10+1 Bad Horror Movies We Love

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Ελάτε τώρα, παραδεχτείτε το! 
Έχουμε δει πολλές κακές ταινίες τρόμου. 
Μερικές δε από αυτές ήταν τόσο κακές που μετά βίας βλεπόντουσαν μέχρι τέλους.

Πάντα όμως υπήρχαν αυτές οι μικρές φωτεινές εξαιρέσεις κακογουστιάς, που για τους δικούς τους λόγους ξεχώριζαν κι έκαναν τη διαφορά.

Ακόμα κι αν ήταν κακογυρισμένες, φθηνές παραγωγές, με αστεία ειδικά εφέ και ασυνάρτητο σενάριο, είχαν αυτό το κάτι, που τις τοποθετούσε ψηλά στην horror καρδιά μας.

Κάτι τέτοιο συνέβη φέτος και με το περιβόητο ATM που μερικοί πέσατε να με φάτε… αλλά είπαμε τα bad horror έχουν μια ακατανίκητη γοητεία που σε μαγεύει!

Παρακάτω λοιπόν έφτιαξα για σας μια λίστα με 10+1 ταινίες τρόμου που αν και αντικειμενικά είναι κακές, τις αγαπάμε γιατί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφεραν να μας μείνουν αξέχαστες!

Και επειδή σίγουρα έχουν μείνει πολλές ένοχες horror απολαύσεις εκτός ΤΟP περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις δικές σας προσθήκες…




10. Night of the Demons (2009)

Ξεκινάμε με το remake μιας από τις μεγαλύτερες horror βιντεο-επιτυχίες των 80’s που άγγιξε τα όρια του θρύλου  χάρη στην περιβόητη σκηνή με το κραγιόν!

Όσοι είχατε την τύχη βρεθείτε αντιμέτωποι μ’ αυτό το cult διαμαντάκι,  καταλαβαίνετε τι εννοώ!

Το σύγχρονο λοιπόν, αν και κατώτερο του πρωτότυπου, διατηρεί την ίδια b-αισθητική, διαθέτει μερικές πραγματικά καλές splatter σκηνές και φυσικά εξελίσσει ακόμα περισσότερο την αξέχαστη lipstick scene, αφήνοντας μας για άλλη μια φορά με το στόμα ανοιχτό!

Εξαιρετικά κακό στο σύνολο του, με μεγάλες δόσεις trash στοιχείων (η Shannon Elizabeth ένα απ’ αυτά!), δεν παίρνει και πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να προκύπτει ένα  διασκεδαστικό και αιματηρό συνονθύλευμα ιδεών που σκορπά ανατριχίλες και χαμόγελα σε ιδανική σχεδόν αναλογία.




9. Mother of Tears: The Third Mother (2007)

O αγαπημένος μας Dario Argento άργησε μερικές δεκαετίες να κλείσει την τριλογία των “Three Mothers” – είχαν προηγηθεί τα: Suspiria και Inferno - μας αποζημίωσε όμως με ένα ασυνάρτητο μεν, χορταστικό δε, πανηγύρι τρόμου και μυστηρίου.

Γενναίες δόσεις γραφικής βίας - όπως μόνο ο μάστορας του είδους ξέρει - άφθονες δολοπλοκίες που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο και η σέξι θυγατέρα του, Asia Argento, να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα απ΄όλα…να γδύνεται!

Σαφώς και δεν είναι η ταινία που περιμέναμε από τον μετρ των giallo films, μπορεί όμως άνετα να σταθεί δίπλα στις δοξασμένες του επιτυχίες και να χαρίσει συγκινήσεις στο θεατή, αναδίδοντας ταυτόχρονα έναν αέρα απ’ τα παλιά.




8. The Monster Club (1981)

Εντάξει τι να λέμε τώρα… 
Το Monster Club είναι ένα ξεχασμένο σπονδυλωτό βρετανικό b-movie που παραπαίει ανάμεσα στην κωμωδία και τον τρόμο με μοναδική μαεστρία.

Στην εποχή του θάφτηκε ανελέητα από τους κριτικούς, αλλά σημάδεψε μια για πάντα όποιον το είδε…

Στο δρόμο που ακολούθησε και το VHS, περιλαμβάνει 3 διαφορετικές και αρκετά άνισες μεταξύ τους ιστορίες τρόμου, που παρεμβάλλονται μεταξύ ενός ξέφρενου πάρτι τεράτων και δυνατής rock μουσικής.

Αν ξεπεράσετε την κακογουστιά της εποχής, τα αστεία αποκριάτικα κοστούμια και την πρώτη χλιαρή ιστορία, θα βρεθείτε απέναντι σε μια ευχάριστη έκπληξη που θα σας διασκεδάσει συντροφιά με τα ιερά τέρατα Vincent Price, Donald Pleasence  και John Caraddine, αλλά και θα σας τρομάξει…

Ακόμα προσπαθώ να σβήσω τις μνήμες της τρίτης ανατριχιαστικής ιστορίας με το «σκοτεινό» χωριό… 
Δείτε τη και θα καταλάβετε…

Bad movie με τα όλα του που αξίζει να ανακαλύψετε.

Δείτε ολόκληρη τη ταινία ΕΔΩ.




7. Cursed (2005)

O Wes Craven αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση σκηνοθέτη. 
Είναι ικανός για το καλύτερο (Scream, A Nightmare On Elm Street) αλλά και για το χειρότερο (Vampire In Brooklyn, The Hills Have Eyes Part II). 

Όταν λοιπόν βρέθηκα απέναντι στο σύνολο του έργου του, δυσκολεύτηκα αρκετά να διαλέξω την αγαπημένη μου κακή του ταινία.
Το Deadly Friend  ή μήπως το Shocker; 
Το The People Under The Stairs ή το Deadly Blessing;

Μετά όμως από αρκετή ομολογουμένως σκέψη κατέληξα στο Cursed, το θρίλερ με το οποίο το δίδυμο Craven-Williamson επιχείρησε να επαναλάβει τη φρέσκια επιτυχία του Scream, με αμφίβολα όμως αποτελέσματα.

Οι δυο φίλοι όχι μόνο δεν ανανέωσαν το μύθο του λυκανθρώπου όπως ευελπιστούσαν, αλλά του έδωσαν και μια γερή κλοτσιά και πήγε από εκεί που ‘ρθε!

Από την άλλη όμως έφτιαξαν μια ενοχικά απολαυστική και διασκεδαστική παρωδία τρόμου που βλέπεται  απνευστί, πάντα συντροφιά με τα απαραίτητα σνακ.

Ιδανική επιλογή για  cult βραδιές και μοναδική ευκαιρία για  χαβαλέ και καυστικό σχολιασμό με την παρέα σας.

Και ναι… η Shannon Elizabeth ως άλλη ιέρεια των κακών ταινιών, έχει κι εδώ το ρόλο της!




6.  Friday The 13th: A New Beginning (1985)

Το franchise του Παρασκευή και 13 περιλαμβάνει ουκ ολίγες κακές στιγμές, με  μερικές απ’ αυτές ν’ αγγίζουν ακόμα και τον πάτο (π.χ. Friday the 13th: Jason Takes Manhattan).

Αν έπρεπε όμως να επιλέξω το καλύτερο απ’ τα χειρότερα, θα επέλεγα με κλειστά μάτια το πέμπτο.

Ίσως να φταίει που μικρός είχα λιώσει το VHS από τις πολλές προβολές, ίσως να ‘ναι η σέξι ξανθιά πρωταγωνίστρια που κυλιόταν στις λάσπες, ή μπορεί και το - εκτός τόπου και χρόνου - φινάλε που για χρόνια με είχε αφήσει με την απορία…

Κάτι απ’ όλα αυτά, συν μερικοί προχωρημένοι για την εποχή φόνοι, με έκαναν να το τοποθετήσω αρκετά ψηλά ανάμεσα στις συνέχειες του, αγνοώντας fans και κριτικούς.

Μπορεί να μην είχε τον Jason που περιμέναμε και σεναριακά να αποτελεί μια παραφωνία στο σύνολο της σειράς, δεν παύει όμως να είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα μιας απολαυστικά κακής ταινίας τρόμου, από μια εποχή που δυστυχώς -ή ευτυχώς- πέρασε ανεπιστρεπτί.




5.Urban Legend (1998)

Πολλές ταινίες προσπάθησαν να καρπωθούν λίγη από την επιτυχία και τη  χρυσόσκονη του Scream, λίγες όμως κατάφεραν να αγγίξουν την επιτυχία και να προσφέρουν μια νότα πρωτοτυπίας.

Μια απ’ αυτές ήταν χωρίς αμφιβολία το Ξύπνημα Των Θρύλων όπως μεταφέρθηκε στα ελληνικά, ένα πρωτότυπο και δυνατό θρίλερ αγωνίας με πολλά όμως μελανά σημεία.

Κακές ερμηνείες γεμάτες υπερβολή από ένα κατά τ’ άλλα λαμπερό καστ, σενάριο που μετά από ένα σημείο αντιγράφει τους πάντες και τα πάντα και ένα φινάλε που άθελα του προκαλεί από αμηχανία μέχρι δυνατά γέλια.

Ας αφήσουμε όμως αυτές τις «ασήμαντες» λεπτομέρειες κι ας επικεντρωθούμε στους άκρως ευφάνταστους φόνους, τον επιβλητικό κουκουλοφόρο μακελάρη και το διαρκές σασπένς που σου κόβει την αναπνοή.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που μονάχος,  μέσα σε μια θεοσκότεινη αίθουσα, παρακολουθούσα με έκπληξη το τσεκούρι του δολοφόνου να ξεφυτρώνει από το πίσω κάθισμα της άτυχης πρωταγωνίστριας - εν μέσω καταρρακτώδους βροχής και υπό τους ήχους του classic Total Eclipse Of The Heart - και να της κόβει με μια αστραπιαία κίνηση το κεφάλι!

Ο στόχος είχε ήδη επιτευχθεί: Ανατριχίλα και ενθουσιασμός!

ΥΓ. Όχι, αυτή τη φορά τη γλιτώσατε, δεν παίζει η Shannon Elizabeth… έχει όμως άξια αντικαταστάτρια. 
Το όνομα αυτής; Tara Reid!




4. Seed of Chucky (2004)

Το πέμπτο κεφάλαιο στη μακρά δολοφονική πορεία της Κούκλας του Σατανά αποτελεί συνέχεια του απολαυστικού Bride Of Chucky και παρόλο που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα horror μονοπάτια, μας αποζημιώνει με γενναίες δόσεις κατάμαυρου χιούμορ.

Με ένα καστ που περιλαμβάνει όλες τις cult μορφές της 7ης τέχνης – Jennifer Tilly, Brad Dourif, John Waters - τον Chucky με το γυναικάκι του πιο αγριεμένους από ποτέ και το νέο μέλος - έκπληξη να αλωνίζει ελεύθερο η διασκέδαση είναι εγγυημένη, ακόμα κι αν η ταινία μπάζει από παντού.

Λίγο καιρό πριν την έκτη συνέχεια, ονόματι Curse of Chucky, νομίζω επιβάλλεται μια επανεκτίμηση ενός πραγματικού bad movie we love.

Πόσες φορές άλλωστε θα σας δοθεί η ευκαιρία να δείτε τη μισητή Britney Spears να καταδιώκεται από τον αγαπημένο μας κοκκινομάλλη δολοφόνο;




3. Το Κολέγιο Πνίγηκε Στο Αίμα (Cutting Class)  (1989)

Μια από τις πρώτες κινηματογραφικές εμφανίσεις του μετέπειτα super star Brad Pitt έγιναν σ’ αυτό εδώ το τυπικό 80’s slasher.

Κακογυρισμένο, άρρυθμο, με σχεδόν ερασιτεχνικές ερμηνείες, προκαλεί διάθεση για  χλευαστικά σχόλια αν το συγκρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα, διαθέτει όμως έναν ερασιτεχνισμό και μια ακατέργαστη φρεσκάδα που θα μας κάνει να το σκεφτόμαστε πάντα με νοσταλγία.

Σαν το παλιό μας ποδήλατο που βρίσκεται παρατημένο στο υπόγειο, άχρηστο πλέον αλλά με τις μνήμες του να μας  συντροφεύουν.

Έτσι κι εγώ θα θυμάμαι για πάντα την πρώτη φορά που το είδα στα κλεφτά σε Mega-λο κανάλι, αργά το βράδυ, κι ούτε καν ολόκληρο…

Ήταν όμως αρκετό για να με  κάνει να το αναζητώ  απεγνωσμένα στα videoclubs όλης της χώρας με μανία.

Όταν επιτέλους μετά από χρόνια το ανακάλυψα και το είδα, το πρώτο που είπα μέσα μου ήταν ότι τούτη εδώ είναι τελικά… μια πραγματικά κακή ταινία!
Κι έτσι όμως δεν έπαψα να την αγαπώ, όπως και τον βαρύγδουπο ελληνικό τίτλο της.

Τέλος για τους φανατικούς του είδους, υπάρχουν κάποιες εμπνευσμένες δολοφονίες (π.χ. με το κοντάρι) και κάποιες σκηνές αγωνίας , που είμαι σίγουρος δε θα σας περάσουν απαρατήρητες.




2.Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι (I Still Know What You Did Last Summer) (1998)

Μεταξύ μας… πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους που ξετρελάθηκαν με τη συνέχεια του θρυλικού πλέον Ξέρω Τι Έκανες Πέρσι Το Καλοκαίρι (Νο 3 στο Top-10 Summer Horror Movies).

Η παρακολούθηση του σε θερινό κινηματογράφο της εποχής, σε συνδυασμό με τα αγωνιώδη κυνηγητά και τα εκκωφαντικά ουρλιαχτά των Jennifer Love Hewitt και Brandy ήταν μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη.

Τι κι αν ήταν αισθητά κατώτερο του πρώτου, με σενάριο στα όρια του γελοίου και ερμηνείες που άγγιζαν τα όρια του camp, ήταν απολαυστικότατο μέχρι την τελευταία του σταγόνα… αίματος!

Επίσης μας χάρισε μερικές σκηνές απόλυτης αγωνίας και κάποιες φαντασμαγορικές εικόνες που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε πια σε ταινίες τρόμου. 

Λογικό αν σκεφτείτε ότι κόστισε ούτε λίγο, ούτε πολύ, $65.000.000!!!




1. Plan 9 From Outer Space (1959)

O άρχοντας του κακού γούστου, Ed Wood, έφτασε στο απόγειο της γεμάτης τερατουργήματα καριέρας του με αυτό το αλήστου μνήμης Sci-Fi horror.

Ένα φιλμ τόσο κακό που δικαιωματικά έχει κερδίσει την πρώτη θέση σε άπειρες λίστες με τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών.
Με άλλα λόγια, αποτελεί τον Πολίτη Κέιν των κακών ταινιών!

Δύσκολο να περιγράψει κανείς το μέγεθος αυτού του σκουπιδιού, καθώς και το παρασκήνιο που υπήρξε πίσω από την πραγματοποίηση του.

Αυτές του όμως οι χαρακτηριστικές αδυναμίες είναι που το κάνουν τόσο αγαπητό στους φανατικούς των cult movies και όχι μόνο…

Ο μύθος που έχει δημιουργηθεί γύρω του, ο εκκεντρικός σκηνοθέτης του και το «ζεύγος» Bela Lugosi – Vampira είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που επιβάλλουν την παρακολούθηση του.

Συλλεκτικό κομμάτι που μοιάζει όντως βγαλμένο από άλλο πλανήτη!

Παρακολουθείστε το ολόκληρο ΕΔΩ.  




ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ : Troll 2 (1990)

Για πολλούς η χειρότερη ταινία ever, για άλλους απλά ένα αριστούργημα κακογουστιάς.

Εμείς όπως καταλαβαίνετε θα ασπαστούμε τη δεύτερη άποψη, μιας και το Troll 2 συγκεντρώνει τόσα αρνητικά που δε σου αφήνει άλλη επιλογή από το να το λατρέψεις!

Ασυνάρτητο, χωρίς να έχει την παραμικρή σχέση με το original, με τα τερατάκια του τίτλου να μην είναι καν Troll αλλά goblins, μια εξωφρενική ερωτική σκηνή που περιλαμβάνει καλαμπόκι και πληθώρα άλλων ανοησιών να περνούν μπροστά απ’ τα μάτια σας, θα νιώσετε το κεφάλι σας έτοιμο να εκραγεί!

Το 2009 γυρίστηκε μέχρι και ντοκιμαντέρ για χάρη του με τίτλο: Best Worst Movie!

Κι αν δεν σας έπεισα ακόμα, δείτε παρακάτω το trailer…
Θα καρά- τρολάρετε!