Πιράνχας 3DD: Η Επιστροφή - Piranha 3DD review
Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.
Δύο χρόνια πριν, το Piranha 3D του Alexandre Aja (High Tension, The Hills Have Eyes) αποτέλεσε για τους horror fans κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη.
Ένα απολαυστικό b-movie που δεν τσιγκουνευόταν ούτε σε επίπεδο gore (ποιος μπορεί να ξεχάσει το απίστευτα αιματηρό και βίαιο εικοσάλεπτο της επίθεσης των σαρκοβόρων ψαριών), ούτε σε επίπεδο ευρηματικότητας και χιούμορ, αλλά ούτε και σε επίπεδο επίδειξης των προσόντων των διακοσμητικών σιλικονάτων καλλονών.
Όπως ήταν φυσικό μετά την συμπαθητική εμπορική επιτυχία και τα ρίγη ανατριχίλας που προκάλεσε παγκοσμίως, το δεύτερο μέρος ήταν απλά θέμα χρόνου.
Με χαμηλότερο budjet αυτή τη φορά και με τον John Gulager (σκηνοθέτη των Feast) στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, οι παραγωγοί έδειξαν εξαρχής τις προθέσεις τους για κάτι πιο «μαζεμένο» και λιγότερο φιλόδοξο, κυκλοφορώντας το φιλμ απευθείας σε video on demand καθώς και σε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό αιθουσών.
Η κίνηση αυτή όμως ήταν αρκετή για να μας κάνει να κρατήσουμε μικρό καλάθι και στην ουσία να μας προετοιμάσει για κάτι λιγότερο εντυπωσιακό από το διασκεδαστικό λουτρό αίματος του Aja.
Από την άλλη όμως δεν μείωσε καθόλου την ανυπομονησία μας για να δούμε ξανά επί της οθόνης τα αξιαγάπητα (!) λαίμαργα παμφάγα που καταβροχθίζουν σε δευτερόλεπτα από χέρια και πόδια μέχρι …ξέρετε τι!
Άλλωστε όπως υπόσχονταν οι δημιουργοί αυτή τη φορά όλα θα ήταν διπλάσια και πιο χορταστικά.
Ένα απολαυστικό b-movie που δεν τσιγκουνευόταν ούτε σε επίπεδο gore (ποιος μπορεί να ξεχάσει το απίστευτα αιματηρό και βίαιο εικοσάλεπτο της επίθεσης των σαρκοβόρων ψαριών), ούτε σε επίπεδο ευρηματικότητας και χιούμορ, αλλά ούτε και σε επίπεδο επίδειξης των προσόντων των διακοσμητικών σιλικονάτων καλλονών.
Όπως ήταν φυσικό μετά την συμπαθητική εμπορική επιτυχία και τα ρίγη ανατριχίλας που προκάλεσε παγκοσμίως, το δεύτερο μέρος ήταν απλά θέμα χρόνου.
Με χαμηλότερο budjet αυτή τη φορά και με τον John Gulager (σκηνοθέτη των Feast) στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, οι παραγωγοί έδειξαν εξαρχής τις προθέσεις τους για κάτι πιο «μαζεμένο» και λιγότερο φιλόδοξο, κυκλοφορώντας το φιλμ απευθείας σε video on demand καθώς και σε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό αιθουσών.
Η κίνηση αυτή όμως ήταν αρκετή για να μας κάνει να κρατήσουμε μικρό καλάθι και στην ουσία να μας προετοιμάσει για κάτι λιγότερο εντυπωσιακό από το διασκεδαστικό λουτρό αίματος του Aja.
Από την άλλη όμως δεν μείωσε καθόλου την ανυπομονησία μας για να δούμε ξανά επί της οθόνης τα αξιαγάπητα (!) λαίμαργα παμφάγα που καταβροχθίζουν σε δευτερόλεπτα από χέρια και πόδια μέχρι …ξέρετε τι!
Άλλωστε όπως υπόσχονταν οι δημιουργοί αυτή τη φορά όλα θα ήταν διπλάσια και πιο χορταστικά.
Από τη δράση και τον τρόμο έως το νούμερο σουτιέν των σέξι πρωταγωνιστριών.
Μπορεί την τελευταία υπόσχεση όντως να την τήρησαν ,στα υπόλοιπα όμως θα έλεγα πως υπήρχε τόσο μεγάλη έκπτωση και προχειρότητα που σε έκανε να αισθάνεσαι διαρκώς πως η όλη προσπάθεια φλερτάρει επικίνδυνα με το φιάσκο.
Πριν όμως αναλύσουμε γιατί συνέβη αυτό πάρτε μια γεύση από την υπόθεση.
Μπορεί την τελευταία υπόσχεση όντως να την τήρησαν ,στα υπόλοιπα όμως θα έλεγα πως υπήρχε τόσο μεγάλη έκπτωση και προχειρότητα που σε έκανε να αισθάνεσαι διαρκώς πως η όλη προσπάθεια φλερτάρει επικίνδυνα με το φιάσκο.
Πριν όμως αναλύσουμε γιατί συνέβη αυτό πάρτε μια γεύση από την υπόθεση.
Έχοντας ξυπνήσει έπειτα από αρκετές εκατοντάδες χρόνια ύπνου κι έχοντας σκορπίσει τον τρόμο και τον πανικό κατά τη διάρκεια του spring break στη λίμνη Victoria, το σμήνος των πεινασμένων πιράνχα (ή πιράνια όπως προφέρονται κανονικά) κινείται αντίθετα στο ρεύμα και κατευθύνεται με τις ίδιες άγριες διαθέσεις προς το γεμάτο κόσμο “Big Wet Water Park“.
Το συγκεκριμένο όμως πάρκο ψυχαγωγίας δεν μοιάζει καθόλου με τα υπόλοιπα.
Το συγκεκριμένο όμως πάρκο ψυχαγωγίας δεν μοιάζει καθόλου με τα υπόλοιπα.
Θυμίζει περισσότερο θαλάσσιο στριπτιτζάδικο παρά χώρο που μπορείς να επισκεφτείς με τα παιδιά σου.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος αντιπαράθεσης ανάμεσα στην όμορφη Maddy (Danielle Panabaker, The Ward) και τον πατριό της (David Koechner, Final Destination 5) στην ιδέα του οποίου βασίζεται το όλο δημιούργημα και με τον οποίο το μοιράζονται σχεδόν εξ ημισείας.
Ενοχλημένη αλλά χωρίς να μπορεί να κάνει πολλά για να τον αποτρέψει, η νεαρή κοπέλα κάνει τα στραβά μάτια, μέχρι που γίνεται μάρτυρας των πρώτων δειλών επιθέσεων των ψαριών - δολοφόνων.
Από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά έναν άνισο αγώνα για να προειδοποιήσει τον πατριό της σχετικά με το μακελειό που θα προκύψει αν τα εγκαίνια του πάρκου δεν αναβληθούν.
Τα λόγια της όπως φαντάζεστε πέφτουν στο βρόντο, το πάρκο ανοίγει και η παρέα της μαζί με ένα τσούρμο ημίγυμνες ξανθιές γίνονται βορά στα σαγόνια των πεινασμένων πλασμάτων.
Και η πείνα τους είναι τόσο μεγάλη που δεν τα σταματά ούτε ο ακρωτηριασμένος επιζών του πρώτου μέρους Ving Rhames (Seven Below), που - ως άλλη Rose McGowan στο Grindhouse - τους ρίχνει στο ψαχνό με το προσαρμοσμένο στα κομμένα του άκρα όπλο, ούτε καν ο άλλοτε ατρόμητος και γενναίος ναυαγοσώστης - ίνδαλμα των 90’s - David Hasselhoff που δείχνει να νοιάζεται περισσότερο για τα αυτόγραφα που υπογράφει παρά για το αιματοκύλισμα που συμβαίνει γύρω του.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος αντιπαράθεσης ανάμεσα στην όμορφη Maddy (Danielle Panabaker, The Ward) και τον πατριό της (David Koechner, Final Destination 5) στην ιδέα του οποίου βασίζεται το όλο δημιούργημα και με τον οποίο το μοιράζονται σχεδόν εξ ημισείας.
Ενοχλημένη αλλά χωρίς να μπορεί να κάνει πολλά για να τον αποτρέψει, η νεαρή κοπέλα κάνει τα στραβά μάτια, μέχρι που γίνεται μάρτυρας των πρώτων δειλών επιθέσεων των ψαριών - δολοφόνων.
Από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά έναν άνισο αγώνα για να προειδοποιήσει τον πατριό της σχετικά με το μακελειό που θα προκύψει αν τα εγκαίνια του πάρκου δεν αναβληθούν.
Τα λόγια της όπως φαντάζεστε πέφτουν στο βρόντο, το πάρκο ανοίγει και η παρέα της μαζί με ένα τσούρμο ημίγυμνες ξανθιές γίνονται βορά στα σαγόνια των πεινασμένων πλασμάτων.
Και η πείνα τους είναι τόσο μεγάλη που δεν τα σταματά ούτε ο ακρωτηριασμένος επιζών του πρώτου μέρους Ving Rhames (Seven Below), που - ως άλλη Rose McGowan στο Grindhouse - τους ρίχνει στο ψαχνό με το προσαρμοσμένο στα κομμένα του άκρα όπλο, ούτε καν ο άλλοτε ατρόμητος και γενναίος ναυαγοσώστης - ίνδαλμα των 90’s - David Hasselhoff που δείχνει να νοιάζεται περισσότερο για τα αυτόγραφα που υπογράφει παρά για το αιματοκύλισμα που συμβαίνει γύρω του.
Όσο κι αν το προσπαθεί δεν καταφέρνει να μας τρομοκρατήσει δεόντως ή να μας προσφέρει το πολυπόθητο gore, ενώ παράλληλα εκτοξεύει τον όρο 'αναληθοφάνεια' στα ουράνια.
Από την άλλη, σε επίπεδο καφρίλας και χιούμορ τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα αν και πάνω κάτω αναμασά τα ευρήματα της πρώτης ταινίας, βάζοντας τα πιράνχας να εισχωρούν ξανά σε κάθε είδους τρύπα, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά την εμμονή τους με τα γεννητικά όργανα των πρωταγωνιστών.
Το χειρότερο όμως όλων είναι πως με δύο-τρία full frontal, μερικές τάχα μου σκληρές σκηνές και άλλες τόσες δήθεν προχωρημένες ατάκες, προσπαθεί να πλασαριστεί ως ένα φιλελεύθερο αυτοπαρωδικό φιλμ που δεν κωλώνει πουθενά.
Στη βάση του όμως όχι μόνο είναι πέρα για πέρα συντηρητικό αλλά και τόσο αδικαιολόγητα προβλέψιμο και δειλό που καταποντίζει την πιασάρικη ιδέα μέσα σε έναν αχταρμά αναληθοφάνειας που συχνά πυκνά βαραίνει επικίνδυνα τα βλέφαρα.
Το μόνο που το διασώζει και καταφέρνει τελικά να ισορροπήσει κάπως την όλη κατάσταση είναι οι δύο cult επιζήσαντες του πρώτου (Christopher Lloyd, Ving Rhames), ο παρηκμασμένος Μιτς - Ιππότης της ασφάλτου με τις αυτοσαρκαστικές ατάκες του και τα πλούσια προσόντα των καυτών καλλονών που κλέβουν την παράσταση από τα δύσμοιρα πιράνχας, κάνοντας τα να μοιάζουν περισσότερο με αδιάφορους κομπάρσους παρά με πρωταγωνιστές του φιλμ.
Σε γενικές γραμμές όπως καταλάβατε το Piranha 3DD δε λέει και πολλά.
Δεν είναι τόσο αιματηρό όσο θα θέλαμε και δυστυχώς πολύ λιγότερο διασκεδαστικό από όσο περιμέναμε.
Οι θεατές μικρότερης ηλικίας ίσως το απολαύσουν περισσότερο, κι αυτό γιατί ως σεξοκωμωδία με πιράνχας λειτουργεί ικανοποιητικά, οι έμπειροι fans του horror όμως το πιθανότερο είναι να απογοητευτούν, ειδικά αν το συγκρίνουν με το ενοχικά απολαυστικό Piranha 3D.
Το στανταράκι πάντως είναι πως είτε μικροί είτε μεγάλοι, όλοι θα το έχουν ξεχάσει την επόμενη κιόλας μέρα.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα κλάψετε και τα λεφτά σας αν το δείτε ένα καλοκαιρινό βράδυ σε κάποιο θερινό σινεμά της γειτονιάς σας ή έστω στην μικρότερων δυνατοτήτων οθόνη του υπολογιστή σας, παρέα με πίτσες και αναψυκτικά.
Οι θεατές μικρότερης ηλικίας ίσως το απολαύσουν περισσότερο, κι αυτό γιατί ως σεξοκωμωδία με πιράνχας λειτουργεί ικανοποιητικά, οι έμπειροι fans του horror όμως το πιθανότερο είναι να απογοητευτούν, ειδικά αν το συγκρίνουν με το ενοχικά απολαυστικό Piranha 3D.
Το στανταράκι πάντως είναι πως είτε μικροί είτε μεγάλοι, όλοι θα το έχουν ξεχάσει την επόμενη κιόλας μέρα.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα κλάψετε και τα λεφτά σας αν το δείτε ένα καλοκαιρινό βράδυ σε κάποιο θερινό σινεμά της γειτονιάς σας ή έστω στην μικρότερων δυνατοτήτων οθόνη του υπολογιστή σας, παρέα με πίτσες και αναψυκτικά.
Αντιθέτως μπορεί και να το διασκεδάσετε..
Δεν ξέρω όμως με τι διάθεση θα πάτε για μπάνιο όταν ξημερώσει…
Piranha 3DD red band trailer από Horrorant
%20poster.jpg)
Post a Comment