Οι 10+1 Καλύτερες ταινίες τρόμου με ζώα - Best Animal Horror Movies
Προηγήθηκαν τα 5 Καλύτερα horror με έντομα και πρόσφατα τα 5 Καλύτερα horror με άκακα ζώα, αλλά το real thing είναι σήμερα.
Ο διαχωρισμός με τα monster movies είναι φαντάζομαι αντιληπτός από όλους σας, γι’αυτό ας μην προσθέσετε στα σχόλια ταινίες όπως το The Host ή παρόμοια.
Αντίθετα, ως αναγνώστες του Horrorant επιβάλλεται να γράψετε τη γνώμη σας για τη λίστα αλλά και τις δικές σας προσθήκες καθώς, ναι μεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό γνώστη του σινεμά τρόμου, αλλά πάντα θα υπάρχουν ταινίες που έχετε δει εσείς και όχι εγώ.
Ξεκινάμε;
Ένας 20μετρος κροκόδειλος ανακαλύπτεται στη λίμνη του γραφικού Maine, ικανός να σπάει ανυποψίαστους ανθρώπους στα δύο.
Η ερευνητική ομάδα περιλαμβάνει τον αγρονόμο Bill Pullman, ο οποίος φλερτάρει με την παλαιοντολόγο Bridget Fonda.
Η ταινία συνδυάζει το χιούμορ με τον τρόμο και υπάρχουν κωμικές στιγμές από τον Brendan Gleeson, που παίζει τον κυνικό σερίφη, και τον Oliver Platt, ο οποίος είναι ο εκκεντρικός εμπειρογνώμονας κροκοδείλων – τη παράσταση όμως κλέβει η Betty White ώς Delores, μια αθυρόστομη γυναίκα που ζει στη λίμνη και που αντιμετωπίζει τον κροκόδειλο όπως ένα κατοικίδιο ζώο, ταΐζοντας τον με αγελάδες από το κοπάδι της!
Άλλη μια cult ταινία για τεράστιο ανθρωποφάγο κροκόδειλο, με μεγάλο cast και ένα έξυπνο Hollywood-ιανό φινάλε που άξιζε τα λεφτά του.
Δεν έχω δει τις 3 συνέχειες του Lake Placid καθώς σκέφτηκα ότι θα είναι τόσο κακές όσο οι δύο τελευταίες του Anaconda!
Το Deep Blue Sea ήταν μια διασκεδαστική ταινία με αρκετά καλά ειδικά εφέ (κι όμως, οι καρχαρίες που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν πραγματικοί), καλές ερμηνείες και πολύ πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες από ό, τι θα περιμένατε από μια ταινία που μιλάει για καρχαρίες που τρώνε ανθρώπους.
Ο σκηνοθέτης Renny Harlin μας κάνει να συμπαθήσουμε όλους τους χαρακτήρες και αποφεύγει το κλισέ ‘οι καλοί ξεφεύγουν και οι αχώνευτοι τρώγονται'.
Επίσης, οι καρχαρίες είναι και οι ίδιοι κατά κάποιο τρόπο χαρακτήρες στη ταινία, και βρήκα την έκταση της νοημοσύνης τους αρκετά τρομακτική.
Κάτι μου λέει ότι εδώ θα έχουμε διαφωνίες – ελπίζω όχι πολλές όμως.
Οι δύο πρώτες ταινίες Anaconda ήταν σταθερές αξίες στην popcorn ψυχαγωγία (όχι βέβαια και οι επόμενες δυο άθλιες), αλλά προσωπικά θεωρώ τη δεύτερη λίγο καλύτερη από αυτήν που μας σύστησε τον κώλο της Jennifer Lopez.
Έχει περισσότερα φίδια (αν και αργούν λίγο να εμφανιστούν), περισσότερο μακελειό, λιγότερο μπλα μπλα και καθόλου τον αχώνευτο Eric Stoltz.
Σε αυτό το sequel του Dwight Little, τα φίδια σε μια ζούγκλα του Βόρνεο έχουν αυξηθεί σε τεράστιο μέγεθος επειδή τρέφονται με την Blood Orchid, που μακραίνει τη ζωή τους.
Τα ζώα της Αυστραλίας επιτίθενται ξανά.
Αυτή τη φορά παρακολουθούμε τον Michael Vartan και τον Sam Worthington να προσπαθούν να σκοτώσουν ένα μεγάλο κροκόδειλο πριν αυτό φάει ένα σκυλί! (ποτέ δεν μου αρέσει όταν τα κατοικίδια ζώα πεθαίνουν στις ταινίες τρόμου).
Παρά το γεγονός ότι έπαιρνε τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά (από τον τύπο που έκανε το Wolf Creek άλλωστε) και διέθετε ενοχλητικούς χαρακτήρες που έμοιαζαν να θέλουν να φαγωθούν, αυτό το Αυστραλέζικο φιλμ μπορεί να υπερηφανεύεται για τον ίσως πιο ρεαλιστικό ψεύτικο κροκόδειλο που γυρίστηκε ποτέ και έχει και μια classic κλιμακούμενη μάχη του ανθρώπου με το θηρίο.
Περισσότερα γι’αυτό όμως έχει γράψει ο Νίκος ΕΔΩ.
Rogue trailer από Horrorant
Όσο κι αν επαινώ συχνά τα original και τα παλιά αγαπημένα φιλμ, στη περίπτωση του King Kong του Peter Jackson τα κοντέρ έσπασαν και είδαμε μια πολύ καλή ταινία, αν και αρκετά αλλαγμένη από την πρώτη του 1933.
Μια ομάδα κινηματογραφιστών αποφασίζουν να γυρίσουν σε ένα νησί που πιστεύουν ότι είναι έρημο, αλλά αντ 'αυτού, το νησί είναι γεμάτο άγριους δεινόσαυρους και άλλα προϊστορικά τέρατα, όπως ένας υπερμεγέθης γορίλλας.
Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να συλλάβει τον King Kong και να τον φέρει στη Νέα Υόρκη, αλλά εκείνος …θα τσιμπηθεί με την υπέροχη Naomi Watts.
Σε μια εποχή όπου τα ψηφιακά αποτελέσματα απορροφούν την ψυχή από τις original ταινίες, ο King Kong του 2005 είναι μια θαυμάσια εξαίρεση.
Η επική ιστορία ενός γίγαντα πίθηκου που ερωτεύεται μια ξανθιά beauty - και πληρώνει το τίμημα - καταφέρνει να ψυχαγωγήσει ακόμα και σήμερα, σαν περιπέτεια αλλά και σαν μια συγκινητική ιστορία.
Μια λυσσασμένη νυχτερίδα δαγκώνει ένα φιλικό σκυλί Αγίου Βερνάρδου ονόματι Cujo, κάνοντας το να γίνει βίαιο και να ξεκινήσει για ένα φονικό ξεφάντωμα σε μια μικρή πόλη της Αμερικής.
Οι ταινίες που βασίζονται σε μυθιστορήματα του Stephen King δεν ήταν όλες καλές, αλλά το Cujo παραήταν καλό.
Ίσως να τρόμαξε ακόμα περισσότερο επειδή πρωταγωνιστής ήταν ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
Αυτή είναι μια ιστορία πολύ αληθοφανή και πολύ κοντά μας, σε αντίθεση με όλες αυτές τις γιγαντιαίες μεταλλάξεις.
Το Cujo του Lewis Teague είναι μια έντονη, ανατριχιαστική ταινία γεμάτη με πολλές δυνατές στιγμές.
Τώρα, πώς μια ταινία που λαμβάνει χώρα κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της μέσα σε ένα Ford Pinto θα μπορούσε να καταλήξει να είναι μία από τις πιο τρομακτικές ταινίες της δεκαετίας του '80, τι να σας πω.
H Αυστραλία και τα ζωάκια της...
Σε αυτό το Αυστραλέζικο θρίλερ υπάρχουν όλα τα επικίνδυνα ζώα του κόσμου – και δεν αστειεύομαι καθόλου.
Η ταινία θα μπορούσε να ονομαστεί ‘Τα 10 πιο επικίνδυνα ζώα στην Αυστραλία’!
Ένα ζευγάρι της πόλης πηγαίνει για κάμπινγκ σε μια απομονωμένη παραλία, αλλά η φύση τους εκδικείται για την αγένεια τους προς αυτή.
Το original του Colin Eggleston είναι περισσότερο ατμοσφαιρικό και δίνει μεγάλη βαρύτητα στον τρόμο πριν τις επιθέσεις των διάφορων ζώων, ενώ το remake του 2008 στον γυμνό Jim Caviezel και στα ζώα αυτά καθ’αυτά.
‘Ουάου! Μια φώκια στη στεριά!’
Πολύ μέτριο, μην το δείτε.
Αντίθετα, η ταινία του 1978 είναι τόσο διασκεδαστική και τρομακτική, που θυμάμαι έπιασα τον εαυτό μου να περιμένω με αγωνία το θάνατο του ζευγαριού με όσο πιο epic τρόπο μπορούσαν να τον κάνουν.
Και το κατάφεραν…
Μια δοκιμή πυρηνικής βόμβας στην έρημο του New Mexico έχει καταστροφικές συνέπειες, όταν τα μυρμήγκια θα μεταλλαχθούν σε ραδιενεργούς γίγαντες με μια όρεξη για ανθρώπινη σάρκα.
Για άλλη μια φορά, ο στρατός των ΗΠΑ καλείται να σώσει την κατάσταση και να σταματήσει τον πολλαπλασιασμό τους.
Η αφρόκρεμα της σοδειάς των αμέτρητων monster-movies του ’50 από την ακτινοβολία, μια ταινία με ασυνήθιστα για την εποχή καλές ερμηνείες και εξαιρετικά έξυπνη.
Είναι μια ταινία με μήνυμα, σχετικά με τους κινδύνους της ατομικής ενέργειας και της απελευθέρωσης της στο κόσμο, καθώς και ένα καλό monster movie.
Ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Ειδικών Εφέ της εποχής.
Λίγες ταινίες έχουν επηρεάσει τον κινηματογράφο (και έχουν καταστρέψει τη φήμη των καρχαριών) από αυτό το αριστούργημα του νεαρού τότε Steven Spielberg.
H ταινία αφηγείται την ιστορία μιας πόλης-θέρετρο της Νέας Αγγλίας που τρομοκρατείται από έναν μεγάλο και θυμωμένο λευκό καρχαρία, που φαίνεται να έχει αναπτύξει μια προτίμηση για τους τουρίστες.
Ένας σερίφης (Roy Scheider) και ένας πράος θαλάσσιος βιολόγος (Richard Dreyfuss) θα μείνουν για να σταματήσουν το απειλητικό ανθρωποφάγο.
Η ταινία είναι γεμάτη με classic εικόνες (το απόκοσμο πτερύγιο που σκίζει τα γυαλιστερά μαύρα νερά), μια αλάνθαστη μουσική επένδυση από τον John Williams (επίσης υπεύθυνος για το Star Wars) και είναι πολύ απλά η 2η καλύτερη ταινία ζώων σε επίθεση που έγινε ποτέ.
Πόσο τρομακτική και ρεαλιστική μπορεί να είναι μια ταινία για ένα καρχαρία για να προκαλέσει σημαντική μείωση προσέλευσης στις παραλίες, τις ημέρες της κυκλοφορίας του;
Μόνο λύπη προκαλεί πάντως το γεγονός ότι ο καρχαρίας-ρομπότ του Jaws μοιάζει πολύ καλύτερο και πολύ πιο τρομακτικό από τους CGI καρχαρίες στο άθλιο Shark Night 3D.
Κανείς δεν κάνει πια ταινίες αγωνίας όπως ο Χίτσκοκ και αυτό είναι πραγματικά λυπηρό.
Προσαρμοσμένο από ένα διήγημα της Daphne du Maurier, το αριστούργημα του μεγάλου Alfred Hitchcock περιλαμβάνει μια σειρά από επιθέσεις πουλιών σε μια μικρή πόλη του Σαν Φρανσίσκο οι οποίες κλιμακώνονται σε βία, καθώς τα πουλιά προσπαθούν να κυριαρχήσουν.
Πρωταγωνιστεί η Tippi Hedren (μία από τις καλύτερες ice blondes του Hitchcock) και ο Rod Taylor.
Υπάρχει μια ανατριχιαστική σκηνή όπου μια ομάδα από κοράκια συγκεντρώνονται ήσυχα στους χώρους του σχολείου, και ετοιμάζονται να επιτεθούν.
Ο Alfred Hitchcock έδινε βάση στην οικοδόμηση της αγωνίας στις ταινίες του, μέχρι το σημείο που ήταν σχεδόν αφόρητη στους θεατές.
Πολλοί λένε ότι αυτό το ασπρόμαυρο θρίλερ είναι η καλύτερη ταινία του.
Εγώ είμαι μέσα σε αυτούς.
Η ταινία έλαβε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για Ειδικά Εφέ.
Rise of the Planet of the Apes (2011)
Για να είμαι ειλικρινής, μπήκα σε μεγάλο δίλημμα για το αν έπρεπε να βάλω εδώ το αριστουργηματικό Planet of the Apes του 1968 ή το επίσης πάρα πολύ καλό περσινό prequel.
Προτίμησα τελικά το δεύτερο για δύο λόγους.
Προτίμησα τελικά το δεύτερο για δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι η πρώτη ταινία είχε εξανθρωπισμένους πιθήκους και για κάποιο λόγο, ποτέ δεν την είδα ως ένα animal movie, σε αντίθεση με το prequel.
Ο άλλος λόγος είναι ότι η πρώτη ταινία δεν είχε έναν star – ήταν ολόκληρη μια καταπληκτική ταινία, με ένα από τα Καλύτερα Φινάλε στην ιστορία του σινεμά.
Αντίθετα, θεωρώ ότι ο Andy Serkis αξίζει την επιβράβευση.
Τώρα, όσοι από εσάς δεν το συγκαταλέγετε ως horror movie, μάλλον έχετε δίκιο.
…Εκτός αν το δείτε από την πλευρά των πιθήκων.
Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι ένα πολύ τρομακτικό animal.
Ο άλλος λόγος είναι ότι η πρώτη ταινία δεν είχε έναν star – ήταν ολόκληρη μια καταπληκτική ταινία, με ένα από τα Καλύτερα Φινάλε στην ιστορία του σινεμά.
Αντίθετα, θεωρώ ότι ο Andy Serkis αξίζει την επιβράβευση.
Τώρα, όσοι από εσάς δεν το συγκαταλέγετε ως horror movie, μάλλον έχετε δίκιο.
…Εκτός αν το δείτε από την πλευρά των πιθήκων.
Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι ένα πολύ τρομακτικό animal.
Rise of The Planet of the Apes trailer 2 από FilmBoy-gr
%20locadina.jpg)
Post a Comment