Hatchet III review
Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.
Το 2007 με το πρώτο Hatchet (ή Μπαλτάς (!) αν προτιμάτε την ελληνική μετάφραση), ο Αdam Green μας σύστησε τον φοβερό και τρομερό Victor Crowely, ένα υπολογίσιμο horror icon με αποκρουστική όψη κι ακόμη πιο αποκρουστικες μεθόδους ξεπαστρέματος που έφεραν στο νου μνήμες από Freddy, Jason, Michael Myers κι εποχές όπου στο άκουσμα και μόνο του ονόματος τους, ρίγος και ανατριχίλα διαπερνούσε τη ραχοκοκαλιά μας.
Βεβαίως ο Crowely δεν μπορεί να αγγίξει σε καμία περίπτωση το μέγεθος και το θρύλο που έχουν δημιουργήσει γύρω από το όνομα τους οι προαναφερθέντες, στα b-movie όμως πλαίσια που κινείται, κρίνεται άκρως αποτελεσματικός κι απολαυστικός!
Με άλλα λόγια ο ορισμός του guilty pleasure...
Τι κι αν η φθήνεια και η αναληθοφάνεια ξεχειλίζουν από παντού, οι ερμηνείες ειναι για κλάματα και τα εφέ κακοφτιαγμένα;
Εδώ αυτό που μετράει είναι τα ποτάμια αίματος, τα ευφάνταστα ξεκοιλιάσματα και το κάφρικο black χιούμορ που ελαφραίνει κάπως την ατμόσφαιρα από τα αμέτρητα αιματοκυλίσματα.
Κάνοντας λοιπόν μια μικρή αναδρομή στα προηγούμενα, να σας θυμήσω ότι στο πρώτο μέρος είδαμε τον τερατόμορφο Victor Crowely (Kane Hodder, Chillerama, Hatchet II, Frozen, The Afflicted) να επιστρέφει από τους νεκρούς αποζητώντας εκδίκηση για τον άδικο θάνατο του, ενώ στο δεύτερο ...
...να συνεχίζει το αποτρόπαιο έργο του κυνηγώντας εκ νέου τη μοναδική επιζήσασα και συγγενή του, Marybeth (Danielle Harris, Stake Land, The Black Waters of Echo's Pond, Halloween II), καθώς και μια νέα ομάδα μελλοθανάτων, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται κάποια πρόσωπα-κλειδί για τη λύτρωση του.
Στο μεταξύ μαθαίνουμε μέσω flashbacks και κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το backround του που δίνουν νέα διάσταση στο χαρκτήρα του.
Προχειροφτιαγμένο και ultra low budjet το πρώτο, με τη φρεσκάδα και την τρέλα του πρωτάρη να το συνοδεύει όμως, διασκέδασε και ξαφνιασε τους horror fans, δίνοντας το φιλί της ζωής στο παραμελημένο για καιρό είδος των σκληρών slashers, κάνοντας πρώτη φίρμα τόσο το σκηνοθέτη του όσο και τον κακομούτσουνο μακελάρη του.
Στον αντίποδα, το Hatchet II παρά τις σεναριακές βελτιώσεις, απογοήτευσε και κούρασε με τον δυσκίνητο ρυθμό του, υπερ-κάλυψε όμως τη δίψα μας για gore χάρη στο διπλασιασμό του αίματος (136 γαλόνια)και την εφευρετικότητα των 17 on screen δολοφονιών του.
Επίσης μπορεί να περηφανεύεται πως είναι το πρώτο horror μετά το Dawn Of The Dead (1978), που προβλήθηκε επί αμερικανικού εδάφους uncut and unrated σε ευρύ κύκλωμα αιθουσών.
Και φτάνουμε λοιπόν στο έτος 2013 με τον Victor να επιστρέφει στις οθόνες μας αλλά και στους βάλτους της Louisiana για τρίτη και φαρμακερή (;) φορά, αποφασισμένος να μην αφήσει άντερο για άντερο!
Η δράση όπως και στο προηγούμενο ακολουθεί τη φυσική ροή των γεγονότων, με τη Marybeth να κόβει σε κομματάκια τον Crowley ( σε μια σκηνή που πολύ μου θύμισε την τελική του Evil Dead) και με το κεφάλι του ως αποδεικτικό στοιχείο να καταφεύγει στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα.
Εκεί οι αστυνομικοί σοκάρονται με το θέαμα που αντικρίζουν και με συνοπτικές διαδικασίες τη μπαγλαρώνουν, θεωρώντας την υπεύθυνη για φόνο, μη πιστεύοντας λέξη για τον αστικό μύθο που τους αραδιάζει ως άλλοθι.
Κι ενώ οι έρευνες στους βάλτους του Honey Island ξεκινούν με εντατικούς ρυθμούς, μια επίμονη και παθιασμένη με το θέμα δημοσιογράφος προειδοποιεί πως ο Crowely θα επιστρέψει στη ζωή, ενώ ορκίζεται πως γνωρίζει τον τρόπο που θα σπάσει την κατάρα, στέλνοντας τον στον τάφο μια για πάντα.
Όταν λοιπόν οι εικασίες της επιβεβαιώνονται και ο τερατόμορφος άντρας επιστρέφει στην ενεργό δράση, αναγκάζει τη νεαρή κοπέλα και τον αστυνομικό που τη φυλάει, να την ακολουθήσουν μέχρι τους βάλτους για το τελικό ξεκαθάρισμα!
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στο τρίτο μέρος του υπερ-βίαιου αυτού franchise, με τον Adam Green να παραχωρεί τα σκηνοθετικά ηνία στον BJ McDonnel, το μέχρι πρότινος δεξί του χέρι, επιλέγοντας συνειδητά να μείνει πίσω από τις κάμερες και να αναμειχθεί μόνο στο σενάριο και την παραγωγή.
Βέβαια αν κρίνω από το αποτέλεσμα, κάτι μου λέει ότι ο McDonnel είχε στο ακουστικό του τη φωνή του Green καθόλη τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Το Hatchet III δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλες διαφορές από τα προηγούμενα και σε γενικές γραμμές βλέπουμε μια ελαφρώς εμπλουτισμένη επανάληψη των όσων είδαμε στα πρώτα δύο.
Δηλαδή, προσχηματικό σενάριο ίσα που να εξυπηρετεί τη δράση ωσότου ν’ αρχίσει η σφαγή, χάρτινοι χαρακτήρες και ερμηνείες στα όρια του γελοίου με μπροστάρισσα τη θέλω-να-γίνω-Jamie-Lee-Curtis, Danielle Harris, συντριβάνια αίματος ανά δεκάλεπτο, αποκεφαλισμους με το τσουβάλι και μπιμουβάδικη old school ατμόσφαιρα που σε κάνει να νοσταλγείς τα 8Ο’s.
Σίγουρα παραμένει πιστό και συνεπές σ’ αυτό που υπόσχεται, από την άλλη όμως αδυνατεί να πάει ένα σκαλοπάτι παραπάνω το gore που μας έδωσε στο Hatchet II ή έστω τη δημιουργική τρέλα που διακρίναμε στο πρώτο.
Επίσης ο Crowely, το μεγάλο avantage της ταινίας, φαίνεται εδώ να βρίσκεται εκτός φόρμας, σκοτώνοντας με μάλλον αναμενόμενους και ανέμπνευστους τρόπους τα θύματα του.
Βέβαια καποιες μικρές εκπλήξεις υπάρχουν κι εδώ, όπως η cult ερμηνεία της Caroline Williams (Halloween II) που υποδύεται τη δαιμόνια Amanda με αξιοθαύμαστο ζήλο, ο ακόμα πιο σφιχτοδεμένος ρυθμός που δε σε αφήνει να βαρεθείς λεπτό αλλά και ένα αινιγματικό φινάλε που σε βάζει σε σκέψεις.
Γενικά όσοι απολαύσατε τα πρώτα δύο, είμαι σίγουρος πως θα εκτιμήσετε και αυτό.
Όσοι όμως δεν είστε λάτρεις του διαβόητου σφαγέα, καλό είναι να κρατήσετε απόσταση ασφαλείας τόσο από τους βάλτους της Louisiana όσο κι από το Hatchet III.
Ας ελπίσουμε (αν και χλωμό το βλέπω) την ίδια απόσταση ασφαλείας να κρατήσει κι ο δημιουργός του, μιας και το τρίτο αυτό μέρος παρόλο που κλείνει αξιοπρεπώς την τριλογία, δείχνει έντονα σημάδια κόπωσης που φωνάζουν πως ήρθε η ώρα να μπει οριστικά και αμετάκλητα η ταφόπλακα στον αστικό μύθο του Victor Crowely.
Αν παρόλα αυτά υπάρχει πίεση για ακόμα μια συνέχεια, καλό θα είναι να το ψάξουν λιγάκι παραπάνω, δίνοντας νέα κατεύθυνση στο όλο κόνσεπτ, γιατί κακά τα ψέμματα στη σημερινή του μορφή δεν έχει να προσφέρει πολλά, καθώς ως ιδέα έχει πλέον εξαντληθεί.
Hatchet III teaser trailer από Horrorant
Το 2007 με το πρώτο Hatchet (ή Μπαλτάς (!) αν προτιμάτε την ελληνική μετάφραση), ο Αdam Green μας σύστησε τον φοβερό και τρομερό Victor Crowely, ένα υπολογίσιμο horror icon με αποκρουστική όψη κι ακόμη πιο αποκρουστικες μεθόδους ξεπαστρέματος που έφεραν στο νου μνήμες από Freddy, Jason, Michael Myers κι εποχές όπου στο άκουσμα και μόνο του ονόματος τους, ρίγος και ανατριχίλα διαπερνούσε τη ραχοκοκαλιά μας.
Βεβαίως ο Crowely δεν μπορεί να αγγίξει σε καμία περίπτωση το μέγεθος και το θρύλο που έχουν δημιουργήσει γύρω από το όνομα τους οι προαναφερθέντες, στα b-movie όμως πλαίσια που κινείται, κρίνεται άκρως αποτελεσματικός κι απολαυστικός!
Με άλλα λόγια ο ορισμός του guilty pleasure...
Τι κι αν η φθήνεια και η αναληθοφάνεια ξεχειλίζουν από παντού, οι ερμηνείες ειναι για κλάματα και τα εφέ κακοφτιαγμένα;
Εδώ αυτό που μετράει είναι τα ποτάμια αίματος, τα ευφάνταστα ξεκοιλιάσματα και το κάφρικο black χιούμορ που ελαφραίνει κάπως την ατμόσφαιρα από τα αμέτρητα αιματοκυλίσματα.
Κάνοντας λοιπόν μια μικρή αναδρομή στα προηγούμενα, να σας θυμήσω ότι στο πρώτο μέρος είδαμε τον τερατόμορφο Victor Crowely (Kane Hodder, Chillerama, Hatchet II, Frozen, The Afflicted) να επιστρέφει από τους νεκρούς αποζητώντας εκδίκηση για τον άδικο θάνατο του, ενώ στο δεύτερο ...
...να συνεχίζει το αποτρόπαιο έργο του κυνηγώντας εκ νέου τη μοναδική επιζήσασα και συγγενή του, Marybeth (Danielle Harris, Stake Land, The Black Waters of Echo's Pond, Halloween II), καθώς και μια νέα ομάδα μελλοθανάτων, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται κάποια πρόσωπα-κλειδί για τη λύτρωση του.
Στο μεταξύ μαθαίνουμε μέσω flashbacks και κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το backround του που δίνουν νέα διάσταση στο χαρκτήρα του.
Προχειροφτιαγμένο και ultra low budjet το πρώτο, με τη φρεσκάδα και την τρέλα του πρωτάρη να το συνοδεύει όμως, διασκέδασε και ξαφνιασε τους horror fans, δίνοντας το φιλί της ζωής στο παραμελημένο για καιρό είδος των σκληρών slashers, κάνοντας πρώτη φίρμα τόσο το σκηνοθέτη του όσο και τον κακομούτσουνο μακελάρη του.
Στον αντίποδα, το Hatchet II παρά τις σεναριακές βελτιώσεις, απογοήτευσε και κούρασε με τον δυσκίνητο ρυθμό του, υπερ-κάλυψε όμως τη δίψα μας για gore χάρη στο διπλασιασμό του αίματος (136 γαλόνια)και την εφευρετικότητα των 17 on screen δολοφονιών του.
Επίσης μπορεί να περηφανεύεται πως είναι το πρώτο horror μετά το Dawn Of The Dead (1978), που προβλήθηκε επί αμερικανικού εδάφους uncut and unrated σε ευρύ κύκλωμα αιθουσών.
Και φτάνουμε λοιπόν στο έτος 2013 με τον Victor να επιστρέφει στις οθόνες μας αλλά και στους βάλτους της Louisiana για τρίτη και φαρμακερή (;) φορά, αποφασισμένος να μην αφήσει άντερο για άντερο!
Η δράση όπως και στο προηγούμενο ακολουθεί τη φυσική ροή των γεγονότων, με τη Marybeth να κόβει σε κομματάκια τον Crowley ( σε μια σκηνή που πολύ μου θύμισε την τελική του Evil Dead) και με το κεφάλι του ως αποδεικτικό στοιχείο να καταφεύγει στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα.
Εκεί οι αστυνομικοί σοκάρονται με το θέαμα που αντικρίζουν και με συνοπτικές διαδικασίες τη μπαγλαρώνουν, θεωρώντας την υπεύθυνη για φόνο, μη πιστεύοντας λέξη για τον αστικό μύθο που τους αραδιάζει ως άλλοθι.
Κι ενώ οι έρευνες στους βάλτους του Honey Island ξεκινούν με εντατικούς ρυθμούς, μια επίμονη και παθιασμένη με το θέμα δημοσιογράφος προειδοποιεί πως ο Crowely θα επιστρέψει στη ζωή, ενώ ορκίζεται πως γνωρίζει τον τρόπο που θα σπάσει την κατάρα, στέλνοντας τον στον τάφο μια για πάντα.
Όταν λοιπόν οι εικασίες της επιβεβαιώνονται και ο τερατόμορφος άντρας επιστρέφει στην ενεργό δράση, αναγκάζει τη νεαρή κοπέλα και τον αστυνομικό που τη φυλάει, να την ακολουθήσουν μέχρι τους βάλτους για το τελικό ξεκαθάρισμα!
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στο τρίτο μέρος του υπερ-βίαιου αυτού franchise, με τον Adam Green να παραχωρεί τα σκηνοθετικά ηνία στον BJ McDonnel, το μέχρι πρότινος δεξί του χέρι, επιλέγοντας συνειδητά να μείνει πίσω από τις κάμερες και να αναμειχθεί μόνο στο σενάριο και την παραγωγή.
Βέβαια αν κρίνω από το αποτέλεσμα, κάτι μου λέει ότι ο McDonnel είχε στο ακουστικό του τη φωνή του Green καθόλη τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Το Hatchet III δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλες διαφορές από τα προηγούμενα και σε γενικές γραμμές βλέπουμε μια ελαφρώς εμπλουτισμένη επανάληψη των όσων είδαμε στα πρώτα δύο.
Δηλαδή, προσχηματικό σενάριο ίσα που να εξυπηρετεί τη δράση ωσότου ν’ αρχίσει η σφαγή, χάρτινοι χαρακτήρες και ερμηνείες στα όρια του γελοίου με μπροστάρισσα τη θέλω-να-γίνω-Jamie-Lee-Curtis, Danielle Harris, συντριβάνια αίματος ανά δεκάλεπτο, αποκεφαλισμους με το τσουβάλι και μπιμουβάδικη old school ατμόσφαιρα που σε κάνει να νοσταλγείς τα 8Ο’s.
Σίγουρα παραμένει πιστό και συνεπές σ’ αυτό που υπόσχεται, από την άλλη όμως αδυνατεί να πάει ένα σκαλοπάτι παραπάνω το gore που μας έδωσε στο Hatchet II ή έστω τη δημιουργική τρέλα που διακρίναμε στο πρώτο.
Επίσης ο Crowely, το μεγάλο avantage της ταινίας, φαίνεται εδώ να βρίσκεται εκτός φόρμας, σκοτώνοντας με μάλλον αναμενόμενους και ανέμπνευστους τρόπους τα θύματα του.
Βέβαια καποιες μικρές εκπλήξεις υπάρχουν κι εδώ, όπως η cult ερμηνεία της Caroline Williams (Halloween II) που υποδύεται τη δαιμόνια Amanda με αξιοθαύμαστο ζήλο, ο ακόμα πιο σφιχτοδεμένος ρυθμός που δε σε αφήνει να βαρεθείς λεπτό αλλά και ένα αινιγματικό φινάλε που σε βάζει σε σκέψεις.
Γενικά όσοι απολαύσατε τα πρώτα δύο, είμαι σίγουρος πως θα εκτιμήσετε και αυτό.
Όσοι όμως δεν είστε λάτρεις του διαβόητου σφαγέα, καλό είναι να κρατήσετε απόσταση ασφαλείας τόσο από τους βάλτους της Louisiana όσο κι από το Hatchet III.
Ας ελπίσουμε (αν και χλωμό το βλέπω) την ίδια απόσταση ασφαλείας να κρατήσει κι ο δημιουργός του, μιας και το τρίτο αυτό μέρος παρόλο που κλείνει αξιοπρεπώς την τριλογία, δείχνει έντονα σημάδια κόπωσης που φωνάζουν πως ήρθε η ώρα να μπει οριστικά και αμετάκλητα η ταφόπλακα στον αστικό μύθο του Victor Crowely.
Αν παρόλα αυτά υπάρχει πίεση για ακόμα μια συνέχεια, καλό θα είναι να το ψάξουν λιγάκι παραπάνω, δίνοντας νέα κατεύθυνση στο όλο κόνσεπτ, γιατί κακά τα ψέμματα στη σημερινή του μορφή δεν έχει να προσφέρει πολλά, καθώς ως ιδέα έχει πλέον εξαντληθεί.
Hatchet III teaser trailer από Horrorant
Post a Comment