Adam Chaplin review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Αν νομίζατε ότι τα είχατε δει όλα μέχρι τώρα και πως δύσκολα θα βρεθεί ταινία τρόμου που να ξεπερνά σε αγριότητα και αιματοχυσία τις κορυφαίες σπλατεριές του είδους, τότε μάλλον δεν έχετε γνωρίσει ακόμα τον κύριο Adam Chaplin, τον υπεύθυνο για το μεγαλύτερο και πιο βάρβαρο λουτρό αίματος της χρονιάς!

Η αναπάντεχη αυτή έκπληξη μας έρχεται από την κοντινή Ιταλία, είναι δημιούργημα του  Emanuele De Santi - ο οποίος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί - και έχει ήδη μπει στη σφαίρα του cult, αφού δε θυμίζει σε τίποτα ότι έχουμε δει μέχρι τώρα!

Η ταινία διαδραματίζεται σε μια εξωπραγματική χώρα, τη λεγόμενη Κοιλάδα του Ουρανού, και αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα, του Adam Chaplin (λέγε με και Αδάμ), ο οποίος μετά το βίαιο θάνατο της συζύγου του – που συνέβη κάτω από ύποπτες συνθήκες - αρχίζει να διερευνά τη δολοφονία της με σκοπό να βρει και να εκδικηθεί τους υπαίτιους.
 
Γρήγορα ανακαλύπτει ότι πίσω από αυτή τη φριχτή πράξη κρύβεται ο διαβόητος τοπικός αρχηγός της μαφίας Denny Richards, ένας παραμορφωμένος εγκληματίας που ελέγχει και εξουσιάζει ολόκληρη την πόλη.
 
Πληγωμένος από τις τύψεις και παρασυρμένος από την οργή του, θα αναγκαστεί να ζητήσει τη βοήθεια ενός σκοτεινού δαίμονα, που θα τον κάνει υπεράνθρωπο και θα του δώσει δυνάμεις πέρα από τον ανθρώπινο νου.
 
Κρυμμένος στο πλευρό του Adam, ο δαίμονας υπόσχεται να τον ακολουθήσει και να τον βοηθήσει σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του, με τον όρο όμως να δεχτεί να κάνει ότι του ζητήσει όταν η αποστολή εκδίκησης φτάσει στο τέλος της...

 
 
Αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα και χωρίς να μπορεί να βασιστεί σε κανέναν, αφού όλα είναι υποκινούμενα, ο νεαρός άντρας θα ξεκινήσει έναν ανελέητο αγώνα για να εντοπίσει τον κύριο υπεύθυνο για το θάνατο της πολυαγαπημένης του γυναίκας.
 
Μέχρι όμως να φτάσει στο "μεγάλο" αφεντικό και στο τελικό αιματηρό ξεκαθάρισμα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις ορδές διεφθαρμένων αστυνομικών που τον αναζητούν αλλά και τους δύο σαδιστές γιους του, που τον θέλουν νεκρό πάση θυσία.
 
Όπως φαντάζεστε όλα αυτά θα γίνουν με τον πλέον αιματηρό τρόπο και θα οδηγήσουν σε ένα ανεπανάληπτο ακραίο φινάλε – υπερπαραγωγή!
 
Ένα τεράστιο ‘WHAT THE FUCK?’ στριφογυρνούσε στο κεφάλι μου μετά το τέλος του Adam Chaplin. 

Πραγματικά εξεπλάγην με αυτό που μόλις είχα παρακολουθήσει και αναρωτιόμουν αν όλα όσα είδα ήταν πραγματικότητα ή αν απλά είχα μεταπηδήσει σε άλλη διάσταση.
 
Το ξέρω, ακούγομαι υπερβολικός, αλλά πιστέψτε με αγαπητοί (σλουρπ!) αναγνώστες όταν πάτησα το Play δεν ήμουν σε καμία περίπτωση προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο!

Κάτι ανάμεσα σε σκληροπυρηνική ταινία τρόμου και video game, με επιρροές που ξεκινούν από τα Manga κόμιξ μέχρι το θρυλικό The Crow, ο Adam Chaplin του Ιταλού Emanuele De Santi ήρθε να κάνει τη διαφορά σε μια σχετικά αναίμακτη κινηματογραφική σεζόν.

Με τον τίτλο της πιο αιματηρής ταινίας του 2011 ήδη στις αποσκευές του, είναι εξασφαλισμένο πως θα ικανοποιήσει  δεόντως και τον τελευταίο τρομολάγνο σπλατερά.
 
Στα 84 (με το ζόρι) λεπτά της διάρκειας του, εκατοντάδες γαλόνια αίματος θα κυλήσουν αβίαστα επί της οθόνης, δεκάδες σώματα θα διαμελιστούν  με όλους τους δυνατούς τρόπους και αμέτρητες γροθιές θα πολτοποιήσουν μέχρι τελικής πτώσης ανθρώπινα κεφάλια.

Το μενού όμως αποδεικνύεται ανεξάντλητο αφού δε λείπουν ούτε οι ανασκολπισμοί, ούτε οι εμπρησμοί ζωντανών, ούτε τα κάθε λογής φριχτά βασανιστήρια που μόνο με τα fatality του Mortal Kombat μπορούν να συγκριθούν!

Δεν ξέρω αν το πιάσατε το νόημα αλλά ο Adam προϋποθέτει γερό στομάχι, ακόμα πιο γερά νεύρα και σίγουρα δεν είναι η ταινία που θα σύστηνα να δείτε μαζί με το μικρό σας ξαδερφάκι!

Πάμε όμως να αναλύσουμε λίγο περισσότερο τα τεχνικά μέρη του φιλμ. 

Από σκηνοθετικής και καλλιτεχνικής άποψης ο De Santi δεν τα πάει κι άσχημα, παρά το περιορισμένο budjet κάνει ότι μπορεί, υποστηρίζοντας αξιοπρεπώς μέχρι τέλους το όραμα του.
 
Σεναριακά τώρα, έχουμε την τυπική ιστορία εκδίκησης, με τις κλασικές κοφτές ατάκες και τη μόνη πρωτοτυπία να εντοπίζεται στον παραλληλισμό που γίνεται μεταξύ κόλασης και παραδείσου.

Από την άλλη, τα εφέ δεν είναι πάντα αυτό που λέμε πετυχημένα, αφού κάποιες στιγμές δείχνουν υπερβολικά ψεύτικα και καρτουνίστικα, αλλά σίγουρα πετυχαίνουν το στόχο τους αφού μέσα στην υπερβολή τους καταφέρνουν να σε εντυπωσιάσουν. 

Μάλιστα, όπως διάβασα δεν χρησιμοποιήθηκαν τα συνηθισμένα CGI αλλά μια πιο εξελιγμένη μορφή τους, γνωστή ως HABS: Hyperrealistic Anime Blood Symulation!!!
 
Από ερμηνείες τα πράγματα είναι επίσης ικανοποιητικά, με τον τουμπανιασμένο εκδικητή - διασταύρωση μεταξύ Conan και The Crow - να πείθει σε γενικές γραμμές για τις δολοφονικές του προθέσεις, τον κακό της υπόθεσης Denny Richards να κλέβει την παράσταση με το αποτρόπαιο παρουσιαστικό και τη φωνή-Jigsaw και τους δύο πειραγμένους γιους του να ολοκληρώνουν ιδανικά  την ανατριχιαστική τριάδα των αντιπάλων.
 
Φιλόδοξο όσο δεν πάει και μεγαλειώδες όσο του επιτρέπεται, το φιλμ του De Santi τρώει τα μούτρα του αρκετές φορές αλλά άλλες τόσες σηκώνεται.
 
Γνωρίζει ότι είναι μια καθαρόαιμη, υπερ-βίαιη, διασκεδαστική σπλατεριά και ως τέτοια θέλει να αντιμετωπιστεί.
 
Γι’ αυτό λοιπόν αν την κρίνουμε υπό το πρίσμα της cult καφρίλας αξίζει από καρδιάς ένα μεγαλοπρεπέστατο άριστα.

Αν όμως αφήσουμε στην άκρη το συναίσθημα ενθουσιασμού και, βασιζόμενοι στη λογική την βάλουμε δίπλα στα υπόλοιπα πρωτοκλασάτα θρίλερ εκδίκησης (π.χ I Saw The Devil) τότε η σύγκριση μάλλον θα την αδικήσει κατάφωρα.
 
Αφήστε λοιπόν για λίγο στην άκρη τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και τη σοβαροφάνεια, χαλαρώστε κι απολαύστε απενοχοποιημένα το πιο αιματηρό και ακραίο φιλμ της χρονιάς.

Όπως τονίζει απειλητικά και το ματωμένο poster: ‘Nothing can prepare you for this extreme fight…..’

Adam Chaplin trailer από Horrorant