The Devil's Rock review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του βιρτουόζου των εφέ Paul Campion ασχολείται με τους Ναζί και τον Αποκρυφισμό.

Και ενώ σε πολλούς θα έρθει στο μυαλό το Dead Snow, το The Devil's Rock από τη Νέα Ζηλανδία δεν έχει καμία ομοιότητα με αυτό (ή παρόμοιες προσπάθειες όπως το BloodRayne: The Third Reich), εκτός ίσως από το timeline.

Καταρχάς, δεν υπάρχουν ζόμπι εδώ. 

Το κακό περικλείεται εξ ολοκλήρου σε αυτή τη ταινία και δημιουργεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της -  ακόμα και όταν το κακό δεν είναι στην οθόνη, η παρουσία του εκεί.

Επίσης, δίνεται μια έμφαση στο διάλογο και στη σχέση μεταξύ των δύο πρώτων χαρακτήρων που το κάνουν κάτι περισσότερο από ένα ξεκάθαρο gorefest.

Βρισκόμαστε στα Channel Islands (ακατοίκητα και creepy νησιά μεταξύ της Βρετανίας και των βόρειων ακτών της Γαλλίας) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου δύο καταδρομείς των Συμμάχων (Craig Hall και Karlos Drinkwater) έχουν σταλεί για να καταστρέψουν γερμανικά πολυβολεία και να αποσπάσουν την προσοχή από τον Χίτλερ, λίγο πριν την απόβαση της Νορμανδίας.

Ωστόσο, καθώς φθάνουν στο νησί ακούνε κραυγές από βασανιστήρια.
Σκεφτόμενοι ότι τα ουρλιαχτά μπορεί να είναι από δικούς τους άνδρες, πηγαίνουν στο (αυτό κι αν είναι creepy) κτίριο για να ερευνήσουν...



Αυτό που βρίσκουν είναι κάτι που δε θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Μέσα στα τείχη του απομονωμένου φρουρίου υπάρχει σε εξέλιξη ένα ναζιστικό σχέδιο αποκρυφισμού για να εξαπολύσουν ένα δαιμονικό τέρας που θα κερδίσει τον πόλεμο στη Γερμανία.

Προς τιμήν του, ο σκηνοθέτης Paul Campion έχει στο μυαλό του κάτι περισσότερο από μια απλή 'Ναζί εναντίον Δαίμονας΄ δράση, και έτσι ξοδεύει αρκετό χρόνο παρακολουθώντας τον Captain Ben Grogan (Hall) και τον Γερμανό συνταγματάρχη Klaus Meyer (Matthew Sunderland) να φωνάζουν ο ένας στον άλλο μετά από αποτυχημένες προσπάθειες διαφυγής.

Παρόλα αυτά, αυτοί οι διάλογοι είναι πολύ έξυπνοι και άρα πιο ενδιαφέρων από ό,τι θα ήταν μια ακόμη μπουνιά ή ένα ακόμα δάγκωμα.

Ένα άλλο credit που θα πρέπει να δοθεί στον Campion είναι η δεξιοτεχνική σκηνοθεσία.
Παρόλο που όλη η ταινία έχει κυρίως τρεις χαρακτήρες (και συνολικά τέσσερις), η κάμερα παίζει τέλεια το παιχνίδι του κλειστού χώρου (στους διαδρόμους του κτιρίου) με ευρυγώνιο φακό όπου χρειάζεται και με πονηρές γωνίες λήψεις.

Ειλικρινά, η ικανότητα του πρωτάρη Campion είναι άξια μνείας.

Φυσικά υπάρχει άφθονο (...μα πολύ άφθονο) gore, καθώς όλα τα δωμάτια είναι διάσπαρτα με διαμελισμένα σώματα στρατιωτών, και οι θεατές με ευαίσθητο στομάχι θα έχουν ένα πρόβλημα με τα έντερα, τα μυαλά και τα πλευρά σκορπισμένα στο πάτωμα.

Γενικά τα εφέ είναι ικανοποιητικά - άλλωστε ο Campion είναι επαγγελματίας σε αυτό.

Πολύ καλές και οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών, ακόμα και της Gina Varela σε ένα ρόλο που δεν πρέπει να αποκαλύψω (είχε κάνει κι ένα πέρασμα από το ελληνικό Γαμήλιο Πάρτι το 2008) καθώς δεν υπερβάλει καθόλου και κάνει πολύ καλή δουλειά σε έναν ...απάνθρωπο και δύσκολο ρόλο.

Τί δεν κάνει καλά η ταινία;
Τίποτα συγκεκριμένο, αλλά μου φάνηκε 'λίγο'.

Έχει κάποια 'στεγνά' σημεία εδώ κι εκεί (τίποτα το τρομερό) και ίσως κάποιες σεναριακές τρυπούλες, αλλά δεν είναι αυτό.
Ίσως ο στενός χώρος και το μικρό cast σου δώσουν την εντύπωση ενός horror short παρά μιας κανονικής ταινίας τρόμου και μάλιστα καλής.

Αλλά αυτό δεν είναι κάποιο κακό χαρακτηριστικό που αναμφίβολα έχει η ταινία.
Είναι απλά μια εντύπωση που μου δημιουργήθηκε εμένα και που μπορεί άλλοι να μην νοιώσουν.

Το The Devil's Rock είναι ένα καλοφτιαγμένο horror με κάπως ιδιαίτερο στόρι (πάντως όχι καμμένο από τις επαναλήψεις), καλές ερμηνείες, έξυπνους διαλόγους, πολλά και καλά gore εφέ και μια καλή ανατροπή στο τέλος.

Τί άλλο να θέλει κανείς από μια low budget ταινία;

Release Date:

February 14, 2012 (US DVD)

The Devil's Rock trailer από Horrorant