Όμορφα Πλάσματα - Beautiful Creatures review

Αναδημοσίευση από FilmBoy.

Όπως κάθε κριτικός που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και εγώ έχω αναπτύξει κάποιους παράξενους κανόνες γύρω από τον κόσμο του σινεμά. 

Ένας από αυτούς τους κανόνες υποστηρίζει ότι κάθε ταινία έχει δυο πλευρές. 
Μια καλή και μια άσχημη. 

Εσύ τελικά θα είσαι αυτός που θα αποφασίσει προς τα πού γέρνει η ταινία, και βάση αυτής σου της απόφασης θα σχηματίσεις την άποψη σου για αυτή.

Βγαίνοντας από την προβολή του Beautiful Creatures συνειδητοποίησα πως το συγκεκριμένο έργο επιβεβαιώνει τον κανόνα που μόλις ανέφερα. 

Γιατί από την μια δεν παύει να είναι μια young-adult ταινία, με ότι αυτό συνεπάγεται, από την άλλη όμως, δεν είναι ούτε τόσο εφηβική ούτε τόσο αδιάφορη όσο την περίμενα... 

Η ιστορία ξεκίνα όταν ο Ethan (Alden Ehrenreich) συναντά την μυστηριώδη Lena (Alice Englert). 
Εκείνος είναι ένας κλασσικός έφηβος που ανυπομονεί να φύγει από την μικρή πόλη στην οποία ζει και εκείνη μόλις έχει έρθει για να φοιτήσει στο σχολειό του.

Όσο γνωρίζονται, τόσο ο Ethan ανακαλύπτει πως η Lena διαφέρει πολύ από τις υπόλοιπες κοπέλες. 
Κρατάει μυστικά και προσπαθεί να διατηρήσει μια πλευρά του εαυτού της κρυφή από τους άλλους. 

Μετά από κάποια ατυχή περιστατικά, πλέον ο Ethan είναι αποφασισμένος να μάθει όλη την αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι πως η Lena είναι μάγισσα...



Αν και αυτό τον σοκάρει στην αρχή, εκείνος θέλει να παραμείνει στο πλευρό της και να παλέψει για αυτόν τον έρωτα.

Σε αυτό το σημείο ξεκινάνε τα προβλήματα για το ζευγάρι.  
Γιατί η ιστορία της Lena δεν είναι τόσο απλή. 

Της έχουν μείνει λίγες μέρες για να κλείσει τα δεκαέξι, και όταν τα κλείσει θα πρέπει να διαλέξει πλευρά. 
Δηλαδή να αποφασίσει εάν θα επιλέξει την αγνή, «φωτεινή» μαγεία, ή αν θα ακολουθήσει τον σκοτεινό δρόμο της μαύρης μαγείας.

Φυσικά, η επιλογή δεν είναι απόλυτα δική της. 
Ένα μικρό της λάθος και μπορεί να οδηγηθεί σε ένα σκοτεινό αδιέξοδο. 

Έτσι, καθώς εκείνη αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, κάποια μέλη της οικογένειας της θα θελήσουν να την βοηθήσουν, ενώ άλλα θα επιδιώξουν να χρησιμοποιήσουν το χάρισμα της για να εκπληρώσουν τα δικά τους σχέδια.

Μυστικά που αφορούν όλους αποκαλύπτονται, ενώ ο Ethan συνειδητοποιεί πως εκείνος είναι ο χαρακτήρας «κλειδί» της υπόθεσης: μια κατάρα τους δένει, ενώ εχθροί τους περιτριγυρίζουν.

Η ιστορία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Kami Garcia και έχει μεταφερθεί σε σενάριο από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, Richard LaGrevenese. 

Και δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ πως με μια πρώτη ματιά φαντάζει αρκετά παιδική, απλοϊκή σαν σύλληψη και παραγεμισμένη με Twilight στεγανά.

Όμως, περιέργως επιτυγχάνει εκεί που αρκετές teen drama ταινίες αποτυγχάνουν. 

Δεν μένει σε έναν παιδικό έρωτα και ούτε παρουσιάζει την μάχη του καλού έναντι στο κακό με τον συνηθισμένο δυσδιάστατο τρόπο. 

Και αν σε όλα αυτά προστεθούν κάποιες ενδιαφέρουσες ανατροπές και οι εξαιρετικοί δευτερεύοντες χαρακτήρες, τότε μπορούμε εύκολα να μιλάμε για ένα young adult προϊόν που κρύβει κάποιες αξιόλογες πτυχές.

Ο Alden Ehrenreich ως Ethan είναι μια σωστή επιλογή αφού όχι μόνο απομυθοποιεί τον κλασσικό «ωραίο» πρωταγωνιστή, αλλά τα πάει και μια χαρά ερμηνευτικά. 

Ο Jeremy Irons (Margin Call) ως υπερπροστατευτικός θείος προσδίδει κύρος στο εγχείρημα δίνοντας μια θεατρική ερμηνεία, η Emma Thomson (Men in Black 3) ως η κακιά της υπόθεσης και αυτή είναι άκρως ικανοποιητική, ενώ η μόνη που δεν με έπεισε καθόλου ήταν η νεαρή Alice Englert που κατέχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω πως το ικανότατο cast συμπληρώνει η Viola Davis (The Help) και η καταπληκτική Emmy Rossum, που οκ ολίγες φορές με έχει εντυπωσιάσει με τις ερμηνείες της στο τηλεοπτικό Shameless.

Ο Richard LaGrevenese τα καταφέρνει και αυτός αρκετά καλά πίσω από τις κάμερες. 

Όχι μόνο έχει δημιουργήσει έναν ενδιαφέρον κόσμο, αλλά εκμεταλλεύεται σωστά τους διαλόγους και τους ηθοποιούς του, επιχειρώντας να προσθέσει κάποια θεατρικά στοιχεία στο Beautiful Creatures.

Ωστόσο, το πρωταγωνιστικό δίδυμο ήταν αταίριαστο, παρά την αξιόλογη ερμηνεία του Alden Ehrenreich. 

Επίσης, υπήρχαν μερικά προβλήματα ρυθμού και σημεία που το έργο κυλούσε αργά. 
Τέλος, οι σκηνές δράσης ήταν περιορισμένες και αρκετά light.

Δεν ξέρω αν έφταιγε το overdose κουλτούρας που έχει πέσει τον τελευταίο καιρό στις δημοσιογραφικές προβολές, αλλά εμένα το Beautiful Creatures μου άρεσε.

Φυσικά, δεν πρόκειται να σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο, ούτε να υποστηρίξω πως είναι ένα αριστούργημα. 
Όμως θα τολμήσω να σας προτείνω να το παρακολουθήσετε με ανοιχτό μυαλό.

Μπορεί να είναι young adult αλλά το βρήκα πιο ώριμο και καλοδουλεμένο από άλλες παρόμοιες ταινίες.

Στις αίθουσες από 28 Φεβρουαρίου.

 
Beautiful Creatures trailer από Horrorant