Outcast review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Το Ιρλανδικής παραγωγής Outcast είναι η μοναδική κινηματογραφική σκηνοθετική δουλειά του τηλεοπτικού Σκοτσέζου Colm McCarthy και, παρόλο που προβλήθηκε σε σημαντικά φεστιβάλ το 2010 (SXSW, Fantasia, Screamfest), βρήκε το δρόμο για DVD διανομή στις ΗΠΑ μόλις το Φεβρουάριο του 2012.

Ξεκάθαρα, πρόκειται για ένα witchcraft horror αλλά και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της μαγείας που χρησιμοποιείται για την αναγνώριση της πολιτιστικής μυθολογίας.

Αν πηγάζει από έναν πραγματικό Ιρλανδικό μύθο ή όχι είναι πέρα από τις γνώσεις μου, αλλά είναι σαφές ότι οι τελετές και τα τελετουργικά σε αυτήν την ταινία είναι βγαλμένα από τη λαογραφία των Ιρλανδών.

Διαβάζοντας τις λέξεις 'Ιρλανδικό' και 'witchcraft' μαζί, έχετε ήδη καταλάβει ότι το Outcast εξελίσσεται σε ένα μονότονο, καταπιεσμένο περιβάλλον με μίζερη και σκοτεινή ατμόσφαιρα και σκοτεινούς χαρακτήρες-απόβλητους της ζωής.

Η Mary (Kate Dickie) και ο γιος της Fergal (Niall Bruton) έχουν μόλις μεταφερθεί σε ένα νέο σπίτι στο σχεδόν ερειπωμένο συγκρότημα διαμερισμάτων στο Εδιμβούργο.

Είναι προφανές ότι θέλουν να ξεφύγουν από κάτι - κρίνοντας από το γεγονός ότι καίνε το βανάκι τους - αλλά ο συν-σεναριογράφος και σκηνοθέτης Colm McCarthy κρατά το μυστήριο για το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης πράξης.

Μόλις εγκατασταθούν, ο Fergal θα γνωρίσει τη Petronella (Hanna Stanbridge), την hottie της διπλανής πόρτας, την ίδια στιγμή που η μαμά του θα βάψει γυμνή τους τοίχους του διαμερίσματος με σύμβολα αποκρυφισμού (για να αποκρούσει τα κακά πνεύματα, όπως λέει) και θα πετάξει ξόρκια για αδιάκριτους κοινωνικούς λειτουργούς (ντυμένη αυτή τη φορά)...



Εν τω μεταξύ, μια μυστική οργάνωση-αίρεση-φυλή στέλνει δυο τύπους (James Nesbitt και Ciarán McMenamin) για να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τον Fergal και τη μητέρα του.

Προσθέστε και ένα θηριώδη πλάσμα που περιπλανιέται στους δρόμους τη νύχτα και επιτίθεται στους ανθρώπους και έχετε την πλήρη εικόνα.

Το Outcast χάνει πόντους από την αρχή του.

Αν και πάντα είμαι πρόθυμος να δώσω πίστωση χρόνου σε μια ιστορία να εξελιχθεί και να κερδίσει το ενδιαφέρον των θεατών, στη συγκεκριμένη περίπτωση η μυστικότητα στην οποία σε αφήνει ο McCarthy δεν λειτουργεί προς όφελος της ταινίας.

Τα πρώτα (αρκετά) λεπτά που δεν γνωρίζεις τίποτα από όλα αυτά που διαβάσατε παραπάνω, γίνονται διάφορα σημαντικά ή μή πράγματα τα οποία όμως μοιάζουν άσχετα ή παραπλανητικά (σίγουρα ασαφή), ακριβώς επειδή δεν γνωρίζεις.
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να παρακολουθήσεις την αρχή της ταινίας.

Η βαριά τσιγγάνικη προφορά δεν είναι πρόβλημα (εκτός αν είσαι αμερικάνικο κοινό), είναι όμως οι χαρακτήρες οι οποίοι δεν εξερευνώνται επαρκώς.

Το ζευγάρι ερωτεύεται με πάθος από τη πρώτη στιγμή, το μίσος του κηνυγού προς τη μαμά και το παιδί δεν δικαιολογούνται επαρκώς και ο ίδιος ο Fergal είναι τόσο βαρετός που καταντά μη πιστευτός.

Επίσης, είναι εμφανέστατη η ανισορροπία χρόνου στη ταινία.
Ενώ στην αρχή ξεκινά πολύ πολύ αργά, από τη μέση και μέχρι το τέλος (ειδικά στο τέλος) τα πάντα συμβαίνουν στα γρήγορα, χωρίς πολλές εξηγήσεις και χωρίς κανένα background.

Τα επίπεδα της παραγωγής πάντως είναι αρκετά υψηλά - σε επίπεδα Βρετανικών παραγωγών είναι μία από τις καλύτερες τα τελευταία χρόνια - και ίσως γι'αυτό πήρε βραβείο κοινού στα BAFTA της Σκοτίας.

Δύσκολη αλλά αξιοπρεπέστατη ταινία, με καλή χρήση της Κελτικής μυθολογίας και της μαγείας, αλλά και με προβλήματα στους χαρακτήρες, το σενάριο και στη ροή.