Το Κοράκι - The Raven review

Αναδημοσίευση από FilmBoy.

Η αλήθεια είναι πως το Raven το περίμενα με μια φοβισμένη ανυπομονησία.

Ανυπομονησία μεν, διότι είναι εμπνευσμένο από το έργο και την ζωή ενός σπουδαίου συγγραφέα και μιας από τις πιο μυστήριες περσόνες του λογοτεχνικού κόσμου, του Edgar Allan Poe. 

Φοβισμένα δε, διότι δεν μπορούσα να συλλάβω το πώς θα έμπλεκαν ένα τέτοιο άτομο σε μια ταινία μυστήριου και περιπέτειας.

Όταν τέλειωσε η ταινία κατάλαβα πως και η ανυπομονησία μου αλλά και η ανησυχία μου απέναντι στο The Raven ήταν δικαιολογημένες. 

Γιατί ενώ σεναριακά σεβαστήκαν την φιγούρα του Poe η ταινία δεν ήταν αυτό που περίμενα...

Το σενάριο βρίσκει τον Poe (John Cusack, Shanghai) στο επίκεντρο μιας επικίνδυνης και βίαιης στιγμής στην καριέρα του. 

Ενώ σε προσωπικό επίπεδο είναι ευτυχισμένος και έτοιμος να παντρευτεί την αγαπημένη του Emily Hamilton (Alice Eve, Men in Black 3) και στον επαγγελματικό τομέα αρχίζει να έχει κάποια αναγνωσιμότητα, όλα παίρνουν μια περίεργη τροπή.

Ξαφνικά ο Poe βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν κατά συρροή δολοφόνο. 

Έναν δολοφόνο που χρησιμοποιεί τα διηγήματα του ως πηγή έμπνευσης. 

Έτσι, ο συγγραφέας είναι όχι μόνο ο άνθρωπος που μπορεί να σταματήσει αυτόν τον δολοφόνο, αλλά και το μόνο άτομο που μπορεί να υπολογίσει τις επόμενες κινήσεις του...

Όταν μάλιστα ο εγκληματίας απαγάγει την μια και μοναδική αγάπη του Poe, αυτό το mind game γίνεται επικίνδυνα προσωπικό. 

Ο πρωταγωνιστής φαίνεται απελπισμένος και αρχίζει να συνεργάζεται με την αστυνομία και να αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με τον ντετέκτιβ Fields (Luke Evans, Immortals). 

Μαζί προσπαθούν να ξεσκεπάσουν αυτό το τέρας και να σώσουν την αρραβωνιαστικιά του Poe. 

Το πρόβλημα είναι πως αυτός ο ψυχοπαθής εγκληματίας δεν είναι απλά παρανοϊκός, αλλά και υπερβολικά έξυπνος. 

Έχει σχεδιάσει την κάθε του κίνηση με μεγάλη προσοχή καθώς, τόσο ο Poe όσο και ο σύντροφος του σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα θα παλέψουν, αλλά πολύ δύσκολα θα ξεσκεπάσουν τον πρωταγωνιστή που κρύβεται πίσω από αυτό το νοσηρό αστείο.

Όπως ανέφερα και πριν, το σενάριο είναι καθαρά φανταστικό αλλά παρόλα αυτά διατηρεί τον απαραίτητο σεβασμό προς το πρόσωπο του Edgar Allan Poe.

Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πέπλο μυστήριου και ως ένα σημείο το καταφέρνει. 

Παρά το ανθρωποκυνηγητό, ο δολοφόνος παραμένει άγνωστος και η πλοκή φαίνεται δεμένη. 

Με άλλα λόγια, εάν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε το σενάριο από τους υπόλοιπους τομείς της ταινίας, το αποτέλεσμα θα ήταν ικανοποιητικό, ωστόσο ένα αρνητικό ίσως είναι  πως έμοιαζε αρκετά με το Sleepy Hollow (Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη) τόσο στην πλοκή όσο και στην αισθητική.

Όμως, εκεί που το σενάριο φαίνεται να τα καταφέρνει καλά, έρχεται η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες. 

Στη σκηνοθεσία, ο James McTeique έχει μόνο αδιάφορες προτάσεις να προτείνει.

Δεν καταφέρνει να δημιουργήσει την απαραίτητη ατμόσφαιρα μυστήριου που αναλογεί στο έργο και γενικότερα απογοητεύει. 

Η οπτική του απέναντι στην ταινία είναι απροσδιόριστη. 

Κάποιες φορές την μετατρέπει σε σκοτεινή και κάποιες φορές περιορίζεται στα παιχνίδια μυαλού του σεναρίου και των διαλόγων.

Τελικά δεν καταφέρνει να κτίσει την ένταση και την αγωνία που θα έπρεπε και κατά κάποιον τρόπο προδίδει τους χαρακτήρες του και το σενάριο.

Για να μην κακολογώ μόνο τον James McTeique για την αδιάφορη σκηνοθεσία του, ας περάσουμε και στο χειρότερο κομμάτι της ταινίας, τις ερμηνείες. 

Γιατί τόσο ο (συμπαθητικός για μένα) John Cusack όσο και το υπόλοιπο cast είναι απογοητευτικό. 

Εκ πρώτης όψεως, ο Cusack φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του ρόλου του αλλά με μια δεύτερη πιο προσεκτική ματιά γίνεται αντιληπτό πως προσπαθεί αποτυχημένα να αντιγράψει τον τρόπο παιξίματος του Johnny Depp σε παρόμοιους ρόλους. 

Έτσι καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο από αυτό που θέλει. 

Αντί να δημιουργήσει έναν δυνατό και ιδιαίτερο χαρακτήρα, καταναλώνεται σε αδικαιολόγητα ξεσπάσματα και κραυγές. 

Αντί να κτίσει έναν χαρακτήρα περίπλοκο και γεμάτο νευρώσεις, οδηγείται στο να πλάθει έναν αδιάφορο Poe, αδικαιολόγητα κατά την γνώμη μου.

Και εκεί που νομίζεις πως η ερμηνεία του Cusack είναι η καταστροφή της ταινίας, έρχονται και οι υπόλοιποι για να αποτελειώσουν το ερμηνευτικό κομμάτι. 

Ο Luke Evans από την μεριά του προσπαθεί να δημιουργήσει τον χαρακτήρα ενός σκληροτράχηλου ντετέκτιβ αλλά και αυτός περιορίζεται στις φωνές και τις υπερβολικές αντιδράσεις, ενώ και η αξιαγάπητη Alice Eve δεν δίνει το απαραίτητο βάθος στο χαρακτήρα της. 

Ουσιαστικά, στο τέλος το μόνο που μένει είναι τα ουρλιαχτά. 

Και πραγματικά, μιλάμε για πολύ ουρλιαχτό. 

Σε κάθε δεύτερη πρόταση άκουγες και μια αδικαιολόγητη τσιρίδα αγωνίας από τους πρωταγωνιστές, κάτι που ακόμα και τωρα δεν μπορώ να εξηγήσω. 

Ένα όμως είναι σίγουρο, πως η ένταση που προσπάθησαν να βγάλουν δεν αποτυπώθηκε πάνω στο μεγάλο άσπρο πανί.

Ωστόσο, η παράγωγη ήταν εξαιρετική. 

Τόσο τα ρούχα που ταιριάζουν απόλυτα με την εποχή που περιγράφεται, όσο και τα σχεδόν μεσαιωνικά αστικά τοπία προσφέρουν ένα credit στην ταινία. 

Εκεί που οι πρωταγωνιστές φαίνεται να αποτυγχάνουν, η ταινία σώζεται από την προσοχή στην λεπτομέρεια.

Το The Raven για μένα ήταν μια μικρή απογοήτευση. 

Δεν το περίμενα ιδιαίτερα καλό, αλλά ένα κομμάτι του εαυτού μου ήλπιζε σε μια σοβαρή ταινία. 

Δεν ξέρω αν έφταιγε η ερμηνεία του Cusack ή ο θαυμασμός μου απέναντι στον Edgar Allan Poe, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα. 

Η πλοκή μπορεί να σε κρατήσει μέχρι ένα σημείο. 

Όμως, η υλοποίηση θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη.

Release Date:
April 27, 2012 (US)
May 31, 2012 (Greece)

The Raven trailer από FilmBoy-gr