Apartment 143 (Emergo) review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Δεν έχει πλάκα να ξεκινάς συνέχεια ένα found footage review με παρόμοια εισαγωγή…

Βρισκόμαστε στην εποχή που όλοι οι παραγωγοί προσπαθούν να επωφεληθούν από την επιτυχία του Paranormal Activity και χρησιμοποιούν found footage για να δημιουργήσουν ρεαλισμό …μπλα μπλα μπλα.

Για το Apartment 143 (Emergo) του πρωτάρη Carles Torrens, δύσκολα μπορείς να ξεκινήσεις διαφορετικά, αφού πρόκειται για ένα ξεκάθαρο rip-off του PA, με μερικές ωστόσο καινούργιες προτάσεις, ειδικά όσον αφορά το γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στα στοιχειωμένα σπίτια.

Μπορεί η εξήγηση να μη σας καλύπτει, και αμφιβάλω αν αυτή ήταν εξ αρχής η πρόθεση των δημιουργών, αλλά υπάρχει.

Ο παραψυχολόγος Dr. Helzer (Michael O’Keefe) και το συνεργείο του Paul (Rick Hernandez) και Ellen (Fiona Glascott) καλούνται να ερευνήσουν ένα στοιχειωμένο διαμέρισμα και στήνουν την επιχείρησή τους στο σπίτι του Alan (Kai Lennox, Hitchcock), ο οποίος ζει με το μικρό γιο του, Benny (Damian Roman) και την έφηβη κόρη Caitlin (Gia Mantegna, And Soon the Darkness).

Ο Alan και η οικογένεια του τρομοκρατούνται από δυνατούς θορύβους και έπιπλα που κάνουν βόλτα στα δωμάτια, κι ελπίζει ότι το τρίο θα μπορέσει να εντοπίσει τη πηγή του κακού και να βοηθήσει στην απομάκρυνση του. 



Ο Dr. Helzer και η ομάδα του εγκαθιστούν κάμερες σε κάθε δωμάτιο και αρχίζουν να συγκεντρώνουν στοιχεία για το πνεύμα στο διαμέρισμα, αλλά αρνούνται να δώσουν μια μεταφυσική εξήγηση (ότι πρόκειται όντως για πνεύμα, δηλαδή), με την ελπίδα να σκάψουν βαθύτερα τα ψυχολογικά τραύματα που έχουν διαλύσει  την οικογένεια, ύστερα από τον ύποπτο θάνατο της γυναίκας του Alan.

Και ενώ οι ‘επιθέσεις’ αυξάνονται, γίνονται πιο έντονες και με μεγαλύτερη διάρκεια τις επόμενες ημέρες, ο Dr. Helzer επιμένει σε μια λογική αντιμετώπιση της δυσλειτουργικής οικογένειας.

Προς τιμή του, το Apartment 143 δε θέλει να γίνει μια τρομερή ταινία.
Δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις – ούτε για εισιτήρια, ούτε για την αποδοχή – και είναι ξεκάθαρο ότι αυτό δεν ήταν στο μυαλό του Torrens.

Δεν υπάρχουν extravagance σκηνές φαντασμάτων, καμία …επαφή τρίτου τύπου δεν θα σας σηκώσει στον αέρα, όλα κρατούνται σε χαμηλό επίπεδο.

Ο Torrens δε θέλει να αλλάξει τα found footage, ούτε να γραφτεί στην ιστορία ως πρωτοπόρος σε ένα ταλαιπωρημένο είδος, απλά θέλει να δώσει μια άλλη εξήγηση, μια άλλη διάσταση στο γιατί υπάρχουν φαντάσματα και στο γιατί ταλαιπωρούν συνήθως δυσλειτουργικές οικογένειες.

Κρατάει τα πράγματα απλά, και κερδίζει πόντους.
Ένα κάδρο ανάποδα, ένας καναπές κουνιέται, άντε να μείνουμε στον αέρα λίγα δευτερόλεπτα…απλά πράγματα.

Γιατί;
Γιατί στόχος του είναι να δώσει μια …ιατρική διάσταση στο δαιμονισμό.
Αλήθεια, μπορεί η σχιζοφρένεια να προκαλέσει μεταφυσικά φαινόμενα;

Δε ξέρω, ρωτήστε τους τρελογιατρούς.
Αυτό που ξέρω είναι ότι το Apartment 143 δείχνει αληθοφανέστατο, έχει σκηνές που θα ορκιζόσουν ότι συμβαίνουν στα αλήθεια, και έχει την τύχη να έχει έναν τελικά συμπαθή χαρακτήρα στο πρόσωπο του Dr. Helzer.

Και λέω τελικά, γιατί στην αρχή ο τύπος φαίνεται παράταιρος για τέτοιου είδους φιλμ – σνομπ, υπεράνω, πιθανόν υπερφίαλος – αλλά τελικά είναι ο μόνος που ξέρει τι του γίνεται.

Προσκολλημένος στη θεωρία της σχιζοφρένειας, ο χαρακτήρας του είναι μια αντιφατική προσθήκη στα πρότυπα των ιστοριών φαντασμάτων.

Τέλος, ο Torrens κάνει καλή χρήση των κλειστών χώρων και έτσι, το Apartment 143 προσφέρει μερικές έντονες στιγμές σασπένς, αλλά δεν τις αναδεικνύει και μέχρι εκεί που θα μπορούσε.

Οι περισσότεροι κινηματογραφιστές που ασχολούνται με το άγνωστο και τα μεταφυσικά φαινόμενα, αναδεικνύουν έναν θαυμασμό στη γοητεία του μεταφυσικού.

Ε, ο Torrens δεν το θαυμάζει – περισσότερο το απομυθοποιεί, χωρίς να το παρωδεί (διαχωρισμός πολύ λεπτός για να τον επιτύχεις), και αυτό του το αναγνωρίζω.

Δεν παύει όμως το Apartment 143 να είναι ένα low budget (και low expectations) ghost house παραμύθι, με λίγες στιγμές έντασης, ακόμα λιγότερες τρόμου, αλλά με εναλλακτικό σε σχέση με τα άλλα του είδους του, φινάλε.

 
Apartment 143 (Emergo) trailer από Horrorant