Το Κάλεσμα (The Conjuring ) review
Μπορεί στη χώρα μας να το δούμε λίγο καθυστερημένα (26 Σεπτεμβρίου) κι ο ντόρος γύρω του να έχει ως τότε κάπως καταλαγιάσει, το Horrorant όμως επειδή βρίσκεται πάντα πιο μπροστά από άλλους σε ό,τι αφορά τον τρόμο, έχει για σας τις πρώτες εντυπώσεις από το πολυσυζητημένο μεταφυσικό θρίλερ που σάρωσε στο box office, κατατροπώνοντας με χαρακτηριστική ευκολία τις πολυδάπανες παραγωγές Red 2, R.I.P.D. και Turbo.
Όπως ίσως γνωρίζετε, το φιλμ του πολυτάλαντου James Wan (Saw, Insidious), είναι εμπνευσμένο από το προσωπικό αρχείο των δαιμονολόγων- ερευνητών Ed και Lorraine Warren ή αλλιώς του διδύμου που έγινε ευρύτερα γνωστό από την υπόθεση 'Amityville'.
Στην προκειμένη περίπτωση, η ιστορία στην οποία βασίζονται τα γεγονότα που εξιστορούνται στο φιλμ, αφορούν μια υπόθεση στοιχειώματος που σημάδεψε ανεπανόρθωτα το φημισμένο ζευγάρι στις αρχές της δεκαετίας του 70’,μια συγκλονιστική εμπειρία που κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό κι από τους δύο,τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Όπως θα δείτε και στα πρώτα λεπτά της ταινίας, η παρουσία των Warrens ήταν καταλυτική σε πολλές ανεξήγητες υποθέσεις που ζητούσαν απαντήση, ενώ οι επιστημονικές τους γνώσεις και οι εξειδικευμένες τους ικανότητες τύχαιναν διεθνούς αναγνώρισης και σεβασμού όχι μόνο από την επιστημονική κοινότητα αλλά και από τον ίδιο τον Πάπα!
Όταν λοιπόν οι φημισμένοι ερευνητές Ed (Patrick Wilson, Prometheus) και Lorraine Warren (Vera Farmiga, Safe House) καλούνται να βοηθήσουν την επταμελή οικογένεια των Roger (Ron Livingston, The Odd Life of Timothy Green) και Carolyn Perron (Lily Taylor, Being Flynn) να απαλαγεί από τη σκοτεινή παρουσία που τους απειλεί, έρχονται αντιμέτωποι με μια δαιμονική οντότητα που ζητά εξιλέωση και ουσιαστικά με την πιο τρομακτική υπόθεση που έχουν αναλάβει μέχρι τώρα.
Κι ενώ τα μυστικά του στοιχειωμένου σπιτιού κάνουν την εμφάνιση τους με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα, τρομοκρατώντας τους έντρομους ενοίκους του, οι δαιμόνιοι Warrens μαζί με τους πιστούς συνεργάτες τους θα κάνουν τα πάντα για να συλλέξουν τα πολυπόθητα αποδεικτικά στοιχεία που θα τους εξασφαλίσουν την επίσημη έγκριση του Βατικανού για τη σωτήρια τέλεση ενός εξορκισμού.
Όσο βαθύτερα όμως εισέρχονται στην υπόθεση και τα μυστήρια που κρύβονται σε κάθε γωνιά της απομονωμένης φάρμας, τόσο μεγαλώνει η μανία του δαιμονικού πνεύματος, κι όσο ο χρόνος κυλάει ανελέητα, τόσο περισσότερο βάζουν τις ζωές τους αλλά και τις ζωές των γύρω τους σε κίνδυνο.
Έχοντας να αντιμετωπίσουν τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας τους, αλλά ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής τους, οι δύο ερευνητές πρέπει να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις πριν είναι πολύ αργά…
Είναι γνωστό πως ο James Wan αποτελεί εγγύηση στο είδος των μεταφυσικών θρίλερ και μας το έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια τόσο με το παμπόνηρο και προσωπικό αγαπημένο Dead Silence, όσο και με το ανέλπιστα επιτυχημένο Insidious που αναβίωσε για ακόμη μια φορά το δοκιμασμένο στο χρόνο και πολυφορεμένο τελευταία μοτίβο του στοιχειωμένου σπιτιού.
Ήταν τέτοια μάλιστα η επιτυχία του τελευταίου, που γρήγορα οδήγησε σε ένα δεύτερο μέρος - με ημερομηνία κυκλοφορίας στην Αμερική την 13η του Σεπτέμβρη - αλλά και στην παραγωγή του παρόμοιου ύφους μα χαμηλότερου προφίλ The Conjuring που μας απασχολεί εδώ.
Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, το The Conjuring άνοιξε εντυπωσιακά το τριήμερο της πρεμιέρας του, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά, υποβοηθούμενο σημαντικά από μια πολυέξοδη, επιθετική διαφημιστική προώθηση που πολύ έξυπνα χρησιμοποιούσε μέχρι και πλάνα τρομαγμένων θεατών από τις διάφορες δοκιμαστικές προβολές.
Με τις εισπράξεις του να μπορούν να συγκριθούν μόνο με εκείνες των προ αμνημονεύτων χρόνων blockbusters, The Sixth Sense και What Lies Beneath, η ταινία-φαινόμενο του Wan αποτελεί μέχρι ώρας τη μεγαλύτερη εμπορική έκπληξη της χρονιάς.
Έτσι για τρίτη φορά φέτος - είχαν προηγηθεί τα Evil Dead και Τhe Purge, ένα θρίλερ που γέμισε ασφυκτικά τις αμερικανικές αίθουσες, κάτι που μπορώ να επιβεβαιώσω κι ο ίδιος, μιας και γύρισα όλα τα τοπικά multiplex για να βρω ένα από τα πολυπόθητα εισιτήρια - εκπλήσσοντας ακόμα και τους πιο αισιόδοξους.
Τώρα τα καίρια ερωτήματα που προκύπτουν είναι το κατά πόσο Το Κάλεσμα θα καταφέρει να διατηρήσει αυτή τη δυναμική του στα ταμεία και το κυριότερο, αν άξιζε τελικά όλα αυτά τα εκατομμύρια εισπράξεων καθώς και το χαρακτηρισμό instant classic απο πλειάδεια έγκριτων κριτικών κινηματογράφου αλλά και απλών θεατών.
Η αλήθεια, θα έλεγα, βρίσκεται κάπου στη μέση.
Κι αυτό γιατί ενώ από τη μία το Κάλεσμα διέπεται από όλες τις αρετές ενός καλού μεταφυσικού θρίλερ, δηλαδή τρομαχτική ατμόσφαιρα, πετυχημένη αναβίωση της εποχής, σφιχτοδεμένο ρυθμό, αίσθηση του μέτρου κτλ., από την άλλη αδυνατεί να μας προσφέρει κάτι πραγματικά πρωτότυπο και καινοτόμο, επιλέγοντας να κοπιάρει κατά γράμμα - πετυχημένα μεν - γνώριμες ιδέες και χιλιοειδωμένα κλισέ του είδους που έχουμε απολαύσει σε κλασικά φιλμ τύπου The Haunting, The Changeling, The Exorcist και The Amitville Horror (το The όπως βλέπετε είναι ένα ακόμα κοινό τους σημείο!) αλλά και σε πιο σύγχρονα όπως τα Paranormal Activity ή το δικής τους έμπνευσης Ιnsidious.
Οπότε φίλοι μου, προετοιμαστείτε και πάλι για πόρτες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους, δαιμονικές κακομακιγιαρισμένες παρουσίες που πετάγονται μπροστά σου στα ξαφνικά, υπόγεια με θανάσιμα οικογενειακά μυστικά, παιδάκια που συνομιλούν με πνεύματα, κατάληψη από εχθρικές οντότητες αλλά και γραφικούς εξορκισμούς που φέρνουν στην κυριολεξία, τα πάνω κάτω!
Εννοείται πως περιλαμβάνονται και οι απαραίτητες σκιαχτικές στιγμές που θα σας παγώσουν το αίμα (το παιχνίδι με τα παλαμάκια, το μουσικό κουτί κι η scary ξύλινη παιδική κούκλα - είπε Dead Silence κανείς;) αλλά και κάποιες ακόμα που θα σας κάνουν να γελάσετε λόγω της υπερβολής τους (η εξαιρετική κατά τ’ άλλα Lili Taylor κυριαρχεί σ’ αυτές).
Και μιας και είπα Lili Taylor να μην ξεχάσω ν’ αναφερθώ στο αναπάντεχα καλό καστ που κλέβει την παράσταση ακόμα κι από τα κακόβουλα πνεύματα του σπιτιού, με μια λαμπερή Vera Farmiga να αποδεικνύει την κλάση και το ερμηνευτικό της ταλέντο αβίαστα, δίνοντας συχνά την εντύπωση πως πρωταγωνιστεί στο σοβαρότερο κουλτουριάκο δράμα του κόσμου παρά σ’ενα εύπεπτο εμπορικό θρίλερ.
Βεβαίως οι fans του είδους την είχαμε ξεχωρίσει χρόνια πριν την οσκαρική της υποψηφιότητα, τόσο από την παρουσία της στο αρκετά περίεργο και μυστηριώδες Joshua ,όσο και από τη μοναδική της εμφάνιση στο συναρπαστικό guilty pleasure Orphan.
Από κοντά ακολουθούν κι οι Patrick Willson ( έχει πάρει εργολαβία τα supernatural horror ή είναι ιδέα μου;), Ron Livingston, John Brotherton (Dexter) αλλά και τα καταπληκτικά κορίτσια της οικογένειας Perron: Shanley Caswell, Hayley McFarland, Joey King (Oz the Great and Powerful), Mackenzie Foy (Breaking Dawn: Part 2) και Kyla Deaver.
Ως horror fan απόλαυσα με όλες μου σχεδόν τις αισθήσεις την εμπειρία του καθηλωτικότατου και ψυχαγωγικότατου Καλέσματος, από την άλλη όμως οι μεγάλες προσδοκίες που είχα γι΄αυτό δεν επαληθεύτηκαν εξ ολοκλήρου.
Θέλετε τα υπέρ του δέοντος αποκαλυπτικά trailers και videos που «έκαψαν» πολλές σημαντικές σκηνές;
Θέλετε οι κριτικές που ανήγαγαν σε κλασικό ένα φιλμ που αποτελεί ουσιαστικά συρραφή όλων όσων έχουμε δει μέχρι τώρα σε παρόμοιες ταινίες;
Θέλετε το mainstream περιτύλιγμα του Wan και της ομάδας του που μυρίζει από χιλιόμετρα μακριά εμπορική εκμετάλλευση;
Το τελευταίο μάλιστα επιβεβαιώνεται κι απο την προαναγγελία-κίνηση εντυπωσιασμού του σίκουελ, λίγο πριν την επίσημη κυκλοφορία του φιλμ στις αίθουσες.
Ένας συνδυασμός των παραπάνω είναι απ’ ότι φαίνεται ο λόγος που κατά την προσωπική μου άποψη δεν έδεσε απόλυτα το γλυκό…και είναι κρίμα, γιατί βρίσκονταν τόσο κοντά...
Από μια άλλη οπτική γωνία, Το Κάλεσμα θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται και Insidious 2 ( ή Παγιδευμένη Ψυχή Νο 2 αν προτιμάτε), καθώς είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές πως οι δύο ταινίες (τρεις αν βάλουμε και το επίσημο σίκουελ του Insidious) έχουν κοινό παρονομαστή που τις κάνει να συγγενεύουν στενά.
Πατούν στην ίδια κλασική παλιομοδίτικη συνταγή, ενώ διαφοροποιούνται ελάχιστα η μία από την άλλη, κάνοντάς σε να απορείς με την απόφαση του σκηνοθέτη να κινηθεί στα ίδια ακριβώς πλαίσια και στα τρία φιλμ.
Βέβαια θα μου πείτε, δεν του βγήκε σε κακό ούτε εμπορικά ούτε καλλιτεχνικά, αν το καλοσκεφτούμε όμως θα διαπιστώσουμε πως αδικεί τον εαυτό του με το να μην προσπαθεί να εξελίξει περισσότερο ένα είδος που κατέχει, σε μια περίοδο που ο κόσμος βρίσκεται κοντά του στηρίζοντας εμπράκτως τις δουλειές του.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ο Wan να σκεφτεί έξυπνα και να μην επαναλάβει τον ίδιο του τον εαυτό στις επόμενες δουλειές του.
Οπότε λοιπόν η ενασχόληση του με το επερχόμενο Fast and Furious 7 κρίνεται ως μια καλή επιλογή, ιδανική ευκαιρία για να ξελαμπικάρει και να σκεφτεί καλά την επόμενη horror κίνηση του.
Τ’άκουσες James;
Τώρα που το Horrorant έχει και translate, δεν έχεις δικαιολογίες!!!
Κλείνοντας, θα πρότεινα να αφήσουμε τις πολλές αναλύσεις και να εστιάσουμε στο γεγονός ότι το Kάλεσμα είναι ένα αξιοπρεπέστατο και καλογυρισμένο θρίλερ μεταφυσικού τύπου, με παλιομοδίτικη γοητευτική ατμόσφαιρα που θα σας χαρίσει ένα έντονο δίωρο ψυχαγωγίας.
Γι αυτό λοιπόν, όταν με το καλό κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες (26 Σεπτεμβρίου είπαμε…) ανταποκριθείτε στο κάλεσμα των ταλαντούχων συντελεστών του, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Στηρίξτε τις ταινίες τρόμου και μην αφήνετε ευκαιρίες σαν αυτή να πηγαίνουν χαμένες, ώστε μελλοντικά να απολαμβάνουμε όλο και συχνότερα το αγαπημένο μας είδος στις διαστάσεις που του αρμόζει. Νίκος Σιδεράς.
Release Date:
June 8, 2013 (Nocturna Film Festival)
July 18, 2013 (Fantasia)
July 19, 2013 (US)
September 26, 2013 (Greece)
The Conjuring (Το Κάλεσμα) trailer (Greek subs) από Horrorant
%20poster.jpg)
Post a Comment