Truth or Dare review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ολοένα και περισσότερο το φαινόμενο της επιστροφής στις ρίζες του κινηματογραφικού τρόμου.

Δεν χρειάζεται να σας αραδιάσω τα δεκάδες remake, prequel και reboot που ξεφυτρώνουν κάθε χρόνο δείχνοντας την προφανή έλλειψη ιδεών και την οπισθοδρομική σκέψη των παραγωγών, αρκεί απλά μια μικρή ανασκόπηση στις ταινίες τρόμου του πρόσφατου παρελθόντος για να συνειδητοποιήσετε τα κοινά τους χαρακτηριστικά - που αγγίζουν συχνά τα όρια της αντιγραφής - τόσο σε θεματολογία όσο και σε ύφος, με τα κλασικά horror που αγαπήσαμε τις χρυσές δεκαετίες 70’,  80’ και 90’.

Το παράδοξο όμως είναι πως πλέον παρατηρείται όλο και πιο συχνά μια ανακύκλωση ιδεών που περιλαμβάνει ακόμα και τις πρόσφατες ας πούμε καινοτόμες κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων.

Μια τέτοια επιστροφή στο παρελθόν με μικρές όμως πινελιές από το παρόν,  επιχειρεί να κάνει και ο σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό Robert Heath, με το νέο του πόνημα να δανείζεται το όνομα του από το γνωστό πικάντικο παιχνίδι.

Παίρνοντας τα βασικά υλικά των νεανικών slashers των 80’s, π.χ. την παλιοπαρέα που επισκέπτεται την καλύβα στο δάσος, λίγο μυστήριο από 70’s, τύπου Agatha Christie και μια δόση από Saw, Hostel και κυρίως Gossip (το ανατρεπτικό θρίλερ του 2000 με πρωταγωνίστρια την Kate Hudson) προσπαθεί να δελεάσει το φιλοθεάμον κοινό δίνοντάς του, όπως λέμε και στη γλώσσα των junk food, μια με απ’ όλα!



Με περιτύλιγμα σίγουρα δελεαστικό και αποτέλεσμα μάλλον χορταστικό, το φιλμ του Heath δεν παύει όμως να είναι – εις γνώσιν μας - γεμάτο βλαβερά συστατικά που προκαλούν δυσπεψία και βάρος στο στομάχι!

Πριν σας το αναλύσω περισσότερο, με κινηματογραφική γλώσσα αυτή τη φορά, ας πούμε πρώτα λίγα λόγια για το έργο.

Οι τίτλοι αρχής πέφτουν και αμέσως συναντάμε μια παρέα φίλων, ονόματι Paul (Liam Boyle), Gemma (Florence Hall), Chris (Jack Gordon, Captain America: The First Avenger), Eleanor (Jennie Jacques) και Luke (Alexander Vlahos), να διασκεδάζουν ξέφρενα στο αποχαιρετιστήριο πάρτι της χρονιάς.

Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ρέουν άφθονα, η διάθεση όλο και ανεβαίνει και το κλασικό παιχνίδι των πάρτι «θάρρος ή αλήθεια» έρχεται ως φυσικό επακόλουθο της όλης κατάστασης.

Kι ενώ οι σεξουαλικού τύπου ερωτήσεις και δοκιμασίες πάνε κι έρχονται, τα πράγματα δείχνουν να ξεφεύγουν από τα όρια όταν στο στόχαστρο μιας πικάντικης ερώτησης μπαίνει ο ντροπαλός και παράξενος Felix (Tom Kane).

Η ειλικρινής απάντηση του αγοριού πυροδοτεί αντιδράσεις στους υπόλοιπους της παρέας με αποτέλεσμα να καταλήξει ντροπιασμένος και πληγωμένος στην αυλή του σπιτιού που γίνεται το πάρτι.

Κάπου εκεί η ταινία κάνει ένα διάλειμμα και μεταφερόμαστε ένα χρόνο μετά, με την παρέα να επιστρέφει για ένα ακόμα πάρτι, με  τη διαφορά όμως πως αυτή τη φορά οικοδεσπότης του θα είναι ο ίδιος ο Felix!

Τι κι αν όσα προηγήθηκαν δεν είχαν και την καλύτερη κατάληξη, οι πέντε φίλοι αγνοούν το παρελθόν και με το δέλεαρ των δωρεάν ποτών ξεκινούν για το σπίτι-αρχοντικό του «φίλου» τους.

Όταν τελικά φτάνουν ανακαλύπτουν ότι το πάρτι θα λάβει χώρα όχι στην υπερπολυτελή έπαυλη που βλέπουν μπροστά τους αλλά σε μια καλύβα χωμένη στο δάσος, στην οποία η πρόσβαση είναι εφικτή μόνο με τα πόδια.

Απτόητοι και με την ιδέα του τζάμπα αλκοόλ καρφωμένη ακόμα στο κεφάλι τους φτάνουν στο απομονωμένο ξύλινο σπίτι , αλλά αντί για τον Felix συναντούν το μεγαλύτερο αδερφό του, Justin (David Oakes), έναν πρώην στρατιωτικό που έχει ακόμη νωπές τις μνήμες από τον πρόσφατο πόλεμο του Αφγανιστάν.

Με τη δικαιολογία μιας καθυστερημένης πτήσης που εμποδίζει τον αδερφό του να παρευρεθεί, ο Justin τους ανακοινώνει την ακύρωση του πάρτι, αλλά ταυτόχρονα τους προτείνει να περάσουν εκεί το βράδυ και παρά την απουσία των υπόλοιπων καλεσμένων να διασκεδάσουν μεταξύ τους. 

Εκείνοι φυσικά δέχονται και το άτυπο πάρτι ξεκινά.

Η ατμόσφαιρα αρχίζει και πάλι να ζεσταίνεται, τα ποτά να διαδέχονται το ένα το άλλο και ένας δεύτερος γύρος «θάρρος ή αλήθεια» να είναι απλά θέμα χρόνου.

Αυτή τη φορά όμως τα νήματα του παιχνιδιού αναλαμβάνει να κινήσει ο πικραμένος αδερφός του Felix, o οποίος είναι διατεθειμένος να φτάσει τους διαγωνιζόμενους στα άκρα για να πάρει τις απαντήσεις που θέλει.

Άραγε ποιος θα αντέξει να ομολογήσει την πλήρη αλήθεια και ποιος θα καταφέρει να επιδείξει το ανάλογο θάρρος που θα του γλυτώσει τη ζωή;

Ομολογώ ότι παρόλο που το Truth or Dare φαινόταν να είναι από εκείνα τα horror που αν δεν προσπεράσεις η θέαση τους καταλήγει σε αγγαρεία, με εξέπληξε ευχάριστα και αποδείχτηκε για τα κυβικά του ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.

Στο τέλος μάλιστα κατάφερε να με ξαφνιάσει με την τροπή που παίρνει η υπόθεση και ταυτόχρονα να μου τσουρουφλίσει αρκετές χιλιάδες εγκεφαλικά κύτταρα - κάτι επιθυμητό στην περίπτωση μου!

Όπως είπαμε παραπάνω, το σύνολο του περιλαμβάνει πολλές σκόρπιες ιδέες που έχουμε ξαναδεί δεκάδες φορές και αρκετά δάνεια από προγενέστερα horror hits, αλλά ευτυχώς εκτελεσμένα με τον απαιτούμενο σεβασμό.

Σίγουρα λοιπόν δεν λείπουν οι μικρές ξεχωριστές πινελιές, ούτε και το προσωπικό στίγμα του σκηνοθέτη, το οικοδόμημα όμως που με πόνο και κόπο προσπαθεί να χτίσει μέσα στη μιάμιση ώρα της διάρκειας του, καταρρέει αρκετές φορές υπό το βάρος της σεναριακής ασυναρτησίας που κλέβει την παράσταση ακόμα κι από τις σέξι ταλαντούχες πρωταγωνιστές.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να πάρεις στα σοβαρά πολλές από τις καταστάσεις που περνούν μπροστά από τα μάτια σου, ακόμα κι αν έχεις όλη την καλή θέληση.

Ούτε να μην απορήσεις με την  αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και τις  αψυχολόγητες πράξεις των ηρώων κατά τη διάρκεια των ακραίων συνθηκών στις οποίες βρίσκονται.

Γενικώς η κοινή λογική και ο σεναριογράφος της ταινίας μάλλον δεν συναντήθηκαν ποτέ κατά τη συγγραφή του σεναρίου γι αυτό να είστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι.

Παραδόξως όμως, παρά το σεναριακό αχταρμά, τις αναξιοποίητες ιδέες και μερικές πραγματικά κακές στιγμές, το Truth or Dare καταλαμβάνει μια καλή θέση ανάμεσα στα b-movies της χρονιάς που διανύουμε και θα έλεγα ότι βρίσκεται στο όριο του να θεωρηθεί η μικρή έκπληξη του μήνα.

Δεν είναι και λίγο πράγμα ένα φιλμ σαν αυτό να σου κρατάει διαρκώς αμείωτο το ενδιαφέρον καιταυτόχρονα να σου εκμαιεύει αντιδράσεις και συναισθήματα που δεν περίμενες ότι μπορεί να σου προκαλέσει.

Πάντως ενώ δείχνει σε πολλά σημεία ότι έχει τα κότσια, ειδικά με το 'WTF!' φινάλε του, σε επίπεδο gore είναι πολύ πιο φτωχό απ’ όσο αφήνεται να εννοηθεί στο πονηρά φτιαγμένο trailer του.

Νομίζω δεν έχω να συμπληρώσω κάτι παραπάνω, δείτε το και στη συνέχεια καταθέστε την άποψη σας με θάρρος αλλά πάνω απ’ όλα με αλήθεια…

 
Truth or Dare trailer από Horrorant