Storage 24 review

Βλέποντας το low-budget (όπου low-budget ΔΕΝ εννοούμε πάντα τα φτηνά εφέ, αλλά ενίοτε το περιορισμένο σετ, όπως εδώ) βρετανικό creature θρίλερ Storage 24, είναι σαν να ψάχνεις σε κάδους απορριμμάτων.

Τα περισσότερα από αυτά που θα βρεις είναι πραγματικά σκουπίδια, αλλά ενδιάμεσα ίσως πετύχεις μικρά στολίδια που, δε θα σε κάνουν και πλούσιο, αλλά θα απαλύνουν κάπως το πόνο σου.

Θα μου πεις, τα σκουπίδια κάποιου μπορεί να είναι τα στολίδια ενός άλλου.
Ειδικά στο σινεμά τρόμου.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το θριλεράκι του Johannes Roberts είναι μια θλιβερή προσπάθεια που εξελίσσεται εξ ολοκλήρου μέσα σε κοντέινερ αποθήκευσης με απρόβλεπτο φωτισμό, πέντε χαρακτήρες που από την αρχή καταλαβαίνεις το ποιόν τους, ηλίθιους μονολεκτικούς διαλόγους και ένα στόρι που ξεπερνά κάθε κλισέ που γνωρίζετε.

Αλλά μέσα σε αυτό το σκουπίδι, θα δείτε ένα από τα καλύτερα rip-off alien creature (παρά το low-budget που λέγαμε), μερικούς α’ κατηγορίας gore θανάτους και μια σκηνή ανθολογίας με ένα κουρδιστό λούτρινο σκυλάκι σε αποστολή αυτοκτονίας, ζωσμένο με βεγγαλικά!

Έχει επίσης τις αξίες παραγωγής ταινίας που θα παιζόταν άνετα στο SyFy Channel και την υποκριτική που θα ταίριαζε σε τέτοια τηλεταινία.

Για κάποιους, αυτά είναι αρκετά για να μείνετε μακριά, πολύ μακριά, και να διαθέσετε την ώρα σας σε κάτι άλλο.

Άλλοι, πιο τολμηροί, ίσως βρουν το Storage 24 μια πρωτότυπη ιδέα κλειστοφοβικού horror, αρκετά καλή για ένα πεταμένο βράδυ μεταξύ μπύρας, χαχανητών και light διασκέδασης.

Ένα στρατιωτικό αεροπλάνο συνετρίβη στην καρδιά του Λονδίνου, με το άκρως απόρρητο περιεχόμενό του να ελευθερώνεται σε ένα τμήμα της πόλης, και συγκεκριμένα σε μια σύνθετη μονάδα αποθήκευσης, με το όνομα Storage 24.

Το ρεύμα κόβεται και ο χώρος μένει κλειδωμένος, αλλά μερικοί πελάτες είναι παγιδευμένοι μέσα, και περιμένουν με ανυπομονησία να αποκατασταθεί το ρεύμα για να βγουν.

Ο Charlie (Noel Clarke, Star Trek Into Darkness, ο οποίος συν-έγραψε το σενάριο) χώρισε πρόσφατα με τη φίλη του, Shelley (Antonia Campbell-Hughes, Albert Nobbs), και έχει πάει μαζί με το φίλο του, Mark (Colin O’Donoghue, The Rite) για να ανακτήσει τα υπάρχοντά του.

Δυστυχώς για τον Charlie, η Shelley είναι ήδη εκεί και έχει αρχίσει να ταξινομεί τα πράγματά τους, μαζί με τη φίλη της, Nikki (Laura Haddock, Captain America: The First Avenger) και το φίλο τους, Chris (Jamie Thomas King, Tinker Taylor Soldier Spy), δημιουργώντας μεγάλη ένταση στην ατμόσφαιρα, καθώς ο Charlie δεν έχει χωνέψει ακόμα τον χωρισμό τους.

Πάνω στις αντιδικίες και τα μαλώματα, ένα μεγαλύτερο κακό αναδύεται από τις σκιές και τις πόρτες των κοντέινερ.

Γρήγορα θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα γιγαντιαίο alien που προφανώς ελευθερώθηκε από τη συντριβή του αεροσκάφους, και θα βρουν βοήθεια στο πρόσωπο του David (Ned Dennehy, Grabbers), ενός οριακά παράφρονα τύπου που ζει μόνιμα στις αποθήκες για να αποφύγει τη μέγαιρα γυναίκα του (…).

Με όχι πάνω από 80 λεπτά καθαρής διάρκειας, το Storage 24 είναι μια σχεδόν κακή ταινία.

Το σκηνικό δεν αλλάζει σε όλη τη διάρκειά της (όλη η ταινία εξελίσσεται σε διαδρόμους, αποθήκες και μικρά δωμάτια), και είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος κινηματογράφησης του Roberts και της παρέας του: η κάμερα κοντά στον ηθοποιό, λόγω έλλειψης χώρου προφανώς, ελπίζοντας να μας δώσει τη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που θα έκανε τη ταινία πιο υποφερτή.

Έλα που για να πετύχεις κλειστοφοβική ένταση δεν αρκούν οι κλειστοί χώροι (ρωτήστε και τον Matthijs van Heijningen Jr. που επίσης απέτυχε, στο remake του The Thing) και κοντινά πλάνα – σχεδόν πάνω στον ηθοποιό.

Το alien κατασκευαστικά είναι πολύ καλό, μια μίξη μεταξύ alien και predator, με πινελιές από The Thing μια που το’φερε η κουβέντα, αλλά όταν έδωσε γροθιά στον Charlie και έπιασε από το λαιμό τη Shelley – τους δύο που δεν πρέπει να πεθάνουν, δηλαδή – ενώ τους άλλους τους έκοβε φέτες, με έπιασαν τα γέλια.

Το όλο κρυφτούλι διανθίζεται με μια ανατροπή στο χωρισμό του ζευγαριού που κάνει μπαμ από μακριά, έναν αλλόκοτο τύπο που νομίζει ότι την ομάδα την έστειλε η γυναίκα του για να τον φέρει πίσω στο σπίτι (…) και φυσικά, τον τεχνικό ασφαλείας που πεθαίνει όπως πάντα, πρώτος.

Πάνω απ’όλα, το Storage 24 είναι μια βαρετή ταινία.
Ποτέ δεν σου κρατά το ενδιαφέρον, παρά μόνο ελάχιστες στιγμές κερδίζει το βλέμμα σου.

Ο Noel Clarke γράφει συχνά, αλλά σπάνια βρίσκουν το δρόμο προς τις αίθουσες (κάποιο Adulthood, το προπέρσινο 4.3.2.1 και το Storage 24).

Άλλο ένα junk food horror, άλλο ένα χάσιμο χρόνου.
Όχι εντελώς, αλλά και πάλι …

Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Release Date:
June 29, 2012 (UK)
January 11, 2013 (USA)
Storage 24 trailer 2 από Horrorant