Horrorant Classics: Υπερένταση - Haute Tension (High Tension) (2003)

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Είναι γεγονός πως την τελευταία δεκαετία ο Ευρωπαϊκός τρόμος έχει πάρει τα πάνω του παρουσιάζοντας μια σταθερά ανοδική πορεία.

Όλα αυτά τα χρόνια πολλά μικρά ευρωπαϊκά αριστουργήματα κατάφεραν να ξεφύγουν από τα τυποποιημένα format του Hollywood και να σπάσουν το μονοπώλιο που υπήρχε μέχρι τότε.

Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως μπόρεσαν να τραβήξουν την προσοχή του κοινού βάζοντας ταυτόχρονα τις βάσεις για έναν νέου τύπου κινηματογράφο, πιο τολμηρό και πιο αποφασιστικό από ποτέ.

Μία από τις ταινίες που συντέλεσαν σ’ αυτή τη θεαματική ανάκαμψη του είδους είναι φυσικά και η Υπερένταση, το υπερβίαιο αγωνιώδες slasher, που σύστησε για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό το όνομα του Alexandre Aja (The Hills Have Eyes, Mirrors, Piranha 3D).

Μια ταινία που τάραξε τα νερά όταν κυκλοφόρησε και απέκτησε αυτόματα εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς σε κάθε τρομο-συζήτηση και δεν απουσιάζει από καμία horror list που σέβεται τον εαυτό της.

Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε ξανά εμείς οι παλιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι τι εστί γνήσιος γαλλικός τρόμος…

Η Αlex (Maïwenn) και η Marie (Cécile De France, Hereafter), δύο νεαρές συμφοιτήτριες και φίλες, αποφασίζουν να πάνε διακοπές στο πατρικό σπίτι της πρώτης.

Φορτισμένες από τους έντονους ρυθμούς της πόλης και εξουθενωμένες από το πολύωρο ταξίδι, φτάνουν τελικά στο απομονωμένο εξοχικό.

Αμέσως και χωρίς να χάσουν χρόνο οι δυο κοπέλες αποζητούν στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης στα δωμάτια τους.

Η ηρεμία τους όμως διαταράσσεται όταν κατά τη διάρκεια της νύχτας εισβάλλει στο σπίτι ένας ψυχοπαθής δολοφόνος έτοιμος για όλα.

Ο άγνωστος άντρας με απίστευτο μένος δολοφονεί αρχικά του γονείς της Alex και στη συνέχεια το μικρό της αδερφάκι.
Κατόπιν την απαγάγει και οργισμένος κατευθύνεται προς άγνωστη κατεύθυνση.

Σε όλη τη διάρκεια του μακελειού η Marie κρυμένη στα δωμάτια του σπιτιού παρακολουθεί τα γεγονότα τρομοκρατημένη,καταφέρνοντας να μη γίνει αντιληπτή από τον αδίστακτο εκτελεστή.

Παρά το φόβο και το σοκ που έχει υποστεί η νεαρή κοπέλα μην έχοντας άλλη επιλογή, οπλίζεται με θάρρος και αποφασίζει να τον ακολουθήσει για να σώσει τη φίλη της.

Γρήγορα όμως πέφτει στην αντίληψη του με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ένα αγωνιώδες κυνηγητό γάτας–ποντικιού που θα έχει συνταρακτικές συνέπειες και ακόμα πιο απροσδόκητη κατάληξη.

Από το ξεκίνημα κιόλας η ταινία του Aja κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της, με μια κλασική πλέον σκηνή, ανορθόδοξου στοματικού έρωτα (μία από τις 9 πιο απεχθείς σκηνές σεξ σε ταινία τρόμου), προϊδεάζοντας έτσι το κοινό για την αγριότητα που πρόκειται ν' ακολουθήσει.

Από εκεί κι έπειτα αρχίζει να πλέκει μεθοδικά κι αριστοτεχνικά μια νοσηρή ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και συνεχούς τρόμου που χαρακτηρίζει όλο το φιλμ, ζωντανεύοντας με τον καλύτερο τρόπο την υπερένταση του τίτλου.

Με την κάμερα να παρακολουθεί ενεργά τα δρώμενα πετυχαίνει να κλιμακώσει σταδιακά την αγωνία του θεατή αλλά και να τον κάνει συνένοχο στον εφιάλτη που βιώνει η νεαρή πρωταγωνίστρια εντός και εκτός σπιτιού.

Πέρα όμως από τη μοντέρνα και νεωτεριστική σκηνοθετική του ματιά ο Γάλλος σκηνοθέτης δεν ξεχνά και δεν κρύβει τις επιρροές που έχει από μεγάλους δημιουργούς του τρόμου, όπως ο Argento και ο Craven.

Θέλοντας να τιμήσει τις μεγάλες αυτές μορφές του χώρου σχεδόν ξεπατικώνει ολόκληρες σκηνές από ταινίες τους, μπολιάζοντας τες όμως με τη δική του προσωπική πινελιά.

Η Υπερένταση είναι ένα φιλμ - αποκάλυψη, τόσο έντονο και άγριο που δύσκολα ξεχνάς.

Με μερικές καταπληκτικές σκηνές ανθολογίας, όπως τη δολοφονία της οικογένειας της Alex ή την καταδίωξη της Marie στο βεζινάδικο, ο Αja ανέβασε από νωρίς τον πήχυ ψηλά, δείχνοντας πως υπάρχουν ακόμα νέα ταλέντα εκεί έξω.

Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν τόσο ενθουσιώδη για όλους κι αυτό οφείλεται φυσικά στο πολυσυζητημένο φινάλε που οδήγησε στη διχογνωμία του κοινού.

Οι μισοί έκαναν λόγο για μια ιδιαίτερα ανατρεπτική και πρωτότυπη κορύφωση ενώ οι άλλοι μισοί ένιωσαν εξαπατημένοι από την τροπή που πήρε η ιστορία και κατηγόρησαν το σκηνοθέτη για ένα φτηνών εντυπωσιασμών φινάλε που το μόνο που κατάφερε, ήταν να καταστρέψει την υπόλοιπη ταινία.

Ομολογώ πως ενώ κι εγώ άνηκα στους πρώτους όταν την πρωτοείδα, μια δεύτερη πρόσφατη προβολή της με έκανε να αναγνωρίσω αρκετά ελαφρυντικά στους υποστηρικτές της αντίθετης γνώμης.

Ας μη μείνουμε όμως στο δέντρο όπως λένε κι οι διανοούμενοι αλλά ας δούμε το δάσος.

Όπου δάσος στην περίπτωση μας σημαίνει: καθαρόαιμος τρόμος, αμείωτη ένταση, ανατρεπτική διάθεση και φυσικά απίστευτη βαναυσότητα.

Με τέτοιο δολοφόνο θα μου πείτε δε θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς.
Πραγματικά είχαμε χρόνια να δούμε τόσο πειστικό φονιά και γι αυτό αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον εξαίσιο Philippe Nahon (War Horse).

Το ίδιο καλές όμως είναι και οι δύο πρωταγωνίστριες, με την Cécile De France να κερδίζει στα σημεία και να ανακηρύσσεται πανηγυρικά ως η απόλυτη Γαλλίδα horror queen.

Κλείνοντας. αντί να αναφέρω για μια ακόμα φορά πόσο καλό θρίλερ είναι η Υπερένταση θα ήθελα να σταθώ σε κάτι διαφορετικό.
Σε κάτι που αν και είναι προφανές μερικές φορές το ξεχνάμε.

Θα ήθελά λοιπόν να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις αρετές της ταινίας και να κοιτάξουμε πίσω από αυτή βλέποντας την ως μια ευκαιρία που δόθηκε σε έναν νέο άνθρωπο.

Σε έναν νέο ταλαντούχο σκηνοθέτη που με κίνητρο την αγάπη του για το είδος έκανε θαύματα.

Μια ευκαιρία που όπως γνωρίζετε στις μέρες μας δίνεται σπάνια, χαντακώνοντας έτσι σπουδαίες και σημαντικές ικανότητες ανθρώπων που κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

Και ρε γαμώτο... είναι τόσο κρίμα κάποιες τέτοιες χαμένες ευκαιρίες να μας κρατούν μακριά από μικρά καλλιτεχνικά θαύματα σαν την Υπερένταση...

Haute Tension trailer από Horrorant