Το Top-10 των Ιταλικών ταινιών τρόμου (Giallo films)
Εκτός από τα ακριβά αυτοκίνητα, το καλό φαγητό και τα αγοραία πηδήματα του πρώην πρωθυπουργού της, η Ιταλία είναι υπεύθυνη για το horror υπο-είδος Giallo.
Η κυριολεκτική μετάφραση της λέξης είναι "κίτρινο", μια αναφορά στα ιταλικά pulp μυθιστορήματα των αρχών του 20ου αιώνα, τα οποία παραδοσιακά είχαν κίτρινο εξώφυλλο.
Οι Giallo ταινίες (πληθυντικός: Gialli) αποπνέουν μια ονειρική αισθαντικότητα, με αταίριαστες, εκθαμβωτικές παλέτες - ειδικά στο αίμα, το οποίο οι Ιταλοί προσφέρουν σε γενναιόδωρες ποσότητες.
Με κάποιο τρόπο, παρά την έντονη βαρβαρότητα επί της οθόνης, υπάρχει κάτι σχεδόν χαρούμενο όσον αφορά τη βία, και ίσως είναι αυτό που έχει απήχηση σε αυτές τις ταινίες.
Ο Ιταλικός τρόμος της δεκαετίας του 70 και του 80 είναι ένα τρελό μείγμα από πολλά στοιχεία.
Θα έλεγα ότι το slasher συναντά τον Γερμανικό Εξπρεσιονισμό αλλά και τα Φιλμ Νουάρ.
Επαναλαμβάνει θέματα που περιλαμβάνουν μαντικές ικανότητες και διαστρευλωμένες πραγματικότητες, αμνησία και μια σειρά από αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές.
Ακολουθεί μια προσωπική λίστα από αυτά που θεωρώ ως τα καλύτερα Giallo, τις 10 Καλύτερες ταινίες Ιταλικού τρόμου.
Η κυριολεκτική μετάφραση της λέξης είναι "κίτρινο", μια αναφορά στα ιταλικά pulp μυθιστορήματα των αρχών του 20ου αιώνα, τα οποία παραδοσιακά είχαν κίτρινο εξώφυλλο.
Οι Giallo ταινίες (πληθυντικός: Gialli) αποπνέουν μια ονειρική αισθαντικότητα, με αταίριαστες, εκθαμβωτικές παλέτες - ειδικά στο αίμα, το οποίο οι Ιταλοί προσφέρουν σε γενναιόδωρες ποσότητες.
Με κάποιο τρόπο, παρά την έντονη βαρβαρότητα επί της οθόνης, υπάρχει κάτι σχεδόν χαρούμενο όσον αφορά τη βία, και ίσως είναι αυτό που έχει απήχηση σε αυτές τις ταινίες.
Ο Ιταλικός τρόμος της δεκαετίας του 70 και του 80 είναι ένα τρελό μείγμα από πολλά στοιχεία.
Θα έλεγα ότι το slasher συναντά τον Γερμανικό Εξπρεσιονισμό αλλά και τα Φιλμ Νουάρ.
Επαναλαμβάνει θέματα που περιλαμβάνουν μαντικές ικανότητες και διαστρευλωμένες πραγματικότητες, αμνησία και μια σειρά από αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές.
Ακολουθεί μια προσωπική λίστα από αυτά που θεωρώ ως τα καλύτερα Giallo, τις 10 Καλύτερες ταινίες Ιταλικού τρόμου.
(Αυτό είναι το πρώτο Top-10 από αυτά που θα ακολουθήσουν για τον Ισπανικό, Γαλλικό, Σκανδιναβικό, Ασιατικό και άλλων χωρών τρόμο).
10 - Blood and Black Lace (1964) του Mario Bava
Ίσως το πιο αγνό Giallo που έγινε ποτέ.
Περιέχει όλα τα βασικά συστατικά που συνθέτουν το υπο-είδος: όμορφα θύματα, έναν κρυμμένο δολοφόνο, ένα σύνθετο μουσικό soundtrack και μυστήριο και αγωνία.
Είναι μια κάπως ξεχασμένη ταινία, που όμως πρέπει να δουν όλοι οι οπαδοί του ιταλικού τρόμου.
Ουσιαστικά μια αστυνομική - βρες το δολοφόνο - ιστορία που περιστρέφεται γύρω από μια σειρά από ανατριχιαστικές δολοφονίες που συνδέονται με έναν Οίκο Μόδας.
Ο Bava αρχίζει να τελειοποιεί την ιταλική παράδοση της ανάμειξης σεξ και βίας, χωρίς να καταφεύγει στην αυστηρή ηθικολογία που υπερκαταναλώνεται στις αμερικανικες ταινίες τρόμου.
9 - Kill Baby… Kill (1966) του Mario Bava
Δικαίως θεωρείται ο 'Nονός του Ιταλικού Gothic horror' καθώς διέδωσε πολλά από τα πλούσια στοιχεία του σε franchise όπως το Friday the 13th και Scream.
Εύκολα το καλύτερο horror του Bava.
Είναι μια ιστορία φαντασμάτων πιο light από τους κουβάδες αίματος των άλλων ταινιών του, αλλά βασίζεται σε πολύ βαρύτερη και σουρεαλιστικότερη ατμόσφαιρα με αιθέρια φαντάσματα και όχι σε μαχαιριές και αίμα.
Εδώ, ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί να κυνηγάει τον εαυτό του και ...θα πρέπει να το δείτε μόνοι σας, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
8 - Tenebre (1982) του Dario Argento
Ενώ δεν είναι τόσο πολυεπίπεδη ή μελαγχολική όπως άλλες ταινίες του Argento που θα βρούμε πιο ψηλά στη λίστα, το Tenebre πέτυχε εξ αιτίας των λαμπρών αντισυμβατικών σκοτωμών και είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του είδους.
Ένας συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ένας δολοφόνος αντιγράφει τα εγκλήματα που απεικονίζεται στα βιβλία του.
Η συμβουλή μου είναι να μην δείτε την αμερικάνικη διανομή με τίτλο Unsane από την Anchor Bay αλλά την Ιταλική original.
Εγώ είδα την original και όχι την άλλη, αλλά διαβάζω ότι έχουν κόψει ένα σκληρό 10λεπτο από την αμερικάνικη έκδοση.
7 - Don’t Torture a Duckling (1972) του Lucio Fulci
Ένα από τα παλαιότερα έργα του Fulci και η πρώτη στην οποία ο ίδιος χρησιμοποιεί το gore που αργότερα έγινε ένα από τα χαρακτηριστικά του, το Don't Torture a Duckling παραμένει ένα ιδιαίτερα ενοχλητικό αλλά και διασκεδαστικό giallo.
Στη περίπτωση αυτή εστιάζει σε μια ομάδα φαινομενικά αθώων αγοριών σε ένα μικρό, κοιμισμένο ιταλικό χωριό.
Μια μάγισσα κατηγορείται για τα πολλά πρόσφατα περιστατικά εξαφανίσεων, και οι κάτοικοι τη σκοτώνουν αμέσως.
Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό.
Σύντομα θα αρχίσουμε να βλέπουμε την κάπως βλάσφημη ανατροπή, κάτι που δεν χωνεύεται και πολύ εύκολα.
6 - Cannibal Holocaust (1980) του Ruggero Deodato
Αυτό το ξέρετε, είναι ένα άρρωστο, διεστραμμένο χάος.
Τέσσερις Αμερικανοί κινηματογραφιστές κατευθυνονται σε ένα απομακρυσμένο δάσος που ονομάζεται «Green Inferno» για να τεκμηριώσουν ιστορίες κανιβαλισμού.
Mήνες αργότερα, η ταινία τους θα βρεθεί από άλλο πλήρωμα και ...όλα αυτά που βλέπουμε.
Τόσο απλά, τόσο ωμά.
Σίγουρα ο προάγγελος του Blair Witch Project και των συναφών του, αλλά πολύ πολύ καλύτερο.
Χαρακτηρίζεται ως «η πλέον αμφιλεγόμενη ταινία που έγινε ποτέ», μια ταινία που ακόμα και σήμερα διατηρεί τη φήμη της.
Ειδικά τα 20 τελευταία λεπτά είναι από τα πιο τρομακτικά που έχετε ζήσει.
5 - Zombie Flesh Eaters (ή Zombi 2, ή Zombie) (1979) του Lucio Fulci
Εξαργυρώνοντας την επιτυχία του Dawn of the Dead, αυτό το gore-fest του Fulci περιέχει μια σκηνή με ένα ζόμπι που παλεύει με έναν ...καρχαρία και μια διάσημη σκηνή με θραύσματα στο βολβό ενός ματιού, και έχει γίνει δικαιωματικά ένα classic.
Αν και ο Fulci είχε κάνει αρκετές μικρότερες ταινίες χρόνια πριν, η αμερικανική επιτυχία του Romero άνοιξε σε πολλούς μια μεγάλη πόρτα για να χώσουν το δικό τους horror zombie movie.
Στην πραγματικότητα, αυτή η ταινία θεωρείται ως 'το ανεπίσημο sequel' του Dawn of the Dead, έστω και αν λαμβάνει χώρα σε ένα νησί που χτυπήθηκε από πλοίο φάντασμα γεμάτο με μια πληγή.
4 - The Church (1989) του Michele Soavi.
Αρχικά ήταν η τρίτη ταινία της Demons τριλογίας, αλλά πλέον αναφέρεται ως αυτόνομη ταινία τρόμου, και όσον αφορά τη διάθεση, την ατμόσφαιρα και τις εικόνες, είναι ένα από τα καλύτερα που υπάρχουν.
Η ταινία είναι σε συνεχή κίνηση, από το πρώτο πλάνο ως το τελευταίο, και η αίσθηση του φόβου που τη συνοδεύει δε συγκρίνεται με οτιδήποτε έχετε δει ποτέ.
Απίστευτες θέσεις της κάμερας, με μια ξεκαρδιστική σκηνή με έναν Ιππότη Ναιτών με φόντο τη καταστροφή του ναού...
Μια ταινία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και ψηλότερα στη λίστα μου.
3 - Deep Red (1975) του Dario Argento
Για την ακρίβεια, όλες οι ταινίες από δω και πέρα θα μπορούσαν να βρίσκονται στη κορυφή.
Το Deep Red θεωρείται από πολλούς ως το πραγματικό αριστούργημα του Argento, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί.
Η ένταση που δημιουργεί είναι αρκετή για να βάλει τον θεατή κυριολεκτικά στην άκρη του καθίσματός τους, και ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγεται το μυστήριο έχει τη δύναμη να γοητεύσει ακόμη και τους αμύητους με το έργο του σκηνοθέτη.
Ένας ήπιων τόνων δάσκαλος γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εξέχοντος μέντιουμ και βοηθάει τις έρυενες της αστυνομίας.
Η σκηνή με το σπίτι του παιδιού που ουρλιάζει είναι ιδιαιτέρως ενοχλητική.
2 - The Beyond (1981) του Lucio Fulci
Μπορεί να μην το πιστέψετε, αλλά καμία συνεννόηση δεν έγινε με εμένα και τον Νίκο για αυτό το Ιταλικό ντου σήμερα στο Horrorant.
Για την ακρίβεια, είχα βάλει το The Beyond στο Νούμερο 2 πριν μου στείλει το review ο Νίκος - σημάδι ότι έχουμε και οι δυο μια καλή γνώση του Ιταλικού horror.
Αν δεν απολαμβάνετε τα έργα του H.P. Lovecraft ή έτσω του Stephen King σε κάποιο βαθμό, δε θα μπορούσατε να αγαπήσετε αυτό το μικρό κόσμημα.
Ναι, το στόρι είναι ελαφρώς περίπλοκο, αλλά δεν είναι καν απαραίτητο.
Κύριος σκοπός του Fulci ήταν να δημιουργήσει μια αλλόκοτη κόλαση επάνω στη Γη και οι εικόνες του θα εξαλείψουν όλα τα horror πρότυπα που έχουν τεθεί εδώ και χρόνια, ακόμα και το στόρι.
Αυτό κάνει και το The Beyond μία από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου που έχουν γίνει ποτέ.
1 - Suspiria (1977) του Dario Argento
10 - Blood and Black Lace (1964) του Mario Bava
Περιέχει όλα τα βασικά συστατικά που συνθέτουν το υπο-είδος: όμορφα θύματα, έναν κρυμμένο δολοφόνο, ένα σύνθετο μουσικό soundtrack και μυστήριο και αγωνία.
Είναι μια κάπως ξεχασμένη ταινία, που όμως πρέπει να δουν όλοι οι οπαδοί του ιταλικού τρόμου.
Ουσιαστικά μια αστυνομική - βρες το δολοφόνο - ιστορία που περιστρέφεται γύρω από μια σειρά από ανατριχιαστικές δολοφονίες που συνδέονται με έναν Οίκο Μόδας.
Ο Bava αρχίζει να τελειοποιεί την ιταλική παράδοση της ανάμειξης σεξ και βίας, χωρίς να καταφεύγει στην αυστηρή ηθικολογία που υπερκαταναλώνεται στις αμερικανικες ταινίες τρόμου.
9 - Kill Baby… Kill (1966) του Mario Bava
Εύκολα το καλύτερο horror του Bava.
Είναι μια ιστορία φαντασμάτων πιο light από τους κουβάδες αίματος των άλλων ταινιών του, αλλά βασίζεται σε πολύ βαρύτερη και σουρεαλιστικότερη ατμόσφαιρα με αιθέρια φαντάσματα και όχι σε μαχαιριές και αίμα.
Εδώ, ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί να κυνηγάει τον εαυτό του και ...θα πρέπει να το δείτε μόνοι σας, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
8 - Tenebre (1982) του Dario Argento
Ένας συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ένας δολοφόνος αντιγράφει τα εγκλήματα που απεικονίζεται στα βιβλία του.
Η συμβουλή μου είναι να μην δείτε την αμερικάνικη διανομή με τίτλο Unsane από την Anchor Bay αλλά την Ιταλική original.
Εγώ είδα την original και όχι την άλλη, αλλά διαβάζω ότι έχουν κόψει ένα σκληρό 10λεπτο από την αμερικάνικη έκδοση.
7 - Don’t Torture a Duckling (1972) του Lucio Fulci
Στη περίπτωση αυτή εστιάζει σε μια ομάδα φαινομενικά αθώων αγοριών σε ένα μικρό, κοιμισμένο ιταλικό χωριό.
Μια μάγισσα κατηγορείται για τα πολλά πρόσφατα περιστατικά εξαφανίσεων, και οι κάτοικοι τη σκοτώνουν αμέσως.
Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό.
Σύντομα θα αρχίσουμε να βλέπουμε την κάπως βλάσφημη ανατροπή, κάτι που δεν χωνεύεται και πολύ εύκολα.
6 - Cannibal Holocaust (1980) του Ruggero Deodato
Τέσσερις Αμερικανοί κινηματογραφιστές κατευθυνονται σε ένα απομακρυσμένο δάσος που ονομάζεται «Green Inferno» για να τεκμηριώσουν ιστορίες κανιβαλισμού.
Mήνες αργότερα, η ταινία τους θα βρεθεί από άλλο πλήρωμα και ...όλα αυτά που βλέπουμε.
Τόσο απλά, τόσο ωμά.
Σίγουρα ο προάγγελος του Blair Witch Project και των συναφών του, αλλά πολύ πολύ καλύτερο.
Χαρακτηρίζεται ως «η πλέον αμφιλεγόμενη ταινία που έγινε ποτέ», μια ταινία που ακόμα και σήμερα διατηρεί τη φήμη της.
Ειδικά τα 20 τελευταία λεπτά είναι από τα πιο τρομακτικά που έχετε ζήσει.
5 - Zombie Flesh Eaters (ή Zombi 2, ή Zombie) (1979) του Lucio Fulci
Αν και ο Fulci είχε κάνει αρκετές μικρότερες ταινίες χρόνια πριν, η αμερικανική επιτυχία του Romero άνοιξε σε πολλούς μια μεγάλη πόρτα για να χώσουν το δικό τους horror zombie movie.
Στην πραγματικότητα, αυτή η ταινία θεωρείται ως 'το ανεπίσημο sequel' του Dawn of the Dead, έστω και αν λαμβάνει χώρα σε ένα νησί που χτυπήθηκε από πλοίο φάντασμα γεμάτο με μια πληγή.
4 - The Church (1989) του Michele Soavi.
Η ταινία είναι σε συνεχή κίνηση, από το πρώτο πλάνο ως το τελευταίο, και η αίσθηση του φόβου που τη συνοδεύει δε συγκρίνεται με οτιδήποτε έχετε δει ποτέ.
Απίστευτες θέσεις της κάμερας, με μια ξεκαρδιστική σκηνή με έναν Ιππότη Ναιτών με φόντο τη καταστροφή του ναού...
Μια ταινία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και ψηλότερα στη λίστα μου.
3 - Deep Red (1975) του Dario Argento
Το Deep Red θεωρείται από πολλούς ως το πραγματικό αριστούργημα του Argento, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί.
Η ένταση που δημιουργεί είναι αρκετή για να βάλει τον θεατή κυριολεκτικά στην άκρη του καθίσματός τους, και ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγεται το μυστήριο έχει τη δύναμη να γοητεύσει ακόμη και τους αμύητους με το έργο του σκηνοθέτη.
Ένας ήπιων τόνων δάσκαλος γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εξέχοντος μέντιουμ και βοηθάει τις έρυενες της αστυνομίας.
Η σκηνή με το σπίτι του παιδιού που ουρλιάζει είναι ιδιαιτέρως ενοχλητική.
2 - The Beyond (1981) του Lucio Fulci
Για την ακρίβεια, είχα βάλει το The Beyond στο Νούμερο 2 πριν μου στείλει το review ο Νίκος - σημάδι ότι έχουμε και οι δυο μια καλή γνώση του Ιταλικού horror.
Αν δεν απολαμβάνετε τα έργα του H.P. Lovecraft ή έτσω του Stephen King σε κάποιο βαθμό, δε θα μπορούσατε να αγαπήσετε αυτό το μικρό κόσμημα.
Ναι, το στόρι είναι ελαφρώς περίπλοκο, αλλά δεν είναι καν απαραίτητο.
Κύριος σκοπός του Fulci ήταν να δημιουργήσει μια αλλόκοτη κόλαση επάνω στη Γη και οι εικόνες του θα εξαλείψουν όλα τα horror πρότυπα που έχουν τεθεί εδώ και χρόνια, ακόμα και το στόρι.
Αυτό κάνει και το The Beyond μία από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου που έχουν γίνει ποτέ.
1 - Suspiria (1977) του Dario Argento
Κατά τη γνώμη μου, αυτή δεν είναι μόνο η καλύτερη ιταλική ταινία τρόμου που έγινε ποτέ, αλλά είναι μέσα στις 5 καλύτερες ταινίες τρόμου γενικά.
Καμιά άλλη ταινία δε με φόβισε περισσότερο.
Η μουσική, τα χρώματα, τα σκηνικά και η σαν-παραμύθι απλότητα της ταινίας θα σας μείνει αξέχαστη.
Αυτή η ταινία είναι μια ευθεία επίθεση στις αισθήσεις.
Ο Argento αξιοποιεί άλλο ένα ανεξερεύνητο ως τότε νεύρο στη βιομηχανία του τρόμου με αυτό το καταιγισμό φόβου με τα χρώματα, το φωτισμό, τη διαστρέβλωση του μυαλού και τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ.
Suspiria
(1977) trailer από Horrorant
Περιμένω τα δικά σας σχόλια με τις καλύτερες ταινίες Ιταλικού τρόμου.
Καμιά άλλη ταινία δε με φόβισε περισσότερο.
Η μουσική, τα χρώματα, τα σκηνικά και η σαν-παραμύθι απλότητα της ταινίας θα σας μείνει αξέχαστη.
Αυτή η ταινία είναι μια ευθεία επίθεση στις αισθήσεις.
Ο Argento αξιοποιεί άλλο ένα ανεξερεύνητο ως τότε νεύρο στη βιομηχανία του τρόμου με αυτό το καταιγισμό φόβου με τα χρώματα, το φωτισμό, τη διαστρέβλωση του μυαλού και τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ.
Suspiria
(1977) trailer από Horrorant
Περιμένω τα δικά σας σχόλια με τις καλύτερες ταινίες Ιταλικού τρόμου.
%20locadina.jpg)
Post a Comment