Texas Killing Fields review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Στα μέσα Οκτωβρίου και στη σκιά του The Thing προβλήθηκε στις αμερικάνικες αίθουσες το Texas Killing Fields, ένα ψυχολογικό θρίλερ με προοπτικές και με cast που θα ζήλευαν μεγάλα studios.

Είναι όμως μεγάλο κρίμα γιατί η Ami Canaan Mann (κόρη του μεγάλου σκηνοθέτη Michael Mann), αν και έχει καλό υλικό (τοποθεσία και ηθοποιούς), προσπαθεί ανεπιτυχώς να επαναπροσδιορίσει το neo-noir αστυνομικό θρίλερ, ένα είδος που έχει κάνει καλύτερα η Jennifer Chambers Lynch στο Surveillance και πολλοί άλλοι πριν από αυτήν.

Βασισμένη στην αληθινή ιστορία ενός serial killer που στοίχειωσε το Νότιο Texas στη δεκαετία του 60, το Texas Killing Fields μας συστήνει δύο διαφορετικούς αστυνομικούς που δουλεύουν σαν συνεργάτες.

Από τη μία είναι ο ντετέκτιβ Mike Souder (Sam Worthington, The Debt), θερμοκέφαλος, οξύθυμος μπάτσος με μικρή ανοχή σε κάθε είδους παράνομου, μέθυσου ή οποιουδήποτε του μπει στο ρουθούνι, και από την άλλη ο ντετέκτιβ Brian Heigh (Jeffrey Dean Morgan, The Resident), συμπονετικός, ψυχρός μπάτσος που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις ασχήμιες της κοινωνίας στωικά και να βρει κάποια λύτρωση για ένα περιστατικό που έγινε κάποτε στη Νέα Υόρκη (και για το οποίο δεν λέγονται λεπτομέρειες).

Οι δυο τους ψάχνουν να βρουν τους υπεύθυνους μιας σειράς από απαγωγές και δολοφονίες ανήλικων κοριτσιών που λαμβάνουν χώρα στα απομακρυσμένα και 'στοιχειωμένα' από τους ντόπιους λιβάδια του Texas...



Ένα τέτοιο ανήλικο κορίτσι είναι και η Anne (Chloe Moretz, Let Me In), παιδί μιας κατεστραμμένης μητέρας που τη διώχνει από το σπίτι συνέχεια για να βάζει τους γκόμενους και που οι δύο μπάτσοι την έχουν υπό τη προστασία τους.

Σε διπλανό ασττυνομικό τμήμα εμπλέκεται με τους φόνους και η ντετέκτιβ Pam Stall (Jessica Chastain, The Help), πρώην σύζυγος του Mike.

Και τώρα, πείτε μου εσείς.
Με τέτοιο απίστευτο cast, πώς μπορείς να κάνεις μια ταινία που μοιάζει με τηλεταινία στην οποία θα έκανες ευχαρίστως zapping για κάτι άλλο, όσο κακή τηλεόραση κι αν έχεις;

Θεωρώ τον Morgan έναν από τους καλύτερους αλλά υποτιμημένους ηθοποιούς της γενιάς του, αλλά όσο καλός κι αν είναι δεν σώνει τη μονόχνωτη ταινία.
Ο Worthington περιέργως είναι καλός ως σκληρός μπάτσος - περιέργως όχι γιατί δεν είναι καλός ηθοποιός αλλά γιατί δεν πίστευα ότι θα του πήγαινε τέτοιος σκληρός ρόλος), η Chastain χαραμίζεται σε μικρό ρόλο χωρίς ιδιαίτερη σημασία και η Moretz, το πουλέν μου, απλά περιφέρεται χωρίς νόημα και χωρίς ατάκες.
 

Η ατμόσφαιρα όμως έχει ενδιαφέρον.
Πάντα με έλκυε η underground επαρχία της Αμερικής, μια απίστευτα βρώμικη γωνιά της Γης όπου κατεστραμμένοι άνθρωποι ζουν φτωχικά και βρώμικα και όπου ένας serial killer δεν είναι περισσότερο απόβλητος από τους νορμάλ κατοίκους.

Άνθρωποι ζουν στα τρειλερ με ανοιχτές πόρτες για να μπορεί να μπαινοβγαίνει η συμμορία της γειτονιάς, βρωμιάρηδες μέθυσοι που δε θα διστάσουν να παρανομήσουν για οτιδήποτε και ενδιάμεσα κάποιοι, ελάχιστοι, φυσιολογικοί άνθρωποι που η σκηνοθέτιδα Mann τους θυμάται μόνο όταν χρειάζεται θύματα για τον serial killer.

Χωρίς αμφιβολία, το Texas Killing Fields πάσχει από συγκέντρωση.
Οι χαρακτήρες μένουν ανολοκλήρωτοι και γενικά ασχολείται με θέματα και τα αφήνει στη μέση, με αποκορύφωμα την υπο-ιστορία δύο νταβατζήδων που μένουν ατιμώρητοι (τουλάχιστον από το νόμο) γιατί η Mann τους παρατάει στη τύχη τους όταν οι μπάτσοι ανακαλύπτουν τον πραγματικό δολοφόνο.

Νομίζω ότι θα τύχαινε καλύτερης αντιμετώπισης αν είχε δευτεροκλασάτους πρωταγωνιστές και όχι την αφρόκρεμα της νεότερης γενιάς ηθοποιών.
Οι απαιτήσεις θα ήταν μικρότερες κι έτσι το αποτέλεσμα ίσως άξιζε μια ματιά.

Αλλά όταν βλέπω τον Morgan, τη Chastain και τη Moretz, θέλω να δω μια καταπληκτική ταινία.