Red Lights review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

O Ισπανός Rodrigo Cortes με το κλειστοφοβικό Buried μας έδειξε ότι ακόμα και με ελάχιστα μέσα στη διάθεση του, είναι ικανός να κάνει θαύματα.

Οι δεκάδες βραβεύσεις που ακολούθησαν και οι θεαματικές παγκόσμιες εισπράξεις, έμοιαζαν με όνειρο που βγήκε αληθινό, και προμήνυαν μια εντυπωσιακή πορεία για το νεαρό σκηνοθέτη.

Έμενε τώρα μόνο να δούμε, αν θα τα κατάφερνε το ίδιο καλά και σε μια μεγαλύτερων απαιτήσεων χολιγουντιανή παραγωγή.

Με τις πόρτες πλέον ορθάνοιχτες, την γενναιόδωρη οικονομική ενίσχυση  που κάθε νέος σκηνοθέτης επιθυμεί και το καστ των ονείρων του, έβαλε μπροστά για ένα μεταφυσικό θρίλερ υψηλών αξιώσεων ονόματι Red Lights.

Και ενώ το πολυαναμενόμενο φιλμ ολοκληρώθηκε με επιτυχία κι έκανε τη γύρα του σε σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ, προβλήθηκε τον περασμένο Ιούλιο μοναχά σε δύο αμερικανικές αίθουσες (και τον Αύγουστο σε άλλες 16), διαγράφοντας έτσι μια εξαιρετικά αθόρυβη πορεία στο εγχώριο αλλά και παγκόσμιο box office που γεννά πολλά ερωτήματα.

Γιατί όταν έχεις συγκεντρώσει ένα καστ με μερικά από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα ονόματα της εποχής, έναν νέο, πολλά υποσχόμενο σκηνοθέτη και ένα δυνατό σενάριο που επιχειρεί να ανανεώσει το εξαιρετικά δημοφιλές είδος του μεταφυσικού θρίλερ, οι πιθανότητες για αποτυχία συνήθως είναι μηδαμινές.

Από την άλλη όμως, όπως λένε: άβυσσος η ψυχή του θεατή και.. του διανομέα, οπότε, δε μας πέφτει λόγος.

Πάμε να δούμε λοιπόν τι ακριβώς πραγματεύεται το ιδιαιτέρως ενδιαφέρον σενάριο αυτής της αμερικανό-ισπανικής συνεργασίας και στη συνέχεια να μετρήσουμε τα υπέρ και τα κατά.



Η ψυχολόγος σκεπτικίστρια Dr. Margaret Matheson (Sigourney Weaver, The Cold Light of Day)  μελετά την μεταφυσική δραστηριότητα για παραπάνω από 30 χρόνια και είναι πεπεισμένη πως πίσω από τέτοιους ισχυρισμούς υπάρχει πάντα μια λογική εξήγηση.

Μαζί με τον πιστό της  βοηθό, Dr. Tom Buckley (Cillian Murphy, The Dark Night Rises), ερευνούν συστηματικά διάφορα τέτοια μεταφυσικά φαινόμενα, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι πίσω από αυτά κρύβονται κοινές απάτες τσαρλατάνων που αποσκοπούν στο εύκολο χρήμα.

Όμως οι ισορροπίες αλλάζουν όταν μετά από μια αινιγματική και μυστηριώδη  απουσία δεκάδων ετών, εμφανίζεται ξανά  στο προσκήνιο, το διάσημο μέντιουμ Simon Silver, ένας τυφλός  παντοδύναμος άντρας που - με τη μορφή του ζωντανού θρύλου Robert De Niro (Being Flynn) - προσπαθεί να αντικρούσει το ορθολογικό σκεπτικό  της σύγχρονης επιστήμης και να αποδείξει ότι οι μεταφυσικές δυνάμεις του δεν είναι κάποιο καλοσχεδιασμένο τέχνασμα.

Κι ενώ η Margaret η οποία έχει προηγούμενα μαζί του, προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία της, ο  Tom χάνει τον έλεγχο και παρασύρεται σε ένα  παιχνίδι εμμονής, βάζοντας σκοπό  της ζωής του το ξεμπρόστιασμα του μυστηριώδους άντρα.

Στο πλευρό του θα σταθεί μια διψασμένη για μυστήριο φοιτήτρια (Elizabeth Olsen, Silent House) όπως και ο εξπέρ της τεχνολογίας  Benedict (Burn Gorman, The Dark Knight Rises), όχι όμως και ο υπεύθυνος των ερευνών Paul Shackleton (Toby Jones, Snow White and the Huntsman) που με τις αποφάσεις του θα του κάνει τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.

Πραγματικά είναι απορίας άξιο, πώς ένα φιλμ σαν το Red Lights δεν κατάφερε να φτάσει κοντά στο κοινό, διαγράφοντας μια πορεία ανάλογη με αυτή ενός διάττοντα αστέρα.

Είμαι σίγουρος πως σε μια άλλη δεκαετία - λιγότερο υποψιασμένη ίσως - η ταινία του Cortes θα είχε άλλη αντιμετώπιση και λογικά δε θα προλάβαινε να μετρά εισιτήρια.

Βέβαια θα μου πείτε, σε μια εποχή που έχουμε δει τα πάντα στο κινηματογραφικό πανί, σε εκατοντάδες παραλλαγές, το κοινό το σκέφτεται πολύ παραπάνω για το που θα ακουμπήσει τον οβολό του, πόσο μάλλον αν δεν «μασήσει» και από την διαφημιστική καμπάνια του εκάστοτε φιλμ.

Ας μελετήσουμε λοιπόν τα σημεία στα οποία το Red Lights (ουδεμία σχέση με τα δικά μας Κόκκινα Φανάρια) ξεχωρίζει και περνάει τη βάση, αλλά και εκείνα που απ’ ότι φαίνεται έκαναν τη ζημιά ,εξορίζοντάς το στο πυρ το εξώτερον της κριτικής και του box office!

Αρχικά να σας επισημάνω πως  είχα πολύ καιρό να δω ένα θρίλερ κινηματογραφικής αισθητικής και γενικότερα υψηλών προδιαγραφών.

Από τη σκηνοθεσία μέχρι τη φωτογραφία κι από τα σκηνικά μέχρι τις ερμηνείες, όλα φέρνουν μια  κινηματογραφική αύρα ποιότητας, που πολύ μας είχε λείψει από τις ταινίες θρίλερ.

Ο Cortes γενικά δείχνει να έχει τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης και το πάθος του γι αυτό που κάνει συχνά διαπερνά την οθόνη, φτάνοντας με ευκολία στο θεατή.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο που ο ίδιος έγραψε παρουσιάζει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον, καθηλώνοντας το θεατή αμέσως - από τα πρώτα κιόλας λεπτά, κρατώντας τον καρφωμένο στη θέση του μέχρι τέλους, παρά τις σποραδικές αδυναμίες .

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Weaver- Murphy, έχει εξαιρετική χημεία στο πανί και αποδεικνύεται μια πολύ έξυπνη επιλογή, θυμίζοντας παράλληλα παλιές καλές εποχές X-files με Mulder και Scully.

Η  δε Weaver θα έλεγα ότι κλέβει άνετα την παράσταση, δίνοντας την καλύτερη ερμηνεία της εδώ και καιρό, σε έναν ρόλο με μια δυναμική αρκετά συγγενική με εκείνη των ρολών της στα Alien.

Σε καλή φόρμα όμως βρίσκεται κι ο «πολύς» Robert De Niro, ο οποίος μετά το αποτυχημένο Κρυφτό, δοκιμάζεται και πάλι σε θρίλερ,  με καλύτερα αυτή τη φορά αποτελέσματα, τουλάχιστον ως προς το πρώτο μισό του έργου.

Τώρα σε θέμα δράσης, ατμόσφαιρας και αναπάντεχων ανατροπών τα πράγματα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους φιλμ, οι τολμηρές αλλαγές πλεύσης αποτελούν δίκοπο μαχαίρι για τους θεατές, που είτε θα το λατρέψουν, είτε θα το μισήσουν.

Επειδή όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, πρέπει να αναφερθεί πως το  Red Lights έχει και την κακή του πλευρά, με το δεύτερο μέρος να είναι αισθητά πιο αδύναμο από το πρώτο, και δυστυχώς λιγότερο πειστικό.

Το σενάριο παίρνει την κατιούσα και οι αναληθοφάνειες γίνονται ολοένα και πιο συχνές και τραβηγμένες (π.χ. η σεκάνς με το άγριο ξύλο στις άδειες τουαλέτες (!) του κατάμεστου από κόσμο, θεάτρου), ενώ οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών δείχνουν να μην κρατούν τις αρχικές τους υποσχέσεις, με έναν De Niro να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε καρικατούρα, έτοιμη να φωνάξει: “Don’t do it Φαίδων»!

Για να μην αναφέρω την ξαφνική αποχώρηση ενός εκ των βασικών ηρώων στα μισά της ταινίας, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν παραιτήθηκε στα ξαφνικά ή αν ήταν προσυμφωνημένο να παίξει μέχρι εκεί.

Γενικά θα δείτε αρκετά περίεργα που θα σας ξενίσουν και ακόμα περισσότερα προβλέψιμα σημεία που ίσως σας κάνουν να χάσετε μέρος του ενδιαφέροντος σας.

Αν πάντως σας καλύψει και σας «πιάσει» το ανατρεπτικό φινάλε του, θα  ξεχάσετε όλα τα αρνητικά στο λεπτό!

Προσωπικά ανήκω σε εκείνους που βρήκαν το Red Lights ιδιαίτερα ενδιαφέρον και  άκρως καθηλωτικό.

Μπορεί να δυσανασχέτησα μερικές φορές με κάποιες απιθανότητες του σεναρίου, αλλά με λίγη καλή θέληση όλα ξεπερνιούνται.

Γενικά δε νομίζω να έχουμε δει καλύτερο μεταφυσικό θρίλερ τελευταία, γι’ αυτό και  σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Do it λοιπόν..!

 
Red Lights trailer από FilmBoy-gr