Ο Διάβολος Μέσα της - The Devil Inside review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Τελικά, πόσο δύσκολο είναι να κάνεις ένα καλό θρίλερ με θέμα τον εξορκισμό;

Γιατί αφού υπάρχουν τόσα πολλά τέτοια φιλμς, εμείς θυμόμαστε μόνο ελάχιστα;

Και αλήθεια, πότε θα σταματήσουν να φτιάχνουν ταινίες τρόμου, άνθρωποι που δεν ξέρουν καν τί σημαίνει horror και άνθρωποι που δεν συμπαθούν καν το είδος;

Το θέμα του δαιμονισμού είναι ένα από τα πιο έντονα και πολυσυζητημένα θέματα της εποχής μας.
Όχι, δεν είναι και τόσο, αλλά ίσως θα έπρεπε να είναι.

Αλλά η Εκκλησία ασχολείται με τόσα  άλλα επιχειρηματικά ...εχμ, θρησκευτικά θέματα.

Μπορούν οι δαίμονες να πάρουν τον έλεγχο ενός ανθρώπου, προκαλώντας μεγάλη ταλαιπωρία για τους ίδιους αλλά και για όσους βρίσκονται κοντά τους, ή είναι απλά μια ψυχική ασθένεια;

Η Καθολική Εκκλησία θα ήθελε να πιστέψει το δεύτερο, αλλά η αλήθεια είναι ότι μερικά πράγματα δεν κρύβονται: Γιατί τότε έχουν εκπαίδευση για εξορκιστές;
Ή δεν έχουν;

Αυτό ισχυρίζεται η νέα ταινία τρόμου The Devil Inside, σε σκηνοθεσία William Brent Bell (του Stay Alive, εκείνου του μέτριου horror με τα videogames), αλλά μη την πάρετε και στα σοβαρά. 

Όταν ήταν μικρό παιδί, η Isabella Rossi (Fernanda Andrade) έζησε τη τραγική απώλεια της μητέρας της (Suzan Crowley).
Όχι, δεν πέθανε - σκότωσε τρεις ανθρώπους κατά τη διάρκεια ενός εξορκισμού-κακοτεχνίας και έκτοτε διαμένει σε ψυχιατρείο στη Ρώμη...



Τώρα, περίπου 20 χρόνια αργότερα και οπλισμένη με έναν καμεραμάν (Ionut Grama), η Isabella σκοπεύει να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη και εάν η μητέρα της ήταν πράγματι δαιμονισμένη ή απλά τρελή.

Αρχικά, συναντά αντίσταση τόσο από το Βατικανό όσο και από το ψυχιατρικό Άσυλο.
Τελικά, βρίσκει δύο νεαρούς ιερείς (Simon Quarterman, Evan Helmuth), οι οποίοι συμφωνούν να βοηθήσουν.

Ωστόσο, θα πρέπει η Isabella να παρακολουθήσει έναν άλλο εξορκισμό για να '...μπορέσει να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ σχιζοφρένειας και δαιμονισμού'(...).

Άλλο ένα found footage (ή mockumentary) το οποίο η Paramount έριξε στις αρχές του χρόνου για να πάρει αντιδράσεις.
Αν ήταν καλές, θα συνέχιζε σε κάτι που θα μπορούσε να χτυπήσει το Paranormal Activity.
Αν όχι, το μοναστήρι να'ναι καλά.

Η αλήθεια είναι ότι με το trailer που κυκλοφόρησε, ψάρωσε πολλούς - και εμένα.
Όποιες προσδοκίες είχα όμως, άρχισαν να λιγοστεύουν όταν οι κακές κριτικές γέμισαν ασφυκτικά το δίκτυο, με βαριές εκφράσεις κάποιες από αυτές.

Τις κατανοώ απόλυτα.

Όχι γιατί είναι τόσο κακό, αλλά γιατί μετά τη θέαση της έχεις τη βεβαιότητα ότι προσπάθησαν να σε εξαπατήσουν, ότι δεν σε σέβονται ως horror fan και το χειρότερο, ότι προσπάθησαν να σε χρησιμοποιήσουν άνθρωποι που εμφανώς δεν γνωρίζουν το αντικείμενο.

Το The Devil Inside είναι μια κακή συρραφή από σκηνές του The Last Exorcist του Eli Roth, του The Exorcism of Emily Rose και φυσικά του The Exorcist.

Πέρα από αυτό, είναι το πιο άψυχο θρίλερ που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
Κανένα συναίσθημα δεν σου βγαίνει κατά τη διάρκεια της ταινίας, καμιά συμπάθεια για κανέναν (ίσως μόνο για τον δαίμονα).

Κάθεσε και παρακολουθείς απαθέστατος να συμβαίνουν μπροστά σου εξορκισμοί, δαίμονες να σου μιλάνε, τη σκληρότητα της Καθολικής Εκκλησίας, το δράμα της μητέρας, το δράμα της κόρης...
Τόσα συναισθήματα θα έπρεπε να έχεις, αλλά εδώ κατορθώνουν να σε κάνουν απλό παρατηρητή.

Για ταινία τρόμου, αυτό είναι κατόρθωμα.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και η κακή ερμηνεία της Fernanda Andrade.
Να βλέπεις τη μητέρα σου μετά από 20 χρόνια να κάνει αυτά που κάνει, και εσύ να κοιτάς απορημένη, χωρίς ίχνος συναισθήματος!

Και οι άλλοι όμως δεν πάνε πίσω - μια ταινία γεμάτο bad acting αν εξαιρέσεις βέβαια τη δαιμονισμένη Crowley.

Το ντοκιμαντερίστικο στυλ στην αρχή, με 'αληθινές' συνεντεύξεις αξιωματούχων και 'ειδικών' εκτός Βατικανό (όπως μας πληροφορεί στην αρχή η ταινία, το Βατικανό ήταν αντίθετο με αυτή τη ταινία) δε βοηθάει καθόλου, οι σκηνές εξορκισμού είναι σχετικά λίγες και ρηχές, και το τέλος μάλλον γέλιο προκαλεί και καθόλου τρόμο.

Οι χαρακτήρες είναι ηλίθιοι ('Αφού το θύμα κοιμάται, δεν είναι δαιμονισμένο!'),  δεν έχουν να πουν τίποτα ακόμα και όταν μιλάνε στη κάμερα (ναι, έχει και τέτοιες στιγμές) και οι διάλογοι είναι ακόμα ηλιθιότεροι.

Αλλά αυτό που σου μένει τελικά από το The Devil Inside είναι το απόλυτο κενό.
Σαν να είδες μια διαφήμιση, σαν να παρακολούθησες ένα ντοκιμαντέρ που δε σε ενδιαφέρει.
Και όλα αυτά σε ταινία εξορκισμού!

Είναι κρίμα πάντως που μια τόσο τεμπέλικη και πρόχειρη αντιγραφή σκηνών βρήκε τεράστια διανομή στις αίθουσες της Αμερικής, σε αντίθεση με κάποιες άλλες καλές προσπάθειες (βλ. Grave Encounters).

Στις ελληνικές αίθουσες από 8 Μαρτίου.

The Devil Inside trailer από FilmBoy-gr