True Blood: Season 5 review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Πριν λίγες μέρες άλλη μια σεζόν του πολυαγαπημένου μας True Blood έφτασε στο τέλος της.

Αγαπημένη πλέον τηλεοπτική συνήθεια των καλοκαιριών μας, κατάφερε να μας καθηλώσει για ακόμα μια χρονιά με την πυκνή του δράση, τη γεμάτη ανατροπές πλοκή και τους πολυδιάστατους, μα πάνω απ’ όλα εθιστικούς, χαρακτήρες του.

Μέσα στα χρόνια, ελάχιστες σειρές έχουν καταφέρει να αναμείξουν τόσο επιτυχημένα το δράμα με το splatter και το καυστικό χιούμορ με το κοινωνικό-πολιτικό σχόλιο, ισοπεδώνοντας παράλληλα οτιδήποτε πολιτικώς ορθό και δήθεν βρεθεί στο δρόμο τους.

Και όπως ήδη γνωρίζετε καλύτερα, το True Blood απέχει χιλιόμετρα από τους κανόνες ή τις συμβάσεις μιας τυπικής τηλεοπτικής σειράς, μη διστάζοντας να το αποδεικνύει με την πρώτη ευκαιρία.

Χορταστικό σε αίμα και σεξ, βέβηλο ως εκεί που δεν πάει, διασκεδαστικό και αστείο μέχρι δακρίων, είναι μια σειρά που ακόμα και ο πιο ορκισμένος horror fan δεν θα πίστευε ούτε στα πιο τρελά του όνειρα ότι θα ευτυχίσει να δει στη μικρή του οθόνη.

Ακόμα κι αν μας έχει απογοητεύει ορισμένες φορές στο παρελθόν με κάποιες χλιαρές υποϊστορίες του, είτε με ανεξήγητες τρύπες στην πλοκή, πάντα επιστρέφει ανανεωμένο και ως άλλος φοίνικας, αναγεννάται από τις στάχτες του, χαρίζοντας μας νέες συγκινήσεις...

Έτσι κι αυτή τη χρονιά, έπειτα από μια για πολλούς μέτρια 4η σεζόν – εγώ θα διαφωνήσω - η οποία είχε στο επίκεντρο της την φοβερή και τρομερή μάγισσα Antonia (απίστευτη η Fiona Shaw στον επίμαχο ρόλο), η βαμπιρόφιλη Sookie Stackhouse (Anna Paquin, Scream 4) και η καθόλου συνηθισμένη παρέα της επέστρεψαν δριμύτεροι για να μας εκπλήξουν ευχάριστα, όπως παλιά.

Αυτή τη φορά, οι ήρωες μας, θα πρέπει να τα βάλλουν για άλλη μια χρονιά με τον παντοδύναμο και αδίστακτο Russell Edgington (Denis O’ Hare, J. Edgar) που επιστρέφει από τον τάφο πιο θυμωμένος από ποτέ, αλλά και τους αιμοδιψείς βρικόλακες της Ανώτατης Αρχής οι οποίοι σχεδιάζουν μεθοδικά να φέρουν τα πάνω κάτω στις σχέσεις θνητών-βαμπίρ.

Τα βάσανα όμως για τους ήρωες μας δε σταματούν εδώ και για την ακρίβεια μόλις τώρα ξεκινάνε…

Το hot δίδυμο Bill (Stephen Moyer, The Double), Erick (Alexander Skarsgard, Battleship) - μήλον της Έριδος για την πρωταγωνίστρια – θα περάσει υπό την κατοχή της Αρχής η οποία θα τους χρησιμοποιήσει για να βρουν τον Russel και όχι μόνο, η αγαπημένη Tara (Rutina Wesley) αφήνει για λίγο την κλάψα και μετατρέπεται σε ατίθασο baby vampire με μαμά την ακόμα πιο αγαπημένη - μαστόρισσα της βιτριολικής ατάκας - Pam (Kristin Bauer van Straten), η κουκλάρα Jessica (Deborah Ann Woll, Seven Days in Utopia) συνεχίζει το ερωτικό αλισβερίσι με τον Hoyt (Jim Parrack, Battle Los Angeles) και τον Jason (Ryan Kwanten) προσπαθώντας ταυτόχρονα να γλυτώσει από τo δολοφονικό μένος μιας ομάδας, που φορώντας αποκριάτικες μάσκες-Obama, σκοτώνει τους μεταφυσικούς, ο Alcide (Joe Manganiello, Magic Mike) επιχειρεί να πάρει τα ηνία της αρχηγίας στην μαστουρωμένη από το b αγέλη του και ο Τerry (Todd Lowe) με την Arlene (Carrie Preston, Duplicity) προσπαθούν να γλυτώσουν από την εκδικητική μανία ενός φλεγόμενου πνεύματος που τους καταδιώκει, με τη βοήθεια του πάντα τρελιάρη - και πλέον μέντιουμ - Lafayette (Nelsan Ellis, The Help).

Στη μέση όλων αυτών η πάντα καλοπροαίρετη (;) και πανέξυπνη (; ;) Sookie προσπαθεί να βοηθήσει την κατάσταση, πότε ως νεράιδα και πότε ως θνητή, χωρίς παρόλα αυτά -για πέμπτη χρονιά- να μπορεί ν’ αποφασίσει ποιον πραγματικά θέλει η καρδιά-αγγινάρα της!

Βάλτε ακόμα κάποιες new entries όπως τη sexy αδερφή του Erick ,την ραδιούργα Σαλώμη (ναι τη γνωστή!), το - κατευθείαν απ' το κωλόμπαρο - νεραϊδόσογο της Sookie και την αιματοβαμμένη βασίλισσα του σκότους Lilith, κι έχετε μια ιδέα για το χαμό που πρόκειται να γίνει στον απολαυστικό πέμπτο κύκλο της σειράς-ορισμό της ένοχης απόλαυσης.

Είναι αλήθεια πως στους δύο τελευταίους κύκλους του το True Blood είχε παρουσιάσει κάποια σημάδια κόπωσης, απογοητεύοντας πολλούς από τους πιστούς θαυμαστές του, με αποτέλεσμα ν’ αρχίσουν ως είθισται τα παράπονα και οι γκρίνιες.

Λίγο ο περιορισμένος χρόνος της πρωταγωνιστικής τριάδας, λίγο τα πολλά μέτωπα που άνοιγαν οι ιστορίες μπερδεύοντας το κοινό, κάτι οι μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησαν οι πρώτοι κύκλοι, δεν ήθελε και πολύ το εντυπωσιακό αρχικό buzz να μετατραπεί σε αρνητικό κλίμα απογοήτευσης.

Όμως για καλό μας, τα κακά αυτά μαντάτα έφτασαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα αυτιά του δαιμόνιου δημιουργού της σειράς Allan Ball και μαζί με την ομάδα του έκαναν τις απαραίτητες τονωτικές ενέσεις και παρεμβάσεις για ένα καλύτερο, περισσότερο ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Έτσι λοιπόν μετά από σκληρή δουλειά και άφθονη δημιουργικότητα, η πέμπτη σεζόν θα έλεγα ότι μάλλον πέτυχε το στόχο της, αφού κατάφερε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον μας για τους ήρωες, πηγαίνοντάς τους ένα σκαλοπάτι παραπάνω ή παρακάτω -όπως το δει κανείς, οι υποπλοκές στην πλειοψηφία τους κράτησαν την προσοχή μας και αποδείχτηκαν ιδιαιτέρως διασκεδαστικές σε αντίθεση με άλλες σεζόν, ενώ για άλλη μια φορά οι σκηνές απείρου κάλλους ήταν ίσως πιο πολλές και πιο απολαυστικές από ποτέ!

Γιατί μη μου πείτε, αυτά που μπορεί να δούμε σε ένα επεισόδιο True Blood συνήθως δεν τα βλέπουμε ούτε κατά διάνοια σε μια mainstream ταινία τρόμου μεγάλων αξιώσεων.

Προσέξτε για παράδειγμα την εξαιρετική σκηνή όπου ο Sam-μύγα κατατροπώνει την αντιπαθέστατη κοκκινομάλλα της Ανώτατης Αρχής με έναν ιδιαίτερα ευφάνταστο αιματηρό τρόπο και πείτε μου αν έχετε δει κάτι παρόμοιο τελευταία .

Βέβαια όπως και κάθε χρόνο το φινάλε της σειράς άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου, αφού πρώτα διεκπεραίωσε τις βασικές ιστορίες και πάλι στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά είπαμε that’s True Blood baby…

Εν αναμονή λοιπόν του επόμενου κύκλου και τις καταιγιστικές όπως φαίνεται εξελίξεις –κορίτσια εμείς είχαμε τη Lilith, τώρα έρχεται για σας ο B-ilith! – εύχομαι οι νέες horror σειρές του χειμώνα να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και να μας κρατήσουν το ίδιο καλή συντροφιά, γλυτώνοντάς μας προσωρινά από το στερητικό σύνδρομο που θα πάθουμε εξαιτίας της απουσίας του πιο μεγάλου τηλεοπτικόυ μας εθισμού.

Γιατί κακά τα ψέματα , όταν έρχεται καλοκαιράκι καταβροχθίζουμε κάθε νέα δωδεκάδα επεισοδίων πιο λαίμαργα κι από τον Bill όταν ρουφάει το λαχταριστό αίμα της νεραϊδο-Sookie!