Τα Καλύτερα και τα Χειρότερα Horror του 2012

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της, με τα καλά της και τ’ άσχημα της, με τις χαρές της και τις απογοητεύσεις της. 

Κρατάμε λοιπόν απ’ αυτή τα θετικά και μόνο ότι μας ευνόησε και συνεχίζουμε δυναμικά, με αισιοδοξία και πάνω απ’ όλα με την ελπίδα ότι το νέο έτος θα μας φέρει μόνο τα καλύτερα…

Κι αφού λοιπόν η γη συνεχίζει να γυρίζει και το τέλος του κόσμου όπως φαίνεται θ’ αργήσει ακόμα να έρθει, είπα κι εγώ να κάτσω να γράψω μια λίστα (ως είθισται αυτές τις μέρες) με τα καλύτερα και τα χειρότερα horror της χρονιάς που πέρασε, απονέμοντας ταυτόχρονα και τα δικά μου «ιδιαίτερα» βραβεία!

Γενικά βρίσκω ότι το 2012 ήταν μια αδύναμη χρονιά για το είδος, με ελάχιστες πραγματικά καλές ταινίες τρόμου, πολλές ατυχείς αντιγραφές πετυχημένων συνταγών, αχρείαστα και ανέμπνευστα remakes και μια αδιάκοπη ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων ιδεών με συνήθως άσχημη κατάληξη.

Από την άλλη όμως, δεν μπορώ να πω πως δεν υπήρξαν οι φωτεινές εξαιρέσεις και η ανάδειξη πολλά υποσχόμενων νέων ταλέντων, κυρίως από τον ανεξάρτητο και τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, αποδεικνύοντας πως υπάρχει ακόμα μέλλον στη horror βιομηχανία και μάλιστα λαμπρό!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα καλύτερα αυτής της χρονιάς….
 


10. Kill List / The Collection 

Ισοψηφία για την δέκατη θέση αλλά δεν γινόταν αλλιώς, το ένα κυκλοφόρησε τέλη 2011 στη χώρα του αλλά αρχές Φεβρουαρίου του 2012 στις υπόλοιπες, ενώ το άλλο είναι φρεσκότατο και παρόλο που θα φτάσει στην Ευρώπη το 2013, θα ήταν άδικο να μείνει εκτός λίστας.

Το Kill List λοιπόν ήταν σίγουρα από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς και όποιος έτυχε να το παρακολουθήσει σίγουρα θα το θυμάται ακόμα, ειδικά δε το παγανιστικό, σοκαριστικό φινάλε του.

Στον αντίποδα το Collection ή αλλιώς το “όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Saw” αναπλήρωσε επαρκώς το κενό του Jigsaw και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία ενός υπολογίσιμου horror villain που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.


9. Adam Chaplin

Ένα αιματηρό και γεμάτο ενέργεια video clip απίστευτης βίας, που θα αφήσει άναυδο όποιον βρεθεί στο πέρασμα του.

Μια πραγματικά μεγάλη έκπληξη εξ Ιταλίας από έναν ταλαντούχο δημιουργό που η τόλμη και το ταλέντο του μόνο με τις πρώιμες δουλειές των Sam Raimi και Peter Jackson μπορούν να συγκριθούν.


8. The Tall Man

Ψυχολογικό δράμα μεταμφιεσμένο σε θρίλερ τρόμου, που αν και δε συγκρίνεται με το εκπληκτικό Martyrs, έφερε έναν αέρα ανανέωσης στο αγαπημένο μας είδος, πυροδοτώντας ταυτόχρονα αμέτρητες συζητήσεις για ένα λεπτό και ιδιαιτέρως ευαίσθητο θέμα.


7. Sinister

Αντικειμενικά ένα από τα καλύτερα mainstream θρίλερ που είδαμε φέτος made in USA, και μάλλον το καλύτερο στο είδος του supernatural horror.

Δύσκολο κατόρθωμα αν σκεφτεί κανείς πόσα πολλά αυτής της κατηγορίας είδαμε σε μια μόνο χρονιά.


6. Red Lights

Δυνατό all-star cast ψυχολογικό θρίλερ που αγαπήθηκε σφόδρα αλλά και μισήθηκε θανάσιμα.

Κάποιες στιγμές αδύναμο και υπερβολικό αλλά στο σύνολο αξιοπρεπέστατο και καθηλωτικό.
Από αυτά που όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους θέλεις να ξαναδείς.


5. The Divide

Υπερφιλόδοξο, φουτουριστικό και σκοτεινό θρίλερ δωματίου που δίχασε το κοινό λόγω της  σκληρότητας και της αγριότητας με την οποία παρουσίασε την ανθρώπινη φύση.

Σίγουρα όχι για αδύναμα στομάχια, απευθύνεται σε κοινό που αντέχει να κοιτάξει κατάματα τον εαυτό του.
Το φινάλε πεσιμιστικό και μεγαλοπρεπές από τα καλύτερα που είδαμε φέτος.

4. The Dead 

Αναπάντεχα τρομαχτικό και ατμοσφαιρικό zombie movie, κατάφερε να δώσει νέα πνοή σε ένα κουρασμένο αλλά εξαιρετικά δημοφιλές υπό-είδος (μαζί με το The Walking Dead φυσικά) και να βάλει τα γυαλιά σε μεγάλες υπερπαραγωγές που όσα χρήματα και να σπατάλησαν δεν κατάφεραν κάτι αξιόλογο.

Παρόλα αυτά, αν και αγαπήθηκε από τους fans και τους κριτικούς - με αποτέλεσμα να ετοιμάζεται και συνέχεια - πέρασε σχετικά απαρατήρητο από το ευρύ κοινό οπότε αξίζει άμεσης επανεκτίμησης.


3. Sleep Tight (Mientras Duermes)

Πολυσύνθετο, ανατρεπτικό, σχεδόν σατανικό ισπανικό hit που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε όποιον το ανακάλυψε και έδειξε το λόγο που η Ισπανία είναι η νέα μεγάλη δύναμη στα horror - με μια εξειδίκευση θα λέγαμε στον τομέα των ψυχολογικών θρίλερ.

Ήδη ετοιμάζεται remake στην άλλη πλευρά του ατλαντικού και όπως καταλαβαίνετε αν για κάποιο λόγο το χάσατε, σπεύσατε!


2.  The Hidden Face (La Cara Oculta)

Από τα φιλμ για τα οποία είμαι περήφανος που παρουσιάσαμε εδώ στο Horrorant, εξακολουθεί να προκαλεί αντικείμενο συζητήσεων ακόμη και σήμερα, ενώ όπως φαίνεται θα συνεχίσει να μας απασχολεί και το 2013.

Μας ήρθε επίσης από την Ισπανία, αποδείχτηκε εξίσου συναρπαστικό και καθηλωτικό με το Sleep Tight, έδωσε το δικό του ξεχωριστό στίγμα και την ίδια στιγμή μας έκλεισε πονηρά  το μάτι αναμειγνύοντας πετυχημένα, από τα χιτσκοκικά αριστουργήματα του 50’ μέχρι τα ερωτικά θρίλερ προηγούμενων δεκαετιών τύπου Βασικό ένστικτο και Ολέθρια Σχέση.

Οπωσδήποτε από τα must see της χρονιάς!
Προσοχή όμως, υπενθυμίζω ξανά, μη δείτε το trailer…


1.  The Cabin In The Woods 

Με διαφορά το καλύτερο horror της χρονιάς και το μοναδικό που μπόρεσε να κάνει την ανατροπή όπως το θρυλικό Scream αρκετά χρόνια πριν..

Παίρνοντας όλα τα κλισέ των cabin in the woods - horror, ανατρέπει όσα ξέραμε μέχρι σήμερα, αλλάζει τα φώτα σε κανόνες και πρέπει, προσπερνά με εξυπνάδα τις παγίδες του είδους και παραδίδει εν τέλει ένα χιουμοριστικό και υπέρ του δέοντος διασκεδαστικό αριστούργημα που όμοιο του καιρό είχαμε να δούμε.

Και φυσικά με ένα τολμηρό φινάλε-υπερπαραγωγή, στην κυριολεξία ισοπεδωτικό, που ολοκληρώνει μεγαλοπρεπώς την κεντρική ιδέα, χωρίς χαζές υπόνοιες για sequel, prequel κτλ.

Κλείνοντας, να συμπληρώσω ότι θεωρώ τουλάχιστον ανίδεους όσους βάζουν το Cabin In The Woods στα χειρότερα της χρονιάς, ειδικά όσους ασχολούνται με τα horror, και θα τους πρότεινα να το ψάξουν λίγο παραπάνω αν είναι εύκολο (βασικά να τους βρίσω θέλω αλλά το «πνίγω»).

Εντάξει καταλαβαίνω να μην αρέσει σε κάποιον ως ταινία, αλλά δε γίνεται να μην παραδεχτείς την τόλμη, την ευφυΐα και την φρεσκάδα της όλης προσπάθειας.

Επίσης να μην ξεχάσω να ρίξω τα δηλητηριώδη βέλη μου και σ’ εκείνους που φτιάχνουν λίστες με τα best horror of the year (Mr Disgusting για σας χτυπά η καμπάνα) επιλέγοντας ταινίες που λίγη σχέση έχουν με τρόμο ή επιεικώς μέτρια θριλεράκια που εντελώς τυχαία στην παραγωγή άρα και πίσω από την προώθηση τους βρίσκονται τα sites τους.

Ουφ…Τα είπα και ησύχασα!

Cabin In The Woods λοιπόν για φέτος στο Νο 1 και δικαιωματικά, μιας και ούτε λίγο ούτε πολύ ξελάσπωσε τα φετινά horror, τα οποία κακά τα ψέματα είχαν αρχίσει να παίρνουν την κατρακύλα για τα καλά… 

Ας ελπίσουμε η επόμενη χρονιά να εξελιχθεί ακόμη καλύτερα και να μας φέρει ακόμη περισσότερες εκπλήξεις σαν κι αυτή. 


Πάμε τώρα και στα χειρότερα της χρονιάς τα οποία δοκίμασαν με όλους τους δυνατούς τρόπους τις αντοχές μας στη βλακεία και το κακό γούστο.

Ομολογουμένως δύσκολη επιλογή ανάμεσα σε τόσο κακές ταινίες, νομίζω όμως ότι τα παρακάτω κέρδισαν με το σπαθί τους μια θέση στα worst of the year…


5. Marianne

Η βαρεμάρα σε όλο της το μεγαλείο!
Σουηδικό μεταφυσικό δράμα με ολίγη από θρίλερ, γυρισμένο στο πόδι, ιδανική πρόταση για όσους πάσχουν από αϋπνίες.

Θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αρχίσει να συνταγογραφείται κι από γιατρούς αντί υπνωτικών.


4. Little Deaths

Σπονδυλωτό horror που ενώ ξεκινά συμπαθητικά εξελίσσεται σε πανωλεθρία.

Ποντάρει στη λογική του σοκ και της ακραίας βίας, αποτυγχάνοντας όμως παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα.
Μακριά…


3.  Donner Pass

Κανιβαλισμός VS αταλαντοσύνης σημειώσατε 2! 
Από το horror που με εκνεύρισαν φέτος και σχεδόν εξάντλησαν την υπομονή μου.

Κακό μέχρι εκεί που δεν παίρνει, με ένα ηλίθιο σενάριο που δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα και μια σκηνοθεσία που θυμίζει προσχολική παράσταση.
Με μια λέξη αίσχος!


2. Rise Of The Animals

Τόσο κακό που σχεδόν το συμπαθείς.
Ο ερασιτεχνισμός σε όλο του το μεγαλείο, με ειδικά εφέ, ερμηνείες, σενάριο, σκηνοθεσία που προκαλούν αμηχανία αρχικά και αφού περάσει το πρώτο σοκ, τρελό γέλιο.

Ξεκινάς να το δεις από περιέργεια αλλά το ολοκληρώνεις μόνο αν διακατέχεσαι από τάσεις αυτοκαταστροφής και λοιπά ψυχολογικά.

Μήπως πρέπει να το ψάξω λοιπόν που το είδα μέχρι τέλους; 


1. Playback

Ίσως ό,τι χειρότερο είδα φέτος.
Η περιγραφή μιας και μόνο σκηνής αρκεί για να καταλάβετε τι παίζει…

Διεστραμμένος μπάτσος (o Christian Slater στη χειρότερη στιγμή της καριέρας του) κάθεται στην πολυθρόνα του και αυνανίζεται παρακολουθώντας στην οθόνη της τηλεόρασης του νεαρές αιθέριες υπάρξεις, μαγνητοσκοπημένες από κρυφή κάμερα.

Τι; Σας ακούγεται μια χαρά; 
Δείτε τη σκηνή και μετά τα λέμε…

Σκουπίδι ολκής που ακόμα προσπαθώ να διαγράψω από τη μνήμη μου και μια από τις μεγαλύτερες βλακείες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου… και πιστέψτε με έχω δει πολλές!


Ειδική μνεία : Piranha 3DD - The Woman In Black

To πρώτο, μια από τις μεγάλες απογοητεύσεις της χρονιάς που ενώ είχε όλα τα φόντα να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη καφρίλας, ξέφρενου gore και απενεχοποιημένου fun, έκανε μια τρύπα στο νερό, απογοητεύοντας μεγάλη μερίδα ξαναμμένων horror fans με την απύθμενη κακογουστιά και τον υπερβολικά χαμηλό δείκτη νοημοσύνης του.

Το δεύτερο ίσως η πιο ατυχής στιγμή για τα mainstream υψηλού κόστους horror.
Μας κίνησε το ενδιαφέρον αρχικά με το καλοφτιαγμένο trailer του, μας ξενέρωσε στη συνέχεια με τη σχεδόν παιδική προσέγγιση του. 

Γιατί κάποιες φορές μια καλή φωτογραφία, μια συμπαθητική σκηνοθεσία κι ένας αγαπητός κι εξαιρετικά δημοφιλής στη νεολαία ηθοποιός δεν αρκούν για ένα αληθινά τρομαχτικό αποτέλεσμα.


Και τώρα μερικά ακόμα best για να μη μείνει κανείς παραπονεμένος…

Best Horror series : American Horror : Asylum

Τι κι αν δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, η δεύτερη σεζόν της αγαπημένης σειράς είναι ότι πιο απολαυστικό, βίαιο και διεστραμμένο είδαμε φέτος, δέκα φορές πιο τολμηρό και θαρραλέο από την πιο προχωρημένη ταινία τρόμου που είδατε το 2012. 
Ακολουθούν λεπτομέρειες προσεχώς…

Best Sci-Fi Horror: Prometheus

Άνευρο και ίσως κατώτερο των προσδοκιών, αλλά οπτικά άψογο και σκηνοθετικά εντυπωσιακό, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον μας για τη μυθολογία των Alien και λειτούργησε ως ένα καλό ζέσταμα για τη συνέχεια.

Best found footage Horror: V/H/S

Αφού το [REC] 3 αποφάσισε να τη δει αλλιώς και να απομακρυνθεί από τη συνταγή της τρεμάμενης κάμερας που το έκανε διάσημο, το V/H/S πήρε τον τίτλο άνετα μέσα απ’ τα χέρια του, ακόμα κι αν δεν τήρησε μέχρι τέλους τις υψηλές προσδοκίες που έδωσε η πρώτη πολύ δυνατή ιστορία.

Σε γενικές γραμμές όμως αυτό το πειραματικό φιλμάκι πέτυχε το σκοπό του, χαρίζοντάς μας κάποιες εξαιρετικές στιγμές τρόμου και ξανάκανε μόδα τις σπονδυλωτές ταινίες που τόσο αγαπάμε.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, είναι το πρώτο horror της Filmboy Pictures στην Ελλάδα, οπότε μόνο και μόνο για την ευκαιρία που έδωσε στους Έλληνες τρομολάγνους να δουν ένα ειδικού τύπου horror σε ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις, αξίζει την πρωτιά…

Άλλωστε αν δεν παινέψεις και το σπίτι σου… που λέει κι ο σοφός λαός!


Best Indie Horror : Excision

Το 2012 ο ανεξάρτητος κινηματογράφος τα πήγε περίφημα (βλέπε The Pact, Compliance) και μας έδωσε αρκετά δυνατές στιγμές.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω όμως κάποια θα έδινα το προβάδισμα στο Εxcision για την αρρωστημένη του ατμόσφαιρα, το βιτριολικό κατάμαυρο χιούμορ του και την tour de force ερμηνεία της υπέροχης AnnaLynne McCord.


Almost Best Horror Of The Year: Take Shelter

Όχι ακριβώς horror αλλά περισσότερο ψυχολογικό θρίλερ-δράμα, κι ούτε ακριβώς ταινία του 2012 μιας και κυκλοφόρησε στην Αμερική, Δεκέμβρη του '11, είναι όμως το φιλμ που είδα μέσα στη χρονιά και με συνεπήρε περισσότερο απ’ όλα. 

Εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη μελαγχολική ατμόσφαιρα, πολύπλευρο σενάριο και ένα ανατρεπτικό πεσιμιστικό φινάλε που σε αφήνει παγωμένο είναι τα στοιχεία που θα με κάνουν να δώσω αβίαστα ένα μεγαλοπρεπέστατο δεκάρι σ’ αυτό το μάλλον παραγνωρισμένο αριστούργημα.


Best Family Horror :  Frankenweenie

Δύσκολη η επιλογή ανάμεσα σε τόσο καλά horror animation όπως το Paranorman το Hotel Transylvania και το Frankenweenie, αλλά όπως και να το κάνουμε Tim Burton είναι μόνο ένας!

Αυτόν ξέρουμε τόσα χρόνια, αυτόν εμπιστευόμαστε στην οικογενειακή μας τρομό-διαπαιδαγώγηση.


Best Holiday Horror : Silent Night

Όχι αριστούργημα αλλά τίμιο στις προθέσεις του, αιματηρό και αρκετά ατμοσφαιρικό για να αξίζει μια θέση με τα καλύτερα εορταστικά horror που είδαμε ποτέ.

Βέβαια θα μου πείτε, δεν υπήρχε και αξιόλογος ανταγωνισμός αλλά και πάλι νομίζω δύσκολα θα έχανε.


Best Bad Horror: ATM

Ναι ξέρω, μπορεί να είμαι ανάμεσα στους δύο μοναδικούς ανθρώπους (εγώ κι ο σκηνοθέτης προφανώς) που τους άρεσε το  συγκεκριμένο φιλμάκι, αλλά θα συνεχίσω να το υποστηρίζω και να χτυπιέμαι μέχρι να δικαιωθεί.

Ποιος ξέρει; 
Σε μερικά χρόνια μπορεί να γίνει το Blade Runner των horror και μαζί του να δικαιωθώ κι εγώ!


Best based-in-true-events Horror : Compliance

Καμιά φορά η ζωή και τα αρρωστημένα μυαλά κάποιων δημιουργούν τα πιο περίεργα και απρόβλεπτα σενάρια.

Αυτό διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι στο εξαιρετικά καλογραμμένο indie Compliance, που έστω και πρόσκαιρα μας ταρακούνησε και μας απέδειξε πως η ψυχολογική βία είναι ίσως η σκληρότερη μορφή βίας που υπάρχει.


Scream Queen Of The Year : Sara Paxton

Λίγο έλειψε να χάσει τον τίτλο της από τον Τρύφωνα Σαμαρά και τα εκκωφαντικά ουρλιαχτά του στα ντόπια τηλεπαιχνίδια, αλλά θες η εξαιρετική κορμοστασιά της (Shark Night 3D), θες το υποκριτικό της ταλέντο (The Inkeepers), θες οι ιδιαίτερες επιλογές της (Enter Nowhere)… τον «έφαγαν» στη γωνία!


Best Horror 2013! : Evil Dead (remake)

Μπορεί να μην το είδαμε ακόμα, κρίνοντας όμως από το super-duper trailer, τους συντελεστές που συμμετέχουν και το hype που έχει δημιουργηθεί, θα βιαστώ να το ανακηρύξω best horror της χρονιάς που μας έρχεται…

Το καλό που τους θέλω να είναι όπως το ‘χω φανταστεί αλλιώς την… έβαψαν για τα καλά!


Αυτά guys από μένα… 
Περιμένω και τις δικές σας προτιμήσεις με τα καλύτερα και τα χειρότερα του έτους 2012 και εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε…

Ελπίζω να έχετε μια όμορφη χρονιά όλοι σας, δημιουργική και όσο αυτό είναι εφικτό, χωρίς προβλήματα…

Και για να το πω και στη γλώσσα μας… Εύχομαι το 2013 να μη θυμίζει σε καμία περίπτωση…. ταινία τρόμου!!!