Filth to Ashes, Flesh to Dust review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Το Filth to Ashes, Flesh to Dust κάποιου Paul Morrell το είχα σταμπάρει από το Σεπτέμβριο του 2011.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον προγραμματισμό μου, η ταινία ήταν να μπει και στο FilmBoy, αν η κυκλοφορία του dvd ήταν σχετικά άμεση.

Γνωρίζετε πια ότι στο FilmBoy όλα αυτά τα χρόνια παρουσιάζουμε (είτε με κριτικές, είτε με παρουσιάσεις) όσο το δυνατόν περισσότερες ταινίες που προβάλλονται στις αίθουσες της Αμερικής, οπότε το Filth to Ashes, Flesh to Dust των 11 (!) αιθουσών επί 4 (!!) εβδομάδες είχε προφανώς θέση εκεί.

Το dvd άργησε 5 μήνες (χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος), αλλά τελικά είναι γεγονός.

Αν άξιζε όλη αυτή η αναμονή;
Θα σας πω μόνο αυτό.
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα μέρος ταινίας σε fast forward.

Έχω γίνει αρκετά μεγάλος fan των indie horror και βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον σε κάποιες από αυτές τις προσπάθειες, έτσι έχω μάθει και να παραβλέπω κακές ερμηνείες και προβλήματα σεναρίου.
Αλλά τούτο δω δεν παλεύεται με τίποτα.

Η ταινία ξεκινάει με έναν serial killer ονόματι Purge (Nicholas J.Leinbach) που πρόκειται να βασανίσει και να σκοτώσει δυο γυναίκες που έχει δεμένες σε ένα βρώμικο δωμάτιο...

Μία από αυτές κατορθώνει να δραπετεύσει και πέφτει πάνω σε διερχόμενο ζευγάρι, τον Eric (Derrick Bishop) και τη Shelly (Diana Quazada), που έχουν σταματήσει στην ερημιά για κατούρημα.
Ο serial killer τους επιτίθεται και σκοτώνει μόνο τη Shelly.

Ένα χρόνο μετά 6 νεαροί φίλοι, συμπεριλαμβανομένου του αδερφού του Eric (...), αποφασίζουν να επισκεφτούν το σημείο για μια τελευταία βραδιά ξεσαλώματος.
Φυσικά, ο serial killer είναι εκεί και τους περιμένει.

Να μην το ταλαιπωρούμε και πολύ.
Το Filth to Ashes, Flesh to Dust δεν έχει τίποτε καλό και πολλά ...πολύ άσχημα.
Αλλά πολύ άσχημα, όμως!

Οι ερμηνείες δικαιολογούνται.
Οι ηθοποιοί είναι σχεδόν όλοι πρωτάρηδες και μάλλον πρόσφατα αποφοιτήσαντες από τη σχολή Κακών Τεχνών - δεν εξηγείται αλλιώς.

Το ενοχλητικό όμως, και αυτό που πραγματικά με ανάγκασε να το προχωρήσω στα γρήγορα, ήταν το σενάριο.
Ειλικρινά, αν μαζευτούμε κάποιοι από εδώ μέσα να γράψουμε ο καθένας μας μια ιστορία, και μετά από hangover σε σκυλάδικο της Εθνικής, καλύτερη θα τη κάναμε.

Ένα χρόνο μετά τη σφαγή της κοπέλας του, ο Eric δουλευει στο συνεργείο αυτοκινήτων κατεστραμένος συναισθηματικά, με τον serial killer να βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακρυά και με την μοναδική επιζήσασα να τον παρακαλάει να πάνε να τον βρούνε, αλλά εκείνος αρνείται!
Το κάνει λίγα λεπτά μετά, για να βρει το αυτοκίνητο που έκλεψε ο αδερφός του!

Η πλάκα ...όχι, δεν έχει καθόλου πλάκα.
Ειναι ενοχλητικό.

Διάφοροι νεαροί θα βγάλουν νοκάουτ τον serial killer, πάνω από 6 φορές συνολικά, και τον αφήνουν εκεί βάζοντας το στα πόδια.
Αυτός φυσικά ξανασηκώνεται και τους ξανακυνηγάει.
Και μιλάμε ότι κάποιοι από αυτούς έχουν και όπλα.

Μία, τον σημαδεύει στα 2 μέτρα με τη καραμπίνα αλλά ...του μιλάει μέχρι να τον ζαλίσει και να παραδωθεί μόνος του λέγοντας 'Σας παρακαλώ, σταματήστε την, θα κάνω ότι μου πείτε' (μη γελάτε, θα μπορούσε).
Αντί για αυτό, της βουτάει τη καραμπίνα και τη σκοτώνει.

Ο άλλος, έχει τη καραμπίνα, τον πλησιάζει από πίσω και ...του χτυπάει το κεφάλι με το πίσω μέρος του όπλου.
Εκείνος ζαλίζεται, πέφτει κάτω και τα παιδιά ...το βάζουν πάλι στα πόδια.

Αυτό γίνεται 6 φορές, και άλλες τόσες αυτός σηκώνεται και τους ξαναψάχνει.

Ανόητο, ερασιτεχνικό, προχειροφτιαγμένη δουλειά από αρχάριους.
Βούτηρο στο ψωμί όσων από εσάς έχετε να πείτε τα χειρότερα για τα low budget indie horror, τα οποία εγώ υπερασπίζομαι κατά καιρούς.

Αλλά προσοχή.
Αυτό δεν είναι low budget.
High stupid είναι.