Horrorant Classics: Η Έβδομη Πύλη της Κολάσεως - The Beyond (1981)

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Όπως έχετε διαπιστώσει, εδώ στο Horrorant, έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση τον ιταλικό κινηματογράφο τρόμου και πολύ περισσότερο τη «χρυσή» εποχή του (αρχές 70’-τέλη 80’).

Μεγάλοι δημιουργοί όπως ο Argento, ο Bava και ο Fulci μας χάρισαν αριστουργήματα που απέκτησαν αμέτρητους θαυμαστές ανά τον κόσμο και αποτελούν μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς για το είδος.

Μια τέτοια μεγάλη στιγμή είναι και η διαβόητη Έβδομη Πύλη Της Κολάσεως του Lucio Fulci. 

Μια ταινία–σταθμός για τους horror fans αλλά και για τον ίδιο το σκηνοθέτη.

Όσοι από σας μεγαλώσατε στη δεκαετία του 80’ αποκλείεται να μη νοικιάσατε έστω μία φορά, από το κοντινό σας βιντεοκλάμπ, αυτήν την ταινία.

Για τους «τυχερούς» που κατάφερναν να τη βρουν χωρίς το καρτελάκι που έγραφε  'ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗΚΕ', το σοκ που ακολουθούσε τη θέαση της ήταν τεράστιο.

Λίγες φορές είχε εμφανιστεί στη μικρή τους τηλεόραση τόση αγριότητα και νοσηρότητα μαζεμένη.

Αν ήσουν και ανήλικος (σαν και μένα), τότε ένας λόγος παραπάνω για να έχουν οι εφιάλτες καθημερινή παρουσία  στα όνειρα σου…

Γενικότερα, θυμάμαι έντονα πως είχε δημιουργηθεί για αρκετά χρόνια ένας  μύθος γύρω από το όνομα της και πως μετά από κάποιο διάστημα, ήταν εξαιρετικά δυσεύρετη. 

Ειδικά στη δεκαετία του 90’ είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης...



Η ταινία ξεκινούσε με μια αναδρομή στο παρελθόν και από τα πρώτα δευτερόλεπτα φανέρωνε τις άγριες διαθέσεις της.

Είμαστε λοιπόν στην Νέα Ορλεάνη του 1927 στο ξενοδοχείο "Seven Doors". 

Εκεί  ένας μάγος με το όνομα Schyke ζωγραφίζει ένα πίνακα με το πορτραίτο της κόλασης.
Η κίνηση του όμως αυτή φαίνεται να μη βρίσκει σύμφωνους τους εξαγριωμένους κατοίκους της περιοχής.

Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις του προς το πλήθος ότι το ξενοδοχείο είναι χτισμένο πάνω σε μία από τις 7 πύλες της κόλασης και ότι μόνο αυτός μπορεί να τους σώσει, δεν καταφέρνει να τους πείσει, ούτε να ξεφύγει από τη οργή τους, με αποτέλεσμα να βρει έναν αποτρόπαιο και σοκαριστικό θάνατο που περιλαμβάνει: σαδιστικό ξυλοδαρμό με αλυσίδες, σταύρωση και μπάνιο σε οξύ.

Στη συνέχεια μεταφερόμαστε στο σήμερα όπου βλέπουμε την Lisa (Catriona MacColl, η μούσα του σκηνοθέτη) να  έχει κληρονομήσει το ίδιο καταραμένο ξενοδοχείο και να  κανονίζει τις λεπτομέρειες της επισκευής του.

Κατά τη διάρκεια των επισκευών θα πραγματοποιηθούν μπροστά στα μάτια μας ουκ ολίγα αιματηρά σκηνικά, η όμορφη Lisa θα γνωριστεί με τον Δρ John Mc Cabe (David Warbeck) αλλά και με το φάντασμα της νεαρής Emily, η οποία  θα κάνει μια προσπάθεια να την προειδοποιήσει για τον κίνδυνο που ελλοχεύει στα έγκατα του ξενοδοχείου.

Μ’ αυτά και με κείνα η πύλη της κόλασης ανοίγει, οι νεκροί του διπλανού νεκροτομείου ξυπνάνε, η φύση με τη σειρά της αποφασίζει κι αυτή να εκδικηθεί και το γαϊτανάκι του τρόμου ξεκινά.

Η Έβδομη Πύλη Της Κολάσεως θεωρείται δικαίως, ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου σινεμά τρόμου.

Με την φιλόδοξη αυτή του απόπειρα, ο Fulci κατάφερε να πείσει και τους πιο δύσπιστους πολέμιούς τού, ότι διαθέτει και ταλέντο, εκτός από τάσεις επιδειξιομανίας.

Όπως δήλωνε άλλωστε και ο ίδιος, το φιλμ αυτό δεν ήταν τίποτα λιγότερο από την προσπάθεια του για τη δημιουργία της απόλυτης ταινίας τρόμου!

Μιας ταινίας όπου εκτός από το splatter, κύριοι πρωταγωνιστές θα είναι τα στοιχεία του σουρεαλισμού και του υπερφυσικού.

Αν κρίνουμε από τους χιλιάδες φανατικούς θαυμαστές του φιλμ, μέχρι ενός σημείου, πρέπει να τα κατάφερε..

Σίγουρα το E Tu Vivrai Nel Terrore! L'Aldilà (όπως είναι ο ιταλικός του τίτλος) έχει αρκετά αρνητικά, όπως είναι για παράδειγμα, το χαώδες, ασυνάρτητο σενάριο και τις κακές ερμηνείες των ηθοποιών.

Όσον αφορά όμως την ατμόσφαιρα, το soundtrack, τις gore σκηνές και το φινάλε κερδίζει στα σημεία.

Ειδικότερα στις σκηνές θανάτου ο μάγος των χειροποίητων εφέ  Giannetto De Rossi έβγαλε το άχτι του, χαρίζοντάς μας, αμέτρητες σκηνές ανθολογίας.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς ;

Την σοκαριστική και υπερβίαιη για την εποχή, σταύρωση του μάγου;
Την απίστευτα αιματηρή κατάληξη των εργατών;
Τη δύστυχη γυναίκα που το κεφάλι της  γίνεται αφρώδης οίνος από το οξύ που χύνεται πάνω του;
Την - πρέπει να τη δεις για να την πιστέψεις - σκηνή με τις τεράστιες αράχνες που τρώνε ζωντανό έναν άτυχο, κομμάτι - κομμάτι ;
Ή μήπως τη σκηνή - ευθεία αναφορά στη Suspiria του Argento - με το σκύλο που τρελαίνεται και ξεσκίζει το λαιμό της τυφλής κοπέλας;

Πραγματικά ο κατάλογος με τις σοκαριστικές και βίαιες σκηνές είναι ατέλειωτος, αλλά ιδιαιτέρως …απολαυστικός!

Αφού λοιπόν τα ματάκια του θεατή απολαύσουν επί της οθόνης την παρέλαση όλης της ιταλικής κρεαταγοράς της εποχής - από άντερα μέχρι συκωταριές - και πάνω που νομίζει ότι όλα θα τελειώσουν για μια ακόμη φορά απότομα και συμβατικά, έρχεται από το πουθενά ένα μαγευτικό, αν και απαισιόδοξο, φινάλε, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό!

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο της Lisa και του Dr McCabe έπειτα από έναν αγωνιώδη και μάλλον άνισο, αγώνα επιβίωσης ,φτάνει τελικά στα έγκατα της διαβολικής πύλης, που βρίσκεται κάτω από το ξενοδοχείο, και στην ουσία χάνεται μέσα στο περιεχόμενο του πίνακα που αναπαριστούσε την Κόλαση και είχε ζωγραφίσει ο μάγος Schyke στην αρχή της ταινίας.

Η ανατριχιαστική φωνή που έρχεται από το πουθενά απλά μας δίνει τη χαριστική βολή:

«Και θ’ αντικρύσετε τη θάλασσα του σκότους, και ό,τι εκεί έξω μπορεί να εξερευνηθεί».

Μπρρρρ.....