The Tall Man review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν για την πολυαναμενόμενη επιστροφή του Pascal Laugier, του ανθρώπου πίσω από το ενοχλητικά βίαιο Martyrs.

Το μεγάλο χρονικό διάστημα αποχής δεν ήταν κάποιο τυχαίο γεγονός, αλλά μια καθαρά συνειδητή απόφαση του σκηνοθέτη, που σκόπευε στον αποστιγματισμό του από το Martyrs  και την τεράστια επιρροή που αυτό άσκησε παγκοσμίως.

Ταυτόχρονα, ο χρόνος που πέρασε μακριά από τα κινηματογραφικά πλατό, τον βοήθησε να σχεδιάσει και να μελετήσει προσεχτικά την επόμενη κινηματογραφική του κίνηση, αλλά και να σκεφτεί τρόπους ικανοποίησης ενός κοινού που τον περίμενε με μεγάλες προσδοκίες, καθώς και μιας μεγάλης μερίδας κριτικών που με περιέργεια ήθελαν να διαπιστώσουν αν το επόμενο του βήμα θα δικαιώσει τους διθυράμβους που έγραψαν γι’ αυτόν.

Και όλα αυτά έπρεπε να γίνουν χωρίς να προδώσει το προσωπικό του όραμα, σε μια δύσκολη εποχή για το είδος, όπου οι περισσότερες φρέσκες ιδέες έχουν εξαντληθεί.
Πραγματικά δύσκολη αποστολή!

Και να ‘μαστε  λοιπόν!
Καλοκαίρι του 2012 και ο Tall Man (καμία σχέση με τον ανατριχιαστικό νεκροθάφτη του Phantasm) αφού έκανε τις γύρες του ανά τα φεστιβάλ, ετοιμάζεται να χτυπήσει τόσο σε Video On Demand  όσο και στις  αμερικανικές αίθουσες στις  31 Αυγούστου.



Προς μεγάλη έκπληξη όμως των horror fans η ταινία που θα αντικρύσουν δεν είναι το σκληρό θρίλερ που προφανώς περίμεναν μετά την σαρωτική βία του Martyrs, ούτε καν το κοινότυπο θρίλερ εξαφάνισης που υπόσχεται το παραπλανητικό του trailer.

Δύσκολο να περιγραφεί επακριβώς, το The Tall Man είναι στη βάση του ένα βαθειά ανθρώπινο ψυχολογικό δράμα, καμουφλαρισμένο όμως με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις σκηνοθετικές τεχνικές ενός τυπικού horror movie.

Ένα φιλμ περί ηθικής, φτιαγμένο για να αφυπνίσει τη σκέψη, να προκαλέσει αντιδράσεις - και συνεπώς διαφωνίες μεταξύ των θεατών - που παρά τις προφανείς αδυναμίες του ξεχωρίζει από οτιδήποτε είδαμε τελευταία.

Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται μια νεαρή μητέρα (Jessica Biel, New Year's Eve) η οποία ζει σε μια μικρή πόλη της Washington, περισσότερο γνωστή για τις εξαφανίσεις ανηλίκων που συμβαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με το θρύλο οι εξαφανίσεις αυτές οφείλονται στον φοβερό και τρομερό Tall Man, μια σκοτεινή φιγούρα που σε ανύποπτο χρόνο αρπάζει μικρά παιδιά, μην αφήνοντας κανένα ίχνος πίσω.

Το μόνο που αφήνει είναι γονείς να θρηνούν την απουσία των τέκνων τους με την ελπίδα πως βρίσκονται εν ζωή να παραμένει άσβεστη, και μια αστυνομία ανήμπορη να βοηθήσει στο παραμικρό.

Όταν λοιπόν η νεαρή γυναίκα πέφτει θύμα του μυστήριου άντρα χάνοντας σε μια νύχτα τον μονάκριβο γιο της, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον εντοπίσει και να ξεσκεπάσει το μυστικό που κρύβεται πίσω από τις ανεξιχνίαστες αυτές εξαφανίσεις.

Αυτό είναι το βασικό στόρι της ταινίας και μέχρι εδώ μπορώ να αποκαλύψω.

Η συνέχεια είναι αρκετά περίπλοκη και ξεδιπλώνεται με τέτοιο τρόπο που θα πρέπει να αναφέρω λεπτομέρειες που καλό είναι να μη γνωρίζετε.

Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά αν άξιζε τον κόπο αυτή η τετραετία αναμονής για την ταινία του Laugier.

Καταρχάς, να το ξεκαθαρίσουμε άλλη μία φορά.
Μην περιμένετε να δείτε ταινία τρόμου.
Άλλωστε δεν είναι τυχαία η απουσία της λέξης horror από την επίσημη σελίδα της ταινίας στο πάντα αξιόπιστο Imdb.

Παρόλα αυτά όμως, για να μην είμαστε και υπερβολικοί, υπάρχουν άφθονα στοιχεία θρίλερ και σκηνές γεμάτες ένταση, ειδικότερα στο πρώτο  σαραντάλεπτο.

Θα μπορούσα μάλιστα να πω πως στο σαραντάλεπτο αυτό εξαντλείται όλο αυτό που μας σέρβιρε το παραπλανητικό trailer και ουσιαστικά αποτελεί την ταινία που οι περισσότεροι είχαμε στο μυαλό μας.

Από εκεί κι έπειτα όμως, ο δαιμόνιος σκηνοθέτης ξεκινά τα κόλπα του, φέρνοντας στην κυριολεξία τα πάνω κάτω.

Κι εκεί λοιπόν που νόμιζες ότι o Γάλλος την πάτησε για τα καλά, γυρνώντας ένα ακόμα χλιαρό θρίλερ της σειράς με μια όμορφη χολιγουντιανή πρωταγωνίστρια στον κεντρικό ρόλο, σου ρίχνει ένα τέτοιο χαστούκι που δεν ξέρεις από πού σου ήρθε.

Και ο πονηρός το κάνει όχι απότομα, αλλά μεθοδικά και ύπουλα ώστε να σε πιάσει πραγματικά απροετοίμαστο όταν θα έρθουν οι αποκαλύψεις του φινάλε.

Ένα φινάλε που σου αντιστρέφει τις αρχικές σκέψεις και προθέσεις σχετικά με τους πρωταγωνιστές και τις πράξεις τους, γεννώντας σου συγχρόνως ηθικά διλλήματα και φιλοσοφικές ανησυχίες, σκέψη και προβληματισμό.

Χωρίς να πάρει θέση, μας πετάει το μπαλάκι και μας αφήνει προσωρινά μετέωρους, περιμένοντας από εμάς να δώσουμε τις απαντήσεις  που υπαγορεύει ο νους μας στα καίρια ερωτήματα που θέτει επί τάπητος.

Κι αυτό γιατί η εμπειρία και η γνώση του καθενός είναι το μοναδικό μέσο για τη λύση του μυστηρίου, ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στην σωστή κρίση, μόνο αυτά τα δύο θα μας δείξουν τι είναι τελικά καλό και τι κακό, τι ηθικό και τι ανήθικό.

Κάπως έτσι, ένα μέχρι πρότινος αργό και μάλλον βαρετό θρίλερ, μετατρέπεται σε μια καθαρά προσωπική υπόθεση για τον κάθε θεατή ξεχωριστά, και ένα ψυχολογικό πείραμα που δίνει τροφή για σκέψη, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα την παγκόσμια κατρακύλα που διαιωνίζεται, οδηγώντας μας αργά και σταθερά σε ηθικό και κοινωνικό αδιέξοδο.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα θέματα που θίγει η συγκεκριμένη ταινία και είμαι σίγουρος πως κι εσείς ακόμα που θα πείτε μετά τους τίτλους τέλους «τι βλακεία που ήταν αυτό που είδα;» θα προβληματιστείτε και θα προχωρήσετε στον απαραίτητο εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό σας.

Όσον αφορά τώρα το τεχνικό κομμάτι, το Tall Man είναι άρτιο και δεν απογοητεύει πουθενά. 

Τα τοπία είναι όσο υποβλητικά πρέπει και η μικρή πόλη αναδύει μελαγχολία ανάλογη της θλίψης που υπάρχει στα πρόσωπα των μικρών πρωταγωνιστών.

Η Jessica Biel λάμπει ακόμα και κάτω από το όχι ιδιαίτερα κολακευτικό μακιγιάζ της, δίνοντας με διαφορά την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της.

Ωστόσο, προσωπικά μου ήταν περισσότερο ταιριαστή στο ρόλο της σέξι horror queen στο remake του Σχιζοφρενή Δολοφόνου Με Το Πριόνι με το οποίο την πρωτογνωρίσαμε.

Σε γενικές γραμμές πάντως είναι αξιοπρεπέστατη και το προσπαθεί με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Ο Tall Man όμως έχει και τα μελανά του σημεία που δυστυχώς τον κάνουν να χάνει αρκετό ύψος!

Ένα από αυτά είναι ο - σε μερικά σημεία - υπερβολικά αργός ρυθμός του.

Περνάει πραγματικά αρκετός χαμένος χρόνος μέχρι να μπούμε στο «ζουμί» της ιστορίας, κάτι που αποδυναμώνει αρκετά το αρχικό μας ενδιαφέρον.

Επίσης, κάποιες σεναριακές ασάφειες σε συνδυασμό με flashbacks και υποϊστορίες που εμπλέκονται στην πλοκή, αποπροσανατολίζουν και μπερδεύουν το θεατή σε μεγάλο βαθμό.

Τόσο που υποψιάζομαι ότι το συχνότατο voice over αποτελεί εύρημα των παραγωγών, σε μια προσπάθεια να ξεδιαλύνουν το τοπίο, κάνοντας έτσι την ταινία περισσότερο βατή στο ευρύ κοινό.

Από την άλλη, ο Tall Man καταφέρνει λίγο μετά τα μισά να κερδίσει τις εντυπώσεις και να σταθεί επάξια δίπλα στην προηγούμενη δουλειά του Γάλλου δημιουργού, αποδεικνύοντας πως τελικά διαθέτει προσωπικό στυλ και φανερώνοντας πως, παρά τις αρχικές μας προβλέψεις, η μία ταινία δεν απέχει και τόσο πολύ από την άλλη.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο θα ήθελα να τονίσω πως η νέα ταινία του Laugier είναι καθαρά σκεπτόμενος κινηματογράφος για υποψιασμένους θεατές που δεν επαναπαύονται στα εύκολα και τα ανώδυνα. 

Μπορεί να είναι άνισο στην εκτέλεση του και παραπλανητικό ως προς την προώθηση του, αποτελεί όμως μια πανέξυπνη και φρέσκια φιλμική πρόταση, που με τα χρόνια θα ωριμάσει αργά και σταθερά, κερδίζοντας σταδιακά τη δικαίωση που της αρμόζει.

Περιμένω με περιέργεια και τη δική σας γνώμη.

Πιστεύω ότι όπως κι εμένα δε σας άφησε αδιάφορους…

Release Date:
August 1, 2012 (VoD)
August 31, 2012 (theatrical)
September 25, 1012 (USA DVD)

The Tall Man trailer 2 από Horrorant