Οι 10 Καλύτερες Παρωδίες Τρόμου/Horror Spoofs

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Δε θα αργούσε και πολύ μια full παρωδία του Paranormal Activity.
Αυτή ήρθε στο A Haunted House, το trailer το είδαμε πριν λίγες μέρες.

Κάπου εκεί άρχισα να σκέφτομαι όλα τα μεγάλα spoofs και parodies ταινιών τρόμου που όλοι θα θέλαμε να ξαναδούμε, θυμήθηκα όσες είχα δει πρόσφατα και συμπλήρωσα τα κενά βλέποντας κάποιες άλλες, και ιδού.

Οι 10 Καλύτερες Παρωδίες τρόμου, τα 10 Καλύτερα Spoofs ever.

Και ίσως να είναι η πρώτη φορά που σε αφιέρωμα του Horrorant, δεν βρίσκεται στο νούμερο 1 μια classic ταινία από περασμένες δεκαετίες, αλλά ένα πιο πρόσφατο spoof που έγινε σημείο αναφοράς στο είδος.



10. Dracula: Dead and Loving it (1995)

Άλλο ένα spoof από το μυαλό του Mel Brooks.
Αυτή τη φορά, παρωδεί το μύθο του Δράκουλα.

Βασικά, πήρε το «Bram Stoker’s Dracula" , του έδωσε ένα νέο καστ και ένα νέο σενάριο και άρχισε να το κοροιδεύει.

Οι συνήθεις πλούσιοι Άγγλοι δέχονται επίθεση από τον Δράκουλα και ο Δρ. Van Helsing έρχεται για να σώσει τη κατάσταση.

Δεν είναι από τις καλύτερες ταινίες του Brooks (προφανώς), αλλά ο τρόπος που χειρίστηκε το μύθο του υπερ-δημοφιλή βαμπίρ ήταν αρκετά καλός.

Για άλλη μια φορά ο συγχωρεμένος Leslie Nielsen, ένας άνθρωπος που δεν αρνήθηκε ποτέ τη παρωδία, επιστρέφει στο είδος που τον έκανε τόσο διάσημο.




9. The Fearless Vampire Killers (1967)

To Fearless Vampire Killers (ή Pardon Me But Your Teeth Are In My Neck) του Roman Polanski είναι μια παρωδία των vampire ταινιών της Hammer.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια μοιάζουν με μια αυθεντική ταινία της Hammer, αλλά τα βαμπίρ δεν είναι τόσο σοβαρά ή τρομακτικά.

Η ταινία είναι ιστορική και για έναν άλλο λόγο.
Πρωταγωνιστούσε η υπέροχη και αδικοχαμένη Sharon Tate μαζί με τον Polanski, ο οποίος το σκηνοθέτησε ένα χρόνο πριν το Rosemary’s Baby.

Σε πολλές στιγμές υπερβάλει, σε άλλες δεν πετυχαίνει με τα αστεία του, αλλά το Dance of the Vampires (ο τρίτος τίτλος του!) παραμένει ένα από τα καλύτερα horror spoofs της εποχής του.




8. Student Bodies (1981)

Η πρώτη πραγματικά πλήρης παρωδία από το μπαγιάτικο αυτό είδος, ήταν το Student Bodies του 1981.

Ένα πολύ παράξενο φιλμ, που επικεντρώνεται γύρω από τον «Breather» (ονομάζεται έτσι εξ αιτίας της βαριάς αναπνοής του), έναν serial killer που έχει στόχο τους μαθητές …μέσω τηλεφώνου.

Αν και παρωδεί ξεκάθαρα τα διάφορα κλισέ των Friday the 13th, Prom Night και Halloween, (μέχρι που τα αφηγείται κιόλας!), η ταινία καταφέρνει να δώσει αρκετές περίεργες και πρωτότυπο στιγμές, όπως έναν κακόφημο επιστάτη που ονομάζεται Stick και έναν μετρητή πτωμάτων (…) στην κάτω γωνία της οθόνης.

Επίσης, ολοκληρώνεται με αρκετές ανατροπές που στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη.

Το Student Bodies αγαπήθηκε ως ένα cult hit και εγκαινίασε την εποχή του «αυτό-προσδιορισμού», με τα horror franchise που αναφέρονται, να αποδέχονται τα κλισέ και τις αδυναμίες τους, έστω κι αν η δεκαετία που ακολούθησε ώθησε τα πράγματα στην υπερβολή αυτών, και όχι στη διόρθωσή τους.




7. Repossessed (1990)

Ο master των spoof, Leslie Nielsen εμφανίζεται σε αυτή την εξωφρενική, ανεπίσημη κωμική συνέχεια του Εξορκιστή, ως πάτερ Mayii, επαγγελματία εξορκιστή που βγαίνει από τη συνταξιοδότηση όταν καλείται από έναν ιδεαλιστή ιερέα, τον πάτερ Brophy, για να βοηθήσουν την μέσης ηλικίας μαμά, Nancy Aglet (Blaire) που έχει πρόσφατα re-re-repossessed!

Όμως, δύο γλοιώδεις δημοφιλείς τηλε-ευαγγελιστές, Ernest και Fanny Ray, που φιλοξενούν ένα θρησκευτικό τρελαμένο πρόγραμμα, προσπαθούν να επωφεληθούν από το πρόβλημα της Nancy και θέλουν να μεταδώσουν live τον εξορκισμό.

Το Repossessed είναι μια σαφή παρωδία του Εξορκιστή και στο σύνολό της είναι πολύ αστεία και διαθέτει έναν Nielsen στα καλύτερά του.




6. Shriek If You Know What I Did Last Friday The Thirteenth (2000)

Άλλο ένα spoof που χρησιμοποιεί τίτλους από πολλά horror films, αλλά στη πραγματικότητα ακολουθεί την πλοκή μόνο μιας ταινίας, το Scream.

Αντιπαρέρχομαι τις κακές κριτικές που λέγανε ότι η ταινία ήταν γεμάτη με «παιδικό σεξ και πορδο-αστεία, ή μερικά τραβηγμένα gags", γιατί τις θεωρώ υπερβολικές και γιατί προσωπικά, απόλαυσα μεγάλο μέρος της ταινίας.

Οι τυπικοί χαρακτήρες ενός γυμνασίου (με την εμφάνιση και της όμορφης Tiffani Thiessen …ναι, αυτής του Beverli Hills 90210) βγαίνουν από τη μέση ένας ένας, αλλά ποτέ  από τον κακό, που μαλακώνει όσο κυλά η ταινία.

Φτιαγμένο περίπου την ίδια εποχή με το Scary Movie, η προβλεπόμενη προβολή στους κινηματογράφους ακυρώθηκε, γι’αυτό πήγε κατευθείαν στο βίντεο.
Ίσως να πέσει πολύ αντίρρηση σε αυτό, αλλά για μένα μπαίνει εύκολα στο top-10.




5. Tucker And Dale Vs Evil (2010)

Αυτό το πρόσφατο spoof (κυκλοφόρησε το 2010) στοχεύει στην αλληγορία του «δολοφόνου χωριάτη στο δάσος», που βρέθηκε σε πολλές ταινίες συμπεριλαμβανομένου του Deliverance, του The Hills Have Eyes και του The Texas Chainsaw Massacre.

Σε αντίθεση με αυτές τις ταινίες όμως, οι κύριοι χαρακτήρες σε αυτή την ταινία είναι οι ίδιοι οι χωρικοί, οι οποίοι όμως δεν είναι καθόλου δολοφονικοί.

Αντ 'αυτού, είναι και οι δύο απίστευτα ωραίοι και ζεστοί άνθρωποι, αλλά μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων και κακής τύχης, γίνονται αυτά τα κακά στερεότυπα από μια ομάδα εφήβων που πάνε διακοπές σε μια παλιά καλύβα στο δάσος.
Το Tucker and Dale vs Evil είναι μια πλήρης αναμόρφωση του αρχικού κλισέ και λειτουργεί άψογα, δίνοντας μια σπάνια αλλά δικαιότατη δικαίωση στους …rednecks.




4. Shaun of the Dead (2004)

Αν και συχνά λανθασμένα χαρακτηρίζεται ως spoof, αυτή η καταπληκτική ταινία με ζόμπι είναι ένας ύμνος στο συνολικό έργο του Romero, και όχι παρωδία του.

Προσφέρει απίστευτο γέλιο, ενώ ποτέ δεν φτύνει στα ίσια το είδος – κάτι που αποτελεί τον ορισμό του spoof.

Ο σκηνοθέτης Edgar Wright το είδε πολύ σωστά.
Τα ζόμπι είχαν ‘καταφέρει’ να ξεφύγουν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς πολλή κοροϊδία ή σάτιρα.

Αυτό το άλλαξε το 2004, με το Shaun of the Dead, μια ξεκαρδιστική και γεμάτη από κλισέ και ανατροπές ζόμπι ταινία, αλλά πάνω απ’όλα με καρδιά.

Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει μια από τις πιο δημοφιλείς ταινίες ζόμπι όλων των εποχών, χωρίς να εμπαίζει την όλη ιδέα.




3. Scream (1996) 

Σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον master του τρόμου, Wes Craven, το Scream κατάφερε να είναι μια πλήρης αποδόμηση των ταινιών τρόμου και ταυτόχρονα, μια σπουδαία ταινία τρόμου.

Αντί να είναι ανόητο και χαζό όπως οι περισσότερες παρωδίες πριν από αυτό, χρησιμοποιεί τις ντιρεκτίβες των horror movies προς όφελός του, με τον δολοφόνο της ταινίας, Ghostface, να τρομοκρατεί μια ομάδα φοιτητών, αυστηρά με τους κανόνες των ταινιών τρόμου, όπως τις παρθένες, τη στιγμή ανάστασης των κακών για μια τελευταία φορά στο φινάλε κλπ.

Η ταινία αναγνωρίζει ανοιχτά τους τρόπους έκφρασης που συνδέονται με αυτό το είδος της ταινίας, και την κάνει ακόμα πιο ισχυρή και μοναδική.

Έξυπνο, χιουμοριστικό και τρομακτικό, το Scream ακολουθήθηκε από τρεις συνέχειες, φυσικά όχι ισάξιες αλλά καθόλου αμελητέες επίσης. 




2. Young Frankenstein (1974)

Πιθανώς μία από τις σπουδαιότερες classic παρωδίες τρόμου, και αυτή που ακόμη και ο Mel Brooks διακηρύσσει ότι είναι η αγαπημένη του μεταξύ των δικών του ταινιών.

Προβάλεται ακόμα και στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου, το οποίο τη χαρακτηρίζει ως «πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική ταινία.»

Όλοι αυτοί οι έπαινοι δεν βγήκαν χωρίς λόγο, με το σενάριο των ταλαντούχων Brooks και Gene Wilder να δημιουργεί μια ταινία που πρέπει να δει ο καθένας από σας.

Βασισμένο στο χάος των ταινιών Frankenstein, που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ‘30 και ‘40, το Young Frankenstein είναι μια απίστευτη ταινία που θα μείνει στην ιστορία ως το απόλυτο horror spoof classic.

O Brooks αργότερα θα προσπαθήσει να επαναλάβει την επιτυχία με το εξίσου καλό Dracula: Dead and Loving it, αλλά με λιγότερη επιτυχία.




1. Scary Movie (2000)

Πιθανώς ένα από τα πιο γνωστά spoofs όλων των εποχών. 

Ενώ η πλοκή επικεντρώνεται γύρω από το I Know What You Did Last Summer, υπάρχουν στιγμές από όλα τα είδη ταινιών, όπως το The Sixth Sense, το The Matrix, το The Usual Suspects, ακόμη και το American Pie.

Αν και το franchise είναι επιτυχημένο στο σύνολο του, η πρώτη ταινία είναι για μένα η καλύτερη spoof horror ταινία ever.

Όταν ακόμη και παραδοσιακά σκληρoί κριτικοί, όπως ο Roger Ebert, ήταν στην ευχάριστη θέση να δηλώσουν ότι “την κάνει τη δουλειά” , το Scary Movie δεν μπορεί παρά να είναι καλό.

Ακριβώς όπως το Student Bodies, το Scary Movie του 2000 ήταν μια απάντηση στη στασιμότητα των horror της εποχής.

Απόδειξη, το γεγονός ότι παρά τη κυκλοφορία του σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, πολλά από τα πράγματα που διακωμωδεί (πρόστυχες cheerleaders, ηλίθιους ντόπιους, τετριμμένες ανατροπές του τέλους) ίσχυαν και κατά τη δεκαετία του '70 και του '80,  δείγμα του πόσο προβλέψιμο ήταν το είδος.