Horrorant Classics: Παρθένες σε Κλουβιά - Women in Cages (1971)
Το Women in Cages του θρυλικού παραγωγού Roger Corman - ενός ανθρώπου που άφησε τεράστιο έργο στις ταινίες τρόμου κατά τη διάρκεια των 50's και αργότερα με τα low budget exploitation, και που βοήθησε να μείνει ζωντανό το είδος του horror όταν τα μεγάλα studio του Hollywood έπαψαν να ασχολούνται (διαβάστε σχετικά στο History of Horror - Part 5) - το βρήκα στην Αμερική πριν κάποια χρόνια σε ένα παζάρι μεταχειρισμένων βιντεοκασετών, αλλά πρόσφατα το πέτυχα και στο YouTube ολόκληρο και σε καλή ποιότητα.
Ως τότε, το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήταν ένα φιλμ που χαρακτήρισε ένα ολόκληρο υπο-είδος ταινιών τρόμου - που με τα χρόνια δεν αναπτύχθηκε ιδιαίτερα - που απεικόνιζε γυναίκες στη φυλακή και πιθανότατα κάποιο είδος φετιχιστικού σαδομαζοχισμού.
Θυμάμαι ότι περίμενα να δω ένα μάτσο γυναίκες να κακοποιούνται, ίσως καμιά μάχη με όπλα και πολλά στήθη, αλλά η ταινία κατέληξε να είναι λίγο βαθύτερη από ό,τι περίμενα.
Η ιστορία ξεκινά με την πρωταγωνίστρια Jeff (Jennifer Gan) σε έναν underground αγώνα κοκορομαχίας, όπου παγιδεύεται από τον dealer ναρκωτικών φίλο της.
Οι μπάτσοι βρίσκουν ναρκωτικά στη τσάντα της και τη στέλνουν στις διαβόητες γυναικείες φυλακές στις Φιλιππίνες, στο λεγόμενο «νησί του διαβόλου», για να εκτίσει μια ποινή δέκα χρόνων.
Η Jeff δοκιμάζει τα όριά της ως τρομοκρατημένη και αφελής Αμερικανίδα που, κατά τη διάρκεια της ιστορίας εξελίσσεται σε μια γυναίκα που οδηγεί τις συγκρατούμενές της σε μια απόδραση από τη φυλακή.
Προδοσίες, μαχαιρώματα, ψυχωτικοί βιασμοί και φανατικοί ντόπιοι είναι αυτά που στέκονται στο δρόμο της.
Α, και τα βασανιστήρια.
Ανέφερα ότι η εκφοβιστική αρχιφύλακας είναι λεσβία;
Αυτή την αρχιφύλακα υποδύεται η ένδοξη βασίλισσα του exploitation, Pam Grier, και όπως σε όλα τα Blaxploitation, η persona της γεμίζει την οθόνη σε κάθε σκηνή της ταινίας.
Ακόμη και οι σιωπές της, αιχμαλωτίζουν την προσοχή σας με ένα βλοσυρό ύφος ή ένα βλέμμα ξεδιάντροπης χαράς όταν βασανίζει τις κρατούμενες της με καθαρά φετιχιστικό τρόπο.
Αυτοί οι μέθοδοι βασανισμού εμφανίζονται μόνο κατά των αμερικανίδων κρατουμένων και σκοπό έχουν σαφώς να γαργαλίσουν τους θεατές και στην ουσία να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα που 'διασκεδάζουμε' βλέποντας μια γυναίκα να ξυλοφορτώνεται και να βασανίζεται με μεθόδους μεσαιωνικών βασανιστηρίων.
Αλλά βλέποντας το, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι καθόλου το σέξι θρίλερ που περίμενα - στην πραγματικότητα, δεν το βρήκα καθόλου σέξι.
Τελικά δεν ήταν αυτός ο σκοπός της αλλά αντίθετα θέλει να σε σοκάρει, πράγμα που συμβαίνει.
Big time.
Δεν ήταν μόνο οι σκηνές των βασανιστηρίων που έχουν στόχο να σε σοκάρουν, αλλά υπάρχουν και μερικές σκηνές λεσβιακού σεξ μεταξύ της φύλακα και των γυναικών κρατουμένων οι οποίες μπορούν να κερδίσουν προνόμια και τον σεβασμό από την αρχιφύλακα, εάν είναι πρόθυμοι να ερωτοτροπήσουν μαζί της.
Αν αυτή η ταινία γινόταν και κυκλοφορούσε σήμερα ίσως να ήταν για τα σκουπίδια, αλλά το 1971, στην αρχή της ακμής του exploitation cinema, τέτοιου είδους σκηνές δεν έβρισκες σε στουντιακές ταινίες παρά σε Grindhouse κινηματογράφους ή σε Drive-Ins (το home video θα αργούσε ακόμα περισσότερο από μια δεκαετία για να εμφανιστεί).
Το να βγαίνεις κρυφά σε απαγορευμένα drive-ins για να δεις ταινίες που σίγουρα οι γονείς σου δεν θα σε άφηναν καν να τις πλησιάσεις, πρέπει να ήταν must στη ζωή ενός έφηβου Αμνερικανού της μετα-Βιετνάμ εποχής.
Περίπου όπως το Night of the Living Dead και άλλες ταινίες που τάχθηκαν εναντίον του πολέμου ή άλλα κοινωνικά θέματα, το ίδιο έκανε και το Women in Cages, αν και σε λιγότερο επιτυχημένο βαθμό και σε πολύ μικρότερη κλίμακα.
Ο χαρακτήρα της Pam Grier, η Alabama, είναι μια εξαιρετικά σκληρή φύλακας που έχει την τάση να διαχωρίζει τις Αμερικανίδες από τις άλλες τροφίμους.
Μέσα από τις λιγοστές ενδείξεις της προσωπικότητά της, μαθαίνουμε ότι κάποτε, κάποιοι (ή ένας, δεν ξεκαθαρίζεται) λευκοί αμερικανοί τη βίασαν.
Αυτό είναι το κίνητρο του χαρακτήρα της που μισεί τους Αμερικανούς και το βλέπει ως έναν τρόπο να εκδικηθεί τους δράστες...
Σε ορισμένες σύντομες και φευγαλέες σκηνές, σχεδόν τη λυπάσαι για όλα όσα έχει περάσει, αλλά στη γενικότερη εικόνα δεν αποτελούν δικαιολογία για τις πράξεις της και τις μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποιεί.
Δεν θα σας χαλάσω την ταινία λέγοντας ακριβώς τί κάνει, αλλά ας πούμε ότι παίρνει αυτό που θέλει με τον πιο τρομακτικό τρόπο.
Το μικρό subgenre με γυναίκες στη φυλακή δημιουργήθηκε ως ένας τρόπος να απεικονισθούν η βία και οι βασανιστικές σεξουαλικές καταστάσεις των καταπιεσμένων γυναικών, σε μια περίοδο όπου η εξέγερση των κοινωνικά καταπιεσμένων ήταν ένα δημοφιλές κίνημα.
Το Women in Cages είναι σε μεγάλο βαθμό ένα προϊόν της εποχής του, με τις κακές ερμηνείες, τα άσχημα εφέ και τις αδυναμίες στην αφήγηση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να το απορρίψετε αμέσως.
Στην εποχή του exploitation, υπήρχαν εκατοντάδες άλλες ταινίες που ήταν αναμφισβήτητα για πέταμα και δημιουργήθηκαν μόνο για εισπραχτικούς λόγους και ενδεχομένως για να δείξουν αναλαμπές γυμνής σάρκας και ξενόφερτης βίας - αλλά όχι αυτή.
Είτε είναι cult classic, είτε εντελώς λησμονήσιμο, το Women in Cages είναι το είδος της ταινίας που προκαλεί ανάλυση και συζητήσεις, έστω κι αν τα θέματα που αναλύει τα ανέλυσαν καλύτερες ταινίες πριν και μετά από αυτή.
Ωστόσο, το γεγονός ότι κάποιοι στην Αμερική πίστεψαν ότι η ταινία έπρεπε να αποκατασταθεί και να επανακυκλοφορήσει σε Blue Ray και DVD (πέρυσι τέτοια εποχή), φωνάζει cult classic.
Δεν γνωρίζω αν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα, αν και το Imdb έχει ως ελληνικό τίτλο Παρθένες Σε Κλουβιά.
Πάντως, μπορείτε να το δείτε ολόκληρο κι εσεις, ΕΔΩ.
Ως τότε, το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήταν ένα φιλμ που χαρακτήρισε ένα ολόκληρο υπο-είδος ταινιών τρόμου - που με τα χρόνια δεν αναπτύχθηκε ιδιαίτερα - που απεικόνιζε γυναίκες στη φυλακή και πιθανότατα κάποιο είδος φετιχιστικού σαδομαζοχισμού.
Θυμάμαι ότι περίμενα να δω ένα μάτσο γυναίκες να κακοποιούνται, ίσως καμιά μάχη με όπλα και πολλά στήθη, αλλά η ταινία κατέληξε να είναι λίγο βαθύτερη από ό,τι περίμενα.
Η ιστορία ξεκινά με την πρωταγωνίστρια Jeff (Jennifer Gan) σε έναν underground αγώνα κοκορομαχίας, όπου παγιδεύεται από τον dealer ναρκωτικών φίλο της.
Οι μπάτσοι βρίσκουν ναρκωτικά στη τσάντα της και τη στέλνουν στις διαβόητες γυναικείες φυλακές στις Φιλιππίνες, στο λεγόμενο «νησί του διαβόλου», για να εκτίσει μια ποινή δέκα χρόνων.
Η Jeff δοκιμάζει τα όριά της ως τρομοκρατημένη και αφελής Αμερικανίδα που, κατά τη διάρκεια της ιστορίας εξελίσσεται σε μια γυναίκα που οδηγεί τις συγκρατούμενές της σε μια απόδραση από τη φυλακή.
Προδοσίες, μαχαιρώματα, ψυχωτικοί βιασμοί και φανατικοί ντόπιοι είναι αυτά που στέκονται στο δρόμο της.
Α, και τα βασανιστήρια.
Ανέφερα ότι η εκφοβιστική αρχιφύλακας είναι λεσβία;
Αυτή την αρχιφύλακα υποδύεται η ένδοξη βασίλισσα του exploitation, Pam Grier, και όπως σε όλα τα Blaxploitation, η persona της γεμίζει την οθόνη σε κάθε σκηνή της ταινίας.
Ακόμη και οι σιωπές της, αιχμαλωτίζουν την προσοχή σας με ένα βλοσυρό ύφος ή ένα βλέμμα ξεδιάντροπης χαράς όταν βασανίζει τις κρατούμενες της με καθαρά φετιχιστικό τρόπο.
Αυτοί οι μέθοδοι βασανισμού εμφανίζονται μόνο κατά των αμερικανίδων κρατουμένων και σκοπό έχουν σαφώς να γαργαλίσουν τους θεατές και στην ουσία να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα που 'διασκεδάζουμε' βλέποντας μια γυναίκα να ξυλοφορτώνεται και να βασανίζεται με μεθόδους μεσαιωνικών βασανιστηρίων.
Αλλά βλέποντας το, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι καθόλου το σέξι θρίλερ που περίμενα - στην πραγματικότητα, δεν το βρήκα καθόλου σέξι.
Τελικά δεν ήταν αυτός ο σκοπός της αλλά αντίθετα θέλει να σε σοκάρει, πράγμα που συμβαίνει.
Big time.
Δεν ήταν μόνο οι σκηνές των βασανιστηρίων που έχουν στόχο να σε σοκάρουν, αλλά υπάρχουν και μερικές σκηνές λεσβιακού σεξ μεταξύ της φύλακα και των γυναικών κρατουμένων οι οποίες μπορούν να κερδίσουν προνόμια και τον σεβασμό από την αρχιφύλακα, εάν είναι πρόθυμοι να ερωτοτροπήσουν μαζί της.
Αν αυτή η ταινία γινόταν και κυκλοφορούσε σήμερα ίσως να ήταν για τα σκουπίδια, αλλά το 1971, στην αρχή της ακμής του exploitation cinema, τέτοιου είδους σκηνές δεν έβρισκες σε στουντιακές ταινίες παρά σε Grindhouse κινηματογράφους ή σε Drive-Ins (το home video θα αργούσε ακόμα περισσότερο από μια δεκαετία για να εμφανιστεί).
Το να βγαίνεις κρυφά σε απαγορευμένα drive-ins για να δεις ταινίες που σίγουρα οι γονείς σου δεν θα σε άφηναν καν να τις πλησιάσεις, πρέπει να ήταν must στη ζωή ενός έφηβου Αμνερικανού της μετα-Βιετνάμ εποχής.
Ο χαρακτήρα της Pam Grier, η Alabama, είναι μια εξαιρετικά σκληρή φύλακας που έχει την τάση να διαχωρίζει τις Αμερικανίδες από τις άλλες τροφίμους.
Μέσα από τις λιγοστές ενδείξεις της προσωπικότητά της, μαθαίνουμε ότι κάποτε, κάποιοι (ή ένας, δεν ξεκαθαρίζεται) λευκοί αμερικανοί τη βίασαν.
Αυτό είναι το κίνητρο του χαρακτήρα της που μισεί τους Αμερικανούς και το βλέπει ως έναν τρόπο να εκδικηθεί τους δράστες...
Σε ορισμένες σύντομες και φευγαλέες σκηνές, σχεδόν τη λυπάσαι για όλα όσα έχει περάσει, αλλά στη γενικότερη εικόνα δεν αποτελούν δικαιολογία για τις πράξεις της και τις μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποιεί.
Δεν θα σας χαλάσω την ταινία λέγοντας ακριβώς τί κάνει, αλλά ας πούμε ότι παίρνει αυτό που θέλει με τον πιο τρομακτικό τρόπο.
Το μικρό subgenre με γυναίκες στη φυλακή δημιουργήθηκε ως ένας τρόπος να απεικονισθούν η βία και οι βασανιστικές σεξουαλικές καταστάσεις των καταπιεσμένων γυναικών, σε μια περίοδο όπου η εξέγερση των κοινωνικά καταπιεσμένων ήταν ένα δημοφιλές κίνημα.
Το Women in Cages είναι σε μεγάλο βαθμό ένα προϊόν της εποχής του, με τις κακές ερμηνείες, τα άσχημα εφέ και τις αδυναμίες στην αφήγηση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να το απορρίψετε αμέσως.
Στην εποχή του exploitation, υπήρχαν εκατοντάδες άλλες ταινίες που ήταν αναμφισβήτητα για πέταμα και δημιουργήθηκαν μόνο για εισπραχτικούς λόγους και ενδεχομένως για να δείξουν αναλαμπές γυμνής σάρκας και ξενόφερτης βίας - αλλά όχι αυτή.
Είτε είναι cult classic, είτε εντελώς λησμονήσιμο, το Women in Cages είναι το είδος της ταινίας που προκαλεί ανάλυση και συζητήσεις, έστω κι αν τα θέματα που αναλύει τα ανέλυσαν καλύτερες ταινίες πριν και μετά από αυτή.
Ωστόσο, το γεγονός ότι κάποιοι στην Αμερική πίστεψαν ότι η ταινία έπρεπε να αποκατασταθεί και να επανακυκλοφορήσει σε Blue Ray και DVD (πέρυσι τέτοια εποχή), φωνάζει cult classic.
Δεν γνωρίζω αν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα, αν και το Imdb έχει ως ελληνικό τίτλο Παρθένες Σε Κλουβιά.
Πάντως, μπορείτε να το δείτε ολόκληρο κι εσεις, ΕΔΩ.
Women In Cages (1971) trailer από Horrorant
%20locadina.jpg)
Post a Comment