History of Horror - Part 8: Οι πρώτοι Εξορκισμοί, ο John Carpenter, ο Brian De Palma και ο 'Ιταλός Hitchcock'
To mega αφιέρωμα στην Ιστορία του Κινηματογραφικού τρόμου συνεχίζεται από εκεί που σταμάτησε, στα 70's.
Γιατί είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αναφερθούν, γιατί είναι πολλοί οι δημιουργοί που δεν πρέπει να αφήσουμε πίσω.
Master of Horror Brian De Palma
Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο σκηνοθέτης Brian De Palma - συχνά χρησιμοποιώντας τεχνικές συγκρίσιμες με αυτές του horror Master Alfred Hitchcock - χαρακτηρίστηκε ως ο σημαντικότερος στην συνεισφορά του είδους, με το Sisters το 1973, ακολουθούμενο από την πρώτη εμπορική επιτυχία του, το Carrie το 1976.
Αυτό ήταν μια προσαρμογή του best-seller του 1974, το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα του Stephen King, για μια κοινωνικά απόβλητη, ντροπαλή και παρενοχλούμενη μαθήτρια (Sissy Spacek) η οποία όμως κατείχε τηλεκινητικές δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποίησε εκδικητικά, και τη φανατική μητέρα της (Piper Laurie).
Μετά από το θρίλερ μεταφυσικών φαινομένων The Fury (1978), η επόμενη επιτυχημένη ταινία του De Palma ήταν το ερωτικό θρίλερ τρόμου Dressed To Kill (1980) για μια τραβεστί θεραπευτής-διώκτη (Michael Caine), με μια θαυμάσια σκηνή αποπλάνησης-καταδίωξης της Kate Miller (Angie Dickinson) σε ένα μουσείο, μία slasher δολοφονία με ξυράφι σε ένα ασανσέρ και ένα φινάλε με μια σκηνή που μιμείται τη σκηνή του ντους στο Psycho...
Devil-Possession Films
Το 1973 διαβολικά πνεύματα καταλαμβάνουν το σώμα ενός 12χρονου κοριτσιού (Linda Blair) στο αιρετικό box-office hit του σκηνοθέτη William Friedkin, The Exorcist, από το best-seller μυθιστόρημα του William Peter Blatty, με εξωφρενικά για την εποχή ειδικά εφέ και εντυπωσιακό μακιγιάζ.
Η συστροφή του κεφαλιού, ο πράσινος εμετός, το απόκρυφο μαχαίρμα με ένα σταυρό και άλλες φρικιαστικές εικόνες τρομοκράτησαν το κοινό.
Το blockbuster με την απόπειρα δύο ιερέων (Max von Sydow και ο Jason Miller) για εξορκισμό της δαιμονικής οντότητας, ενέπνευσε μερικές συνέχειες, πολύ κατώτερες του πρώτου:
Exorcist ΙΙ: The Heretic (1977), του John Boorman
The Exorcist ΙΙΙ (1990), του William Peter Blatty
Exorcist: The Beginning (2004), prequel του Paul Schrader
Μερικές από τις καλύτερες devil-possession ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 ήταν το The Amityville Horror (1979) σχετικά με ένα στοιχειωμένο διαβολικό σπίτι, και το Poltergeist (1982) του Tobe Hooper - μια ιστορία φαντασμάτων όπου απειλητικά πνεύματα απαγάγουν ένα παιδί (μια ταινία που στη παραγωγή, στο σενάριο και στη σκηνοθεσία βοήθησε ο Steven Spielberg) ρουφώντας το μέσα από μια τηλεόραση ("They're heeere!") και περνώντας σε μια παράλληλη διάσταση.
Το Poltergeist έβγαλε δύο συνέχειες, το 1986 και το 1988.
Η Προφητεία (The Omen, 1976) με μια αξέχαστη μουσική από τον Jerry Goldsmith, μιλούσε για ένα υιοθετημένο αγόρι (από τους γονείς Gregory Peck και Lee Remick) με το όνομα Damien που ήταν γιος του Σατανά, και ενέπνευσε άλλες δύο συνέχειες για να συνθέσει μια τριλογία: Damien: Omen II (1978) και The Final Conflict (1981).
Υπήρξε επίσης ένα ακόμη sequel για την τηλεόραση, το Omen IV: The Awakening το 1991.
Αξίζει να αναφέρω άλλες δύο ...διαβολικές ταινίες: Το The Devil's Advocate (1997) του Taylor Hackford με έναν σαγηνευτικό Al Pacino και μια μακρυμάλλα τότε Charlize Theron και ...ίσως το End of Days του Peter Hyams (1999) με τον Gabriel Byrne.
The slasher Carpenter
Ένα ανεξάρτητο horror του John Carpenter το 1978 με τίτλο Halloween, με ένα ανατριχιαστικό soundtrack, έγινε ένα αναγνωρισμένο classic που επηρέασε ολόκληρη τη βιομηχανία και διαμόρφωσε τη σύγχρονη slasher ταινία τρόμου.
Εισήγαγε τον εμβληματικό χαρακτήρα του Michael Myers - έναν παρανοικό δολοφόνο με μαχαίρι που σκότωνε νεαρές babysitter (...κυρίως τη Jamie Lee Curtis στο ντεμπούτο της ως Laurie Strobe, την κόρη της Janet Leigh η οποία με τη σειρά της είχε νωρίτερα πρωταγωνιστήσει ως 'scream Queen' στο Psycho του Hitchcock) και που είχε επιστρέψει στην παλιά γειτονιά του Haddonfield του Illinois μετά την απόδρασή του από ένα ψυχιατρικό ίδρυμα.
Ο 'σκοτεινός' γιατρός του, Sam Loomis (που τον υποδυόταν ο Βρετανός ηθοποιός Donald Pleasance) καταδίωκε τον τρελό slasher ενώ ο μασκοφόρος δολοφόνος σκορπούσε πανικό και αίμα.
Η ταινία αυτή επέφερε ουσιαστικά το πουριτανικό στερεότυπο που λέει ότι επιπόλαιοι έφηβοι που κάνουν σεξ, τελικά πεθαίνουν.
Αυτό το δημοφιλέστατο slasher-serial killer movie ενέπνευσε πολλές, ως επί το πλείστον κατώτερες συνέχειες - συνολικά δέκα ταινίες μέχρι το 2009.
Η μόνη ταινία του franchise χωρίς τον Michael Myers ήταν η τρίτη, το 1983.
Halloween (1978)
Halloween II (1981)
Halloween III: Season of the Witch (1982)
Halloween IV: The Return of Michael Myers (1988)
Halloween 5: The Revenge of Michael Myers (1989)
Halloween 6: The Curse of Michael Myers (1995)
Halloween H20: Twenty Years Later (1998)
Halloween: Resurrection (2002)
Halloween (2007)
Halloween II (2009)
Λίγα χρόνια νωρίτερα όμως, εμφανίστηκε η δεύτερη ταινία τρόμου του Steven Spielberg, το Jaws (1975) - ένα άψογο καλοκαιρινό blockbuster με έναν μεγάλο απειλητικό λευκό καρχαρία στις Ανατολικές ακτές, στο Amity Island.
Αλλά ο τρόμος θα μπορούσε να ενωθεί με το υπερφυσικό, με τέρατα σαν το Jaws ...στο διάστημα, κάτι που έπιασε ο σκηνοθέτης Ridley Scott με το Alien το 1979, μια ταινία που είχε tagline: «In space, no one can hear you scream."
Εκεί, για να νικηθεί το τέρας απαιτούνταν υπεράνθρωπη δύναμη με την ηρωίδα (Sigourney Weaver) να αντιμετωπίζει το δολοφονικό alien εισβολέα μέσα στο σκοτάδι στο Nostromo.
Υπήρξαν τρεις ταινίες Alien.
Στο τελείωμα της δεκαετίας και την αρχή του 80, μια προσαρμογή ιστορίας του Stephen King παρείχε τη βάση για το αριστοτεχνικό σκηνοθετικά gothic του Stanley Kubrick, The Shining (1980), για έναν τρελαμένο, wannabe συγγραφέα και αλκοολικό σύζυγο (Jack Nicholson) με τους προσωπικούς του δαίμονες στo Overlook Hotel, ένα παραθεριστικό απομονωμένο ξενοδοχείο στο χιονισμένο Colorado.
Με ένα τσεκούρι, τρομοκρατούσε την κακοποιημένη συναισθηματικά γυναίκα του, Wendy (Shelley Duvall) και το νεαρό γιο του Danny (Danny Lloyd) ο οποίος κατείχε την ιδιαίτερη δύναμη να βλέπει οράματα παλαιότερων ανθρωποκτονιών.
The 'Italian Hitchcock' Dario Argento
Ο Ιταλός σκηνοθέτης τρόμου Dario Argento (μερικές φορές αποκαλείται και 'Ιταλός Hitchcock') έβγαλε το 1977 το καλλιτεχνικό στυλιστικά, αιματηρό horror με ειδικά εφέ στο τέρμα τους και κλασικό πλέον Suspiria.
Σε αυτό το horror fantasy πρωταγωνίστησε η Jessica Harper ως μία επίδοξη αμερικανίδα μπαλαρίνα σε μια Ευρωπαϊκή ακαδημία μπαλέτου στο Black Forest της Γερμανίας, την οποία διευθύνουν μάγισσες με επικεφαλής τη διευθύντρια Madamme Blanc (Joan Bennett).
Η ταινία άνοιγει με ένα εντυπωσιακό σκηνικό αιματηρών θανάτων δύο φοιτητριών.
Ο Argento επίσης σκηνοθέτησε το σουρεαλιστικό sequel του, το Inferno (1980) που περιλαμβάνει μια αναζήτηση για τη «Μητέρα του Σκότους" στο Μανχάταν, αλλά και το αιματηρό θρίλερ Unsane (1982) (ή αλλιώς Tenebrae).
Το History of Horror συνεχίζεται, αλλά υπόσχομαι και μεγαλύτερο αφιέρωμα στον Ιταλικό και Ευρωπαικό τρόμο.
Γιατί είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αναφερθούν, γιατί είναι πολλοί οι δημιουργοί που δεν πρέπει να αφήσουμε πίσω.
Master of Horror Brian De Palma
Αυτό ήταν μια προσαρμογή του best-seller του 1974, το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα του Stephen King, για μια κοινωνικά απόβλητη, ντροπαλή και παρενοχλούμενη μαθήτρια (Sissy Spacek) η οποία όμως κατείχε τηλεκινητικές δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποίησε εκδικητικά, και τη φανατική μητέρα της (Piper Laurie).
Μετά από το θρίλερ μεταφυσικών φαινομένων The Fury (1978), η επόμενη επιτυχημένη ταινία του De Palma ήταν το ερωτικό θρίλερ τρόμου Dressed To Kill (1980) για μια τραβεστί θεραπευτής-διώκτη (Michael Caine), με μια θαυμάσια σκηνή αποπλάνησης-καταδίωξης της Kate Miller (Angie Dickinson) σε ένα μουσείο, μία slasher δολοφονία με ξυράφι σε ένα ασανσέρ και ένα φινάλε με μια σκηνή που μιμείται τη σκηνή του ντους στο Psycho...
Devil-Possession Films
Η συστροφή του κεφαλιού, ο πράσινος εμετός, το απόκρυφο μαχαίρμα με ένα σταυρό και άλλες φρικιαστικές εικόνες τρομοκράτησαν το κοινό.
Το blockbuster με την απόπειρα δύο ιερέων (Max von Sydow και ο Jason Miller) για εξορκισμό της δαιμονικής οντότητας, ενέπνευσε μερικές συνέχειες, πολύ κατώτερες του πρώτου:
Exorcist ΙΙ: The Heretic (1977), του John Boorman
The Exorcist ΙΙΙ (1990), του William Peter Blatty
Exorcist: The Beginning (2004), prequel του Paul Schrader
Μερικές από τις καλύτερες devil-possession ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 ήταν το The Amityville Horror (1979) σχετικά με ένα στοιχειωμένο διαβολικό σπίτι, και το Poltergeist (1982) του Tobe Hooper - μια ιστορία φαντασμάτων όπου απειλητικά πνεύματα απαγάγουν ένα παιδί (μια ταινία που στη παραγωγή, στο σενάριο και στη σκηνοθεσία βοήθησε ο Steven Spielberg) ρουφώντας το μέσα από μια τηλεόραση ("They're heeere!") και περνώντας σε μια παράλληλη διάσταση.
Το Poltergeist έβγαλε δύο συνέχειες, το 1986 και το 1988.
Υπήρξε επίσης ένα ακόμη sequel για την τηλεόραση, το Omen IV: The Awakening το 1991.
Αξίζει να αναφέρω άλλες δύο ...διαβολικές ταινίες: Το The Devil's Advocate (1997) του Taylor Hackford με έναν σαγηνευτικό Al Pacino και μια μακρυμάλλα τότε Charlize Theron και ...ίσως το End of Days του Peter Hyams (1999) με τον Gabriel Byrne.
The slasher Carpenter
Ένα ανεξάρτητο horror του John Carpenter το 1978 με τίτλο Halloween, με ένα ανατριχιαστικό soundtrack, έγινε ένα αναγνωρισμένο classic που επηρέασε ολόκληρη τη βιομηχανία και διαμόρφωσε τη σύγχρονη slasher ταινία τρόμου.
Εισήγαγε τον εμβληματικό χαρακτήρα του Michael Myers - έναν παρανοικό δολοφόνο με μαχαίρι που σκότωνε νεαρές babysitter (...κυρίως τη Jamie Lee Curtis στο ντεμπούτο της ως Laurie Strobe, την κόρη της Janet Leigh η οποία με τη σειρά της είχε νωρίτερα πρωταγωνιστήσει ως 'scream Queen' στο Psycho του Hitchcock) και που είχε επιστρέψει στην παλιά γειτονιά του Haddonfield του Illinois μετά την απόδρασή του από ένα ψυχιατρικό ίδρυμα.
Η ταινία αυτή επέφερε ουσιαστικά το πουριτανικό στερεότυπο που λέει ότι επιπόλαιοι έφηβοι που κάνουν σεξ, τελικά πεθαίνουν.
Αυτό το δημοφιλέστατο slasher-serial killer movie ενέπνευσε πολλές, ως επί το πλείστον κατώτερες συνέχειες - συνολικά δέκα ταινίες μέχρι το 2009.
Η μόνη ταινία του franchise χωρίς τον Michael Myers ήταν η τρίτη, το 1983.
Halloween (1978)
Halloween II (1981)
Halloween III: Season of the Witch (1982)
Halloween IV: The Return of Michael Myers (1988)
Halloween 5: The Revenge of Michael Myers (1989)
Halloween 6: The Curse of Michael Myers (1995)
Halloween H20: Twenty Years Later (1998)
Halloween: Resurrection (2002)
Halloween (2007)
Halloween II (2009)
Λίγα χρόνια νωρίτερα όμως, εμφανίστηκε η δεύτερη ταινία τρόμου του Steven Spielberg, το Jaws (1975) - ένα άψογο καλοκαιρινό blockbuster με έναν μεγάλο απειλητικό λευκό καρχαρία στις Ανατολικές ακτές, στο Amity Island.
Αλλά ο τρόμος θα μπορούσε να ενωθεί με το υπερφυσικό, με τέρατα σαν το Jaws ...στο διάστημα, κάτι που έπιασε ο σκηνοθέτης Ridley Scott με το Alien το 1979, μια ταινία που είχε tagline: «In space, no one can hear you scream."
Εκεί, για να νικηθεί το τέρας απαιτούνταν υπεράνθρωπη δύναμη με την ηρωίδα (Sigourney Weaver) να αντιμετωπίζει το δολοφονικό alien εισβολέα μέσα στο σκοτάδι στο Nostromo.
Υπήρξαν τρεις ταινίες Alien.
Στο τελείωμα της δεκαετίας και την αρχή του 80, μια προσαρμογή ιστορίας του Stephen King παρείχε τη βάση για το αριστοτεχνικό σκηνοθετικά gothic του Stanley Kubrick, The Shining (1980), για έναν τρελαμένο, wannabe συγγραφέα και αλκοολικό σύζυγο (Jack Nicholson) με τους προσωπικούς του δαίμονες στo Overlook Hotel, ένα παραθεριστικό απομονωμένο ξενοδοχείο στο χιονισμένο Colorado.
Με ένα τσεκούρι, τρομοκρατούσε την κακοποιημένη συναισθηματικά γυναίκα του, Wendy (Shelley Duvall) και το νεαρό γιο του Danny (Danny Lloyd) ο οποίος κατείχε την ιδιαίτερη δύναμη να βλέπει οράματα παλαιότερων ανθρωποκτονιών.
The 'Italian Hitchcock' Dario Argento
Σε αυτό το horror fantasy πρωταγωνίστησε η Jessica Harper ως μία επίδοξη αμερικανίδα μπαλαρίνα σε μια Ευρωπαϊκή ακαδημία μπαλέτου στο Black Forest της Γερμανίας, την οποία διευθύνουν μάγισσες με επικεφαλής τη διευθύντρια Madamme Blanc (Joan Bennett).
Η ταινία άνοιγει με ένα εντυπωσιακό σκηνικό αιματηρών θανάτων δύο φοιτητριών.
Ο Argento επίσης σκηνοθέτησε το σουρεαλιστικό sequel του, το Inferno (1980) που περιλαμβάνει μια αναζήτηση για τη «Μητέρα του Σκότους" στο Μανχάταν, αλλά και το αιματηρό θρίλερ Unsane (1982) (ή αλλιώς Tenebrae).
Το History of Horror συνεχίζεται, αλλά υπόσχομαι και μεγαλύτερο αφιέρωμα στον Ιταλικό και Ευρωπαικό τρόμο.
%20poster.jpg)
Post a Comment