Σκοτεινή Οντότητα - The Apparition review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Όσοι είδατε το trailer του The Apparition, θα ακούσετε μια φωνή να λέει με κάθε σοβαρότητα ότι ‘το μεταφυσικό υπάρχει κι εκδηλώνεται όταν ο ανθρώπινος νους πιστεύει σε αυτό’.

Επίσης, το tagline της ταινίας υπαινίσσεται κάτι παρόμοιο: ‘Once you believe, you die!’. 

Ωραία όλα αυτά …αλλά αγνοήστε τα, γιατί δεν υπάρχουν στη ταινία.

Και ενώ δεν είναι κάτι καινούργιο το να βλέπουμε στο trailer υλικό που δεν τα καταφέρνει στο τελικό μοντάζ, το να επεξηγεί ένα στόρι που δεν ‘είναι’ η ταινία, ομολογώ δεν το συναντάς συχνά.

Ας ήταν όμως μόνο αυτά τα προβλήματα του The Apparition…

Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1970, μια ομάδα από φοιτητές-ερευνητές του μεταφυσικού, αποφάσισαν να επικαλεστούν το πνεύμα ενός χαμένου συναδέλφου τους, επικεντρώνοντας στην πνευματική δύναμη, και επιτρέποντας του την πρόσβαση στον πραγματικό κόσμο.

Δεκαετίες αργότερα, οι μαθητές παραψυχολογίας Patrick (Tom Felton, Night Wolf), Ben (Sebastian Stan, Gone) και Lydia (Julianna Guill, Crazy Stupid Love) προσπαθούν να αναδημιουργήσουν το πείραμα, επιτυγχάνουν, αλλά σε μεγαλύτερο επίπεδο από όσο ήλπιζαν.

Χρόνια μετά, ο Ben προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του με τη Kelly (Ashley Greene, The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2), και ζητούν την ευτυχία σε ένα απομακρυσμένο οικισμό (θυμίζει έντονα τις εργατικές κατοικίες στους Αγίους Αναργύρους!) που μόλις αρχίζει να αναπτύσσεται – είναι οι δεύτεροι ένοικοι από μια σειρά δεκάδων όμοιων κατοικιών.



Δεν αργεί πολύ το ευτυχισμένο ζευγάρι να ανακαλύψει μυστηριώδη περιστατικά και διάφορα σημάδια σήψης και θανάτου στην κατοικία τους, ενώ η Kelly μαθαίνει τα κατορθώματα του Ben κατά τα φοιτητικά του χρόνια, σχετικά με τα μεταφυσικά πειράματα.

Τρομοκρατημένη, μαθαίνει ότι ένα φάντασμα έχει εισβάλει στο σπίτι με την ελπίδα να ενταχθεί στη γη των ζωντανών.

Το The Apparition είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σεναριογράφου / σκηνοθέτη Todd Lincoln, και κινηματογραφικά μιλώντας, είναι μια αποτυχία σε κάθε επίπεδο.

Χειρότερο όλων το σενάριο, που είναι ανυπόφορα κακό, γεμάτο κλισέ, απλοϊκούς διαλόγους και πολλές ξεκαρδιστικά κακές αποφάσεις από τους χαρακτήρες.

Κάποια στιγμή, η Kelly πηγαίνει στη ντουλάπα μετά το μπάνιο της, για να δει με τρόμο ότι τα ρούχα της έχουν γίνει σερπαντίνες και οι κρεμάστρες έχουν στραβώσει με αφύσικο τρόπο (αλήθεια, ξύλινα αντικείμενα λυγίζουν;).

Έρχεται ο Ben και, μετά από μερικές ηλίθιες ατάκες, τη καθησυχάζει λέγοντας: ‘Ίσως ήταν κάποιο άγριο ζώο. Μην ανησυχείς, πάμε να κοιμηθούμε.’

Ναι ρε Ben, ένας ασβός μπήκε στο σπίτι και άρχισε τη σταυροβελονιά με τις κρεμάστρες …πως δεν το σκέφτηκα.

Η σκηνοθεσία έχει μερικά δυσνόητα πλάνα (περίεργες γωνίες ή απλά λάθος γωνίες), ενώ η κάμερα παραμένει πολύ ώρα σε ορισμένα σημεία χωρίς αποτέλεσμα.

Ακόμη και το soundtrack είναι λάθος - ένα παράξενο μείγμα χαμηλότονο techno-trance beats – αλλά το χειρότερο είναι ότι σε μερικές σκηνές αγωνίας, υπάρχει αυτό το ξεπερασμένο beat που αυξάνει ρυθμό μέχρι τη στιγμή του μπου!

Έτσι χάνεται και η όποια δυνατότητα της ταινίας να σε τρομάξει.

Τέλος, προσθέστε το άσχετο και πανηλίθιο φινάλε, και θα καταλάβετε γιατί το The Apparition άνοιξε με $3 εκατομμύρια τον Αύγουστο και μέχρι τον Οκτώβρη είχε κάνει …άλλα $2 εκατομμύρια μόνο!

Δηλαδή, όποιοι τη πάτησαν, τη πάτησαν στο πρώτο τριήμερο γιατί μετά, όλο και κάποιος θα σε προειδοποιούσε για το περί τίνος πρόκειται.

Χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών δεν υπάρχει, ενώ ούτε σαν ζευγάρι πείθουν κανέναν αφού ο Stan είναι πολύ μαλθακός για άνδρας της Green, με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι η κουκλάρα του Twilight θα σώσει τον ‘άνδρα’ της, αντί να συμβεί το αντίθετο.

Μιλώντας για την Ashley, να σας πω ότι παρόλο που η ταινία δεν βλέπεται, θα την …απολαύσετε (τη ταινία) στη μέση της, και για κάνα τέταρτο τουλάχιστον.

Είναι το κομμάτι της ταινίας στο οποίο οι παραγωγοί δίνουν εντολή να κυκλοφορεί η Greene στο σπίτι με τα εσώρουχα.
Χωρίς λόγο, έτσι.
Και σε ότι με αφορά, σας λέω ότι όσο όμορφη είναι η Ashley Greene επάνω, άλλο τόσο είναι και κάτω.

Και κάτι άλλο.
Η γενική αίσθηση που έχεις βλέποντας το The Apparition, είναι ένα ανακάτεμα 2-3 ταινιών (μικρού μήκους προφανώς) μαζί.

Κάπου κάπου παρεμβάλλονται flash-back που δεν βοηθούν πουθενά, το τελευταίο τέταρτο δεν κολλάει με τα προηγούμενα, ενώ και το όλο στόρι είναι λίγο mixed-up.

Έχει κάποιες καλές ιδέες (στη σκηνή με το σεντόνι, ή η σκηνή με τα χέρια που βλέπουμε και στο trailer), αλλά ποτέ δεν φτάνουν μερικές καλές ιδέες για να κάνεις μια καλή ταινία.

Στη προκειμένη περίπτωση, δε φτάνουν ούτε για μια μέτρια ταινία.

Release Date:
August 24, 2012 (US) 
 
The Apparition trailer από Horrorant