Zwart water (Two Eyes Staring) review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Είναι αλήθεια πως η σωρεία μεταφυσικών θρίλερ με παιδιά, φαντάσματα και κρυμμένα μυστικά έχει αρχίσει να με κουράζει τον τελευταίο καιρό, κι απ’ ότι έχω καταλάβει δεν πρέπει να είμαι ο μόνος.

Έτσι λοιπόν όταν αποφάσισα να δω το Two Eyes Staring θα έλεγα πως ήμουν λιγάκι επιφυλακτικός απέναντι του αλλά και ταυτόχρονα περίεργος να δω τι ήταν αυτό που ώθησε την πανέμορφη και ταλαντούχα Charlize Theron να αγοράσει τα δικαιώματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και να το επιλέξει ως το επόμενο της project.

Μια τόσο έμπειρη και καταξιωμένη ηθοποιός όλο και κάτι ξεχωριστό θα εντόπισε, σκέφτηκα, για να επισπεύσει τόσο γρήγορα τις διαδικασίες.

Μάλιστα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε το remake έχει βρει ήδη το σκηνοθέτη του (Scott Derrickson) και βρίσκεται σε διαδικασία pre-production με επικείμενο έτος κυκλοφορίας το 2013.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το Zwart water όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του, είναι ένα Ολλανδικής παραγωγής μεταφυσικό θρίλερ που λίγο πολύ πατάει πάνω στη γνωστή συνταγή: παιδί - επικοινωνεί - με φάντασμα - και - κανείς δεν το πιστεύει.

Όπως καταλαβαίνετε, αυτή τη φορά το ενδιαφέρον της υπόθεσης έγκειται όχι στο τετριμμένο φαινομενικά σενάριο αλλά στο πως μπορεί να ειπωθεί μια ιστορία τρόμου μέσα από μια πιο ευρωπαϊκή ματιά, μακριά από τα χολιγουντιανά κλισέ και μάλιστα από μια χώρα που δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους επιλογές...

Η ιστορία μας λοιπόν επικεντρώνεται στην εννιάχρονη Lisa (Isabelle Stokkel), ένα ιδιαίτερα μελαγχολικό και κλειστό κορίτσι που παρά τη θέληση του αναγκάζεται να μετακομίσει στο πατρικό της μητέρας του, ύστερα από το θάνατο της γιαγιάς του.

Η μητέρα της Christine (Hadewych Minis), είναι μια γυναίκα καριέρας που ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με τη δική της μητέρα και γι’ αυτό διστάζει αρκετά να επιστρέψει στο γεμάτο αναμνήσεις σπίτι.

Τα οικονομικά προβλήματα όμως, το υψηλό κόστος ζωής και η πίεση που δέχεται από τον σύζυγο της Paul (Barry Atsma), την αναγκάζουν να αναθεωρήσει τις απόψεις της και να αποδεχτεί τη μετακόμιση.

Όταν λοιπόν φτάνουν στο νέο τους σπίτι και ενώ προσπαθούν να προσαρμοστούν στο νέο τρόπο ζωής, η μικρή Lisa αρχίζει να επικοινωνεί με το φάντασμα της νεκρής Karen (Charlotte Arnoldy), ένα συνομήλικο της κορίτσι που ισχυρίζεται ότι είναι η δίδυμη αδερφή της μητέρας της, την οποία μάλιστα θεωρεί υπαίτια για το θάνατο της.

Και ενώ οι γονείς της Lisa πιστεύουν για μια ακόμη φορά ότι οι ισχυρισμοί της κόρης τους είναι αποκυήματα της φαντασίας της, τα δυο κορίτσια αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση που θα φέρει τα πάνω κάτω στις σχέσεις της μέχρι τότε αγαπημένης οικογένειας.

Κι αυτό γιατί μέσα από την ξεχωριστή αυτή φιλία, η νεκρή Karen θα επιχειρήσει να εκδικηθεί την άσπονδη αδερφή της, ένα γεγονός που θα ταράξει ακόμα περισσότερο τον ψυχικό κόσμο της Lisa και που συγχρόνως θα πυροδοτήσει το ενδιαφέρον του Paul για το σκοτεινό παρελθόν της συζύγου του.

Έχουν κάποια βάση όσα ισχυρίζεται η μικρή και τι ακριβώς προσπαθεί να κρύψει τόσο σχολαστικά η μητέρα της;

Τελικά ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα σ’αυτή την ιστορία;

Αν θέλετε απαντήσεις σε όλα αυτά και σε ακόμα περισσότερα θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το αναπάντεχο φινάλε που θα έρθει να να ανατρέψει τα δεδομένα και φυσικά να εξηγήσει τα ανεξήγητα...

Κυρίως ψυχολογικό θρίλερ με δραματικές προεκτάσεις και λιγότερο ταινία που θέλει να προκαλέσει τρόμο και τινάγματα, το Two Eyes Staring αποτελεί μια από τις πιο όμορφες εικαστικά και σκηνοθετικά ταινίες που είδα τον τελευταίο καιρό.

Με πλάνα που αναδεικνύουν στο μέγιστο βαθμό τα Ολλανδικά τοπία και με σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από τον κόσμο του Guillermo del Toro, καταφέρνει να σαγηνέψει τις αισθήσεις παρά τον αρκετά αργό ρυθμό του.

Με εξαιρετικά περίτεχνο τρόπο ο σκηνοθέτης του, Elbert van Strien, «εκμεταλλεύεται» κάθε μικρή λεπτομέρεια του επιβλητικού αρχοντικού και μεταφέρει μια εικόνα και μια πρωτόγνωρη αίσθηση μελαγχολίας που δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες ταινίες.

Δεν είναι όμως μόνο το εικαστικό κομμάτι που εντυπωσιάζει στο συγκεκριμένο φιλμ.

Με ένα σενάριο που παρουσιάζει όλα τα κλισέ των μεταφυσικών θρίλερ και με μια πλοκή κάθε άλλο παρά γρήγορη, πετυχαίνει από ένα σημείο και μετά να διαφοροποιηθεί από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα και τελικά να ξεχωρίσει.

Σίγουρα τα σεναριακά κενά δεν λείπουν ούτε εδώ, όπως και τα αναληθοφανή σκηνικά, δεν μπορώ να αγνοήσω όμως ότι υποστηρίζονται αξιοπρεπέστατα τόσο από τον ικανότατο σκηνοθέτη όσο και από το αναπάντεχα καλό καστ.

Και επειδή μεταφυσικό θρίλερ χωρίς ανατροπή στο φινάλε πλέον δεν υπάρχει, έτσι κι εδώ έχουμε μια ανατρεπτική αποκάλυψη που έρχεται όμως πολύ όμορφα και ταιριαστά με το υπόλοιπο σύνολο, ανεβάζοντας την ταινία ένα σκαλοπάτι ψηλότερα.

Μπορεί βέβαια να δημιουργεί κάποια μικρά ερωτηματικά, έχει όμως σίγουρα λόγο ύπαρξης και ταιριάζει απόλυτα με την γενικότερη μελαγχολική ατμόσφαιρα του φιλμ.

Για να το κατανοήσετε καλύτερα, είναι μια ανατροπή που πλησιάζει περισσότερο τη λογική της ανατροπής του Ορφανοτροφείου παρά αυτή της Έκτης Αίσθησης.

Σε γενικές γραμμές το Two Eyes Staring είναι ένα αρκετά καλό, βραδυφλεγές, ψυχολογικό θρίλερ που χρίζει της προσοχής σας.

Χρειάζεται βέβαια υπομονή όσον αφορά το ρυθμό (είπαμε, ευρωπαϊκή παραγωγή είναι) και μια κάποια ανεκτικότητα απέναντι στις όποιες ασάφειες του σεναρίου, σε συνδυασμό όμως με λίγη καλή θέληση πιστεύω πως θα αποζημιωθείτε.

Άλλωστε όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει η Charlize...