All Dark Places review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Με τόσες ταινίες τρόμου με πρωταγωνιστές κλόουν που έχουν κυκλοφορήσει, είμαι περίεργος πώς αντέχει αυτό το επάγγελμα ακόμα.

Δηλαδή, υπάρχει περίπτωση να καλέσεις έναν κλόουν στο παιδικό πάρτι των παιδιών σου, όταν έχεις δει έναν Pennywise στο It (Το Αυτό) του Stephen King, έναν Killjoy στο ομώνυμο franchise των 4 ταινιών, ακόμη και τον κλόουν-ζόμπι στο Zombieland ή έστω τον surreal clown killer ονόματι The Laugh στο υποτιμημένο Amusement;

Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω, η κλόουν-φοβία επιστρέφει φέτος με αρκετές νέες κυκλοφορίες – Scary or Die, Stitches, CarnieVille …μέχρι και ο Killjoy επέστρεψε με το Killjoy Goes To Hell, αφήστε που έρχεται και το Clown του Eli Roth.

Ωστόσο, ούτε το All Dark Places του Nicholas Reiner ξεφεύγει από τον κανόνα που λέει ότι οι ταινίες με κακούς κλόουν σπάνια ξεπερνούν τη μετριότητα.

Το συγκεκριμένο δεν περνάει ούτε από κοντά, αλλά είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις κακής ταινίας που κάποιοι συντελεστές της δεν θα πρέπει να μετανιώνουν καθόλου που συμμετείχαν: οι ηθοποιοί.

Ο Christian (Joshua Burrow) και η Jamie (Stephanie Fieger) δίνουν στη σχέση τους μια δεύτερη ευκαιρία, σε μια προσπάθεια να κάνουν ό,τι είναι καλύτερο για το γιο τους Dylan (Dylan Mars Loff).



Παρά το γεγονός ότι και οι δύο επισκέπτονται συχνά έναν σύμβουλο γάμου-ψυχίατρο, τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν καλά …τουλάχιστον όταν πηδιούνται και παίρνουν LSD μαζί.

Όταν δεν βρίσκονται σε αυτό το πριβέ sex-drug-party, όταν η συνουσία σταματά, η Jamie το ξανασκέφτεται για τη σχέση και ο Christian, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, δεν μπορεί να κόψει τα δικά του πριβέ πάρτι με τον φίλο του – αυτό περιλαμβάνει κόκα, μπύρες και ηλεκτρική κιθάρα στο υπόγειο του σπιτιού …όχι, αυτοί δεν το κάνουν.

Πού είναι ο κλόουν;
Στη ντουλάπα του δωματίου του μικρού Dylan, ο οποίος έχει συνομιλίες με τον κλόουν (Liam Seide) που εναλλάσσονται μεταξύ πατρικών συμβουλών, creepy τραγουδάκια και πολύ ιδρώτα.

Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Christian αρχίζει και βλέπει τον τρομακτικό και ενοχλητικό κλόουν παντού γύρω του, και τα πράγματα ξεφεύγουν.

Η παραπάνω σύνοψη είναι εσκεμμένα ελαφρώς παραπλανητική από μέρους μου, καθώς αν υπάρχει έστω ένας που να θέλει να δει το All Dark Places, δεν θα το έκανε αν διάβαζε ότι ο κλόουν μπορεί να υπάρχει, αλλά μπορεί και να βρίσκεται στο κεφάλι του Christian, ή να είναι ένα ‘φάντασμα’ του παρελθόντος του.

Ο Nicholas Reiner είναι ένας ηθοποιός που έπαιξε μόνο 3 ρολάκια σε άγνωστες ταινίες, από το 1986 μέχρι το 2005, και αποφάσισε να γράψει, να σκηνοθετήσει και να κάνει ο ίδιος και τη παραγωγή ενός ψυχολογικού θρίλερ με κλόουν, το All Dark Places.
Και απέτυχε και στα τρία.

Σκηνοθετικά η ταινία υπολείπεται ακόμα και στα βασικά, και θα έλεγα ότι εμφανώς ο Reiner πρέπει να παρακολουθήσει κάποια μαθήματα παραπάνω στη σχολή.

Για κάποιο λόγο, και μέχρι το τελευταίο μισάωρο, βλέπουμε τον κλόουν από απόσταση αναπνοής – και μόνο το μισό πρόσωπο – να μιλάει με τρομακτικό τρόπο στον Dylan (μπρρρ!) και να στάζει ιδρώτα.

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα με τους υπερβολικά έντονους φωτισμούς (ειδικά στις σκηνές που οι πρωταγωνιστές βρίσκονται υπό την επήρεια LSD), το εντελώς  αδούλευτο σενάριο με αποκορύφωμα το ανέμπνευστο φινάλε και την ερασιτεχνική παραγωγή.

Για το σενάριο, αρκεί να σας πω ότι ο σύμβουλος τους προτρέπει να πάρουν μαζί ναρκωτικά (για να φτιάξει η σχέση τους …) και ότι η Jamie αρχίζει τα ‘δεν πάει άλλο, ως εδώ σε ανέχτηκα, νόμιζα ότι άλλαξες αλλά αυτό ήταν, παίρνω τον Dylan και φεύγω!’ επειδή ο Christian ξέχασε την εξώπορτα ανοιχτή!

Ο Reiner μας βάζει στο τριπάκι της ύπαρξης ή μη, του κλόουν, παίζοντας με τις παραισθήσεις του Christian αλλά και της Jamie εν καιρώ.

Κανένα gore, ελάχιστες creepy στιγμές, ζαλιστικό metal γρατζούνισμα ηλεκτρικής κιθάρας χωρίς μελωδία.

Η μόνη έκλαμψη ενδιαφέροντος βρίσκεται στην 20λεπτη (!!) ερωτική σκηνή του ζεύγους, υπό την επήρεια του LSD.

Καταρχάς, με αυτά που κάνουν, αποκλείεται οι δύο ηθοποιοί να μην τα έχουν.
Δε θα δείτε πολύ γυμνό, αλλά το ζεύγος επιδίδεται σε μερικές …αηδιαστικές ερωτικές πράξεις που δεν τολμάς ούτε από τη γυναίκα σου να ζητήσεις.

Η τέχνη θέλει θυσίες, το ξέρω.

Η μόνοι που δεν θα μετανιώσουν για τη συμμετοχή τους στο All Dark Places είναι οι δύο πρωταγωνιστές, Joshua Burrow και Stephanie Fieger, και φυσικά όχι για τη περιβόητη sex scene.

Και οι δύο δίνουν πραγματικά καλές ερμηνείες, σε μια ταινία που έχει πολλούς διαλόγους, συναισθηματικές ανατροπές, psycho καταστάσεις, όλο το υλικό δηλαδή που θέλει ένας καλός ηθοποιός για να δείξει τις ικανότητες του.

Ήδη ο Burrow δουλεύει τη νέα του ταινία, ενώ η απίστευτα sexy (αν και μελαχρινή) Fieger δε θα αργήσει να βρει δουλειά (believe it or not, το All Dark Places είναι η πρώτη της εμφάνιση σε πλατό!), είμαι σίγουρος.

Anyway, όσοι θέλετε να τρομάξετε, δεν έχετε καμία δουλειά με το All Dark Places.

Πολύ ‘λίγο’ ως ψυχολογικό θρίλερ, κακό τεχνικά, βλακώδες σε πλοκή, …depon-ικό ακουστικά, αλλά με υπερβολικά καλές ερμηνείες, μια μεγάλη drug sex scene άξια αναφοράς και μια sexy γυναίκα που εμφανίζεται πρώτη φορά στη μικρή ή μεγάλη οθόνη.

Που ξέρετε, μπορεί κάποτε να αποκτήσει ιστορική αξία.

Release Date:
June 26, 2012 (US DVD) 
 
All Dark Places trailer από Horrorant