Τα Καλύτερα και τα Χειρότερα Horror του 2013

Το 2013 μόλις μας αποχαιρέτησε, αφήνοντάς μας ως συνήθως με ευχάριστες και δυσάρεστες αναμνήσεις, μα πάνω απ’ όλα κάνοντάς μας πλουσιότερους από εμπειρίες.

Κρατώντας λοιπόν μόνο ότι μας ωφέλησε, αποχαιρετούμε κι εμείς μαζί του μια πλούσια κινηματογραφική χρονιά που σε γενικές γραμμές άφησε ανάμεικτα συναισθήματα.

Πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τα horror, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως η χρονιά δεν απέφερε τα προσδοκώμενα, σίγουρα όμως ήταν κάπως καλύτερη από την αρκετά χλιαρή προηγούμενη.

Από εμπορικής πλευράς  πάντως, το αγαπημένο μας είδος έκανε θαύματα στα ταμεία - ας είναι καλά ο James Wan και τα φαντάσματά του - φέρνοντας κατά μυριάδες τους σινεφίλ στις σκοτεινές αίθουσες.

Εκτός αυτού όμως, γνώριμα κι αγαπημένα horror icons επέστρεψαν από την κόλαση να συνεχίσουν το μύθο τους (βλ. Chucky, Leatherface), ζωντανοί θρύλοι του κινηματογράφου (Argento, De Palma) πρόσθεσαν καινούρια projects στο ενεργητικό τους, με αμφίβολα όμως αποτελέσματα, και νέοι ταλαντούχοι δημιουργοί έκαναν την εμφάνιση τους για να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα, δίνοντας μας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Φυσικά, όπως κάθε χρόνο, δεν έλειψαν τα παντός είδους remakes, reboots και sequels - μέχρι και sequel στο original Texas Chainsaw είδαμε! - άλλοτε δοκιμάζοντας την υπομονή μας, κι άλλοτε προσφέροντάς μας ανατριχίλες κι αφορμή για απενεχοποιημένο χαβαλέ.

Για καλή μας τύχη η ποικιλία ήταν και φέτος μεγάλη, καλύπτοντας και τα πιο ιδιαίτερα γούστα: από χαμηλού προϋπολογισμού indie horror διαμαντάκια, μέχρι πολυδάπανα blockbusters, κι από slow burn εναλλακτικά θρίλερ, μέχρι mainstream horror για ...όλη την οικογένεια.

Μέσα σ’ όλα αυτά κάποια αναμφίβολα ξεχώρισαν, έκαναν τη διαφορά και στιγμάτισαν με την κυκλοφορία τους, το καθένα για τους δικούς του λόγους, τη χρονιά που μόλις έφυγε.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν όσα είδαν τα μάτια μου το 2013 - από αναίμακτα ψυχολογικά θρίλερ έως σκληροπυρηνικά  horror, αλλά και κάποια της τελευταίας στιγμής που δεν είχα προλάβει να παρακολουθήσω εντός της χρονιάς - ετοίμασα όπως και πέρυσι, ένα TOP-10 με τα καλύτερα εξ αυτών, προσπαθώντας να κρατήσω μια ισορροπία ανάμεσα στο προσωπικό μου γούστο και στη γενικότερη αίσθηση που άφησαν στο κοινό διεθνώς.

Ιδού λοιπόν το δικό μου TOP-10 με τα καλύτερα του 2013…


10. Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 2 - Insidious: Chapter 2

Συμπαθητικό sequel του mega- hit Insidious που αν και ξεκίνησε ως φαβορί για horror της χρονιάς, βρέθηκε στη σκιά τόσο του προκατόχου του, όσο και του «τυφώνα» ονόματι The Conjuring που λίγες εβδομάδες πριν είχε σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του.

Το αρνητικό με το δεύτερο κεφάλαιο του Insidious είναι ότι ανακύκλωσε για άλλη μια φορά  τις ίδιες πολυφορεμένες ιδέες.

Από την άλλη όμως  όχι μόνο τα πήγε περίφημα στα ταμεία, αλλά κατάφερε, παρά τις ατέλειες του, να μας κρατήσει προσηλωμένους καθόλη τη διάρκεια του.

Μπορεί να μην ήταν τόσο τρομαχτικό ή τόσο καινοτόμο όσο θα θέλαμε, μην ξεχνάμε όμως πως μέσα στη χρονιά δεν μας δόθηκε και πολλές φορές η ευκαιρία να δούμε ένα καλογυρισμένο θρίλερ σε κινηματογραφικές διαστάσεις!


9. Stoker

Ίσως να το είχα ψηλότερα αν το είχα παρακολουθήσει σε normal συνθήκες και όχι στη μικροσκοπική οθόνη ενός αεροπλάνου, κι έτσι όμως κατάφερε να μου μεταφέρει την άκρατη γοητεία του.

Πρώτη αγγλόφωνη δουλειά του πολύ Chan-wook Park (Old boy), με μια αέρινη Mia Wasikowska στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε σαγηνεύει από την αρχή μέχρι το φινάλε και σε κάνει να το σκέφτεσαι ακόμα και μετά τους τίτλους τέλους.

Βέβαια περιμέναμε πολύ περισσότερα από το συγκεκριμένο σκηνοθέτη αλλά και πάλι δε θα έλεγα ότι μας απογοήτευσε.

Όταν διαθέτεις  πηγαίο ταλέντο ακόμα και μια μέτρια για τις ικανότητες σου ταινία, συνεπάγεται μια καλή ταινία για τους υπόλοιπους.


8. Μυστική Οργάνωση - Τhe East

Ένα δυνατό ανεξάρτητο οικολογικό θρίλερ που από τα πρώτα κιόλας λεπτά γεννά ερωτήματα στο θεατή, δίνοντάς του τροφή για σκέψη.

Πέρασε σχετικά απαρατήρητο μέσα στη χρονιά, όποιος όμως του έδωσε την προσοχή που του άξιζε αποκλείεται να έμεινε ασυγκίνητος.

Το σενάριο είναι πρωτότυπο και ενδιαφέρον, οι ερμηνείες στην πλειοψηφία τους εξαιρετικές και η σκηνοθεσία προσεγμένη.

Παρά τον αργό του ρυθμό και την επιφανειακή προσέγγιση ορισμένων καταστάσεων, το The East είναι από τα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα indie της χρονιάς που πέρασε.

Αν λοιπόν σας ξέφυγε μέσα στον κυκεώνα mainstream κυκλοφοριών, ανακαλύψτε το! 
Θα σας αποζημιώσει…


7. Κάθαρση - The Purge

Βασισμένο σε μια πανέξυπνη σεναριακή ιδέα, το The Purge έσπασε ταμεία κατά το τριήμερο της κυκλοφορίας του αλλά σταδιακά ξεφούσκωσε λόγω του κακού word of mouth. 

Αυτές οι αρνητικές αντιδράσεις σε συνδυασμό με το χαμηλό 5.5 του IMDb με έκαναν συνεχώς να αναβάλλω την προβολή του, τουλάχιστον μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα όπου πήρα την απόφαση να το παρακολουθήσω.

Με έκπληξη λοιπόν διαπίστωσα ότι το φιλμ του James DeMonaco όχι μόνο δεν ήταν κακό, αλλά αντιθέτως για το είδος του διέθετε αρετές αξιοσέβαστες.

Γρήγορο, αγωνιώδες, ανατρεπτικό, με καλές ερμηνείες από το σύνολο των ηθοποιών, δε σ’ αφήνει να πλήξεις λεπτό, ενώ πολλές στιγμές κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται από την αμείωτη ένταση, κάτι σαν μεγάλο αδερφάκι του Panic Room με τη Jodie Foster.

Σίγουρα η εκτέλεση παρουσίαζε αδυναμίες και αναληθοφάνειες, στο σύνολο όμως ήταν ένα αξιοπρεπέστατο κλειστοφοβικό θρίλερ που κράτησε τις υποσχέσεις του μέχρι τέλους.


6. The Bay

Παρόλο που το ξεκίνησα με χαμηλές προσδοκίες, τούτο το οικολογικού ενδιαφέροντος θρίλερ, αποτέλεσε μια από τις μικρές ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς.

Αν όχι το καλύτερο, τότε σίγουρα ένα από τα καλύτερα found footage horror που κυκλοφόρησαν το 2013, με σενάριο τρομαχτικά αληθοφανές και μοντάζ που βάζει τα γυαλιά σε αντίστοιχες προσπάθειες.

Ας είναι καλά ο έμπειρος - αν και εξαιρετικά άνισος - Barry Levinson που το σκηνοθέτησε με τη φρεσκάδα και την ορμή πρωτοεμφανιζόμενου εικοσάρη.
Λίγο μεγαλύτερη προσοχή στο φινάλε να δινόταν και τώρα θα μιλάγαμε για μια μεγάλη ταινία.

Κάτι μου λέει όμως ότι στο μέλλον αυτό το σκονισμένο διαμαντάκι θα δικαιωθεί και θα τύχει της σημασίας  και της αναγνώρισης που του αξίζει.


5. The Body (El Cuerpo)

Οι Ευρωπαίοι κινηματογραφιστές είχαν φέτος  μικρότερη παρουσία στα horror πράγματα, τουλάχιστον σε σχέση με άλλες χρονιές, έστω κι έτσι όμως  κατάφεραν να προκαλέσουν αίσθηση με τις δημιουργίες τους.

Το ισπανικό The Body ήταν από τα φιλμ που ξεχώρισαν ανάμεσα στα υπόλοιπα, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι οι Ευρωπαίοι όταν θέλουν μπορούν να κάνουν θαύματα… ή σχεδόν! 

Χορταστικό και παθιασμένο όσο δεν πάει,εντυπωσιάζει τόσο με την υποβλητική ατμόσφαιρα μυστηρίου που χτίζει σταδιακά, όσο και με την πολυπλοκότητα του γεμάτου ανατροπές σεναρίου του.

Οι υπερβολές δε λείπουν φυσικά  ούτε εδώ, αλλά συγχωρούνται χάριν του θεάματος … και της δυναμικής  παρουσίας της χαρισματικής Ισπανίδας σταρ Bellen Rueda (Julia’s Eyes).


4. Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ - World War Z

Περισσότερο post- apocalyptic περιπέτεια παρά καθαρόαιμο horror, τούτο το zombie movie πούλησε τρελά και αποτέλεσε θέλουμε δε θέλουμε μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της σεζόν παγκοσμίως.

Τα ζόμπι είναι στη μόδα (ελέω Walking Dead) και ο Brad Pitt διαχρονική αξία. 
Αυτό φαίνεται σκέφτηκαν οι παραγωγοί και έβαλαν το χέρι πολύ βαθειά στην τσέπη οπτικοποιώντας το best seller του Μax Brooks.

Έτσι προέκυψε ένα ιδιαίτερα αξιοπρεπές κι εντυπωσιακό θρίλερ αγωνίας, με μερικές πραγματικά εξωπραγματικές σκηνές, που σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε σε ταινία του είδους.

Βέβαια, η αλήθεια είναι πως δεν δικαίωσε ολοκληρωτικά τις προσδοκίες που είχαμε γι’ αυτό - από το trailer κιόλας, αλλά αν το σκεφτούμε σφαιρικά, το συγκεκριμένο φιλμ αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για τα zombie movies και μια τεράστια δικαίωση των fans που χρόνια τώρα φώναζαν ότι τα θρίλερ μπορούν να φέρουν ζεστό χρήμα στα ταμεία.


3. Το Πρόσωπο του Κακού- Evil Dead

Ως μεγάλος φαν της τριλογίας του Raimi οι ελπίδες μου για ένα sequel, remake ή οτιδήποτε άλλο, είχαν εξανεμιστεί χρόνια πριν… 
Στο μυαλό μου φάνταζε πλέον ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό…

Όταν λοιπόν το remake του λατρεμένου Evil Dead άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, την αρχική μου έκπληξη διαδέχτηκε ένα μούδιασμα.
Άραγε υπήρχε λόγος να γυριστεί τώρα;
Μήπως θα ήταν καλύτερα να το αφήσουμε στην ησυχία του;

Αυτά και άλλα ερωτήματα κατέκλυζαν το μυαλό μου…
Μέχρι που μπήκα στη σκοτεινή αίθουσα…

Αυτό που αντίκρισα σίγουρα δε με ικανοποίησε πλήρως, αναζωπύρωσε όμως σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον μου γύρω από τη μυθολογία του Evil Dead, ενώ με έκανε να χαρώ σκεπτόμενος πως επιτέλους παρακολουθώ στον κινηματογράφο ένα καθαρόαιμο horror που δεν τσιγκουνεύεται να δείξει αυτά που θέλουμε να δούμε από μια τέτοια ταινία!

Τι κι αν απουσίαζε ο ασυγκράτητος ενθουσιασμός της νιότης του Raimi, κάνοντας την όλη προσπάθεια να μοιάζει στιγμές διεκπεραιωτική, το νέο Evil Dead έδειξε τη δυναμική του… αλλά και τα balls του, συστήνοντας στο νεότερο κοινό ένα πορωτικό franchise που αξίζει της προσοχής του.

Στα συν το γκαζωμένο, αιματηρό, αποθεωτικό φινάλε που μας άνοιξε για τα καλά την όρεξη για τη συνέχεια…


2. Το Κάλεσμα- The Conjuring

Αδιαμφισβήτητα το horror του 2013 που έκλεψε τις εντυπώσεις…
Με σχεδόν $140 εκατομμύρια εισπράξεις μόνο στην Αμερική και αποθεωτικές στο σύνολο κριτικές, κατάφερε να γεμίσει ασφυκτικά τα multiplex και να τρομοκρατήσει χιλιάδες ανυποψίαστους θεατές ανά τον κόσμο.

Όπως έχω ξαναπεί, το αναμάσημα χιλιοφορεμένων κλισέ που επιχείρησε για ακόμη μια φορά ο Wan, δε με βρίσκει σύμφωνο, δε μπορώ όμως να μη του αναγνωρίσω ότι όλο αυτό το κολάζ γνώριμων ιδεών το έκανε μερακλίδικα και προπάντων με τη δέουσα αξιοπρέπεια.

Είναι εμφανές επίσης πως ο δαιμόνιος Ασιάτης έχει πιάσει τον παλμό του κοινού και ξέρει ακριβώς πότε να του προσφέρει αυτό που έχει ανάγκη, στο κατάλληλο timing!

Μπορεί το Κάλεσμα του λοιπόν να μην ήταν τόσο πρωτότυπο, ήταν όμως καλογυρισμένο, ενδιαφέρον, με άρτιες ερμηνείες, πειστική ατμόσφαιρα και λειτουργικές τρομάρες.

Είχε δηλαδή τα βασικά χαρακτηριστικά που αναζητά ο απλός κόσμος σε μια ταινία τρόμου.
Εξ ου και η επιβράβευση!
 
Είναι γεγονός πως είχαμε πραγματικά πολύ καιρό να δούμε μια τόσο μεγάλη horror επιτυχία, οπότε μόνο και μόνο γι’ αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια.


1. Είσαι Ο Επόμενος -  You‘re Next

Μπορεί το Conjuring, το World War Z και το Evil Dead να πήραν τη δόξα, για μένα όμως μία ταινία έκανε τη διαφορά τη χρονιά που πέρασε.

Μιλώ φυσικά για το You‘re Next  του Adam Wingard, το σπιντάτο home invasion θρίλερ που χωρίς να είναι αριστούργημα, ήταν το μοναδικό που έφερε έναν κάποιον αέρα ανανέωσης στην κουρασμένη horror πραγματικότητα.

Όπως είχα γράψει και σ’ ένα σχόλιο μου, είναι έξυπνο, αγωνιώδες, διασκεδαστικό, με γενναίες δόσεις καφρίλας που λατρεύω και μια πρωταγωνίστρια-δυναμίτη!!!

Δε θυμάμαι άλλο φιλμ μέσα στη χρονιά να μου προκάλεσε ανάλογο ενθουσιασμό κατά τη θέαση του ή έστω να με έκανε να νιώσω ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει εδώ.

Η εμπειρία του You‘re Next μου έφερε στο νου κάτι από τα χρόνια που ανακαλύπταμε τις ταινίες τρόμου, τότε που άβγαλτοι ακόμα νιώθαμε την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στα ύψη με καθετί καινούριο κι ανατρεπτικό.

Μπορεί να το περιμέναμε από το 2011 που πρωτοπαρουσιάστηκε σε επιλεγμένα φεστιβάλ, όμως όπως φαίνεται ήταν γραφτό το 2013 να είναι η χρονιά που θα λάμψει!

Γι’ αυτό λοιπόν μη σταματάτε να κάνετε όνειρα, ίσως φέτος είναι η δική σας σειρά να λάμψετε…
Ίσως φέτος είστε εσείς ο …επόμενος!

Καλή χρονιά!

Και επειδή το 2013 τα είδαμε όλα… ακολουθεί ένα σύντομο ξεσκαρτάρισμα!
Η σειρά των ταινιών είναι τυχαία.


ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ

1.       The Call
Γρήγορο, αγωνιώδες , με καλοκουρδισμένο ρυθμό και μια Halle Berry σε μεγάλη φόρμα.

2.       We Are What We Are
Καλογυρισμένο slow burn horror, κανιβαλιστικού ενδιαφέροντος, με αιφνιδιαστικό φινάλε.  
Προσεχώς ακολουθεί και το review .

3.       Maniac
Στιλιζαρισμέο remake, ανώτερο του πρωτότυπου, με έναν εξαιρετικό Elijah Wood να κλέβει τις εντυπώσεις.

4.       Citadel
Ιρλανδο-βρετανικό θρίλερ, σκοτεινό και μελαγχολικό, κερδίζει πόντους από την πολύ καλή σκηνοθεσία αλλά χάνει στο σενάριο.

5.       Passion
Ο De Palma νοσταλγεί τα παλιά όσο το πρωταγωνιστικό δίδυμο των McAdams- Rapace ξεσαλώνει. 
Τι καλύτερο!

6.       Bad Milo!
Μικρό και χαριτωμένο όπως το ομώνυμο τερατάκι που κατοικεί στο στομάχι του ήρωα.

7.       Come Out and Play
Πετυχημένο σε γενικές γραμμές remake του cult classic Who Can Kill A Child.
Εξίσου εφιαλτικό και αλλόκοτο με το original.

8.       The ABC’s of Death
Άνισο αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον σπονδυλωτό project, ετοιμάζει οσονούπω το δεύτερο μέρος του.

9.       Mama
Συμπαθέστατο horror παραμυθάκι, απ’ αυτά που βλέπεις οικογενειακώς δίπλα στο αναμμένο τζάκι.

10.   Warm Bodies
Ρομαντικό zombie movie που λειτουργεί ως αντίδοτο στη λαίλαπα του Twilight και ότι αυτό συνεπάγεται.

11.   Dead Shadows
Η Filmboy Pictures μας σύστησε αυτό το διασκεδαστικό sci fi horror από τη Γαλλία και καθόλου δεν το μετανιώσαμε.

12.   John Dies At The End
Η ψυχεδελική βόλτα της χρονιάς ή αλλιώς η μεγάλη cult επιστροφή του Don Coscarelli.

13.   Would You Rather
Όπως θα απαντούσαμε και στο φροντιστήριο αγγλικών: Yes, I would!

14.   Cheap Thrills
Λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου έκανε την έκπληξη, εντυπωσιάζοντας με τη φρεσκάδα και την πρωτοτυπία του κοινό και κριτικούς.


ΣΤΗ ΒΑΣΗ

1.       American Mary
Φιλόδοξο μα άστοχο ανεξάρτητο φιλμάκι, περισσότερο δίχασε παρά άρεσε.

2.       Carrie
Χαμένη ευκαιρία για την Kimberly Peirce. 
Έχοντας τα καλύτερα υλικά στη διάθεση της, δημιούργησε ένα συμπαθές θρίλερ και τίποτα περισσότερο. 
Σχεδόν ιεροσυλία η σύγκριση με το πρωτότυπο.

3.       Haunter
Ο Vincenzo Natali (Cube) το γυρνά στα μεταφυσικά θρίλερ κι εμείς αμήχανοι παρακολουθούμε το σχεδόν παιδικό, WTF αποτέλεσμα.

4.       Byzantium
Μια μελαγχολική ιστορία βρικολάκων, από το σκηνοθέτη του Συνέντευξη Μ’ Έναν Βρικόλακα, Neil Jordan, που δυστυχώς δεν κατάφερε να μας συνεπάρει όσο θα θέλαμε. 
Review λίαν συντόμως.

5.       Curse of Chucky
Ικανοποιητική η επιστροφή του μικροσκοπικού δολοφόνου, ατύχησε όμως σε πολλά σημεία δημιουργώντας ερωτηματικά στου fans.

6.       I Spit On Your Grave 2
Κατά μια έννοια συνέχεια του πρόσφατου remake, ξεκινά δυνατά αλλά ξεφουσκώνει γρήγορα. 
Μεγάλο μείον η αυτοσυγκράτηση του σκηνοθέτη στις σκηνές εκδίκησης.

7.       Aftershock
Μια πιασάρικη ιδέα καταρρέει υπό το βάρος της ερμηνείας του Eli Roth. 
Από τις ένοχες απολαύσεις της χρονιάς.

8.       V/H/S  2
Δυναμική συνέχεια του πρώτου V/H/S  που ξεχνάς όμως γρήγορα μετά τους τίτλους τέλους.

9.       Hansel and Gretel: Κυνηγοί μαγισσών
Διασκεδαστικότατη περιπέτεια  τρόμου με μάγισσες και κυνηγούς , ότι πρέπει για ένα χαλαρό 90λεπτο. 
Ως εκεί όμως.

10.   Hatchet III
Τρίτη αιματηρή συνέχεια της cult σπλατεριάς, με κάτι παραπάνω από έντονα τα σημάδια της κόπωσης.

11.   Μέσα Από Τα Μάτια Τους - Painless
Ενδιαφέρουσες ιδέες, μπόλικο ταλέντο, μέτρια εκτέλεση. 
Την επόμενη φορά περιμένουμε περισσότερα από το νέο ισπανικό ταλέντο ονόματι Juan Carlos Medina.

12.   Grave Encounters 2
Έξυπνο sequel του πετυχημένου horror ψευδοντοκιμαντέρ Grave Encounters που σε τρομάζει δυο-τρεις φορές, αδυνατεί όμως να σε πείσει.

13.   Dark Feed
Φιλότιμη προσπάθεια των  σεναριογράφων του The Ward, που προδίδεται γρήγορα από το πενιχρό budjet.


ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ

1.       Ο Τελευταίος Εξορκισμός 2
Ο τίτλος και μόνο τα λέει όλα.  Όχι μόνο τελευταίος αλλά και Νο 2!!!
Η αυτοαναίρεση σε όλο της το μεγαλείο. 
Μα καλά τι σκεφτόντουσαν;

2.       Open Grave
Περιμέναμε τόσα πολλά και τελικά είδαμε τόσα λίγα… 
Εκεί που περιμένεις ν’ αρχίσει το καλό, πέφτουν οι τίτλοι τέλους.

3.       The Demented
Τι να πεις γι’ αυτό το σκουπιδάκι... 
Απλά μια από τις χειρότερες zombie movies των τελευταίων ετών.

4.       The Lords of Salem
Ιδού τι συμβαίνει όταν υπερεκτιμάς τον εαυτό σου και προσπαθείς να κάνεις τέχνη με το στανιό. 
Mr Zombie δες American Horror Story: Coven και πάρε μαθήματα!

5.       Silent Hill: Revelation
Μίλια μακριά από την ποιότητα της πρώτης ταινίας, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για  worst horror of the year. 
Απλά κακό!

6.        A Haunted House
Ίσως ό,τι χειρότερο είδα φέτος. 
Η μόνη στιγμή που γέλασα ήταν όταν έμαθα ότι θα βγει και Νο 2!!!

7.       Fright Night 2: New Βlood
Η όμορφη πρωταγωνίστρια-βαμπίρ ήταν τελικά ο μόνος λόγος που άξιζε τούτο το χαμηλών πτήσεων sequel.  
Ειδικά δε, το γλυκερό φινάλε, κανονικό παλούκωμα στην καρδιά…

8.       Machete Kills
Απογοητευτικό να έχεις τα πάντα στη διάθεση σου και να γυρίζεις έναν τέτοιο αχταρμά. 
Κι ακόμα πιο απογοητευτικό εσύ που το σκηνοθετείς να λέγεσαι Robert Rodriguez.
Από τα μισά και μετά αρχίζει να θυμίζει βάναυσο βασανιστήριο.

9.       Scary Movie 5
Δυστυχώς όχι τόσο αστείο όσο θα θελε και σίγουρα όχι τόσο έξυπνο όσο θα ‘πρεπε.
Μια κλασική αμερικανιά για ανώριμους θεατές όλων των ηλικιών και μόνο αυτό.

10.   Cannibal Diner
Τόσο κακό που θες να κάνεις το σκηνοθέτη της σπετσοφάι!

11.   Detour
Κλειστοφοβικό θρίλερ στο ύφος του Buried που χρειάζεται υπεράνθρωπες δυνάμεις για να το παρακολουθήσεις μέχρι τέλους. 
Εγώ δεν τις είχα!

12.    Sharknado
Το καλύτερο bad movie της χρονιάς τα έχει όλα: και λατρεμένη Tara Reid, και Ian Ziering από Beverly Hills, και καρχαριο- ανεμοστρόβιλο!!!
Τι άλλο να ζητήσει κανείς!!! 

Έκτακτη ανακοίνωση: Μόλις πληροφορήθηκα από το έγκριτο IMDb ότι μετά την ολοκλήρωση του The Hungover Games (!), το επόμενο project της Tara Reid είναι το Wild Things In Europe 3D! 
Με άλλα λόγια και του χρόνου πάλι εδώ θα ‘μαστε!

Αυτό ήταν λοιπόν, πάει και το 2013… 
Ας ελπίσουμε η νέα χρονιά να μας χαρίσει ακόμα μεγαλύτερες κινηματογραφικές συγκινήσεις… τρόμου!

Παρακάτω μπορείτε να παραθέσετε ελέυθερα και τα δικά σας αγαπημένα- και μη-horror της χρονιάς, αλλά και να σχολιάσετε οτιδήποτε σας τράβηξε την προσοχή.

Η γνώμη σας άλλωστε είναι πάντα ευπρόσδεκτη και εξαιρετικά σημαντική για μας.
Καλή δύναμη!

Νίκος Σιδεράς.