Review: Cannibal Diner

Η Γερμανία μπορεί να είχε στο παρελθόν κάποια αποτρόπαια περιστατικά κανιβαλισμού, τα οποία και έγιναν ευρέως γνωστά μέσα από τις ειδήσεις, όμως ποτέ δεν είχε παράδοση στις ταινίες με θέμα τους κανίβαλους. 

Δεν κάνουν εξαιρετικές ταινίες με ζόμπι, με βαμπίρ ή με κανίβαλους, γι’ αυτό και οι προσπάθειές τους είναι ελάχιστες.  

Το Cannibal Diner είναι μία από αυτές τις προσπάθειες της σύγχρονης ιστορίας του γερμανικού ακραίου σινεμά. 

Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Frank Montag ο οποίος έχει στο ενεργητικό του και την επίσης γερμανική παραγωγή με τον ευφάνταστο και πολλά υποσχόμενο τίτλο “Slasher” του 2007. 

Σε έναν από τους πρώτους ρόλους, βρίσκεται η Kristiana Rohder η οποία είχε εκλεγεί μις Γερμανία για το 2010. 
Ως προς αυτό, οι γερμανοί παραμένουν αξιόπιστοι. 
Ως προς όλα τα υπόλοιπα αμφιβάλλω. 

Η ιστορία της ταινίας είναι απλή. 
Μια ομάδα από γυναίκες μοντέλα πηγαίνουν για να διανυκτερεύσουν ή με πιο απλά λόγια, κάμπινγκ σε ένα δάσος κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.

Στην αρχή, χάνονται τρεις φίλες χωρίς προφανή αιτία, με αποτέλεσμα οι άλλες φίλες που επρόκειτο να τις βρουν λίαν συντόμως, να τις ψάχνουν μανιωδώς και να μην τις βρίσκουν. 

Στην πορεία βεβαίως, ελαττώνεται ο αριθμός της παρέας με τα μοντέλα και καταλήγουμε να παρακολουθούμε κυρίως έναν χαρακτήρα. 

Το σενάριο όπως καταλαβαίνουμε είναι πολύ κακό, χωρίς δυνατή ιδέα και χωρίς ενδιαφέρουσα πλοκή. 
Αν υπάρχει. 

Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι και στα τελευταία 40 λεπτά της ταινίας δεν ακούμε κανέναν να μιλάει παρά μόνο μουγκριτά. 
Κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα κουραστικό και μονότονο.

Πραγματικά, αν δεν υπήρχε η μουσική στην ταινία, η οποία καταλαμβάνει και αρκετά μεγάλο μέρος της, δεν πρόκειται να φοβηθεί κανείς με τίποτα. 
Είναι αστείο το πόσο πολύ χρησιμοποιείται η μουσική σε κομβικά σημεία ώστε να τρομάξει ο θεατής. 

Γενικότερα, ο ήχος της ταινίας δεν είναι και ο καλύτερος με έναν εντελώς ανέμπνευστο και πρόχειρο ηχητικό σχεδιασμό. 

Η σκηνοθεσία δεν είναι εντυπωσιακή αλλά και σε γενικές γραμμές στέκεται αντάξια των περιστάσεων. 
Ακολουθούμε από κοντά τους ήρωές μας και με πλάνα που ενδεχομένως να μην μπορούμε να πούμε ότι είναι κλασικά, μας φέρνει αντιμέτωπους με το κακό.

Κάπως έτσι κρατιέται όλη η ταινία, γιατί σε περίπτωση που και η σκηνοθεσία ήταν άνευρη και χωρίς χαρακτήρα, νομίζω ότι ο θεατής θα την είχε εγκαταλείψει στα πρώτα δύο λεπτά. 

Δυστυχώς, άλλη μία ταινία με προσανατολισμό στο found footage film είδος, κάτι το ξεπερασμένο και χωρίς να ταιριάζει με την ιστορία μας και πολύ. 

Ένα ανούσιο εύρημα ώστε να υπάρχει και μια τρομακτική ματιά των πρωταγωνιστριών που ξεκινούν ανέμελες το weekend τους και αποτυπώνουν σε βίντεο τις ευτυχισμένες τους στιγμές. 
Δηλαδή, βαρετό και χιλιοφορεμένο.

Οι κακοί για κάποιον λόγο που δεν έχω καταλάβει είναι βαμμένοι με μαύρη μπογιά, κάτι το οποίο για κάποιους μπορεί να θεωρηθεί αστείο. 

Παρόλα αυτά , σε συνδυασμό με την σκηνογραφία και τα ειδικά εφέ στους εσωτερικούς χώρους του εργοστασίου, είναι τα μόνα απόκοσμα στοιχεία που μπορούν να προσφέρουν στυλιζαρισμένο θέαμα τρόμου και μακάβριου σκηνικού.

Μέχρι και η αφίσα είναι πρόχειρη και δεν δείχνει ότι ο δημιουργός της σκέφτηκε  σοβαρά τι να σχεδιάσει, παρά να βάλει απλά μια γυμνή κοπέλα να την αγγίζουν με μανία οι κανίβαλοι. 
Να πω ότι υπήρχε και μέσα στην ταινία….

Τέλος οι ερμηνείες, όσο υπάρχουν, είναι κάπως κουραστικές αφού στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας τα κορίτσια απλά φωνάζουν από τρόμο, χωρίς να έχουν αξιώσεις για κάτι παραπάνω. 

Η ταινία με πολύ κόπο αγγίζει χωρίς τους τίτλους τέλους, τα 65 λεπτά και με τους τίτλους φτάνει τα 74. 
Θα μπορούσε αντί να κουράζει τόσο τον θεατή και να έχει τόσο φουσκωμένα πλάνα και δράσεις για να γίνει μεγάλου μήκους, να γίνει εξαρχής μια μικρού μήκους. 
Σίγουρα θα κυλούσε καλύτερα. 

Όπως και να’ χει, είναι αξιοσέβαστο ότι μια γερμανική ταινία καταπιάνεται με το ιδιαίτερο είδος του κανιβαλισμού. 

Είναι τόσο δυσεύρετες πλέον οι ταινίες με αυτή τη θεματολογία πόσο περισσότερο οι γερμανικές του είδους. 
Είναι μια ταινία για συγκεκριμένα φεστιβάλ ενός underground και προκλητικού σινεμά, που ένας horror fan θα πρέπει να την γνωρίζει.

Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στις 2 Ιουνίου του 2012 στο Έσσεν της Γερμανίας. 
Στη συνέχεια, ακολούθησε η προβολή της σε πολλά φεστιβάλ, όπως στο Ηorror Quest Film Festival της Ατλάντα από το οποίο απέσπασε και το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, στο Killer Film Festival, στο Macabre Faire Festival, στο Fright Nights της Αυστρίας από το οποίο έφυγε με το βραβείο κοινού και σε αρκετά άλλα. 

Στην Αμερική βγαίνει σε dvd στις 15 Οκτωβρίου του 2013, οπότε ούτε και οι αμερικάνοι θα μείνουν παραπονεμένοι, όσοι δεν το πρόλαβαν στο φεστιβάλ της Ατλάντα.

Δημήτρης Βαβάτσης.

Release Dates:
2 June, 2012 (Germany)
20 October, 2012 (Atlanta Horror Quest Film Festival)
15 October, 2013 (USA DVD)



 
Cannibal Diner trailer από Horrorant