Kill List review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Όσοι ρίχνετε και καμία ματιά σε άλλα κινηματογραφικά blogs και sites εκτός του Horrorant και του FilmBoy, σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει το ντόρο που γίνεται αυτόν τον καιρό γύρω από το Kill List του βρετανού σκηνοθέτη Ben Wheatley.

Τα Βρετανικά κυρίως φεστιβάλ το επιλέγουν κατά κόρον για το διαγωνιστικό τους πρόγραμμα και διεθνώς οι περισσότεροι κριτικοί το έχουν εκθειάσει επανελλειμένως...
Το κοινό όμως, που έχει και τον τελευταίο λόγο, φαίνεται να διαφωνεί λίγο μαζί τους.

Και όχι άδικα κατά την άποψη μου μιας και το Kill List είναι από τις ταινίες που διχάζουν με το περιεχόμενο τους.
Από αυτές που ξεκινάνε ως κάτι άλλο και στην πορεία κάνουν στροφή 180 μοιρών και εξελίσσονται σε κάτι αρκετά διαφορετικό.
Αυτό για μερικούς θεατές λειτουργεί θετικά αντιμετωπίζοντας το ως ανατροπή, ενώ για τους υπόλοιπους αποτελεί  απλά  μια κίνηση εντυπωσιασμού.

Στην αρχή η ταινία ξεκινάει δυναμικά με τον τυπικό Βρετανό οικογενειάρχη Jay  (Neil Maskell) να έρχεται συνεχώς σε σύγκρουση με την επίσης δυναμική σύζυγο του Shel (MyAnna Buring, Breaking Dawn: Part 1).

Οι διαφωνίες τους πολλές και τα οικονομικά προβλήματα ακόμα περισσότερα, ειδικά τώρα που ο Jay δεν εργάζεται και οι ανάγκες του μικρού τους γιου συνεχώς αυξάνονται.

Ο Jay στο παρελθόν εργαζόταν ως επαγγελματίας εκτελεστής και πλέον, μετά την επιστροφή του από τον πόλεμο στο Κίεβο, βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση...

Kαι ενώ όλα δείχνουν πως έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, ο καλός του φίλος και πρώην συνεργάτης του Gal (Michael Smiley, Burke & Hare) του προτείνει μια τελευταία αποστολή.
Πρόκειται για ένα συμβόλαιο θανάτου που χρηματοδοτείται από έναν μυστηριώδη, πλούσιο πελάτη.

Σύμφωνα μ' αυτό, πρέπει να δολοφονήσουν μέσα σε καθορισμένο χρονικό διάστημα τρία άγνωστα σ' αυτούς, άτομα.
Ο Jay αν και στην αρχή είναι διστακτικός, βλέπει την ευκαιρία αυτή ως την ιδανική λύση για να ξελασπώσει την οικογένεια του και τελικά δέχεται. 

Όλα αυτά γίνονται εις γνώσιν της συζύγου του και κάτω από το ύποπτο βλέμμα της κοπέλας του Gal.

Η συνάντηση με το αφεντικό γίνεται, η συμφωνία κλείνεται (όχι εντελώς αναίμακτα) και η αποστολή ξεκινά.

Οι υποψήφιοι μελλοθάνατοι είναι τρεις, όχι ιδιαίτερα φιλήσυχοι πολίτες και ενώ τα πράγματα στην αρχή  βαίνουν καλώς, όσο προχωράει το ξεκαθάρισμα η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει, με τον Jay να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην προσωπική του κόλαση.

Η ανατροπή όμως που θα φέρει τους δύο φίλους αντιμέτωπους με το απόλυτο κακό έρχεται τη στιγμή που θα επιχειρήσουν να εκτελέσουν το τρίτο και τελευταίο θύμα τους.
Εκεί θα κριθεί όχι μόνο η επιτυχία της αποστολής αλλά και η τύχη της ίδιας τους της ζωής.
Αυτό που θα συναντήσουν ξεπερνά τα όρια της κοινής λογικής και είναι ικανό να ανατρέψει τους ρόλους θύτη και θύματος.

Το Κill List είναι τρεις ταινίες σε μία - ένα φαινόμενο που έχουμε δει αρκετά τελευταία.
Ξεκινά ως δυνατό οικογενειακό δράμα, συνεχίζει ως  βίαιο θρίλερ εκδίκησης και τελειώνει ως καθαρόαιμο παγανιστικό φιλμ τρόμου.

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στο ξεκίνημα ο Wheatley μας εισάγει στα άδυτα μιας φαινομενικά τυπικής αλλά και συγχρόνως δυσλειτουργικής οικογένειας.
Χρησιμοποιώντας την κάμερα με δεξιοτεχνία αποδίδει τις εντάσεις του ζευγαριού με τέτοια  ρεαλιστικότητα που νιώθουμε ότι παρακολουθούμε τα γεγονότα από κλειδαρότρυπα.

Όλη αυτή  η κυνικότητα και ο νατουραλισμός στη σκηνοθεσία του, θυμίζουν έντονα κλασικά βρετανικά δράματα αλλά και κάτι από  Funny Games.

Στη συνέχεια με την ίδια μαεστρία περνάει στο κυρίως πιάτο που είναι η εκτέλεση των τριών ατόμων από τους δύο φίλους και (προκαλώντας δάκρυα χαράς στους horror fans) παραδίδει στο κοινό μερικές από τις πιο αποτρόπαιες και ανατριχιαστικές σκηνές της χρονιάς.

Κάτι που βιώνεται ακόμα πιο έντονα από έναν ανυποψίαστο θεατή, καθώς μετά την πρώτη συνηθισμένη έως βαρετή δολοφονία δεν περιμένει με τίποτα τη φρικαλεότητα που ακολουθεί.

Λίγα λεπτά πριν φτάσουμε στο πολυσυζητημένο φινάλε και ενώ η ταινία συνεχίζει με καταπληκτικό ρυθμό, ο σκηνοθέτης κάνει την ανατροπή και παραδόξως αποφασίζει να πάει την ταινία σε άλλα μονοπάτια.
Χωρίς να έχουμε υποψιαστεί πολλά  από τη μέχρι τότε πλοκή, γινόμαστε μάρτυρες μιας  σοκαριστικής αλλά και λίγο βιαστικής ολοκλήρωσης που δίχασε.

Προσωπικά  αν και δε με απογοήτευσε, μου έδωσε την αίσθηση ότι  ξύπνησε μια μέρα ο σκηνοθέτης με το The Wicker Man στο μυαλό του και παρόλο που ήταν ήδη αργά, προσπάθησε να το στριμώξει και να το χωρέσει στα τελευταία 15 λεπτά της ταινίας του.

Επίσης  με προβλημάτισε αρκετά το γεγονός πως στα τελευταία βρετανικά horror που έχω δει χρησιμοποιούνται τόσο έντονα τα στοιχεία  των θρησκευτικών αιρέσεων, του παγανισμού και των μυστηριακών τελετών γενικότερα.
 

Και ενώ στο Wake Wood που προηγήθηκε στα στοιχεία αυτά στηρίχτηκε ολόκληρη η ταινία, στο Kill List o Wheatley τα εισάγει σαν σφήνα στο τέλος, με ωραίο μεν τρόπο αλλά απότομα, με αποτέλεσμα να φαντάζουν αρκετά παράταιρα σε σχέση με την υπόλοιπη ταινία.

Το καταλαβαίνω πως το The Wicker Man του 1973 είναι ίσως η πιο αξιόλογη ταινία τρόμου του βρετανικού σινεμά και έχει επηρεάσει τις νεότερες γενιές σκηνοθετών, αλλά υπάρχουν σίγουρα κι άλλες αξιόλογες ιδέες για να αξιοποιήσουν.

Μπορεί το Kill List  να μην αγγίζει την τελειότητα και να απογοητεύσει αρκετούς λίγο πριν το τέλος αλλά είναι σαφώς μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς και μια από τις ταινίες που αξίζουν το χρόνο σας .

Βασίζεται σε ένα καλό σενάριο, μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και ένα έμπειρο επιτελείο ηθοποιών που δίνει πραγματικά αξιόλογες ερμηνείες.
 

Γι αυτό λοιπόν αν έχετε γερό στομάχι και αντέχετε τις προκλήσεις ζήστε αυτή την εμπειρία και ακολουθήστε τον Jay και τον φίλο του στο ταξίδι τους προς την κόλαση…

Release Date:  
September 2, 2011 (UK)
January 4, 2012 (US VoD)


Kill List trailer από Horrorant