Grave Encounters 2 review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Υπάρχει μια αντικειμενική δυσκολία στο να κάνεις sequel σε found footage ταινία.

Υποτίθεται ότι αυτές οι ταινίες βασίζονται σε τυχαία περιστατικά, σε υλικό ‘που βρέθηκε’, σε ωμά γεγονότα που κάποιος έτυχε να κρατάει μια κάμερα και να τα αποθανάτισε.

Όσο το σκέφτομαι, τόσο λιγότερα θυμάμαι - το S-VHS δε πιάνεται γιατί το θρυλικό (η πρώτη ταινία που φέραμε στις αίθουσες, ντε) V/H/S ήταν ανθολογία με πέντε διαφορετικές ιστορίες, και στο sequel απλώς φτιάξαμε άλλες τόσες.

Από την άλλη, η εξερεύνηση εγκαταλελειμμένων ψυχιατρείων είναι πολύ ιντριγκαδόρικη ιδέα για να την αφήσεις ανεκμετάλλευτη, ειδικά όταν η πρώτη σου ταινία είχε επιτυχία και πραγματικά ήταν πολύ καλή.

Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι Vicious Brothers, δημιουργοί του Grave Encounters, και ξεκίνησαν να γράφουν το Grave Encounters 2.

Ποια ιδέα όμως θα απομάκρυνε το sequel από τη γραφικότητα;
Τι έπρεπε να σκεφτούν για να μην καταλήξει η εξ ορισμού ανόητη έννοια ‘found footage sequel’ να γίνει μια κακή σεναριακή ιδέα ή ακόμη χειρότερα, μια ταινία τρόμου που άθελά της θα γινόταν παρωδία;

Τολμώ να πω ότι η ιδέα τους ήταν τελικά πρωτοποριακή, πανούργα και θρασύτατη, τόσο πολύ όμως που ξεχείλωσε υπερβολικά...

Η ταινία ξεκινάει με μερικές εξαιρετικά ανόμοιες κριτικές του πρώτου Grave Encounters, μέσω online videos.

Η τελευταία από αυτές αποδεικνύεται ότι είναι ενός από τους σημαντικότερους χαρακτήρες του Grave Encounters 2, του φοιτητή σκηνοθεσίας Alex Wright (Richard Harmon, Girl in Progress).

Ο Alex, ο οποίος δουλεύει και την δική του ταινία τρόμου, έχει εμμονή με την ιστορία της ταινίας Grave Encounters και στη πρώτη μισή ώρα τον παρακολουθούμε καθώς προσπαθεί να καταλάβει τι πραγματικά συνέβη στο τόσο  τρομακτικό ψυχιατρικό ίδρυμα που εξελισσόταν.

Για να μην ξεχάσουμε τη φύση του found footage όμως, αυτή η μισή ώρα (και βάλε λίγο ακόμα), διανθίζεται με άθλιες σκηνές από …σπερματο-ζόρικα πάρτι, με ηλίθιες φάρσες γεννητικών οργάνων και με το καθιερωμένο πια video στο αυτοκίνητο καθ’οδόν στο προορισμό των χαρακτήρων.

Με τα πολλά, ο Alex και οι φίλοι του (Dylan Playfair, Stephanie Bennett, Howie Lai, Leanne Lapp – όλοι πρωτοεμφανιζόμενοι) καταλήγουν να μπαίνουν κρυφά στο ψυχιατρικό ίδρυμα Collingwood Psychiatric Hospital του Καναδά, για να ανακαλύψουν τι συνέβη την τελευταία φορά.

Μαντεύετε τι γίνεται μετά;
Χμ, όχι ακριβώς.

Καταρχάς, οι Vicious Brothers (που πιστώνονται το σενάριο αλλά άφησαν τη σκηνοθεσία στον John Poliquin) θα μπορούσαν (και θα έπρεπε) να αποφύγουν τα εφηβικά παιχνιδίσματα του πρώτου μισάωρου.

Πέρα από το γεγονός ότι το Grave Encounters 2 αργεί πολύ να μπει στη κεντρική πλοκή του, οι ηλιθιότητες στην αρχή είναι εντελώς άσχετες με το χαρακτήρα του φιλμ, και παντελώς ηλίθιες ακόμη και ως πιθανό comedy χαλάρωμα.

Από κει και πέρα, η ιδέα ενός χαρακτήρα με πάθος για τη πρώτη ταινία και εξερεύνηση του ίδιου κτιρίου είναι καλή, ή τουλάχιστον μη αναμενόμενη.

Το πρόβλημα ξεκινάει μέσα στο άσυλο, καθώς φαίνεται ότι οι Vicious Brothers στέγνωσαν από ιδέες με το πρώτο φιλμ – αν και κατανοώ τη δυσκολία του να γυρίσεις την ίδια ταινία τρόμου, στο ίδιο χώρο, με παρόμοια πνεύματα, αλλά με καινούργιες τρομάρες και ιδέες.

Όχι, το Grave Encounters 2 δεν είναι αρκετά τρομακτικό.

Έχουμε δει πάρα πολλές found footage ταινίες για να τρομάξουμε από ανθρώπους που ουρλιάζουν στο σκοτάδι σε πλάσματα/πνεύματα που εμείς δε βλέπουμε, ή ακόμη με τις μελοδραματικές υστερίκές εξομολογήσεις/μετάνοιες σε πρώτο πρόσωπο που παραδίδονται απευθείας στη βιντεοκάμερα του πρωταγωνιστή, λίγο πριν αυτός βρει φρικιαστικό θάνατο.

Ακόμα κι έτσι όμως, και επηρεασμένος από το καλό πρώτο φιλμ, θα διασκέδαζες με τις περιπέτειες του συνεργείου στα δωμάτια που αλλάζουν και που δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής…αν δεν ζήλευαν κάποιοι την επιτυχία του Cabin in the Woods!

Στη προσπάθεια τους να δώσουν όσο περισσότερες εξηγήσεις μπορούν και να εκπλήξουν όσο το δυνατόν περισσότερο το κοινό τους, οι Vicious ξεχειλώνουν τη ταινία με τις ανατροπές τους, καταλήγοντας σε ένα συνονθύλευμα από …μεταφυσικότητες.

Κάποιες από αυτές είναι ανόητες, κάποιες όχι, αλλά όλες μαζί στην ίδια ταινία – και μάλιστα σε πολύ μικρό χρόνο, σκεφτείτε ότι στα πρώτα 40 λεπτά δεν βλέπουμε τίποτε τέτοιο – καταλήγουν να ρίχνουν το επίπεδο του sequel.

Μερικές κακές ερμηνείες περνάν στο ντούκου, καθώς ο μόνος που χρειάζεται την υποκριτική στο Grave Encounters 2 είναι ο …emo wannabe- Robert Pattinson πρωταγωνιστής, Richard Harmon, ο οποίος άλλωστε είναι ο μόνος στο cast με ίχνη καριέρας.

Το Grave Encounters 2 δεν είναι άθλιο found footage, αλλά ελπίζω να πήραν μερικοί το μάθημά τους και να σταματήσουν το Grave Encounters franchise όσο βρίσκονται στα αξιοπρεπή επίπεδα της δεύτερης ταινίας.

Γιατί κάτι μου λέει πως αν συνεχίζουν, θα φάνε τα μούτρα τους.
Και τη καριέρα τους.

Release Date:
22 October, 2012 (Toronto After Dark Film Festival)
5 March, 2013 (USA DVD)  
Grave Encounters trailer 2 από FilmBoy-gr