Τρεις Μικροί Θάνατοι - Little Deaths review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Οι σπονδυλωτές ταινίες τρόμου ανέκαθεν είχαν το δικό τους ξεχωριστό χώρο στο κινηματογραφικό πανί, με τις περισσότερες φορές να αποδεικνύονται αναπάντεχα τρομαχτικές και ενδιαφέρουσες εμπειρίες.

Βέβαια από τις σκοτεινές ιστορίες του Creepshow και του Twilight Zone: The Movie μέχρι το σχετικά πρόσφατο Trick 'r Treat, έχει κυλησει πολύ νερό στ’ αυλάκι, με αποτέλεσμα οι σύγχρονοι σκηνοθέτες να τολμούν και να πειραματίζονται ακόμα περισσότερο, ωθώντας συχνά τα όρια στα άκρα.

Με έναν τέτοιο πειραματισμό ή μάλλον με ένα τέτοιο παιχνίδι με τα όρια καταπιάνονται και οι εκ Βρετανίας Τρεις Μικροί Θάνατοι των Sean Hogan, Andrew Parkinson και Simon Rumley.

Οι τρεις σκηνοθέτες επιχειρούν να συνδέσουν το σεξ, τη διαστροφή και τον τρόμο σε τρεις διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες ενώ είναι εντελώς διαφορετικές όσον αφορά την πλοκή τους, παρουσιάζουν μια αξιοσημείωτη ομοιότητα στην αισθητική τους.

Απώτερος σκοπός και των τριών είναι το σοκ και ο αιφνιδιασμός του θεατή, αλλά αυτή τη φορά μέσα από μια πιο artistic διάθεση, που αποτυχημένα επιχειρεί να μας πλασάρει την κάθε ανωμαλία στην οποία επιδίδονται οι πρωταγωνιστές, ως μορφή τέχνης.

Πάμε όμως πρώτα να δούμε με τι ακριβώς σχετίζεται κάθε μια από τις ιστορίες.

Στην πρώτη, που ονομάζεται House and Home, ένα νεαρό ζευγάρι δελεάζει άστεγα κορίτσια με σκοπό μια βραδιά διεστραμμένου σεξ...




Όμως όπως λέει και η γνωστή, σοφή λαϊκή παροιμία: Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά…

Στη δεύτερη με τίτλο Mutant Tool, μια απεξαρτημένη πρώην πόρνη, υποβάλλεται σε θεραπεία και προσπαθεί να ξανακερδίσει τη ζωή της όσο ο Dr. Reese, που την έχει αναλάβει την εμπλέκει σε παράξενα πειράματα.

Στην τρίτη ή αλλιώς Bitch, οι Claire  και Pete ζουν εγκλωβισμένοι στις σεξουαλικές διαστροφές τους, σε μια σχέση που δεν τους οδηγεί πουθενά. 

Όταν όμως το ερωτικό ενδιαφέρον της πρώτης για έναν άλλο άντρα γίνεται έκδηλο, ο Pete αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να την εκδικηθεί όπως της αξίζει.

Όσο αγαπώ τις ταινίες που τολμούν να παίξουν με τα όρια, τόσο μισώ εκείνες που προσπαθούν να το παίξουν προχωρημένες και δήθεν τολμηρές.

Όπως καταλάβατε οι Τρεις Μικροί Θάνατοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία κι αυτό γιατί με μικρές εξαιρέσεις, δε με έπεισαν λεπτό για τις άγριες και ψευτό-σοκαριστικές διαθέσεις τους.

Μόνο ένας ανίδεος θεατής, κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσε να «μασήσει» πλέον, με μερικές ακρότητες κι άλλες δυο τρεις τολμηρές σκηνές ενός - και καλά - διεστραμμένου σύμπαντος.

Γιατί σε μια εποχή όπου οι θεατές είναι πιο υποψιασμένοι από ποτέ, όσα γεννητικά όργανα με μπλε φωτισμό και να δείξεις, όσα πειραματικά πλάνα διαστροφής και να μας μοστράρεις, δεν πιανόμαστε κορόιδα!

Στα επιμέρους τώρα, η πρώτη ιστορία πιστεύω ότι παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους horror fans και ιδίως για αυτούς των torture porn, διαθέτει υπόγειο dark χιούμορ και εμπεριέχει το πάντα ευπρόσδεκτο στοιχείο της έκπληξης στο φινάλε του.

Απαραίτητη προϋπόθεση να έχετε γερό στομάχι και ιδιαιτέρως kinky διάθεση!

Γενικά θα τραβήξει το ενδιαφέρον σας και παρά τις κάκιστες ερμηνείες, θα σας προκαλέσει και μια κάποια ανατριχίλα.

Η δεύτερη είναι μακράν η χειρότερη από τις τρεις, μια τεράστια ασυναρτησία που απλά σπατάλησε το χρόνο μου και με έκανε να σκέφτομαι σοβαρά να προκαλέσω τον τέταρτο μικρό θάνατο του φίλου που μου πρότεινε την ταινία (Άλεξ για σένα χτυπά η καμπάνα!).
Προσπεράστε την λοιπόν…

Η τρίτη από την άλλη, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, κυρίως από ψυχολογικής άποψης, αλλά δυστυχώς αρκετά άνιση και περίεργη για να ικανοποιήσει τον οποιοδήποτε.

Η θέαση της σε αφήνει μουδιασμένο να ακροβατείς ανάμεσα στη θλίψη και στο γέλιο, δίνοντάς σου μάλλον μια γεύση απογοήτευσης.

Και προσοχή! 
Δεν ενδείκνυται για πάσχοντες από κυνοφοβία.

Συνοψίζοντας, οι Τρεις Μικροί Θάνατοι, είναι μια εξαιρετικά μέτρια εκτελεσμένη προσπάθεια που αξίζει να δείτε μόνο από περιέργεια.

Όχι τόσο ακραίο όσο θα ΄θελε, ούτε τόσο σοκαριστικό εκεί που θα ‘πρεπε, προκαλεί τεράστιες διακυμάνσεις στο ενδιαφέρον του θεατή, και παρά τα σποραδικά ψήγματα ταλέντου των σκηνοθετών του, απογοητεύει στο σύνολο.

Για σας πάντως που την καταβρίσκετε  με ταινίες τύπου A Serbian Film, θα αποτελέσει ένα πολύ καλό ζεσταματάκι μέχρι την επόμενη αναλόγου ποιότητας και (αν)ηθικής προσπάθεια... Ναι βρε, το Human Centipede III εννοώ…

Little Deaths trailer από Horrorant