American Horror Story: Asylum review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Ο πρώτος κύκλος της πετυχημένης σειράς των Ryan Murphy και Brad Falchuck έκανε τη διαφορά στο μουντό τηλεοπτικό τοπίο, προσφέροντας στους τηλεθεατές όλου του κόσμου τρόμο και διαστροφή σε πρωτόγνωρα μεγάλες δόσεις.

Με μια φαινομενική κλασική ιστορία στοιχειώματος στο επίκεντρο κι ένα ιδιαιτέρως ταλαντούχο καστ έμπειρων ηθοποιών σε πρώτο πλάνο, οι δαιμόνιοι δημιουργοί και το τολμηρό τηλεοπτικό δίκτυο FX κατάφεραν να παραδώσουν στο κοινό μια υπέροχη σειρά, γεμάτη τρόμο, μυστήριο, αγωνία, ερωτισμό και μερικούς από τους πιο ξεχωριστούς χαρακτήρες που είδαμε ποτέ.

Η επιτυχία της σειράς  ήρθε ως φυσικό επακόλουθο, δίνοντας έτσι τη σκυτάλη στον δεύτερο πολυαναμενόμενο κύκλο που έκανε πρεμιέρα στις 17 Οκτωβρίου 2012.

Κι ενώ όλα έδειχναν πως οι δημιουργοί του AHS δύσκολα θα ξεπερνούσαν το εαυτό τους, από τα πρώτα κιόλας επεισόδια απέδειξαν ότι όχι μόνο ανέβασαν ψηλότερα τον πήχη, αλλά και πως δεν έχουν σκοπό ν’ αφήσουν τίποτα όρθιο!

Με σχεδόν ίδιο λαμπρό καστ (συν μερικές ενδιαφέρουσες νέες προσθήκες) και καινούριο στόρι, το AHS: Asylum  κατάφερε να ξεπεράσει το πρώτο τόσο σε εξυπνάδα όσο και σε δράση.

Με ακόμα περισσότερη ίντριγκα, πιο πολλούς απολαυστικούς  χαρακτήρες γεμάτους ιδιαιτερότητες, ακόμα πιο ακραίες σκηνές άφθονου gore και σκοτεινή ατμόσφαιρα παράνοιας  στο διπλάσιο,  το αποτέλεσμα ενθουσίασε όχι μόνο τους λάτρεις του τρόμου αλλά και όσους ξέρουν να εκτιμούν μια καλή τηλεοπτική σειρά, ακόμα κι αν αυτή βρίσκεται περισσότερο κοντά στη λογική της ένοχης απόλαυσης...



Έτσι λοιπόν κοντά στο κλίμα του πρώτου κύκλου όπου πολλά διαφορετικά horror  υποείδη  μπλέκονται  μεταξύ τους, γινόμαστε για ακόμη μια φορά μάρτυρες επεισοδιακών και ιδιαίτερα σκληρών καταστάσεων, μιας και μπροστά από τα μάτια μας παρελαύνουν από αδίστακτοι serial killers και  τρελοί επιστήμονες που κάνουν επικίνδυνα πειράματα πάνω σε αθώους, μέχρι δαιμονισμένες καλόγριες κι εξωγήινα πλάσματα που πειραματίζονται κάνοντας κι αυτά τις δικές τους παρεμβάσεις πάνω στην ανθρώπινη φύση!

Κι αν τα παραπάνω σας φαίνονται πολλά, τότε να σας ενημερώσω ότι αποτελούν απλά την κορυφή του παγόβουνου και πως στα 13 απολαυστικά  επεισόδια της σειράς θα δείτε σκηνικά και υπο-ιστορίες που ούτε καν διανοείστε, να μπλέκονται εύστοχα τις περισσότερες φορές μεταξύ τους .

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή… αφού πρώτα σας καλωσορίσω στο Briarcliff: το μέρος όπου οι χειρότεροι εφιάλτες σας μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, ένα από τα πλέον κακόφημα άσυλα φρενοβλαβών όπου τη γενική εποπτεία έχει η σκληρή και άσπλαχνη Sister Jude (Jessica Lange), πάντα κάτω από την επίβλεψη του μυστηριώδους DrArthur Arden, ο οποίος έχει μια ειδίκευση θα λέγαμε στις ανορθόδοξες μεθόδους σωφρονισμού.

Από εκεί κι έπειτα, ένα μάτσο ετερόκλητοι μεταξύ τους χαρακτήρες, αποτελούν τους «πελάτες» του συγκεκριμένου ιδρύματος, με εξέχοντες: 
την παρορμητική και δαιμόνια ομοφυλόφιλη ρεπόρτερ Lana Winters (Sarah Paulson) ή για τους γνώστες Lana Banana, που η υπέρμετρη φιλοδοξία της τη βάζει σε μεγάλους μπελάδες, το νεαρό Kit Walker (Evan Peters) που κατηγορείται για την άγρια δολοφονία δεκάδων γυναικών και είναι περισσότερο γνωστός με το προσωνύμιο Bloody Face, τη σεξομανή Shelley (Chloe Sevigny) που δε λέει όχι σε καμία αρσενική ύπαρξη και τέλος την ατίθαση Grace (Lizzie Brochere), ένα κορίτσι που προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του παρά τα όσα συμβαίνουν τριγύρω.

Μην ξεχάσουμε όμως και τους υπόλοιπους σημαντικούς για την εξέλιξη χαρακτήρες, όπως τον κρυφό-φιλόδοξο αιδεσιμότατο Timothy Howard (Joseph Fiennes), την διαολεμένα ευγενική φυσιογνωμία της αδερφής Mary Eunice (φοβερή στο ρόλο της η Lily Rabe) και τον γεμάτο κατανόηση -και μυστικά- Dr Oliver Thredson (Ζachary Quinto) που με τον τρόπο τους o καθένας θα φέρουν τα πάνω κάτω στο ήδη βεβαρημένο ιστορικό του Briarcliff!

Όλοι οι παραπάνω, παρέα με ένα σωρό εξίσου ιδιόμορφους δευτερεύοντες ρόλους, θα διασταυρωθούν μεταξύ τους σε ένα κοκτέιλ που περιλαμβάνει τα πάντα: από ερωτικές ιστορίες κι ένοχα κρυμμένα μυστικά, μέχρι άγριες δολοφονίες και  μεταφυσικές παρουσίες από άλλους κόσμους.

Όλα χωρούν στο ΑΗS: Asylum κι όλα είναι δυνατά!

Οι κακοί εύκολα μπορούν να γίνουν καλοί κι αντιστρόφως, οι θύτες  να μετατραπούν σε θύματα, το σκότος να φωλιάσει στην αγνότητα και σε τελική ανάλυση  τίποτα να μην είναι ουσιαστικά αυτό που φαίνεται.

Η δεύτερη σεζόν της καταπληκτικής σειράς του FX αποτελεί χωρίς αμφιβολία πραγματικό φαινόμενο.

Ποιος θα το φανταζόταν ότι μόλις λίγους μήνες μετά  την απολαυστική πρώτη μας γνωριμία  μαζί της, θα ερχόταν ένα τόσο ευφυές , σκοτεινό και ταυτόχρονα απόλυτα διασκεδαστικό δεύτερο μέρος ;
Μάλλον ούτε κι οι πιο αισιόδοξοι fans της!

Με μια υπόθεση τόσο πυκνή σε ίντριγκα κι ενδιαφέρουσες ιδέες που δε συναντάς ούτε σε κινηματογραφική ταινία, τόλμη και κότσια που αλλάζει τα δεδομένα από επεισόδιο σε επεισόδιο, διαβολικά έξυπνο σενάριο και ατάκες προορισμένες να μείνουν στην ιστορία, σαρδόνιο χιούμορ για μυημένους  και  φυσικά συγκλονιστικές ερμηνείες από το σύνολο των ηθοποιών, το AHS: Asylum προσγειώθηκε σαν όαση σε μια μάλλον άνοστη χρονικά περίοδο, για να γράψει τη δική του τηλεοπτική ιστορία και να προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις στου τυχερούς που θα βρεθούν στο διάβα του.

Πραγματικά δυσκολεύομαι  να σταθώ σε ένα μόνο σημείο της εξαιρετικής αυτής προσπάθειας και δεν ξέρω τι να πρώτοαναφέρω;

Το τεράστιο ταλέντο της Jessica Lange που για ακόμη μια φορά σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του ή μήπως την ερμηνεία- αποκάλυψη της συγκλονιστικής Sarah Paulson;

Τις λεπτομέρειες που κλέβουν την παράσταση όπως π.χ, τη μεγάλη μορφή που λέγεται Pepper ή το soundtrack της απόλυτης παραφροσύνης ονόματι Dominique; (άκουσέ το εδώ).

Σίγουρα υπάρχουν πολλά σημεία που αξίζουν αναφοράς και αρκετά απολαυστικά επεισόδια που κλείνουν πονηρά το μάτι στον θεατή, όπως για παράδειγμα το πανέξυπνο διπλό I Am Anne Frank, όπου η γνωστή μας από το Τρέξε Λόλα Τρέξε, Franka Potente εισβάλλει στο Briarcliff ως ενήλικη πια Anne Frannk, ψάχνοντας δικαίωση για τα δύσκολα χρόνια του παρελθόντος.

Θα σταθώ όμως στο τελευταίο και 13ο επεισόδιο, όπου οι δημιουργοί αποφεύγουν την παγίδα του πρώτου κύκλου - όπου έκλεισαν κακήν κακώς τις όποιες σεναριακές εκκρεμότητες - δίνοντας τελικά στους ανακουφισμένους τηλεθεατές  το φινάλε που ευελπιστούσαν και στους ήρωες την κατάληξη που τους άξιζε.

Αυτό βέβαια συνέβη αφού πρώτα είχαν προηγηθεί 2-3 επεισόδια που λειτούργησαν ως επίλογος για κάποιους από τους χαρακτήρες κι εφόσον είχαν μπει στην τελική ευθεία οι υπόλοιποι.

Έτσι με ακρίβεια χειρουργού οι Murphy και Falchuck μας χαρίζουν ένα εξίσου απολαυστικό με τα υπόλοιπα, τελευταίο 45λεπτο, όπου μέσα από το αφοπλιστικό κοντινό της Jessica Lange μας υπενθυμίζουν για τελευταία φορά... πως αν κοιτάξεις το πρόσωπο του κακού, το κακό θα γυρίσει να κοιτάξει κι εσένα (θυμίζει λίγο από Άβυσσο του James Cameron η ατάκα αλλά οκ!), κι όλο αυτό κάτω υπό τους ήχους του Dominique, nique  Nique s’ en allait tout simplement…

Αν όχι σατανικά ευφυές τότε τι;