Rabies (Kalevet) review
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.
Να και κάτι που δεν βλέπουμε κάθε μέρα: μια slasher ταινία τρόμου από το Ισραήλ.
Και κάτι άλλο: μια ταινία τρόμου, όπου η ιστορία έχει εξίσου, αν όχι μεγαλύτερο ενδιαφέρον, από το ίδιο το slasher.
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο των Aharon Keshales και Navot Papushado με τίτλο Rabies (Kalevet στη γλώσσα του) φαίνεται να είναι η πρώτη ταινία τρόμου που γυρίζεται στο Ισραήλ ever, και ασχολείται με την ικανότητα του ανθρώπου για το κακό και τη βία που υποβόσκει μέσα στους περισσότερους από εμας, και η οποία μπορεί να αυξηθεί, σχεδόν χωρίς πρόκληση, και να μας οδηγήσει στο να διαπράξουμε τρομακτικές και φρικτές πράξεις.
Μπορεί η σύνοψη να ξεκινά με το killer-in-the-woods κλισέ αλλά στη πραγματικότητα, στο Rabies κανείς δεν ασχολείται πραγματικά με αυτόν το δολοφόνο-βασανιστή που κρύβεται στο δάσος.
Αντίθετα, με αφορμή αυτόν μπλέκονται συνολικά δέκα άνθρωποι, οι περισσότεροι άσχετοι μεταξύ τους, από τους οποίους θα μείνουν ζωντανοί δυο-τρεις.
Πόσους θα σκοτώσει ο killer;
Κανέναν!
Το Rabies ξεκινά με συστατικά που σε κάνουν να πιστεύεις ότι θα δεις κάτι που έχεις δει χιλιάδες φορές στο παρελθόν.
Μετά από την μυστήρια - αν και ιντιγκαδόρικη - εναρκτήρια σκηνή (που θυμίζει μια από τις παγίδες του Saw), γνωρίζουμε τέσσερις νεαρούς οι οποίοι ταξιδεύουν οδικώς προς ένα τουρνουά τέννις...
Ο Mikey (Ran Danker) και ο τρελαμένος φιλαράκος του, Pini (Ofer Schechter), και δύο φιλενάδες, η εντελώς λεσβία Adi (Ania Bukstein) και η άτολμη σέξυ ξανθιά Shir (Yael Grobglas).
Το ταξίδι τους διακόπτεται βίαια και θα καταλήξουν στο δάσος να κυνηγάνε και να κυνηγιούνται, ξεχωριστά οι δυο φιλοι και οι δυο κοπέλες.
Βάλτε μέσα σε αυτό το 'παιχνίδι' τα αδέλφια Ofer (Henry David) και Tali (Liat Harlev ), τον δασοφύλακα Menashe (Menashe Noy), τη φίλη του Rona (Efrat Boimold) και τον σκύλο τους Buba και ένα ζευγάρι μπάτσων, Yuval (Danny Geva) και Danny (Lior Ashkenazi).
Α, και ένας σοβαρά διαταραγμένος τύπος (Yaron Motola) ο οποίος έχει ένα μαχαίρι και, όπως φαίνεται από νωρίς, δεν φοβάται να το χρησιμοποιήσει.
Σε αυτά προσθέστε παγίδες για αρκούδες και νάρκες που περιμένουν να εκραγούν διάσπαρτες στο δάσος και έχετε μια συνολική εικόνα του τί πρόκειται να δείτε.
Τα πώς και τα γιατί δεν θα πρέπει να τα διαβάσετε από κανένα review, γιατί αυτή είναι όλη η μαγκιά της ταινίας.
Εκτός από το dark χιούμορ που υπάρχει στις ατάκες και τον τρόπο που γίνονται οι απειλές και οι σκοτωμοί, το ταλέντο των Keshales και Papushado είναι εμφανές και στη σκηνοθεσία.
Σε αρκετές περιπτώσεις, η σκηνή κόβεται λίγο πριν τη στιγμή μιας κρίσιμης αποκάλυψης ή δράσης και στη συνέχεια επιστρέφουν αμέσως, με το απροσδόκητο αποτέλεσμα να έχει συμβεί.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει αίμα ή splatter - κάθε άλλο.
Οι βίαιες σκηνές, το gore και το αίμα είναι εκεί, στη δοσολογία που χρειάζεται.
Και κάτι άλλο: μια ταινία τρόμου, όπου η ιστορία έχει εξίσου, αν όχι μεγαλύτερο ενδιαφέρον, από το ίδιο το slasher.
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο των Aharon Keshales και Navot Papushado με τίτλο Rabies (Kalevet στη γλώσσα του) φαίνεται να είναι η πρώτη ταινία τρόμου που γυρίζεται στο Ισραήλ ever, και ασχολείται με την ικανότητα του ανθρώπου για το κακό και τη βία που υποβόσκει μέσα στους περισσότερους από εμας, και η οποία μπορεί να αυξηθεί, σχεδόν χωρίς πρόκληση, και να μας οδηγήσει στο να διαπράξουμε τρομακτικές και φρικτές πράξεις.
Μπορεί η σύνοψη να ξεκινά με το killer-in-the-woods κλισέ αλλά στη πραγματικότητα, στο Rabies κανείς δεν ασχολείται πραγματικά με αυτόν το δολοφόνο-βασανιστή που κρύβεται στο δάσος.
Αντίθετα, με αφορμή αυτόν μπλέκονται συνολικά δέκα άνθρωποι, οι περισσότεροι άσχετοι μεταξύ τους, από τους οποίους θα μείνουν ζωντανοί δυο-τρεις.
Πόσους θα σκοτώσει ο killer;
Κανέναν!
Το Rabies ξεκινά με συστατικά που σε κάνουν να πιστεύεις ότι θα δεις κάτι που έχεις δει χιλιάδες φορές στο παρελθόν.
Μετά από την μυστήρια - αν και ιντιγκαδόρικη - εναρκτήρια σκηνή (που θυμίζει μια από τις παγίδες του Saw), γνωρίζουμε τέσσερις νεαρούς οι οποίοι ταξιδεύουν οδικώς προς ένα τουρνουά τέννις...
Ο Mikey (Ran Danker) και ο τρελαμένος φιλαράκος του, Pini (Ofer Schechter), και δύο φιλενάδες, η εντελώς λεσβία Adi (Ania Bukstein) και η άτολμη σέξυ ξανθιά Shir (Yael Grobglas).
Το ταξίδι τους διακόπτεται βίαια και θα καταλήξουν στο δάσος να κυνηγάνε και να κυνηγιούνται, ξεχωριστά οι δυο φιλοι και οι δυο κοπέλες.
Βάλτε μέσα σε αυτό το 'παιχνίδι' τα αδέλφια Ofer (Henry David) και Tali (Liat Harlev ), τον δασοφύλακα Menashe (Menashe Noy), τη φίλη του Rona (Efrat Boimold) και τον σκύλο τους Buba και ένα ζευγάρι μπάτσων, Yuval (Danny Geva) και Danny (Lior Ashkenazi).
Α, και ένας σοβαρά διαταραγμένος τύπος (Yaron Motola) ο οποίος έχει ένα μαχαίρι και, όπως φαίνεται από νωρίς, δεν φοβάται να το χρησιμοποιήσει.
Σε αυτά προσθέστε παγίδες για αρκούδες και νάρκες που περιμένουν να εκραγούν διάσπαρτες στο δάσος και έχετε μια συνολική εικόνα του τί πρόκειται να δείτε.
Τα πώς και τα γιατί δεν θα πρέπει να τα διαβάσετε από κανένα review, γιατί αυτή είναι όλη η μαγκιά της ταινίας.
Εκτός από το dark χιούμορ που υπάρχει στις ατάκες και τον τρόπο που γίνονται οι απειλές και οι σκοτωμοί, το ταλέντο των Keshales και Papushado είναι εμφανές και στη σκηνοθεσία.
Σε αρκετές περιπτώσεις, η σκηνή κόβεται λίγο πριν τη στιγμή μιας κρίσιμης αποκάλυψης ή δράσης και στη συνέχεια επιστρέφουν αμέσως, με το απροσδόκητο αποτέλεσμα να έχει συμβεί.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει αίμα ή splatter - κάθε άλλο.
Οι βίαιες σκηνές, το gore και το αίμα είναι εκεί, στη δοσολογία που χρειάζεται.
Επίσης, οι δημιουργοί παίρνουν το χρόνο τους για να μας γνωρίσουν όλους τους χαρακτήρες.
Αυτό σημαίνει ότι οι τυχόν θάνατοι τους θα έχουν πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στη ψυχολογία μας, κάτι που συνηθίζουν να ξεχνάνε τα horror φιλμ του Hollywood.
Κάθε απώλεια μετράει, ο θάνατος αντιμετωπίζεται ως ένα σοβαρό θέμα και ειδικά κάποιες στιγμές προς το τέλος της ταινίας είναι εξαιρετικά επιφορτισμένες συγκινησιακά.
Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κριτική για το Rabies χωρίς να αποκαλύψεις σημαντικά πράγματα από τη πλοκή αλλά σας ξαναλέω ότι είναι τρομερά πιο έξυπνο από τα κλασικά slasher φιλμς - σε κάποιες στιγμές μου θύμισε έντονα το Funny Games.
Καλογυρισμένο, με γρήγορο ρυθμό, υποστηριζόμενο από αξιοπρεπείς ερμηνείες, και έξυπνο black χιούμορ χωρίς σχόλια, το ντεμπούτο των σκηνοθετών είναι πολύ καλό.
Ένα slasher που δεν είναι slasher αλλά έχει όλα τα στοιχεία ενός καλού slasher, ένα πρωτότυπο δείγμα του καλού low budget τρόμου και μια εξαιρετική είσοδος του Ισραήλ στο Horrorant.
Το Rabies πήρε το βραβείο καλύτερου Make Up στα Ισραηλινά Όσκαρ, έχει προβληθεί στο Screamfest, στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας και σε πάμπολλα άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και μόλις κυκλοφόρησε σε DVD στην αμερικάνικη αγορά.
Αυτό σημαίνει ότι οι τυχόν θάνατοι τους θα έχουν πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στη ψυχολογία μας, κάτι που συνηθίζουν να ξεχνάνε τα horror φιλμ του Hollywood.
Κάθε απώλεια μετράει, ο θάνατος αντιμετωπίζεται ως ένα σοβαρό θέμα και ειδικά κάποιες στιγμές προς το τέλος της ταινίας είναι εξαιρετικά επιφορτισμένες συγκινησιακά.
Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κριτική για το Rabies χωρίς να αποκαλύψεις σημαντικά πράγματα από τη πλοκή αλλά σας ξαναλέω ότι είναι τρομερά πιο έξυπνο από τα κλασικά slasher φιλμς - σε κάποιες στιγμές μου θύμισε έντονα το Funny Games.
Καλογυρισμένο, με γρήγορο ρυθμό, υποστηριζόμενο από αξιοπρεπείς ερμηνείες, και έξυπνο black χιούμορ χωρίς σχόλια, το ντεμπούτο των σκηνοθετών είναι πολύ καλό.
Ένα slasher που δεν είναι slasher αλλά έχει όλα τα στοιχεία ενός καλού slasher, ένα πρωτότυπο δείγμα του καλού low budget τρόμου και μια εξαιρετική είσοδος του Ισραήλ στο Horrorant.
Το Rabies πήρε το βραβείο καλύτερου Make Up στα Ισραηλινά Όσκαρ, έχει προβληθεί στο Screamfest, στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας και σε πάμπολλα άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και μόλις κυκλοφόρησε σε DVD στην αμερικάνικη αγορά.
Release Date:
February 28, 2012 (US DVD)Rabies (Kavelet) trailer από Horrorant
%20locadina.jpg)
%20locadina.jpg)
Post a Comment