8 Monster movies που πρέπει να δεις πριν το Pacific Rim‏!

Σίγουρα μια από τις πιο αναμενόμενες μπλογκμπαστερικές ταινίες του φετινού καλοκαιριού είναι και το Pacific Rim του Guillermo del Toro.

Με τους μέχρι τώρα "ανταγωνιστές" του να μην μας έχουν δείξει κάτι το ιδιαίτερο, οι πιθανότητες να είναι αυτή η καλύτερη ταινία του καλοκαιριού αυξάνονται όλο και περισσότερο. 

Άλλωστε, ο Iron Man 3 ήταν καλός αλλά περίπου μια από τα ίδια, ο Man of Steel το πάλεψε αρκετά αλλά στο τέλος ζαλίστηκε (κι εμείς μαζί του) από το πολύ ξύλο και το Star Trek Into Darkness ήταν ιστορία εκδίκησης (μα τόοοσο βαρετό).

Ήδη στην Αμερική έκανε πρεμιέρα στις 12 Ιουλίου (με κυρίως καλές έως αποθεωτικές κριτικές), ενώ και η κριτική του Παναγιώτου στο FilmBoy κινείται στα ίδια αποθεωτικά επίπεδα.
 
Στον υπόλοιπο κινηματογραφικό κόσμο, η πρεμιέρα αναμένεται μέσα στο καλοκαίρι και ΜΟΝΟ στην Ελλάδα θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις... 16 Σεπτεμβρίου.

Αφού έχουμε λοιπόν αρκετό χρόνο μπροστά μας μέχρι να δούμε τα γιγαντιαία Jaeger (ρομπότ που μπροστά τους τα transformers μοιάζουν με κατοικίδια) να μάχονται μέχρι τέλους με τα Kaiju, ας λύσουμε μερικές απορίες. 

Όπως π.χ. τί σημαίνει "Kaiju" και αν τα έχουμε ξαναδεί στον κινηματογράφο.
Ετυμολογικά, "Kaiju" είναι γιαπωνέζικη λέξη και η ακριβής μετάφρασή της είναι: παράξενο τέρας. 

Στον κινηματογράφο φαντασίας της Ιαπωνίας όμως, "Kaiju" σημαίνει "αφύσικο πλάσμα τεράστιου μεγέθους". 
Και ο κινηματογράφος βρίθει από πλάσματα, τα οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν στην κατηγορία των Kaiju:


The Mist (2007)

Ο Frank Darabont διασκευάζει για ακόμα μια φορά Stephen King, μετά το The Shawshank Redemption (1994) και το The Green Mile (1999). 

Η ταινία που παραδίδει όμως, είναι άνιση, αλλά γεμάτη με όλων των διαστάσεων πλάσματα, που έφτασαν στον κόσμο μας από μια άλλη διάσταση, εξαιτίας ενός στρατιωτικού πειράματος. 

Μέτριες ερμηνείες, μέτρια εφέ, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα κατά διαστήματα και ένα συμβολικό τέλος.



Super 8 (2011)

Τρία χρόνια πριν το Star Trek: Into Darkness, ο J.J. Abrams μας έδωσε μια από τις πιο Spielber-ικες ταινίες των τελευταίων ετών (review εδώ). 

Το 1979 μια παρέα παιδιών, ενώ γυρίζουν την δική τους ζόμπι ταινία (ας είναι καλά ο Romero) χρησιμοποιώντας μια super 8 κάμερα, γίνονται μάρτυρες ενός ατυχήματος που ελευθερώνει ένα παράξενο τέρας. 

Παλιομοδίτικο στυλ αφήγησης που χτίζει το suspense σιγά σιγά, χωρίς να στα πετάει όλα από τα πρώτα λεπτά και ένα εξωγήινο πλάσμα που μοιάζει με ξαδερφάκι του Cloverfield.




Hellboy 2: The Golden Army (2008)

Η καλύτερη (έως τώρα) ταινία του Guillermo del Toro, όσον αφορά την ικανότητα και την ανεξάντλητη φαντασία του στον σχεδιασμό πλασμάτων. 

Την "Troll Market" σκηνή δεν χορταίνεις να την βλέπεις και σε αντίθεση με το Pacific Rim, η μάχη των μηχανών ενάντια στον Hellboy έχει το "τέρας" στο πλευρό μας. 

Θα σταθούμε όμως, στην σκηνή που ο Hellboy έχει βάλει στόχο να καταστρέψει ένα "Forest Elemental" ή "Forest God". 
Τεράστιο, όμορφο και μολύνει ό,τι αγγίζει με ...φύση.




The Host (2006)

Κορεάτικη sci-fi/horror ταινία, γεμάτη κοινωνικοπολιτικά σχόλια, σε σκηνοθεσία Joon-ho Bong. 

Ένα αμφίβιο τρομακτικό πλάσμα, προϊόν μετάλλαξης, σκορπά τον πανικό και τον θάνατο στη Σεούλ. 

Πολύ ωραίος ο σχεδιασμός του τέρατος και άκρως εντυπωσιακές οι σκηνές της αρχικής επίθεσης στο πάρκο, με το πλάσμα να καταπίνει κυριολεκτικά ανθρώπους. 

Όποιος αρχικά νόμιζε ότι αναφερόμουν στο αθλιότατο The Host (2013) με την Saoirse Ronan, να ζητήσει άμεσα συγγνώμη. 




Cloverfield (2008)

Σε σκηνοθεσία Matt Reeves (Let Me In) και παραγωγή J.J. Abrams, είναι κατ'εμέ η καλύτερη found footage ταινία, αλλά και μια από τις καλές sci-fi/horror ταινίες. 

Γυρισμένο σε πραγματικό χρόνο, με λίγα αλλά πολύ προσεγμένα ψηφιακά εφέ, φρενήρη ρυθμό και πολύ ένταση, μας δίνουν ένα εφιαλτικό ψυχοφθόρο 85λεπτό.

Ένα τεράστιο τέρας επιτίθεται στη Νέα Υόρκη και μέσα στην απόλυτη σύγχυση και το χάος που επικρατεί, πέντε νεαροί ξεκινούν έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να ξεφύγουν από τον όλεθρο...

«Ζούμε σε μια εποχή τρόμου... 

Μια ταινία που αφορά κάτι τόσο ανοίκειο όσο ένα τεράστιο πλάσμα που επιτίθεται στην πόλη μας, επιτρέπει στο θεατή να βιώσει τον τρόμο. 

Θέλω μια τέτοια εμπειρία - να δω μια ταινία που να υπερβαίνει τα ανθρώπινα και τα ρεαλιστικά και το Cloverfield είναι αυτό ακριβώς.»

J.J. Abrams 





Trolljegeren/Trollhunter (2010)

Αναρωτηθήκατε ποτέ τί παράγει η Νορβηγία; 
Ε λοιπόν εκτός από πετρέλαιο, αέριο και ψάρια, παράγει και τρόμο. 
Και μάλιστα ποιοτικό (τηρουμένων των αναλογιών), τόσο ως προς το περιεχόμενο, όσο και προς την τεχνική.

Βγαλμένη μέσα από την αρχέγονη παράδοση της Σκανδιναβίας, η ταινία "Trollhunter" είναι ένα mocumendary (φανταστικά γεγονότα παρουσιασμένα σε μορφή ντοκιμαντέρ), με θέμα γιγαντιαία trolls, που ζουν καλά κρυμμένα στο βορρά της Νορβηγίας (διαβάστε το review εδώ). 

Ένας μυστηριώδης κυνηγός έχει αναλάβει για λογαριασμό της κυβέρνησης να κρατήσει κρυφή την ύπαρξη τους, αλλά μια ομάδα σπουδαστών ανακαλύπτει το καλά κρυμμένο μυστικό.

Λίγες οι εμφανίσεις των trolls, αλλά πεντακάθαρες και μπροστά στα μάτια μας, χωρίς σκιές και υποψίες. 

Πρωτότυπη ιστορία που αξίζει την προσοχή σας, αλλά δώστε του και κάποια ελαφρυντικά, γιατί είπαμε ...Νορβηγικό monster movie δεν συναντάς συχνά!
   



Jurassic Park (1992)

Είκοσι χρόνια μετά και το Jurassic Park είναι ακόμα τέλειο. 

Εκπληκτικά εφέ, σωστοί ηθοποιοί, ωραίοι χαρακτήρες, σασπένς, χιούμορ, τρόμος, ιστορία, όλα δένουν τέλεια στην τελευταία μεγάλη ταινία του Steven Spielberg, καθώς μετά από αυτήν "ωρίμασε" και "σοβαρεύτηκε". 

Όποιος νομίζει ότι ένας δεινόσαυρος δεν μπορεί να είναι τρομακτικός ας ξαναδεί την πρώτη εμφάνιση του T-Rex.



Ειδική αναφορά: Tremors (1990)

Λίγα χρόνια πριν το Jurassic Park κάνει τα γιγάντια τέρατα ένα cool φαινόμενο, ένα horror/comedy b-movie διαμαντάκι μας παρουσίασε το δικό του μεγάλο τέρας. 

Σε μια μικρή αμερικανική πόλη στη μέση του πουθενά, οι κάτοικοι γίνονται, θύματα ενός παράξενου πλάσματος που βγαίνει από την αμμώδη γη. 

Μικρό μπάτζετ, αλλά πολύ σωστά ξοδεμένο. 
Λίγες και καλές δόσεις του πλάσματος, οι ηθοποιοί δίνουν ρέστα στο να υποδύονται τους βλάχους Αμερικάνους και ωραίες, έντονες σκηνές δράσης και αγωνίας με αποκορύφωση τη σκηνή του υπογείου.


Κώστας Κίτσιος.