Τα 6 Horror του 2012 που δεν θα χάσει κανείς

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Έχω την αίσθηση ότι αυτή θα είναι μια καλή χρονιά για τις horror ταινίες.

Και μπορεί η πρώτη αναμενόμενη ταινία να απογοήτευσε (μέχρι που θύμωσε) τους πολλούς Αμερικανούς θεατές που τη πάτησαν από το καλό trailer (The Devil Inside) αλλά μεταξύ μας, αν ήταν κάτι σπουδαίο δε θα το έβγαζαν Ιανουάριο, έναν κατεξοχήν μήνα που το Hollywood χρησιμοποιεί για να παραπετά ό,τι σκουπίδι έχει μαζέψει όλο το χρόνο, μαζί με το Φεβρουάριο.

Από που βγαίνει η αισιοδοξία, θα μου πείτε.
Σε θεωρητικό - και λίγο φιλοσοφημένο - επίπεδο, κατά παράδοση σε χρόνια κρίσης βγαίνουν σημαντικές ταινίες τρόμου.
Οι δύσκολες στιγμές προσφέρουν πρόσφορο έδαφος για να εμφανιστούν οι πιο ισχυροί εφιάλτες μας.

Η αναταραχή στα τέλη των 60 και αρχές του 70 μας έδωσαν ταινίες όπως Night of the Living Dead, The Texas Chainsaw Massacre και The Exorcist.

Οι οικονομικές κρίσεις στην Αμερική κατά τη δεκαετία του 70 έφεραν το Alien, το The Amityville Horror και το Prophecy.

Είναι και κάτι άλλο.
Φέτος, είναι η πρώτη χρονιά που θυμάμαι να υπάρχουν αξιόλογες παραγωγές που περιμένω με κάποια αγωνία, από Γενάρη μήνα.

Ποιες είναι αυτές;


Cabin in the Woods
 

Εκτός από το γεγονός ότι οι περισσότεροι είδαμε το trailer καμιά 10ριά φορές και ακόμα δεν καταλάβαμε τί ακριβώς συμβαίνει, θέλετε κι άλλο;

Παιδιά που απειλούνται από δαιμονικές δυνάμεις σε ένα εξοχικό σπίτι στο δάσος...
Κλισέ, ε;
Μπα.

Ο σκηνοθέτης Joss Whedon φαίνεται να έχει άλλη γνώμη, ρίχνοντας high tech όπλα, ολογράμματα και mind control αέρια.
Α, και ένα high tech δίκτυ γύρω από τη περιοχή!


[REC] 3: Genesis
 

Το πρώτο ήταν ίσως η πιο αποτελεσματική found footage ταινία τρόμου που έχει βγει και, αν κάποιος δεν ήξερε τίποτα για τη ταινία κι έμπαινε στην αίθουσα να το δει, θα έβγαινε 2-3 κιλά ελαφρύτερος από τα υγρά που θα είχε χάσει από τη τρομάρα του.

Το δεύτερο δεν ήταν τόσο καλό (δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο τρικ δύο φορές) αλλά και πάλι τη δουλειά του την έκανε.

Τώρα, ο Paco Plaza πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα δίνοντας μας την ευκαιρία να δούμε αυτά τα κανιβαλιστικά ζόμπι στο φως της ημέρας.


Lords of Salem 

Οι ταινίες του Rob Zombie είναι ένα γεγονός από μόνο του.
Συνήθως είναι βρώμικα και 'φτηνά' αλλά έχουν πάντα το ενδιαφέρον τους.

Στη 5η του σκηνοθετική δουλειά ασχολείται με ...ένα τραγούδι του και με μάγισσες 300 ετών.

Να περιμένετε ωμή βία, το κακό σενάριο που μας αρέσει και δυνατή μουσική.


World War Z
 

Το καλό με τα ζόμπι είναι ότι δουλεύουν μια χαρά από μόνα τους και δε χρειάζονται τεράστια ονόματα ηθοποιών, ούτε πανάκριβα gadgets για να κάνουν τη δουλειά.

Όσο δεν το ξεχνάει αυτό η βιομηχανία, το WWZ με τον Brad Pitt και το μεγάλο budget θα είναι μια χαρά.

Αν το ξεχάσουν και αρχίζουν τα 'βραχιόλια' και τις υπερβολές όπως το Cowboys and Aliens, κακό του κεφαλιού τους.


John Dies at the End 

Ισως να μην το ξέρετε, αλλά ο Don Coscarelli είναι ο δημιουργός της σειράς Phantasm.
Κι αν αυτό από μόνο του δεν είναι ικανό να με κάνει να ενθουσιαστώ - που δεν είναι - έχω και κάτι άλλο.

Ένα fantasy horror για ένα χάπι που προσφέρει εξωσωματικές εμπειρίες και με πρωταγωνιστή τον Paul Giammatti;
Πού πληρώνω;



Mama 

Όσοι παρακολουθείτε FilmBoy από πέρυσι, γνωρίζουν για τί μιλάω.

Στο Screamin Athens Festival 2011 τον περασμένο Μάρτιο είδαμε ένα φοβερό Ισπανικό short με τίτλο Mama το οποίο ο σκηνοθέτης του Andy  Muschietti κάνει ήδη κανονική ταινία, με τις ευλογίες του Guillermo del Toro.

Ολόκληρο το short το είχαμε στο FilmBoy μέχρι που μας ζητήθηκε να βγει, εξ αιτίας της επικείμενης ταινίας.
Όσοι το είδατε, με καταλαβαίνετε.