Δείτε το βραβευμένο giallo short Yellow, φόρος τιμής στον Mario Bava

Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί αν κάποια κινηματογραφικά είδη είναι ξεχασμένα. 

Όμως, μετά από κάποιες προσπάθειες νέων δημιουργών να αναβιώσουν τεχνοτροπίες, στυλ, αισθητική και θεματολογία που απασχολούσαν παλιότερα είδη κινηματογράφου και υποείδη τους, μας δίνεται η δυνατότητα να πιστεύουμε ότι δεν έχουν ξεχαστεί από όλους.

Μία τέτοια προσπάθεια είναι η ταινία μικρού μήκους “Yellow” του Τούρκου σκηνοθέτη Semih Tareen (επίσημη σελίδα ΕΔΩ), ο οποίος υπέγραψε και το σενάριο, τη διεύθυνση φωτογραφίας, τη μουσική και την παραγωγή της ταινίας. 

Όπως μας λέει και ο ίδιος στην σελίδα του, ήταν μια εργασία του πάνω στα χαρακτηριστικά του υποείδους αυτού, κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. 

Γυρισμένο με 16άρι φιλμ και ένα επιτελείο 23 ατόμων, μπόρεσε και κατάφερε αυτό που φαντάζει ακατόρθωτο για πολλούς. 

Να κάνει δηλαδή μια ταινία με ατμόσφαιρα και σασπένς, τιμώντας τον άρχοντα και πρωτεργάτη του ιταλικού τρόμου Mario Bava, κάτι το οποίο μας υπενθυμίζει και στο τέλος της ταινίας, με μια ειδική προς αυτόν αφιέρωση.

Στα πλαίσια σπουδαστικής εργασίας του στο Seattle Film Institute, πραγματοποίησε αυτήν την ταινία για να επαναφέρει στις μνήμες πολλών το παραγκωνισμένο αυτό είδος και ως αποτέλεσμα να κερδίσει πολλά βραβεία , όπως καλύτερης μικρού μήκους ταινίας και καλύτερης μουσικής σε εξειδικευμένα φεστιβάλ τρόμου. 

Λέγοντας δυο λόγια για την ταινία, μπορούμε να πούμε ότι αξιοποίησε με σεβασμό σχεδόν όλα τα κλισέ του είδους χωρίς όμως να χρησιμοποιήσει διαλόγους στο σενάριό του και έχοντας μόλις δύο χαρακτήρες. 
Πρόκειται για μια σκηνή σε ένα σπίτι με αφορμή ένα ρομαντικό δείπνο. 

Η σκηνοθεσία του Semih Tareen είναι ιδιαίτερη, όπως απαιτείται.
Χρησιμοποιώντας όλα τα σκηνοθετικά τερτίπια ιερών τεράτων του είδους, παίζει με τα κοντινά πλάνα και τα zoom in σε στιγμές έντασης, με τα στραβά κάδρα σε διακοσμητικά στοιχεία του χώρου και με πολύ κοντινά πλάνα σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του δολοφόνου αλλά και των φονικών του εργαλείων. 

Η μουσική είναι εξαιρετική και μας θυμίζει τις καλές εποχές των Goblin, που σε συνδυασμό με τα folleys στον ηχητικό σχεδιασμό, μας δίνει μία ολοκληρωμένη σκηνή παραδοσιακού gialli film. 

Φυσικά, έδωσε ιδιαίτερη βάση στην φωτογραφία της ταινίας του και όπως ήταν αναμενόμενο πειραματίστηκε με σκιές και  χρώματα δημιουργώντας απόκοσμη ατμόσφαιρα.   

Απολαύστε το και περιμένουμε τις δικές σας εντυπώσεις.

Δημήτρης Βαβάτσης.