Wolf Town review
Μερικές φορές δεν αρκεί η καλή πρόθεση και η μεγάλη προσπάθεια για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα ή έστω κάτι που να είναι άξιο λόγου (και θέασης).
Κάποιος John Rebel έκανε δύο ταινίες πριν δυο χρόνια, χωρίς να έχει κάνει τίποτε άλλο κινηματογραφικό (τουλάχιστον credited) και χωρίς να έτοιμάζει κάτι καινούργιο - μία από αυτές τις ταινίες ήταν το Wolf Town, το οποίο βρήκε τελικά το δρόμο για τα ράφια της Αμερικής τον Φλεβάρη του 2012.
Και ενώ το φιλμ έχει πράγματα άξια προσδοκιών, με το που φτάνεις στη μέση έχεις καταλάβει ότι, όσο και να θέλεις να ασχοληθείς με αυτά, τα εξώφθαλμα στραβά του δε θα σε αφήσουν.
Τέσσερις νεαροί (Levi Fiehler, Alicia Ziegler, Josh Kelly και Max Adler) πηγαίνουν για ταξίδι εξερεύνησης σε μια ghost town και παγιδεύονται εκεί από μια αγέλη άγριων και πεινασμένων λύκων.
Εκεί μαθαίνουν (κι εμείς) ότι η πόλη έσφιζε από ζωή στον 19ο αιώνα όταν εκεί βρέθηκε χρυσός και οι κάτοικοι ζούσαν μια ευτυχισμένη ζωή, μέχρι που τους επιτέθηκαν (και τους αφάνισαν) λύκοι.
Μπορώ εύκολα να ξεπεράσω το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει - μιλάμε για μια πόλη στην Αγρια Δύση, όπου οι κάτοικοι κοιμούνται με τις καραμπίνες παραμάσχαλα προστατεύοντας τον χρυσό και τις οικογένειες τους ...και τους ξεκλήρισαν καμιά δεκαριά λύκοι;
Άντε να μη σε παρασύρει και το άσχετο του στόρι, όπου παιδιά που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την ιστορία του Εθνους τους πηγαίνουν σε μια ghost town χωρίς τίποτε να δουν, κι ενώ το μυαλό τους το έχουν στο φικι-φικι...
Είμαι οπαδός των ανεξάρτητων παραγωγών και νομίζω ότι πρέπει να δίνεις χρόνο σε ένα φιλμ, για να δεις ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα και το κατά πόσο σου δίνει αυτά για τα οποία έχει δημιουργηθεί.
Εξάλλου, το Wolf Town είναι μια καλή παραγωγή, έχει ανεκτές ερμηνείες, όχι κακά εφέ και ένα κάπως ενδιαφέρον στόρι.
Μόλις όμως οι λύκοι κάνουν την εμφάνιση τους, τα πράγματα χαλάνε εντελώς.
Ακόμα και όταν επιτίθενται στα παιδιά, δεν υπάρχει καμία επαφή με τους ηθοποιούς και όλα γίνονται με το τέχνασμα της πανικόβλητα κινούμενης κάμερας όπου ...μαντεύεις ότι 'τώρα μάλλον του επιτέθηκε'.
Το σημαντικότερο λάθος όμως είναι η προσπάθεια να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις με έναν ρομαντικό και με περιβαντολλογικά μηνύματα τρόπο, που πέρα από ανυπόστατος είναι και αστείος.
Δεν απόλαυσα ιδιαίτερα το The Grey του Joe Carnahan (και δεν θεωρώ καθόλου τυχαία τη κυκλοφορία του Wolf Town το Φεβρουάριο, επάνω στη πρεμιέρα του The Grey), αλλά τουλάχιστον εκεί δεν προσπάθησαν να δώσουν άλλες εξηγήσεις εκτός από τις προφανείς.
Λύκοι είναι παιδιά, πεινασμένοι και απομονωμένοι.
Στη φύση τους είναι να επιτίθενται σε ανθρώπους, δε χρειάζεται να τους δώσεις κίνητρο και μάλιστα ανθρώπινο.
Το πιο σπουδαίο πράγμα που έκαναν οι παραγωγοί του Wolf Town ήταν να έχουν πραγματικούς λύκους (αν και μοιάζουν με ελληνικά ποιμενικά λυκόσκυλα) και δεν τους δημιούργησαν στους υπολογιστές.
Το δίκοπο μαχαίρι σε αυτό είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις με πραγματικούς λύκους, ειδικά σε μια ταινία με προϋπολογισμό προφανώς μικρό.
Υπάρχουν τέσσερις χαρακτήρες που βρίσκονται σε κίνδυνο, όλοι κι όλοι τρεις λύκοι (κι ας δίνεται η εντύπωση ότι είναι περισσότεροι) και μια μικρή, έρημη πόλη-φάντασμα.
Αυτό περιορίζει το body count και στους ανθρώπους και στους λύκους, περιορίζει τις τοποθεσίες όπου μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε και απαιτεί την αφιέρωση μεγάλου χρόνου στο άψυχο μελόδραμα.
Ταινίες του είδους αυτού ζουν ή πεθαίνουν ανάλογα με το πόση ένταση μπορούν να παράγουν και πόση συγκίνηση και συμπάθεια μπορούν να σε κάνουν να αισθανθείς για τους χαρακτήρες.
Αυτό αποτυγχάνει και στα δύο.
Το Wolf Town δεν είναι συναρπαστικό, δεν έχει αγωνία, δεν είναι αστείο, δεν είναι διασκεδαστικό.
Είναι βαρετό, από τη μέση και μετά.
Ναι, είναι χάσιμο χρόνου απλώς δεν είναι σκουπίδι τύπου Filth To Ashes, Flesh To Dust.
Κάποιος John Rebel έκανε δύο ταινίες πριν δυο χρόνια, χωρίς να έχει κάνει τίποτε άλλο κινηματογραφικό (τουλάχιστον credited) και χωρίς να έτοιμάζει κάτι καινούργιο - μία από αυτές τις ταινίες ήταν το Wolf Town, το οποίο βρήκε τελικά το δρόμο για τα ράφια της Αμερικής τον Φλεβάρη του 2012.
Και ενώ το φιλμ έχει πράγματα άξια προσδοκιών, με το που φτάνεις στη μέση έχεις καταλάβει ότι, όσο και να θέλεις να ασχοληθείς με αυτά, τα εξώφθαλμα στραβά του δε θα σε αφήσουν.
Τέσσερις νεαροί (Levi Fiehler, Alicia Ziegler, Josh Kelly και Max Adler) πηγαίνουν για ταξίδι εξερεύνησης σε μια ghost town και παγιδεύονται εκεί από μια αγέλη άγριων και πεινασμένων λύκων.
Εκεί μαθαίνουν (κι εμείς) ότι η πόλη έσφιζε από ζωή στον 19ο αιώνα όταν εκεί βρέθηκε χρυσός και οι κάτοικοι ζούσαν μια ευτυχισμένη ζωή, μέχρι που τους επιτέθηκαν (και τους αφάνισαν) λύκοι.
Μπορώ εύκολα να ξεπεράσω το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει - μιλάμε για μια πόλη στην Αγρια Δύση, όπου οι κάτοικοι κοιμούνται με τις καραμπίνες παραμάσχαλα προστατεύοντας τον χρυσό και τις οικογένειες τους ...και τους ξεκλήρισαν καμιά δεκαριά λύκοι;
Άντε να μη σε παρασύρει και το άσχετο του στόρι, όπου παιδιά που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την ιστορία του Εθνους τους πηγαίνουν σε μια ghost town χωρίς τίποτε να δουν, κι ενώ το μυαλό τους το έχουν στο φικι-φικι...
Είμαι οπαδός των ανεξάρτητων παραγωγών και νομίζω ότι πρέπει να δίνεις χρόνο σε ένα φιλμ, για να δεις ολοκληρωμένο το αποτέλεσμα και το κατά πόσο σου δίνει αυτά για τα οποία έχει δημιουργηθεί.
Εξάλλου, το Wolf Town είναι μια καλή παραγωγή, έχει ανεκτές ερμηνείες, όχι κακά εφέ και ένα κάπως ενδιαφέρον στόρι.
Μόλις όμως οι λύκοι κάνουν την εμφάνιση τους, τα πράγματα χαλάνε εντελώς.
Ακόμα και όταν επιτίθενται στα παιδιά, δεν υπάρχει καμία επαφή με τους ηθοποιούς και όλα γίνονται με το τέχνασμα της πανικόβλητα κινούμενης κάμερας όπου ...μαντεύεις ότι 'τώρα μάλλον του επιτέθηκε'.
Το σημαντικότερο λάθος όμως είναι η προσπάθεια να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις με έναν ρομαντικό και με περιβαντολλογικά μηνύματα τρόπο, που πέρα από ανυπόστατος είναι και αστείος.
Δεν απόλαυσα ιδιαίτερα το The Grey του Joe Carnahan (και δεν θεωρώ καθόλου τυχαία τη κυκλοφορία του Wolf Town το Φεβρουάριο, επάνω στη πρεμιέρα του The Grey), αλλά τουλάχιστον εκεί δεν προσπάθησαν να δώσουν άλλες εξηγήσεις εκτός από τις προφανείς.
Λύκοι είναι παιδιά, πεινασμένοι και απομονωμένοι.
Στη φύση τους είναι να επιτίθενται σε ανθρώπους, δε χρειάζεται να τους δώσεις κίνητρο και μάλιστα ανθρώπινο.
Το πιο σπουδαίο πράγμα που έκαναν οι παραγωγοί του Wolf Town ήταν να έχουν πραγματικούς λύκους (αν και μοιάζουν με ελληνικά ποιμενικά λυκόσκυλα) και δεν τους δημιούργησαν στους υπολογιστές.
Το δίκοπο μαχαίρι σε αυτό είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις με πραγματικούς λύκους, ειδικά σε μια ταινία με προϋπολογισμό προφανώς μικρό.
Υπάρχουν τέσσερις χαρακτήρες που βρίσκονται σε κίνδυνο, όλοι κι όλοι τρεις λύκοι (κι ας δίνεται η εντύπωση ότι είναι περισσότεροι) και μια μικρή, έρημη πόλη-φάντασμα.
Αυτό περιορίζει το body count και στους ανθρώπους και στους λύκους, περιορίζει τις τοποθεσίες όπου μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε και απαιτεί την αφιέρωση μεγάλου χρόνου στο άψυχο μελόδραμα.
Ταινίες του είδους αυτού ζουν ή πεθαίνουν ανάλογα με το πόση ένταση μπορούν να παράγουν και πόση συγκίνηση και συμπάθεια μπορούν να σε κάνουν να αισθανθείς για τους χαρακτήρες.
Αυτό αποτυγχάνει και στα δύο.
Το Wolf Town δεν είναι συναρπαστικό, δεν έχει αγωνία, δεν είναι αστείο, δεν είναι διασκεδαστικό.
Είναι βαρετό, από τη μέση και μετά.
Ναι, είναι χάσιμο χρόνου απλώς δεν είναι σκουπίδι τύπου Filth To Ashes, Flesh To Dust.
Release Date:
February 14, 2012Wolf Town trailer από FilmBoy-gr
%20locadina.jpg)
Post a Comment