Death Bell 2: Bloody Camp review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Με το πρώτο Κορεάτικο Death Bell το 2008 να είναι ένα box office χιτ στη χώρα του, το sequel δε θα αργούσε πολύ.

Το Death Bell 2: Bloody Camp (ή Gosa 2) έχει διαφορετικό σκηνοθέτη, τον πρωτάρη Yu Seon-dong, αλλά έχει πολλά όμοια στοιχεία με το original, πέρα από το γενικό στόρι των μαθητών που κλειδώνονται στο σχολείο και δολοφονούνται ένα ένα.

Όπως και στο πρώτο υπάρχει η ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί σωστά αλλιώς κάποιος μαθητής θα πεθάνει, υπάρχουν οι κάμερες (προφανώς και δεν είναι ελληνικό σχολείο) από τις οποίες βλέπουν όλοι τους θανάτους, το μεγάφωνο ανακοινώσεων με το οποίο μιλάει στα παιδιά ο killer, το κλισέ 'εσύ που ήσουν όταν συνέβαινε ο φόνος; δε σε είδα εδώ' και πολλά πολλά ίδια πράγματα που θυμάμαι από το πρώτο.

Και φυσικά τα κλασικά εφηβικά πρόσωπα ενός Κορεάτικου teen slasher, με τα οποία πάντα έχω πρόβλημα να αναγνωρίσω ποια είναι ποια, καθώς μου φαίνονται ίδιες όλες - και ειδικά εδώ το πρόβλημα είναι μεγύτερο.

Ευτυχώς όμως, το sequel έχει εξίσου καλή παραγωγή - και καλύτερη μη σας πω, περισσότερα χρήματα για ξόδεμα - είναι γρήγορο, καλογυρισμένο και με κάποιες εμπνευσμένες σκηνές.

Οι καλοκαιρινές διακοπές έφτασαν σε ένα ακριβό σχολείο της Κορέας, αλλά οι 30 top μαθητές μένουν για να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα για τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο που πλησιάζουν (ναι, στη Κορέα οι καλοί μαθητές μένουν 'τιμωρία' και οι κακοί κάνουν τα μπάνια τους)...

Στο σχολείο κυριαρχεί ο μύθος του φαντάσματος της Tae-yeon (Yoon Seung Ah), μιας μαθήτριας - πρωταθλήτρια κολύμβησης η οποία έχει πεθάνει στη πισίνα πριν λίγα χρόνια και που προσφέρει κάποιο τρόμο στους μαθητές, αλλά ο πραγματικός τρόμος έρχεται όταν ανακαλύπτουν ότι κάποιος τους κλείδωσε μέσα και είναι πρόθυμος να παίξει μαζί τους, σκοτώνοντας τους όλους, έναν προς έναν.

Το cast είναι γεμάτο από όμορφες Ασιάτισσες με σχολική περιβολή (για τις οποίες ξαναλέω, δε καταλάβαινα πολλές φορές ποια είναι ποια) και κάποιους ενήλικες για ξεκάρφωμα.
Το teen idol στη χώρα του Park Ji Yeon, ο ανερχόμενος Yoon Si Yoon, ο Son Ho Jun που έπαιξε και στο πρώτο, η Nam Bo Ra του I Saw the Devil, η τηλεοπτική Hwang Jung Eum και άλλοι.

Όμως η ταινία δε ξεκινά καλά.
Τα πρώτα 20-25 λεπτά σχεδόν απελπίζεσαι καθώς γνωρίζεις τους μαθητές, στήνεται το σκηνικό, το μεταφυσικό εμφανίζεται (το φάντασμα, θυμάστε;), η αδερφή της νεκρής είναι κλεισμένη στο κόσμο της και δε μιλάει, όλα αυτά σε ένα χαοτικό κι ερασιτεχνικό μάλλον μοντάζ που με ξένισε είναι η αλήθεια.
Τα flashback δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τη κατάσταση.

Αποσπασματικές σκηνές χωρίς να καταλαβαίνεις τιποτα και με μεγάλες πιθανότητες να τα παρατήσεις (και μη σκεφτείτε 'έπρεπε να εχω δει το πρώτο, ίσως να καταλάβαινα', γιατί δεν σχετίζονται θεματικά).

Αλλά όσο προχωράει και αρχίζουν οι 'bloody business' και όσο ξετυλίγεται το στόρι πιο ορθολογικά, το φιλμ δε θα το αφήσεις ούτε δευτερόλεπτο.
Το Death Bell 2 είναι ένας συνδυασμός Κορεάτικου teen horror, Γιαπωνέζικου manga και Saw, χάρη στις θανάσιμες παγίδες που είναι κρυμμένες στο σχολικό κτίριο - ειδικά η πανούργα κατασκευή στο τέλος με το κλειδί και το ηθικό δίλλημα του να σωθείς σκοτώνοντας άλλους.

Καλογυρισμένο (με εξαίρεση την αρχή), με υψηλής ποιότητας παραγωγή και κάποιες έξυπνες slasher σκηνές (όπως αυτή με τη μηχανή με τις λεπίδες στις ρόδες), κάποιες κλασικές Asian horror μεταφυσικές (τα μαλλιά του The Grudge που μακραίνουν) και οι κατασκευές στυλ Saw.

Μάλιστα, πέρα από το slasher της υπόθεσης, υπάρχει μια πραγματικά καλή ιστορία εδώ, που αν και σχετικά κλισέ, δίνει μια αίσθηση ευχάριστα ανεπιτήδευτη, με απλό σκοπό να προσφέρει μια καλή - ντεμοντέ αλλά διασκεδαστική - ταινία του είδους.

Το Death Bell 2 είναι γενικά ένα καλό horror και εύκολα ένα από τα καλύτερα δείγματα teen horror των τελευταίων χρόνων.

Παρά τη παραδοσιακή του προσέγγιση και της έλλειψης κάτι νέου, αυτή η ταινία αποδεικνύει ότι η straight-to-dvd βιομηχανία έχει χώρο στις προτιμήσεις σας.