Hidden 3D review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Είμαι πάντα προκατειλημμένος αρνητικά με κάθε ταινία της οποίας ο τίτλος συνοδεύεται από το '3D', ωστόσο το Hidden 3D δικαιολογείται, για δύο κυρίως λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι αυτό το επίθεμα στο τίτλο βοηθάει στο να μην το μπερδεύουμε με το μέτριο Νορβηγικό Hidden που προβλήθηκε στο Afterdark Horrorfest 4 το 2010.

Αλλά θα ήμουν πρόθυμος να συγχωρήσω κάθε εμπορική εκμετάλευση όταν ο δημιουργός έχει τόσες ικανότητες και όταν το αποτέλεσμα είναι πραγματικά καλό.

Το Ιταλοκαναδικής παραγωγής, αγγλόφωνο ντεμπούτο του Antoine Thomas είναι ένα αρκετά καλό (αλλά όχι τέλειο) φιλμ τρόμου, με κάποια αριστοτεχνικά τρικ στη σκηνοθεσία, κάποιες ανατριχιαστικές στιγμές ανεπαίσθητου τρόμου, κάποια καλά 'μπού!' και μια ιδέα που δεν θυμάμαι να την έχουμε ξανασυναντήσει (αν και είναι κάπως δύσκολο να τη παρακολουθήσεις).

Από τα credits κιόλας μαθαίνουμε για τα πειράματα της Dr. Susan Carter (Dawn Ford) σε έντομα, στο υπόγειο ενός παλιού εργαστηρίου.

Όπως μας εξιστορεί η ίδια μέσω βιντεοταινιών, διεξάγει κάποια πειράματα σε άτομα με εθιστικές συνήθειες με σκοπό να μετατρέψει τον εθισμό αυτό σε κάποια μορφή γονιδίου σε κυτταρικό επίπεδο, για να μπορέσει αργότερα να το αφαιρέσει με χειρουργική επέμβαση.

Αυτό το επιτυγχάνει (;) με την εξαγωγή χυμού από έντομα και την εμφύτευση του στον εγκέφαλο του υποκειμένου.

Τα υποκείμενα τοποθετούνται σε ένα νέο επαναστατικό μηχάνημα που ονομάζεται Ventris, το οποίο εν τέλει θεραπεύει τις εξαρτήσεις τους.

Ωστόσο, οι εξαρτήσεις αποκτούν αντισώματα προκαλώντας κυτταρική αποκατάσταση και εκδηλώνονται ως ένας ξεχωριστός ζωντανός ξενιστής που γεννά κάποιου είδους μεταλλαγμένα παιδιά-έντομα.
Ο επιζών απόγονος είναι γνωστός ως Breeder 1.



Το Κέντρο Ερευνών της Carter έκλεισε όταν η ίδια υπέστη δάγκωμα από ένα δηλητηριώδες έντομο και πέθανε λίγο μετά.

Ναι, το θέμα είναι λίγο ακαταλαβίστικο, αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία η λεπτομέρεια σε αυτό το επίπεδο της ταινίας - αρκεί να κρατήσετε το 'μεταλλαγμένα παιδιά' και είστε εντάξει.

Η ταινία όμως ξεκινά ουσιαστικά με τον Brian Carter (Sean Clement), γιο της πρόσφατα αποθανούσας Dr. Susan Carter (ο οποίος σε παιδική ηλικία ήταν μάρτυρας κάποιων πειραμάτων της μητέρας του), να μαθαίνει ότι κληρονομεί το κλειστό πια ίδρυμα.

Απρόθυμος αρχικά αλλά πεπεισμένος από τον φίλο του Simon (Jason Blicker) ότι θα μπορούσαν να το πουλήσουν και να βγάλουν πολλά χρήματα, πηγαίνει μαζί με τους φίλους του (Simonetta Solder, Jordan Hayes, Bjanka Murgel, Devon Bostick, Alessia Agrosi) στο κλειστό πλέον ίδρυμα για να δούν σε τι κατάσταση βρίσκεται το οίκημα.

Αλλά εκεί, κάτι έχει απομείνει από τα αποτυχημένα τελικά πειράματα της μητέρας του - κάτι πολύ δυσάρεστο.

Το Hidden 3D χτίζει το suspense βήμα βήμα με μεγάλη επιτυχία, κάποιες φορές εμφανίζονται φιγούρες και σκιές, κάποιες όχι, και το αποτέλεσμα είναι οι ανατριχίλες να είναι συχνές και έντονες και τα πετάγματα από το καναπέ ακόμα πιο δυνατά.

Όταν οι επισκέπτες ανακαλύπτουν τα μυστικά περάσματα που οδηγούν στα καταγώγια-εργαστήρια της μητέρας του Brian, υπάρχει το concept με το σμήνος πεταλούδων (που δεν είναι άλλες από τις ίδιες τις εξαρτήσεις σε διαφορετική μορφή ...σας είπα, δε βγάζει και πολύ νόημα) που παρασύρουν τα ανυποψίαστα θύματα σε death traps και κάνοντας τους θήραματα τους.

Είναι μια - ακατανόητη επαναλαμβάνω - έξυπνη ιδέα που παίζει με το μυαλό σου.

Και όταν οι εξαρτήσεις αυτές παίρνουν φυσική μορφή ως παιδιά, είναι από τις πιο τρομακτικές φιγούρες παιδιών που έχετε συναντήσει ...ειδικά όταν ανοίγουν το στόμα τους.

Έπιασα κάποιες μέτριες ερμηνείες (ειδικά από τον Jason Blicker), αλλά ειλικρινά, τη δουλειά που πρέπει να κάνει το cast την κάνει μια χαρά.

Αυτό που δεν κάνει καθόλου καλά η ταινία, είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων που, σχεδόν όλοι, αφήνονται στη τύχη τους.
Όταν αυτό συμβαίνει στις ταινίες τρόμου, χάνεται το ενδιαφέρον και η συμπάθεια των θυμάτων και άρα η απόλυτη εμπλοκή του ψυχισμού μας προς τη ταινία.

Είναι διαφορετικό να βλέπεις να χάνεται ένας χαρακτήρας του οποίου ξέρεις την ιστορία του και άρα τον συμπαθείς και ίσως συμπάσχεις μαζί του, και διαφορετικό να βλέπεις άγνωστους να πεθαίνουν (τα επιφωνήματα του στυλ 'πάρτα, καλά να πάθεις!' σου βγαίνουν αβίαστα).

Αυτό πάντως που βγάζει το Hidden 3D στον αφρό είναι η βιρτουόζικη σκηνοθεσία του πρωτάρη Antoine Thomas - και όχι, δεν παρασύρομαι από τα επιτηδευμένα πλάνα του 3D που άλλωστε είναι ελάχιστα.

Μια σκηνοθετική διεύθυνση μεγάλου blockbuster σε low budget φιλμ.
Τα διαπιστευτήρια ενός ικανού σκηνοθέτη, που είμαι βέβαιος ότι θα τον δούμε σε κάτι μεγαλύτερο σύντομα.

Η κίνηση της κάμερας στα πλάνα έξω και μέσα στο ίδρυμα τραβάει τη προσοχή ακόμα και σε απαίδευτα μάτια, ενώ πάντα τα πλάνα του είναι αυτά που πρέπει για να σε κάνουν να τρομάξεις ...χωρίς να δεις τίποτα!

Ίσως ακούγομαι υπερβολικός, αλλά σκεφτείτε τί απαιτήσεις είχα από έναν πρωτάρη σε low budget horror.

Το Hidden 3D ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα.
Είναι μια καθόλου βαρετή, τεχνικά άψογη, αρκετά έξυπνη αλλά και κάπως μπερδεμένη ταινία τρόμου που αξίζει τη προσοχή σας.

Release Date:
April 10, 2012 (US DVD)

Hidden 3D trailer από Horrorant