The Moth Diaries review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Το The Moth Diaries είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ταινίας της οποίας ο ικανότατος σκηνοθέτης δουλεύει επάνω σε ένα ασθενικό σενάριο.

Στη περίπτωσή μας, η σκηνοθέτις και η σεναριογράφος είναι το ίδιο πρόσωπο, έτσι είναι απορίας άξιον πώς η δημιουργός του American Psycho δεν διέκρινε πως το σενάριο της χρειαζόταν περισσότερη δουλειά στο σασπένς, την ένταση, τη κλιμάκωση.

Κρίμα, γιατί οπτικά, η Mary Harron κατάφερε να παραδώσει ένα καταπληκτικό gothic μεταφυσικό horror, που εξ αιτίας των σεναριακών ατελειών της, τελικά μοιάζει με trailer για ένα μεγαλύτερο cut της ταινίας, ένα μεγάλο teaser που κρατάει θαρρείς τα σημαντικά κομμάτια για τη full feature ταινία (σε αυτό, ίσως βοηθάει και η διάρκεια της - καθαρός χρόνος 78 λεπτά).

Το The Moth Diaries εξελίσσεται στο Brangwyn, ένα σικ ιδιωτικό σχολείο κοριτσιών που κάποτε ήταν ένα θέρετρο για πλούσιους, κρυμμένο μέσα στο δάσος κάπου στη New England. (Η ταινία είναι Καναδοιρλανδική συμπαραγωγή, οπότε τα γυρίσματα έγιναν στον ανατολικό Καναδά.)

Επιστρέφοντας ανυπόμονα στο φημισμένο σχολείο της για άλλη μια χρονιά παρέα με τις φίλες της, μετά την αυτοκτονία του αγαπημένου πατέρα της, η έφηβη Rebecca (η Ιρλανδή Sarah Bolger) είναι ενθουσιασμένη που θα ξαναβρεί τη κολλητή της φίλη Lucie (Sarah Gadon, Dream House).

Νέα στο σχολείο είναι η Ernessa (Lily Cole, Snow White and the Huntsman), μια εσωστρεφής νεαρή κοπέλα που εισχωρεί αργά στη παρέα.



Προσπαθώντας να γίνει φιλική, η Rebecca επεκτείνει τη συντροφιά της με τη νεοφερμένη, αλλά η Ernessa ενδιαφέρεται έντονα για τη Lucie.

Ωθούμενη σταδιακά μακριά από την μέχρι τότε έντονη φιλική της σχέση με την Lucie, η  Rebecca είναι πληγωμένη και σε σύγχυση, ειδικά όταν η Ernessa εμφανίζει περίεργα σημάδια βαμπιρικής συμπεριφοράς, αφήνοντάς την ανήσυχη για την ασφάλεια της κάποτε κολλητής της φίλης.

Όταν το διδακτικό προσωπικό της σχολής, συμπεριλαμβανομένου του καθηγητή Αγγλικών Davies (Scott Speedman, The Vow), υποβαθμίζει τις υποψίες της και δεν την παίρνει στα σοβαρά, η Rebecca μένει μόνη της για να διερευνήσει το αινιγματικό παρελθόν της Ernessa.

Όσο περνάει ο καιρός, η συστηματική εξολόθρευση των πιο κοντινών της συμμαθητριών γίνεται μεγαλύτερη.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 2002 της Rachel Klein, αλλά η αναφορά στην ‘Camilla’ του Joseph Sheridan Le Fanu (ο καθηγητής τους δίνει εργασία για το βιβλίο και η Rebecca έχει κάποιες απορίες γι’αυτό) είναι περισσότερο σχετική και χαρακτηριστική.

Δημοσιευμένο το 1872, η ‘Camilla’ είναι μια λεσβιακή ιστορία με βαμπίρ, η οποία προηγήθηκε του 'Dracula' του Bram Stoker κατά 25 χρόνια - και το Moth Diaries βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα δύο αυτά βιβλία, ή τουλάχιστον εμπνέεται ξεκάθαρα από αυτά.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Lucie αρχίζει να εξασθενεί σωματικά, ακριβώς όπως η συνονόματη της Lucy Westenra στο μυθιστόρημα του Bram Stoker.

Ούτε είναι τυχαίο που ο λεσβιακός αισθησιασμός στο ‘Camilla’ απεικονίζεται στο Moth Diaries με τη μορφή του …ορμονικού θερμοκηπίου στη σχολή του Brangwyn,  με τα κορίτσια να φοράνε κοντή καρό φούστα και κάλτσα μέχρι το γόνατο και να έχουν εμμονές για το σεξ και την παρθενία, την εμφάνιση τους και το ένα για το άλλο!

Σε αντίθεση όμως με τον Le Fanu και τον Stoker, η Harron που προσάρμοσε το σενάριο από το μυθιστόρημα της Klein, αποτυγχάνει στη δημιουργία πραγματικής  σεξουαλικής έντασης ή τρόμου.

Ίσως να φταίει το ότι βλέπουμε την ιστορία από τη πλευρά της Rebecca, και με τέτοιο τρόπο που μας αποκλείει τη πιθανότητα να κάνει λάθος όταν υποπτεύεται την Ernessa, χάνοντας έτσι το όποιο σασπένς μπορεί να προσφέρει μια μικρή αμφιβολία στους θεατές.

Σίγουρα όμως φταίει το σενάριο ως σύνολο για την έλλειψη κλιμάκωσης, για το αδιέξοδο στην υπό-ιστορία με τον καθηγητή, για τις λίγες σκηνές έντασης, για το σχετικά ήρεμο φινάλε.

Εκεί που δεν αποτυγχάνει καθόλου η Harron είναι στη δημιουργία ατμόσφαιρας και στην αριστοτεχνική φωτογραφία τη ταινίας – κάποια κάδρα είναι πραγματικά εξαίσια, τόσο καλά που πιθανόν να τα ζήλευε κι ένας Burton.

Προφανώς βοήθησε και η φλογερή ερμηνεία της Bolger, η οποία έδωσε την εγρήγορση της Rebecca χωρίς μελοδραματικές υστερίες, προσθέτοντας μια πολύ καλή δουλειά στο μικρό βιογραφικό της.

Όσο για το πρώην μοντέλο και νυν ηθοποιό Lily Cole, ο Θεός την έχει ευλογήσει με ένα …alien look που εδώ ειδικά γίνεται εκμεταλλεύσιμο από τη Harron.

Με μεγάλα διαπεραστικά μάτια και μικροσκοπικό συρρικνωμένο στόμα, σαν κούκλα από πορσελάνη η Cole με την απόκοσμη γοητεία της, μοιάζει με …εικονογραφημένη σε σκοτεινό παραμύθι-κόμικ.

Ωστόσο, με την ηρεμία της και τη συνολική αλλόκοτη φυσιογνωμία της δίνει τη συγκρατημένη απειλή της Ernessa στο έπακρο.

Το The Moth Diaries δεν είναι κακό, αλλά είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τη Harron, ένα φιλμ σχεδόν άριστο οπτικά, αλλά με πολλά κενά και χωρίς εντάσεις σεναριακά.

Αλήθεια, η Lily Cole είναι σίγουρα Βρετανίδα;

 
The Moth Diaries trailer από Horrorant