Beneath the Darkness review

Θεωρώ τον Dennis Quaid έναν μέτριο ηθοποιό, μικρών δυνατοτήτων και με κάκιστες επιλογές, αλλά χαίρομαι όταν κάποιες δουλειές του με βάζουν σε σκέψεις.

Στο Beneath the Darkness υποδύεται έναν ψυχοπαθή νεκροθάφτη με τάσεις νεκροφιλίας και με χόμπυ να θάβει ζωντανούς όποιους του μπουν στη μύτη.

Λοιπόν, δε σας κρύβω ότι υπήρξαν στιγμές που με κάναν να αναρωτιέμαι μήπως τελικά του πάει ο psycho ρόλος και αν είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να παίξει με επιτυχία.

Από την άλλη όμως σκέφτηκα ότι αν ήταν έτσι, ο Quaid θα είχε προτάσεις και για κάτι αξιόλογο και όχι μόνο για ταινίες με τόσο αδύναμη ποιότητα, όπως το Beneath the Darkness του Martin Guigui.

Ένα ανούσιο, άρρυθμο, βαρετό και σεναριακά γελοίο θρίλερ χωρίς καμιά σκηνή που να δικαιολογεί το χαρακτηρισμό horror, εκτός από κάποια ...ξαπλώματα σε φέρετρα χωρίς όμως να ανοίξει ρουθούνι.

Το σενάριο κάποιου Bruce Wilkinson είναι ένα Rear Window/Disturbia/Fright Night ανακάτεμα όπου κάποια ανεγκέφαλα παιδιά υποπτεύονται το γείτονα τους ότι φιλοξενεί ένα φάντασμα και αποφασίζουν να κάνουν διάρρηξη για να δουν 'τί συμβαίνει'.
Τόσο απλά.

Όταν ο ένας από αυτούς σκοτώνεται κατά τη διάρκεια της διάρρηξης, μπαίνουν ξανά στο ξένο σπίτι για να βγάλουν φωτογραφίες!
Προσωπικά, αν μπαίναν κωλόπαιδα σπίτι μου θα τους έκοβα ...τη καλημέρα, γιατί είμαι πολιτισμένος άνθρωπος, αλλά ο Quaid στο Beneath the Darkness δεν είναι, οπότε τους θάβει ζωντανούς σε φέρετρα ή τουλάχιστον θα προσπαθήσει...



Το Beneath the Darkness όχι μόνο δεν επιχειρεί κάτι καινούργιο, αλλά αναμασά το απόλυτο κλισέ του 'λέω την αλήθεια αλλά κανείς δε με πιστεύει' με μέτρια αποτελέσματα τα οποία άλλωστε είναι καταδικασμένα σε αποτυχία από την αρχή.

Γιατί;
Ο ψυχάκιας είναι αυτός που έχει δίκιο, τα παιδιά πρέπει να μπουν φυλακή.

Αυτά κάναν τη διάρρηξη, αυτά τον ενόχλησαν χωρίς εκείνος να έχει ενοχλήσει κανέναν (μάλιστα ξέρουμε ότι δεν έχει σκοτώσει κάποιον εδώ και 2 χρόνια τουλάχιστον), αυτά τον παρενοχλούν ...από περιέργεια και μόνο.

Ένα θρίλερ αγωνίας δε μπορεί να σταθεί όταν οι ήρωες δεν είναι αθώοι και θύματα ή όταν δίνεις δίκιο βουνό στον κακό. 

Ο Guigui τοποθετεί τις λίγες (και πολύ soft) σκηνές βίας τόσο μακριά η μία από την άλλη που κάνουν τη ταινία σχεδόν ανυπόφορη, αφού σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια παρακολουθούμε πράγματα που είτε είναι άσχετα με το στόρι είτε δεν ολοκληρώνονται για να βγάλουν νόημα.

Όταν έρχεται το τελευταίο πλάνο όμως, όλα ξεκαθαρίζονται:

Ο Quaid και ο Guigui κάνουν πλάκα.
Δεν απευθύνονται στο ενήλικο κοινό, όπως εσφαλμένα νόμιζα, αλλά στα teen fans των village, βάζοντας τον Quaid να πετάξει μια τελευταία ατάκα χιουμοριστική, που θα επιτρέψει στους εφήβους να βγούν γελώντας από την αίθουσα και να αγοράσουν τα ποπ κορν τους.

Το μόνο που κρατάω από αυτό το κατάλληλο - ακόμα και για το 8χρονο ανιψάκι μου - θρίλερ είναι η Aimee Teegarden με ένα μικρό ρόλο στο Scream 4 αλλά εγώ τη θυμάμαι από το περσινό Prom, η οποία για κάποιο λόγο σου κρατάει το βλέμμα και μοιάζει με την απόλυτη teen horror queen - αν υπάρχει τέτοια.

Είναι μικρή και - να μου το θυμηθείτε - θα είναι η νέα πρωταγωνίστρια στα μελλοντικά Final Destination.

Αυτά.
Αν βεβαίως η ταινία βλεπόταν, δε θα ασχολούμασταν με την Aimee.

Release Date:

January 6, 2012

Beneath the Darkness trailer από FilmBoy-gr