Some Guy Who Kills People review
Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.
Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και φέτος τα μεγάλα στούντιο αποφάσισαν να διοχετεύσουν στην αγορά του DVD ό,τι ταινία τους είχε ξεμείνει στις αποθήκες και πιο συγκεκριμένα όλες εκείνες που για διάφορους λόγους θέλουν να ξεφορτωθούν.
Πιστεύω αποτελεί κοινό μυστικό το γεγονός πως οι περισσότερες απ’ αυτές συνήθως βλέπονται με το ζόρι και ειδικότερα όσες ανήκουν στην κατηγορία horror.
Μερικές φορές όμως ανάμεσα στο σωρό προκύπτουν ευχάριστες εκπλήξεις που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι τελικά δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς τις κυκλοφορίες-ξεπέτες του καλοκαιριού.
Άλλωστε όπως και στην πραγματική ζωή, σε πολλές περιπτώσεις οι ξεπέτες οδηγούν σε σχέσεις ζωής!
Μια τέτοια λοιπόν ευχάριστη έκπληξη θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι σε κάποιο βαθμό και η μαύρη αυτή κωμωδία του Jack Perez με τον κυνικό μέσα στην απλότητα του τίτλο: Some Guy Who Kills People.
Ο Jack Perez μέχρι στιγμής δεν είχε ιδιαίτερες περγαμηνές ως σκηνοθέτης – εκτός αν θεωρείτε το Wild Things 2 και το Μega Shark VS Giant Octopus σημαντικές δουλειές - προκαλώντας τεράστια εντύπωση σε μεγάλη μερίδα κριτικών και θεατών που ενθουσιάστηκαν με το φιλμ, εντοπίζοντας αρετές ασύμβατες με την μέχρι πρότινος σκηνοθετική του πορεία.
Για να δούμε λοιπόν παρακάτω τι ακριβώς πραγματεύεται αυτή η αναπάντεχη έκπληξη που όπως θυμάστε παρουσιάστηκε στο κοινό του Filmboy αρκετούς μήνες πριν.
Πιστεύω αποτελεί κοινό μυστικό το γεγονός πως οι περισσότερες απ’ αυτές συνήθως βλέπονται με το ζόρι και ειδικότερα όσες ανήκουν στην κατηγορία horror.
Μερικές φορές όμως ανάμεσα στο σωρό προκύπτουν ευχάριστες εκπλήξεις που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι τελικά δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς τις κυκλοφορίες-ξεπέτες του καλοκαιριού.
Άλλωστε όπως και στην πραγματική ζωή, σε πολλές περιπτώσεις οι ξεπέτες οδηγούν σε σχέσεις ζωής!
Μια τέτοια λοιπόν ευχάριστη έκπληξη θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι σε κάποιο βαθμό και η μαύρη αυτή κωμωδία του Jack Perez με τον κυνικό μέσα στην απλότητα του τίτλο: Some Guy Who Kills People.
Ο Jack Perez μέχρι στιγμής δεν είχε ιδιαίτερες περγαμηνές ως σκηνοθέτης – εκτός αν θεωρείτε το Wild Things 2 και το Μega Shark VS Giant Octopus σημαντικές δουλειές - προκαλώντας τεράστια εντύπωση σε μεγάλη μερίδα κριτικών και θεατών που ενθουσιάστηκαν με το φιλμ, εντοπίζοντας αρετές ασύμβατες με την μέχρι πρότινος σκηνοθετική του πορεία.
Για να δούμε λοιπόν παρακάτω τι ακριβώς πραγματεύεται αυτή η αναπάντεχη έκπληξη που όπως θυμάστε παρουσιάστηκε στο κοινό του Filmboy αρκετούς μήνες πριν.
O Ken Boyd (Kevin Corrigan, The Next Three Days) είναι ένας 34χρονος άντρας ο οποίος, μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας και μια επακόλουθη μικρή κατάθλιψη, βγαίνει από την κλινική που νοσηλευόταν και πιάνει δουλειά στο παγωτατζίδικο της μικρής του πόλης.
Εξακολουθεί να ζει με τη μητέρα του Ruth (Karen Black - θρυλική cult πρωταγωνίστρια θρίλερ των δεκαετιών 70’ και 80’) και ως μόνη διέξοδο από τη ρουτίνα και την καταπίεση της καθημερινότητας έχει τα κόμικς που σχεδιάζει.
Εκεί διοχετεύει όλον τον πόνο και την πίκρα που ένιωσε σε μικρότερη ηλικία, τότε που οι σκληρόκαρδοι συμμαθητές του τον χλεύαζαν και τον κακοποιούσαν κατ’ εξακολούθηση.
Μην αντέχοντας άλλο αυτές τις βασανιστικές μνήμες αλλά και τη ρετσινιά του ψυχασθενή που τον ακολουθεί, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να εξολοθρεύσει έναν-έναν τους ανθρώπους που του κατέστρεψαν τη ζωή.
Τη στιγμή όμως εκείνη και πάνω που η δολοφονική του δράση έχει ξεκινήσει, κάνει την εμφάνιση της η εντεκάχρονη κόρη του Amy (Ariel Gade).
Εκεί διοχετεύει όλον τον πόνο και την πίκρα που ένιωσε σε μικρότερη ηλικία, τότε που οι σκληρόκαρδοι συμμαθητές του τον χλεύαζαν και τον κακοποιούσαν κατ’ εξακολούθηση.
Μην αντέχοντας άλλο αυτές τις βασανιστικές μνήμες αλλά και τη ρετσινιά του ψυχασθενή που τον ακολουθεί, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να εξολοθρεύσει έναν-έναν τους ανθρώπους που του κατέστρεψαν τη ζωή.
Τη στιγμή όμως εκείνη και πάνω που η δολοφονική του δράση έχει ξεκινήσει, κάνει την εμφάνιση της η εντεκάχρονη κόρη του Amy (Ariel Gade).
Ένα πανέξυπνο και δραστήριο κορίτσι που έχει βαλθεί να του αλλάξει τη ζωή μια και καλή, δίνοντας τη νότα χαράς και αισιοδοξίας που έλειπε από την καθημερινότητα του.
Μπερδεμένος και αμήχανος από τις αναπάντεχη αυτή εξέλιξη ο ήρωας μας θα πρέπει τώρα να διαλέξει.
Μπερδεμένος και αμήχανος από τις αναπάντεχη αυτή εξέλιξη ο ήρωας μας θα πρέπει τώρα να διαλέξει.
Την αιματηρή εκδίκηση που χρόνια αποζητούσε ή την οικογενειακή θαλπωρή και τον κόσμο του «φυσιολογικού» που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της μονάκριβης κόρης του;
Δύσκολο και περίπλοκο το δίλλημα του αλλά μήπως τελικά κρύβεται και κάτι άλλο πίσω από όλα όσα βλέπουμε;
Με τον John Landis (Burke and Hare) στην παραγωγή, το Some Guy Who Kills People δείχνει εξαρχής τις κατάμαυρες προθέσεις του, προετοιμάζοντας το θεατή για μια διαφορετικού τύπου κωμωδία τρόμου.
Η αλήθεια είναι πως η ταινία του Perez θα σας φανεί όντως αρκετά διαφορετική από ότι έχετε παρακολουθήσει μέχρι σήμερα και μάλιστα πολλές φορές ίσως σας πιάσει απροετοίμαστους με την αλλαγή κατεύθυνσης που θα πάρει, ειδικότερα μετά την εμφάνιση του μικρού κοριτσιού.
Έτσι λοιπόν, μην ξαφνιαστείτε ιδιαίτερα όταν από ιδιόρρυθμη σπλατεριά εκδίκησης βρεθείτε να παρακολουθείτε διανθισμένη με ρομαντικές πινελιές, οικογενειακή κομεντί.
Πράγματι είναι δύσκολο να την κατατάξουμε με απόλυτη βεβαιότητα σε κάποιο είδος και στην τελική να μην μας βοηθάει και το γεγονός πως δεν είναι ούτε τόσο τρομαχτική, ούτε τόσο αστεία όσο θα έπρεπε για να ανήκει ξεκάθαρα κάπου, είναι άδικο όμως να μείνει κάποιος σ' αυτό και να μην δωσει βάση τους καλογραμμένους διαλόγους, το υπόγειο βιτριολικό χιούμορ και τις αναπάντεχα καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Γι αυτό λοιπόν μην κάνετε το λάθος και απογοητευτείτε από το ελαφρώς αναιμικό και χωρίς ταυτότητα πρώτο μέρος.
Πράγματι είναι δύσκολο να την κατατάξουμε με απόλυτη βεβαιότητα σε κάποιο είδος και στην τελική να μην μας βοηθάει και το γεγονός πως δεν είναι ούτε τόσο τρομαχτική, ούτε τόσο αστεία όσο θα έπρεπε για να ανήκει ξεκάθαρα κάπου, είναι άδικο όμως να μείνει κάποιος σ' αυτό και να μην δωσει βάση τους καλογραμμένους διαλόγους, το υπόγειο βιτριολικό χιούμορ και τις αναπάντεχα καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Γι αυτό λοιπόν μην κάνετε το λάθος και απογοητευτείτε από το ελαφρώς αναιμικό και χωρίς ταυτότητα πρώτο μέρος.
Η ήρεμη δύναμη του δεύτερου θα σας κερδίσει αργά και σταθερά, αποζημιώνοντας σας με ένα δίκαιο φινάλε που θα σας στείλει για ύπνο με ένα γλυκό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη.
Το Some Guy Who Kills People είναι μια μικρή ανεξάρτητη ταινία, αρκετά ιδιαίτερη και ξεχωριστή που όμως, όπως συνηθίζω να λέω, δεν απευθύνεται σε όλους.
Δεν αφορά τόσο το mainstream κοινό - μάλιστα είμαι σίγουρος πως πολλοί απ’ αυτούς θα τη μισήσουν - αλλά εκείνους τους θεατές που αποζητούν στις ταινίες την ιδιορρυθμία, δίνοντας παράλληλα βάση στην εσωτερικότητα, τις κρυφές αρετές αλλά και τις μικρές cult λεπτομέρειες που συνήθως κάνουν τη διαφορά.
Κατατάξτε λοιπόν τον εαυτό σας σε όποια από τις δύο κατηγορίες πιστεύετε ότι ανήκετε και αναλόγως κρίνετε και αποφασίστε αν θα πατήσετε το play…
Το Some Guy Who Kills People είναι μια μικρή ανεξάρτητη ταινία, αρκετά ιδιαίτερη και ξεχωριστή που όμως, όπως συνηθίζω να λέω, δεν απευθύνεται σε όλους.
Δεν αφορά τόσο το mainstream κοινό - μάλιστα είμαι σίγουρος πως πολλοί απ’ αυτούς θα τη μισήσουν - αλλά εκείνους τους θεατές που αποζητούν στις ταινίες την ιδιορρυθμία, δίνοντας παράλληλα βάση στην εσωτερικότητα, τις κρυφές αρετές αλλά και τις μικρές cult λεπτομέρειες που συνήθως κάνουν τη διαφορά.
Κατατάξτε λοιπόν τον εαυτό σας σε όποια από τις δύο κατηγορίες πιστεύετε ότι ανήκετε και αναλόγως κρίνετε και αποφασίστε αν θα πατήσετε το play…
Some Guy Who Kills People trailer από Horrorant
Post a Comment