master, να αναδείξουν όμορφες λήψεις και έξυπνες κινήσεις της κάμερας.
Έτσι αποκτάει ενδιαφέρον το να βλέπουμε τον David του Rhys Wakefield, που αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που θυμόμαστε το The Purge, να κάνει πολλαπλές προσπάθειες να κερδίσει την πρώην κοπέλα του, που υποδύεται εδώ η ανερχόμενη Ashley Hinshaw (About Cherry).
Πως θα ήταν μία συνάντηση με τον εαυτό σου και κατά πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος όταν του δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία;
Αυτά, και η προσπάθεια κατανόησης μίας συγκεκριμένης ηλικίας είναι μερικά από τα θέματα που κρύβονται πίσω από το high concept επιστημονικής φαντασίας του σεναρίου.
Όταν οι χαρακτήρες καταλαβαίνουν - στο περίπου - τι πραγματικά συμβαίνει, η ταινία καταφεύγει σε ένα αναπόφευκτο (ο θάνατος σου η ζωή μου) αλλά αντικλιματικό τρίτο μέρος και μάλλον αποτυγχάνει να αναπτύξει τα όσα θέλει να πει.
Στα τελευταία λεπτά όμως αποκτά και πάλι ρυθμό και τελειώνει με ένα περίεργα αισιόδοξο φινάλε.
Ο Ντένης Ηλιάδης είναι ταλαντούχος σκηνοθέτης και δικαιολογημένα έχει το σινεφίλ κοινό να περιμένει την επόμενη δουλειά του, η οποία ελπίζουμε δεν θα χρειαστεί ακόμα 4 χρόνια.
Το Plus One με την σύγχυση που παρουσιάζει στο σενάριο, είναι καλοφτιαγμένος κινηματογράφος συγκεκριμένου είδους και μία περίεργη επιλογή στις αίθουσες που ίσως τελικά αποδειχθεί αξιόλογη και διασκεδαστική για το ανυποψίαστο κοινό.
Γιάννης Χατζόπουλος.
Release Dates:
10 March, 2013 (SXSW)
2 August, 2013 (Fantasia)
20 September, 2013 (USA)
16 January, 2014 (Greece)
+1 (Plus One) trailer #2 από Horrorant
Post a Comment