Horrorant Classics: Τα Παιδιά της Νύχτας - The Lost Boys (1987)
Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.
Όπως αναφέρθηκε και στο πρόσφατο αφιέρωμα μας για το Near Dark, την ίδια χρονιά με το vampire movie της Bigelow κυκλοφόρησε το παρόμοιας θεματικής αλλά περισσότερο φαντασμαγορικό Lost Boys.
Με σκηνοθέτη τον ανερχόμενο τότε Joel Schumacher –ή αλλιώς τον άνθρωπο που λίγα χρόνια μετά κατέστρεψε το franchise του Batman - το φιλμ έγινε αμέσως hit και αγαπήθηκε από μεγάλη μερίδα του νεαρόκοσμου που το αποθέωσε, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών κομμάτια του εαυτού του.
Με έναν ακαταμάχητο συνδυασμό περιπέτειας, χιούμορ και τρόμου και ένα δυνατό καστ που περιελάμβανε μερικές από τις πιο «φρέσκες» φάτσες του Hollywood, η ταινία κατάφερε να δώσει νέα πνοή στη βαμπιρική μυθολογία και μέσα από μια πιο μοντέρνα προσέγγιση να κερδίσει εκ νέου το εμπορικά υπολογίσιμο νεανικό κοινό.
Χωρίς να διεκδικεί τον τίτλο του αριστουργήματος ή το βραβείο καινοτομίας, το Lost Boys είναι ένα συνειδητά διασκεδαστικό φιλμ που κατάφερε να βγει νικητής στη μάχη του με το χρόνο ποντάροντας στο απενεχοποιημένο fun, στις καλές προθέσεις των συντελεστών του και στην αγνότητα μιας άλλης εποχής.
Με σκηνοθέτη τον ανερχόμενο τότε Joel Schumacher –ή αλλιώς τον άνθρωπο που λίγα χρόνια μετά κατέστρεψε το franchise του Batman - το φιλμ έγινε αμέσως hit και αγαπήθηκε από μεγάλη μερίδα του νεαρόκοσμου που το αποθέωσε, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών κομμάτια του εαυτού του.
Με έναν ακαταμάχητο συνδυασμό περιπέτειας, χιούμορ και τρόμου και ένα δυνατό καστ που περιελάμβανε μερικές από τις πιο «φρέσκες» φάτσες του Hollywood, η ταινία κατάφερε να δώσει νέα πνοή στη βαμπιρική μυθολογία και μέσα από μια πιο μοντέρνα προσέγγιση να κερδίσει εκ νέου το εμπορικά υπολογίσιμο νεανικό κοινό.
Χωρίς να διεκδικεί τον τίτλο του αριστουργήματος ή το βραβείο καινοτομίας, το Lost Boys είναι ένα συνειδητά διασκεδαστικό φιλμ που κατάφερε να βγει νικητής στη μάχη του με το χρόνο ποντάροντας στο απενεχοποιημένο fun, στις καλές προθέσεις των συντελεστών του και στην αγνότητα μιας άλλης εποχής.
Οικονομικά προβλήματα αναγκάζουν την πρόσφατα διαζευγμένη Lucy (Dianne Wiest, The Big Year) και τους δύο έφηβους γιους της Michael (Jason Patrick, The Losers) και Sam (Corey Haim) να εγκατασταθούν στο σπίτι του πατέρα της, στη μικρή πόλη Santa Carla της California...
Κατά την πρώτη τους εξόρμηση στην περιοχή, ο έφηβος Sam συναντά δύο συνομήλικα του αδέρφια, λάτρεις των κόμιξ, τους λεγόμενους Frog brothers (Corey Feldman, Jamison Newlander), οι οποίοι του συστήνονται ως κυνηγοί βρικολάκων και τον προειδοποιούν για τα επικίνδυνα πλάσματα που ζουν στην περιοχή.
Αν και αρχικά βάζει τα γέλια με τις εικασίες τους και δεν τους παίρνει στα σοβαρά, αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια τους όταν ο μεγάλος του αδερφός αρχίζει να παρουσιάζει σημάδια βαμπιρισμού ύστερα από τη γνωριμία του με την όμορφη Star (Jami Gertz) και την αλαφροΐσκιωτη παρέα της, που έχει ως αρχηγό της τον ατίθασο David (Kiefer Sutherland, Melancholia).
Φοβούμενος για την ασφάλειά της οικογένειας του, ο Sam μαζί με τους νέους του φίλους, θα προσπαθήσει να απωθήσει τους αιμοδιψείς μηχανόβιους από το σπίτι του, αλλά και να ξεμπλέξει τον αγαπημένο του αδερφό από τα δίχτυα τους, πριν είναι πολύ αργά.
Τίποτα όμως δεν θα είναι τόσο εύκολο, μιας και η μικρή πόλη της California κρύβει πολλά περισσότερα μυστικά απ’ όσα φαντάζεται…
Να το ξεκαθαρίσω απ’ την αρχή, με το Lost Boys δύσκολα μπορώ να είμαι αυστηρός ή έστω αντικειμενικός, τόσο βαθμολογικά όσο και σε γενικότερο επίπεδο.
Άλλωστε όπως έχουμε ξαναπεί δύσκολα μπορεί να βρει κανείς αρνητικά σε μια ταινία που τον έχει συντροφεύσει στα εφηβικά του χρόνια αμέτρητες ώρες και που βρίσκεται πλέον στο μυαλό του σχεδόν εξιδανικευμένη…
Όπως καταλάβατε το εν λόγω ταινιάκι αποτελεί μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες και μια από τις επιλογές μου – Πιστέψτε με, δεν θέλετε να μάθετε τις υπόλοιπες! - όταν θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, στις εποχές που έβλεπες την ίδια βιντεοκασέτα ξανά και ξανά, έως ότου βγει νοκ άουτ.
Μετά λοιπόν από αυτόν τον μικρό πρόλογο ας προσπεράσουμε την προσωπική αδυναμία κι ας αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους η ταινία του Schumacher παραμένει μέχρι και σήμερα μια αξιομνημόνευτη στιγμή για τους horror fans και ειδικότερα για τους λάτρεις των ταινιών με βαμπίρ.
Καταρχάς, πολύ έξυπνα επέλεξε να διαφοροποιηθεί από τα προγενέστερα vampire movies, παρουσιάζοντας τους απέθαντους πρωταγωνιστές με τη μορφή rock star.
Άλλωστε όπως έχουμε ξαναπεί δύσκολα μπορεί να βρει κανείς αρνητικά σε μια ταινία που τον έχει συντροφεύσει στα εφηβικά του χρόνια αμέτρητες ώρες και που βρίσκεται πλέον στο μυαλό του σχεδόν εξιδανικευμένη…
Όπως καταλάβατε το εν λόγω ταινιάκι αποτελεί μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες και μια από τις επιλογές μου – Πιστέψτε με, δεν θέλετε να μάθετε τις υπόλοιπες! - όταν θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, στις εποχές που έβλεπες την ίδια βιντεοκασέτα ξανά και ξανά, έως ότου βγει νοκ άουτ.
Μετά λοιπόν από αυτόν τον μικρό πρόλογο ας προσπεράσουμε την προσωπική αδυναμία κι ας αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους η ταινία του Schumacher παραμένει μέχρι και σήμερα μια αξιομνημόνευτη στιγμή για τους horror fans και ειδικότερα για τους λάτρεις των ταινιών με βαμπίρ.
Καταρχάς, πολύ έξυπνα επέλεξε να διαφοροποιηθεί από τα προγενέστερα vampire movies, παρουσιάζοντας τους απέθαντους πρωταγωνιστές με τη μορφή rock star.
Οι βρικόλακες δεν ήταν για μια ακόμη φορά ευγενείς, καλογυαλισμένοι φλώροι αλλά κακά παιδιά με δερμάτινα, που οδηγούν μηχανές και "ζουν" το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Κατά τη γνώμη μου, αυτή η μοντέρνα προσέγγιση ήταν και το κλειδί της επιτυχίας που οδήγησε στην εμπορική επιτυχία του φιλμ και στη μετέπειτα καταξίωση του.
Όμως και σε καλλιτεχνικό επίπεδο ξεχώρισε από τις προηγούμενες παρόμοιες προσπάθειες, ακολουθώντας την ίδια εναλλακτική και προχωρημένη ματιά.
Σκηνοθεσία γρήγορη και κοφτή, εντυπωσιακά πλάνα που κόβουν την ανάσα, ατμοσφαιρική φωτογραφία, ένα υπέροχα ταιριαστό soundtrack (τα σημεία όπου ακούγονται τα: 'Cry Little Sister' και 'People Are Strange' απλά φανταστικά) και ένα χιουμοριστικό, αναζωογονητικό σενάριο έδωσαν το στίγμα της ταινίας και αποτύπωσαν με μοναδικό τρόπο τις ανήσυχη γενιά του 80’.
Ερμηνευτικά, το νεανικό καστ δικαίως έκλεψε τις εντυπώσεις με τη φρεσκάδα του, αν και πρέπει να παραδεχτούμε πως κονταροχτυπήθηκε στα ίσα με τους εξαιρετικούς παλαίμαχους καρατερίστες (Dianne Wiest, Barnard Hughes).
Σαφώς ξεχωρίζουμε από το σύνολο τον Kiefer Sutherland σε έναν ρόλο που του άνοιξε τις πόρτες διάπλατα, τον Jason Patrick που μοιάζει με μετενσάρκωση του Jim Morrison, την γοητευτικά ευάλωτη Jami Gertz και φυσικά τους δύο Corey, τους δυο ταλαντούχους νεαρούς που λατρεύτηκαν με τόσο πάθος από το νεαρόκοσμο της εποχής, ώστε αναγκάστηκαν για τα επόμενα χρόνια να συνεχίσουν την καριέρα τους ως αναπόσπαστο δίδυμο.
Όμορφο, εύπεπτο, διασκεδαστικό και ταυτόχρονα νοσταλγικό, το Lost Boys (ο τίτλος ευθεία αναφορά στον Πίτερ Παν και την παρέα του) παραμένει η απόλυτη ένοχη απόλαυση των 80’s.
Κατά τη γνώμη μου, αυτή η μοντέρνα προσέγγιση ήταν και το κλειδί της επιτυχίας που οδήγησε στην εμπορική επιτυχία του φιλμ και στη μετέπειτα καταξίωση του.
Όμως και σε καλλιτεχνικό επίπεδο ξεχώρισε από τις προηγούμενες παρόμοιες προσπάθειες, ακολουθώντας την ίδια εναλλακτική και προχωρημένη ματιά.
Σκηνοθεσία γρήγορη και κοφτή, εντυπωσιακά πλάνα που κόβουν την ανάσα, ατμοσφαιρική φωτογραφία, ένα υπέροχα ταιριαστό soundtrack (τα σημεία όπου ακούγονται τα: 'Cry Little Sister' και 'People Are Strange' απλά φανταστικά) και ένα χιουμοριστικό, αναζωογονητικό σενάριο έδωσαν το στίγμα της ταινίας και αποτύπωσαν με μοναδικό τρόπο τις ανήσυχη γενιά του 80’.
Ερμηνευτικά, το νεανικό καστ δικαίως έκλεψε τις εντυπώσεις με τη φρεσκάδα του, αν και πρέπει να παραδεχτούμε πως κονταροχτυπήθηκε στα ίσα με τους εξαιρετικούς παλαίμαχους καρατερίστες (Dianne Wiest, Barnard Hughes).
Σαφώς ξεχωρίζουμε από το σύνολο τον Kiefer Sutherland σε έναν ρόλο που του άνοιξε τις πόρτες διάπλατα, τον Jason Patrick που μοιάζει με μετενσάρκωση του Jim Morrison, την γοητευτικά ευάλωτη Jami Gertz και φυσικά τους δύο Corey, τους δυο ταλαντούχους νεαρούς που λατρεύτηκαν με τόσο πάθος από το νεαρόκοσμο της εποχής, ώστε αναγκάστηκαν για τα επόμενα χρόνια να συνεχίσουν την καριέρα τους ως αναπόσπαστο δίδυμο.
Όμορφο, εύπεπτο, διασκεδαστικό και ταυτόχρονα νοσταλγικό, το Lost Boys (ο τίτλος ευθεία αναφορά στον Πίτερ Παν και την παρέα του) παραμένει η απόλυτη ένοχη απόλαυση των 80’s.
Είναι η εφηβική περιπέτεια που οι περισσότεροι θα θέλαμε να ζήσουμε και η τρομαχτική εμπειρία που κρυφά μέσα μας ευχόμαστε να βιώσουμε αλλά φοβόμαστε να ομολογήσουμε …
Όσοι λοιπόν μέχρι τώρα δεν είχατε την ευκαιρία να μυηθείτε στον σκοτεινό αλλά ανέλπιστα ελκυστικό κόσμο του David και της παρέας του, θα πρέπει να το επιχειρήσετε άμεσα..
Όχι μόνο θα περάσετε ευχάριστα την ώρα σας αλλά θα πάρετε και μερικά χρήσιμα μαθήματα εξολόθρευσης βαμπίρ σε περίπτωση που συναντήσετε κάποιο στο δρόμο σας…
Όσοι λοιπόν μέχρι τώρα δεν είχατε την ευκαιρία να μυηθείτε στον σκοτεινό αλλά ανέλπιστα ελκυστικό κόσμο του David και της παρέας του, θα πρέπει να το επιχειρήσετε άμεσα..
Όχι μόνο θα περάσετε ευχάριστα την ώρα σας αλλά θα πάρετε και μερικά χρήσιμα μαθήματα εξολόθρευσης βαμπίρ σε περίπτωση που συναντήσετε κάποιο στο δρόμο σας…
Και ναι, ενοείται πως μέσα σ’ αυτούς μπορείτε να συμπεριλάβετε άνετα και τους αδίστακτους βρικόλακες του πολιτικού μας συστήματος που μας πίνουν το αίμα νυχθημερόν….
The Lost Boys (1987) trailer από Horrorant
%20locadina.jpg)
Post a Comment