Οpen Grave review

Το πολλά υποσχόμενο trailer του Open Grave, της νέας ταινίας του Gonzalo Lopez-Gallego (Apollo 18), μας προετοίμαζε καιρό τώρα για μια πραγματικά πρωτότυπη και ατμοσφαιρική ταινία τρόμου, με αρκετά μεγάλες πιθανότητες να ξεφύγει από τα τετριμμένα.

Μπορεί το Apollo 18 να μην δικαίωσε τις προσδοκίες του κοινού στο βαθμό που αναμενόταν, το ολιγόλεπτο όμως trailer του Open Grave έδειχνε από τα πρώτα κιόλας πλάνα ότι τα πράγματα εδώ είναι πολύ πιο προσεγμένα, τόσο σκηνοθετικά, όσο και από άποψη ατμόσφαιρας και  μυστηρίου.

Προσθέστε στον κεντρικό ρόλο τον τάχιστα ανερχόμενο Νοτιοαφρικανό Sharlto Copley, που με συμμετοχές στα The A-Team και Elysium κατάφερε να κερδίσει βασικούς ρόλους στα πολυαναμενόμενα Maleficent και Oldboy, και έτοιμο το «γλυκό» να «δέσει».

Τώρα το κατά πόσο τελικά «έδεσε» και αν κατάφερε να δικαιώσει το εντυπωσιακό και πρωτότυπο του trailer, θα το αναλύσουμε λίγο παρακάτω, αφού πρώτα σας εισάγω στoν μυστηριώδη post-apocalyptic κόσμο του.

Ένας άντρας (Sharlto Copley) ξυπνά μέσα σε έναν ανοιχτό μαζικό τάφο δίπλα σε αμέτρητα πτώματα, χωρίς να θυμάται απολύτως τίποτα.

Καταφέρνει όμως να ξεφύγει με την βοήθεια μιας άγνωστης γυναίκας που ως από μηχανής θεός του πετά ένα σχοινί για να σκαρφαλώσει.

Η νεαρή γυναίκα, η οποία είναι μουγκή, ζει μαζί με μια ομάδα τρομοκρατημένων και επίσης χωρίς μνήμη ανθρώπων σε ένα διπλανό σπίτι στη μέση του πουθενά.

Οι αρχικές υποψίες τους για το τι συμβαίνει και για το ποιος είναι ο υπαίτιος της μαζικής δολοφονίας θα δώσουν σιγά σιγά την θέση τους στη βία, καθώς η ομάδα αρχίζει να βρίσκει ενδείξεις για την ταυτότητα του καθενός.

Παράλληλα κάνει την εμφάνιση της μια επιθετική και αποκρουστική ομάδα μολυσμένων ανθρώπων δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο την ήδη μπερδεμένη κατάσταση.

Όταν όμως τα κομμάτια του παζλ αρχίσουν να ενώνονται αποκαλύπτοντας την πραγματική απειλή, οι ήρωες θα βρεθούν μπροστά σε απρόσμενες αποκαλύψεις που θα θέσουν τη ζωή τους σε θανάσιμο κίνδυνο.

Το Open Grave όσο εντυπωσιακά ξεκινά, άλλο τόσο εντυπωσιακά κλείνει…
Στο ενδιάμεσo όμως...Το χάος!

Με άλλα λόγια, ένα μάτσο άγνωστοι μεταξύ τους και πλήρως αδιάφοροι χαρακτήρες ψάχνουν για κάτι παραπάνω από 90 λεπτά να βρουν, ποιος είναι ποιος, πού ακριβώς βρίσκονται και γενικά τι συμβαίνει τριγύρω τους.

Όλο αυτό διανθισμένο με μικρές πινελιές τρόμου - ίσα να θυμόμαστε πού και πού πως βρισκόμαστε σε horror movie - και ατάκες που θυμίζουν στην καλύτερη Scooby Doo.

Όταν μάλιστα φτάνουμε στο φινάλε δίνεται στο θεατή η αίσθηση πως τώρα θα έπρεπε να ξεκινήσει η κανονική ταινία, μιας και μόνο τότε αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον το όλο στόρι.

Αντί γι’ αυτό, πέφτουν οι τίτλοι τέλους, αφήνοντας  μάλιστα υπόνοιες για σίκουελ, και μένεις να κοιτάς αποσβολωμένος  το κενό μην μπορώντας να πιστέψεις πως στο καλό χάθηκε μέσα απ’ τα χέρια του σκηνοθέτη μια πραγματικά μεγάλη ευκαιρία.

Γιατί όπως και να το κάνουμε ο Gonzalo Lopez-Gallego τις σκηνοθετικές του αρετές τις έχει, δεν καταφέρνει όμως να τις διαχειρηστεί με την απαιτούμενη ωριμότητα με αποτέλεσμα ένα κουραστικό, άστοχο και τελικώς ανούσιο δίωρο.

Κάτι ανάμεσα σε Saw, World War Z και Memento, το Open Grave παλεύει με νύχια και με δόντια να κάνει τη διαφορά, το μόνο που καταφέρνει όμως είναι να πέσει στον ολόδικό του ανοιχτό τάφο…

Ακόμα και κάποιες  ενδιαφέρουσες ιδέες  που παρουσιάζονται σποραδικά είτε υλοποιούνται άστοχα είτε  χάνονται μέσα στη φιλοδοξία τους.

Ούτε όμως η παρουσία του ονόματος-κράχτη του φιλμ δεν σώζει την κατάσταση, αφού με εξαίρεση δυο-τρεις καλές στιγμές, στο μεγαλύτερο μέρος  ο Copley περιφέρει από σκηνή σε σκηνή την έκδηλη βαρεμάρα του.

Τώρα από τρόμο, όπως προείπα, μην περιμένετε πολλά πράγματα, το μόνο που θα δείτε είναι μερικές καλοφτιαγμένες ζομποειδείς παρουσίες, κανά δυο εντυπωσιακές ψηφιακές απεικονίσεις  των ανοιχτών τάφων, κάποιοι μάλλον αδιάφοροι φόνοι κι αυτό είναι όλο.

Εντέλει, η γενικότερη εντύπωση που σου αφήνει το Open Grave είναι μια αίσθηση απογοήτευσης.
Κι αυτό γιατί βλέποντας το καλοφτιαγμένο και ψαρωτικό trailer περιμένεις πολλά περισσότερα.

Η μετα-αποκαλυπτική στοιχειωτική ατμόσφαιρα δεν έρχεται ποτέ, ο τρόμος χάνεται στη διαδρομή και το σενάριο ξεμένει από καύσιμα πριν καλά καλά αρχίσει το ταξίδι του.

Αν είστε fan των post-apocalyptic θρίλερ ρίξτε του μια ματιά, πιστεύω όμως ότι υπάρχουν πολύ καλύτερες επιλογές του συγκεκριμένου υπο-είδους για να περάσετε εποικοδομητικά (!) την ώρα σας, από το πρόσφατο blockbuster του Brad Pitt, World War Z μέχρι το προπέρσινο και πιο εναλλακτικό The Divide.

Νίκος Σιδεράς.

Release Dates:
3 January, 2014 (USA)